το βιβλίο του Σταύρου Γ. Καρτσωνάκη για τον ΝΙΚΟ ΓΚΑΤΣΟ – δώστε μου μια ταυτότητα να θυμηθώ ποιος είμαι / ποίηση και στιχουργική 1931-1991

Η βιβλιογραφία για τον τρανό ποιητή και κορυφαίο στιχουργό του ελληνικού τραγουδιού Νίκο Γκάτσο (1911-1992) –και εννοούμε την βιβλιογραφία, που κατοπτεύει το έργο του– είναι μηδαμινή.
Υπάρχει, από παλαιά, το βιβλίο του Τάσου Λιγνάδη «Διπλή Επίσκεψη σε Μια Ηλικία και σ’ Έναν Ποιητή / Ένα Βιβλίο για τον Νίκο Γκάτσο» [Εκδόσεις Γνώση, 1983], το βιβλίο του Γεωργίου Ι. Θανόπουλου «Ο Νίκος Γκάτσος και η Ελληνική Λαϊκή Παράδοση / Ερμηνευτική μελέτη» [Graphopress, 2008] και το συλλογικό «Ένας Χαμένος Ελέφαντας / Εκατό Χρόνια από τη Γέννηση του Νίκου Γκάτσου / Πρακτικά Διεθνούς Συνεδρίου» [Βιβλιοθήκη του Μουσείο Μπενάκη, 2015].
Στην πράξη μόλις σε τρία βιβλία έως σήμερα θα μπορούσε να σκύψει κάποιος (υπάρχουν και ορισμένες άλλες απόπειρες, πολύ μικρότερης έως και ελαχιστότατης εμβέλειας), ώστε να πληροφορηθεί κάτι βαθύτερο για το έργο του Νίκου Γκάτσου, γεγονός που, από μόνο του, συνιστά ένα ζήτημα.
Εντάξει... υπάρχει η τεράστια αρθρογραφία στον Τύπο, σε περιοδικά ή στο διαδίκτυο, με την διαφορά, όμως, πως οι έντυπες πηγές (γενικώς σημαντικότερες) είναι απρόσιτες, δεν βρίσκονται στην διάθεση του καθενός και δεν μπορεί να γίνει εύκολα ούτε η ανάγνωσή τους, ούτε η αξιολόγησή τους, αποτελώντας αντικείμενο μόνο των ερευνητών και των μελετητών.

Το βιβλίο είναι κάτι άλλο εννοούμε, και τέλος πάντων αυτό το κενό στην βιβλιογραφία περί τον Νίκο Γκάτσο, έρχεται να καλύψει με τον καλύτερο τρόπο, η μελέτη, η διατριβή αν θέλετε, του Σταύρου Γ. Καρτσωνάκη «Νίκος Γκάτσος / Δώστε μου μια ταυτότητα να θυμηθώ ποιος είμαι / Ποίηση και στιχουργική 1931-1991», που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό (2022) από τον Μετρονόμο.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως πρόκειται για ένα βιβλίο, μεγάλης έκτασης, 480 σελίδων, τυπωμένο σε υποκίτρινο χαρτί και με σωστή διαστάσεων γραμματοσειρά (ούτε μεγάλη, ούτε μικρή), ώστε να διαβάζεται άνετα.
Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, με αυτό που λέμε «σωστά ελληνικά», ενώ παρατηρείται και το εξής. Παρά το γεγονός πως η προσέγγιση του συγγραφέα είναι ερευνητική-επιστημονική η γλώσσα που χρησιμοποιείται δεν είναι η «ξύλινη πανεπιστημιακή», μα μια γλώσσα γλαφυρή και καθημερινή, που θα βοηθήσει το βιβλίο να πάει, σίγουρα, μακρύτερα. Να ξεφύγει, δηλαδή, από το στενό περιβάλλον μιας εργασίας για λίγους, αφορώντας στον πολύ κόσμο. Σε κάθε φίλο, θα λέγαμε, της νεότερης ελληνικής μουσικής και του τραγουδιού μας.
Άρα λοιπόν τα πρώτα εύσημα, γι’ αυτή την προσπάθεια, στον Σταύρο Γ. Καρτσωνάκη, επιβάλλονται.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/biblio-toy-stayroy-g-kartsonaki-gia-ton-niko-gkatso