ANDERS BUAAS μια prog-rock σουίτα για το Εδιμβούργο

Νορβηγός μουσικός (συνθέτης και κιθαρίστας) από την πόλη Larvik, ο Anders Buaas, που έχει τουράρει με τους Paul Di'Anno (Iron Maiden) και Tim Ripper Owens (Judas Priest), έχει κάνει αισθητή την παρουσία του, τα τελευταία χρόνια, στο χώρο του prog rock, βασικά μέσω των άλμπουμ του “The Witches of Finnmark” (“I, “II” και “III”), που αναφέρονται στην εξόντωση των μαγισσών στο Finnmark, της βόρειας Νορβηγίασς, τον 16ον και τον 17ον αιώνα.
Το πιο νέο άλμπουμ (LP, CD, digital) του Anders Buaas αποκαλείται “The Edinburgh Suite” [Apollon Records, 2022], αποτελείται από δύο 20λεπτες πλευρές και είναι αφιερωμένο στην πόλη του Εδιμβούργου. Σ’ αυτό το άλμπουμ τον νορβηγό κιθαρίστα, που χειρίζεται ακόμη μαντολίνο και μπάντζο, συνοδεύουν οι Richard Garcia πλήκτρα, Tony Franklin μπάσο, Marco Minnemann ντραμς και Christian M. Berg κρουστά.

Ο A. Buaas έκθαμβος, προφανώς, από την πόλη του Εδιμβούργου, συνθέτει ένα «έργο», ας το πούμε έτσι, που κινείται εντελώς μέσα στο πλαίσιο του σύγχρονου progressive. 

Instrumental και απλωμένο χρονικώς, μέσω των δύο μόνον tracks, το “The Edinburgh Suite” είναι κατ’ αρχάς πολύ ευπρόσωπο ως άκουσμα, και κατά τόπους απολαυστικό. Χωρίς να «κολλάει» σε συγκεκριμένες «όψεις» του παλαιού progressive, o νορβηγός μουσικός ξέρει πώς να διαχειρίζεται τις μεγάλες διάρκειες, συνθέτοντας με άξονα πολλές και ποικίλες επιρροές – καθώς εδώ υπάρχει και folk, και rural rock, και classic music, ακόμη και hard rock, σχεδόν στα όρια του «μετάλλου» κάποιες φορές.
Επίσης υπάρχει μελωδική ποικιλία, ρυθμική ελευθερία, σωστές αυξομειώσεις του volume, με εναλλαγές ήπιων και δυναμικών μερών, με όλες τις απαραίτητες «αλλαγές», τα «κοψίματα», τα «γεμίσματα» (που είναι συνεχή από πλήκτρα και ντραμς κυρίως), να προσθέτουν στο “The Edinburgh Suite” έναν πολύ φιλικό χαρακτήρα.
Περαιτέρω οι πενιές του Anders Buaas δείχνει να βρίσκονται συχνά σε «θέσεις μάχης», αν και κατάχρηση δεν παρατηρείται, επειδή και τα keyboards, μα και τα κρουστά, προσθέτουν σε ηχοχρωματική ποικιλία.
Πολύ ωραία η δεύτερη πλευρά (η «Νέα πόλη») και θαυμάσιο το κιθαριστικό κλείσιμο. 

Επαφή: www.apollonrecords.no