Κλασικού τύπου improv-jazz άλμπουμ, δομημένο από δύο σαξοφωνίστες, το “How to Get Rid of the Darkness” (Πώς να απαλλαγείτε
από το σκοτάδι) [Amirani Records,
2022] είναι ένα CD, που
επιχειρεί να εκφράσει την εποχή μας. Την εποχή μας που είναι «σκοτεινή» και που
απαιτεί, συγχρόνως, τρόπους και μεθόδους ώστε να μετριάσεις το «σκοτάδι» της ή
ακόμη και να απαλλαγείς από αυτό.
Μπορεί η μουσική, μια μουσική πράξη, να καταφέρει κάτι τέτοιο; Τα πάντα μπορεί η μουσική, σε προσωπικό επίπεδο, για τον καθέναν από εμάς – αλλά το κατά πόσο μπορεί να επιδράσει συνολικά (η μουσική), προς την κατεύθυνση κάποιων ευρύτερων κοινωνικοπολιτικών λύσεων και πολύ περισσότερο αλλαγών είναι ένα θέμα... Anyway…
Οι δύο αυτοσχεδιαστές, εδώ, ο Pierfrancesco Mucari σε
σοπράνο, άλτο, προετοιμασμένα σαξόφωνα και marranzano (το ιδιόφωνο σιτσιλιάνικο όργανο, γνωστό και ως scacciapensieri) και ο Gianni Mimmo σε
σοπράνο σαξόφωνο, επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον... συνεννόησης,
μέσα από ευγενείς διαξιφισμούς, διασταυρώνοντας ήχους, άλλοτε συμβατούς με τον
κατανοητό ήχων των οργάνων τους, και άλλοτε διαφοροποιημένους, μέσω ποικίλων
(εξωτερικών) παρεμβάσεων και τεχνικών.
Η μουσική των Mucari και Mimmo θα μπορούσε να παρουσιαστεί ή μάλλον να προσομοιωθεί με ένα δέντρο. Με τα κλαδιά του να διασταυρώνονται και να συμπλέκονται, εκεί όπου μέσα από τις πυκνές φυλλωσιές θα μπορούσες να δεις λίγο φως... κάποιο φως.
Πάντως να πούμε πως το άλμπουμ δεν είναι τόσο «ακραίο» όσο ίσως υπονοείται. Δεν πρόκειται για μια εικονοκλαστική διέξοδο, αλλά για ένα συναισθηματικώς κατασταλαγμένο CD, με σημεία άλλοτε λυρικά, έως και μελαγχολικά, και άλλοτε πιο έντονα, παθιασμένα και αποφασιστικά.
Βοηθούν τα μάλα προς άπασες τις κατευθύνσεις οι επινοήσεις των δύο μουσικών, που ξεφεύγουν όχι μόνον στα tracks με το marranzano (“Salome’s à tout”, “Until I could see your little boat fade in the mist of dawn”), μα και σε άλλα κομμάτια, όπως στο “Crimson bird back home” φερ’ ειπείν, που είναι, όλο, ένα «βιβλίο» για δύο σαξόφωνα, ξαναγραμμένο από την αρχή.
Επαφή: www.amiranirecords.com
Μπορεί η μουσική, μια μουσική πράξη, να καταφέρει κάτι τέτοιο; Τα πάντα μπορεί η μουσική, σε προσωπικό επίπεδο, για τον καθέναν από εμάς – αλλά το κατά πόσο μπορεί να επιδράσει συνολικά (η μουσική), προς την κατεύθυνση κάποιων ευρύτερων κοινωνικοπολιτικών λύσεων και πολύ περισσότερο αλλαγών είναι ένα θέμα... Anyway…
Η μουσική των Mucari και Mimmo θα μπορούσε να παρουσιαστεί ή μάλλον να προσομοιωθεί με ένα δέντρο. Με τα κλαδιά του να διασταυρώνονται και να συμπλέκονται, εκεί όπου μέσα από τις πυκνές φυλλωσιές θα μπορούσες να δεις λίγο φως... κάποιο φως.
Πάντως να πούμε πως το άλμπουμ δεν είναι τόσο «ακραίο» όσο ίσως υπονοείται. Δεν πρόκειται για μια εικονοκλαστική διέξοδο, αλλά για ένα συναισθηματικώς κατασταλαγμένο CD, με σημεία άλλοτε λυρικά, έως και μελαγχολικά, και άλλοτε πιο έντονα, παθιασμένα και αποφασιστικά.
Βοηθούν τα μάλα προς άπασες τις κατευθύνσεις οι επινοήσεις των δύο μουσικών, που ξεφεύγουν όχι μόνον στα tracks με το marranzano (“Salome’s à tout”, “Until I could see your little boat fade in the mist of dawn”), μα και σε άλλα κομμάτια, όπως στο “Crimson bird back home” φερ’ ειπείν, που είναι, όλο, ένα «βιβλίο» για δύο σαξόφωνα, ξαναγραμμένο από την αρχή.
Επαφή: www.amiranirecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου