ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 465

22/9/2022
Από τα... απόνερα του tribute άρθρου, για τον κορυφαίο κοντραμπασίστα του free-improv Peter Kowald, που προτείναμε στο προηγούμενο ποστ, με αφορμή τα 20 χρόνια από τον θάνατό του... (1979)

20/9/2022

H κλασική βρετανική συλλογή σε διπλό LP “Rock Buster”, με τον Σβαρτσενέγκερ στο εξώφυλλο, δεν είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα το 1970, αλλά είχε κυκλοφορήσει μία άλλη συλλογή, ελληνικής έμπνευσης, η “Underground - The Sound Of The Seventies”, που ανθολογούσε κομμάτια από το “Rock Buster”, που ανθολογούσε, και αυτό με τη σειρά του, από τον ροκ κατάλογο της CBS.
Η ελληνική CBS, που τότε την αντιπροσώπευε η Music-box, είχε επιλέξει και αυτή την κομματάρα των Skin Alley, για να την ακούσουν οι φίλοι του ροκ στην Ελλάδα του ’70...
https://www.youtube.com/watch?v=2R5yUgMPjHQ

19/9/2022
Πριν από κάτι μέρες είχα δει τον ηθοποιό Χρήστο Στέργιογλου έξω από ένα σινεμά κι ήθελα να τον ρωτήσω αν στα σέβεντις έπαιζε τενόρο σαξόφωνο σ’ ένα τζαζ συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, την Άσπρη Σφήκα. Αυτοστιγμεί σκέφτηκα πως θα ήταν τελείως μ@λακία να ρωτήσω κάτι τέτοιο τον άνθρωπο και, φυσικά, δεν το έκανα.
Είχα δει και τον Φοίβο Δεληβοριά σε σινεμά, και μάλιστα καθόμασταν κοντά-κοντά, αλλά, αυτόν δεν ήθελα να τον ρωτήσω κάτι. Κι εδώ που τα λέμε ευτυχώς που δεν με γνώριζε...

19/9/2022
Διαβάζω απίστευτα πράγματα για την Μάρθα Καραγιάννη, χθες και σήμερα. Τα περισσότερα από ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουνε τι γράφουνε και που από κεκτημένη ταχύτητα (λόγω του μοιραίου) αναγκάζονται να γράψουν, όντας ψιλο-άσχετοι.
Επίσης μου έκανε εντύπωση ένα άλλο θάψιμο, όχι το κανονικό, που έπεσε σε σχέση με τον Κώστα Καζάκο. Βασικά, επειδή ο άνθρωπος ήταν κομμουνιστής, και ενεργός θα έλεγα, έως τα γεράματά του, η μεγάλη προσφορά του στο θέατρο και τον κινηματογράφο πέρασε κάπως στο ντούκου.
Το ξέρω πως υπάρχουν δόλια κίνητρα, πολλές φορές, και γύρω από τις αποτιμήσεις στα μίντια, αλλά αν δεν βλέπεις πέρα απ’ αυτό που σου δείχνουν, είτε γιατί δεν μπορείς είτε γιατί δεν θες, προτιμότερο είναι να γίνεις καστανάς (που κι αυτό θέλει την τέχνη του) και πάντως όχι γραφιάς.
Σε σχέση με την Καραγιάννη, ας πούμε, εγώ δεν είδα να αναρωτηθεί κανείς, γιατί δεν γύρισε ερωτικές ταινίες στα σέβεντις (όπως συνέβη με την Φόνσου, την Ανουσάκη, την Αρβανίτη, την Γκιζέλα Ντάλι και τόσες άλλες ηθοποιούς του '60).
Ο αληθινά απελευθερωτικός (ερωτικός) κινηματογράφος δεν ήταν ο μικροαστικός «δαλιανείδιος» των σίξτις, αλλά το λαϊκό ερωτικό σινεμά των σέβεντις. Ακόμη και η Λάσκαρη θα γύριζε ερωτική ταινία, ενώ η Καραγιάννη ποτέ. Αυτό εγώ το καταγράφω. Και δεν είδα να το σημειώσει κανείς. Και άλλα ακόμη, για τα οποία τώρα δεν θέλω να γράψω...
Για δε τον Καζάκο, που τον έφαγε συγκριτικά το μαύρο σκοτάδι, να πω πως τον είχα δει τρεις φορές στο θέατρο και πως ήταν εκπληκτικός και τις τρεις, αλλά γι’ αυτό δεν μπορείς να πείσεις, γιατί τα θεατρικά τα έχουν δει πολύ λίγοι σε σχέση με τις ταινίες.
Ο Καζάκος, που είχε περάσει από την Σχολή Σταυράκου, αλλά βασικά υπήρξε ηθοποιός του Κουν, δείχνει πόσο μεγάλο ταλέντο ήταν από την πρώτη-πρώτη ταινία του, την «Αρπαγή της Περσεφόνης» (1956), στην οποία είναι φοβερός. Έπαιξε και στο αποστασιοποιμένο «Το Μπλόκο» (1965) του Άδωνι Κύρου, έπαιξε ωραίους ρόλους, με προοδευτικό περιεχόμενο στο εμπορικό σινεμά (ας θυμηθούμε τον ψυχίατρο στο «Κορίτσι του 17»), ενώ ήταν εκπληκτικός σε μία από τις τελευταίες ταινίες του, στον «Δραπέτη» (1991) του Λευτέρη Ξανθόπουλου.

