10+1 άλμπουμ του ελληνικού ροκ από το 1972 – 50 χρόνια μετά και η λάμψη τους δεν έχει σβήσει ακόμη

Το 1972, ακριβώς μισόν αιώνα πριν, το ελληνικό ροκ θα βρισκόταν στην καλύτερη φάση της ιστορίας του. Λέμε για την περίοδο πριν ξεφουσκώσει το πράγμα, από το 1973 και εντεύθεν και βεβαίως μετά από τα... προκαταρκτικά σίξτις, όταν πλέον το ελληνικό ροκ έχει καταφέρει να αποκτήσει μια κάποια ταυτότητα.
Σε τι συνίσταται αυτή η ταυτότητα; Κατ’ αρχάς στην χρήση της ελληνικής γλώσσας από την πλειονότητα των ονομάτων. Έπειτα, στην υιοθέτηση ελληνικών στοιχείων στις μουσικές, που μεταφέρονταν από την δημοτική παράδοση, το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι, ενώ, περαιτέρω, στην ενδυνάμωση αυτής της ταυτότητας θα συνέβαλλαν, όσο δεν παίρνει άλλο, και τα ακούσματα από το εξωτερικό, που είναι πλέον περισσότερα, καθώς όλα τα μεγάλα συγκροτήματα του ροκ, από Αγγλία-Αμερική, των τελών του ’60 και των αρχών του ’70, ακούγονται συνεχώς, δημιουργώντας τις καλύτερες βάσεις, για να πατήσουν πάνω τους τα νεότερα (ελληνικά) σχήματα.
Εν τω μεταξύ ο Διονύσης Σαββόπουλος βρίσκεται στην καλύτερη φάση της διαδρομής του, παίρνοντας πάνω του το μεγαλύτερο κομμάτι της εξέλιξης του στυλ, ενώ, από κοντά, μια σειρά καινούριων συγκροτημάτων ηχογραφούν τους πρώτους μεγάλους δίσκους τους, όπως οι Πελόμα Μποκιού και οι Socrates Drank the Conium, ή έστω τους δεύτερους, αν μιλάμε για τους Poll, ενώ πίσω από τα LP, που δεν ήταν εύκολο να γίνουν, για πολλούς και διαφόρους λόγους, υπήρχαν τα 45άρια, στα οποία επίσης θα αποτυπώνονταν ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες στιγμές.
Δεν είναι πολύ περισσότερα από έντεκα τα άλμπουμ (LP) του ελληνικού ροκ, που κυκλοφόρησαν τότε στην Ελλάδα και αυτά θα παρουσιάσουμε στην συνέχεια – κάνοντας όμως την εξής διευκρίνιση.

Σ’ αυτή την κατάταξη λοιπόν, που θα είναι αλφαβητική, δεν συμμετέχουν τα ελληνικά ονόματα του εξωτερικού, που ηχογράφησαν LP (στην Γαλλία βασικά), καθώς δεν αποτελούσαν μέρος της σκηνής. Δεν έπαιζαν δηλαδή στα ελληνικά κλαμπ (Rodeo, Κύτταρο κ.λπ.), ενώ και οι δίσκοι τους, στις πιο πολλές των περιπτώσεων δεν θα κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο.
Λέμε, βασικά, για το 2LP “666” των Aphrodite’s Child, για το LP “Ela Ela / Osanna” των Axis, όπως και για το πρώτο LP του Σταμάτη Σπανουδάκη. Υπάρχει επίσης και το πρώτο προσωπικό LP του Λουκά Σιδερά, που είχε βγει στην Γαλλία, το 1972, και που θα κυκλοφορούσε και στην Ελλάδα την ίδια χρονιά, όμως, και αυτό, αποτελεί παραγωγή του εξωτερικού.
Θα επιμείνουμε, δηλαδή, στα ελληνικά ονόματα, που ζούσαν και δημιουργούσαν εδώ – και βασικά στην Αθήνα. 
 
H συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/101-almpoym-toy-ellinikoy-rok-apo-1972