Επίσης να πω πως ο Καζάκος, στον οποίον οφείλεται βασικά και η προοδευτική στροφή της Τζένης Καρέζη, έχωσε και έχασε πολλά λεφτά ως παραγωγός, σε μια ταινία, που εγώ θα την πω πολύ αξιόλογη, την «Λυσιστράτη» (1972) του Γιώργου Ζερβουλάκου, που είναι μια από τις ωραιότερες προσπάθειες μεταφοράς αρχαίου κειμένου στο σινεμά (και σίγουρα ο καλύτερος Αριστοφάνης), με πολύ προοδευτικό λόγο για την εποχή (χούντα) και σε σχέση με τα θέματα της γυναίκας και γενικότερα, ενώ δεν παρέλειψε να περάσει, ως σωστός επαγγελματίας, όπως ήταν, και από τον ερωτικό κινηματογράφο της εποχής.
Δεν γράφτηκαν πολλά για τον Κώστα Καζάκο –ελάχιστα έθιξα τώρα– και ήταν κρίμα.

19/9/2022
«Τον λόγο τους αντανακλά σαν κάτοπτρο το πλήθος / και όπως άλλαζα βρακί μου βγήκε αυτός ο στίχος»
«Τα υπόλοιπα δεν λέγω / σταματώ την ρητορεία / στο μπουρδέλον όπου ζώμεν / δεν υπάρχει ελευθερία...»

19/9/2022
Σοβαροί σε όλα οι Γιουγκοσλάβοι από το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, μέχρι το ροκ και τις κηδείες...
https://www.youtube.com/watch?v=TCjFq9Ffy00

19/9/2022
Θα μπορούσε να τους είχαν όλους στο τσεπάκι τους, εδώ και στο εξωτερικό, στο πρώτο μισό των 90s. Πολύ μεγάλη μπάντα. Λευκή Συμφωνία...

https://www.youtube.com/watch?v=X9l7Wy3Okhk

18/9/2022
H Δέσπω Διαμαντίδου μπορεί να ήταν η πρώτη ελληνίδα ηθοποιός, που σχετίστηκε με το θρυλικό μιούζικαλ Cabaret, και μάλιστα στο ανέβασμά του στο Broadway (Νοε. 1966-Σεπτ. 1969), καθώς θα έμπαινε στον θίασο τον Ιούνιο του ’68, όμως η Μάρθα Καραγιάννη ήταν η πρώτη που το ανέβασε στην Ελλάδα, τη σεζόν 1972-73 (θίασος Ντίνου Ηλιόπουλου, Μάρθας Καραγιάννη, Κατερίνας Γιουλάκη), στο Θέατρον Άννα-Μαρία Καλουτά (στην Πατησίων).

[το πρόγραμμα από το ΕΛΙΑ και η φωτό από περιοδικό της εποχής]
https://www.youtube.com/watch?v=m_qG6Ttlg7g

17/9/2022
Εν τω μεταξύ Λοΐζος διασκευάζεται από παλιά. Από πολύ παλιά...
Αν θέλετε να μάθετε ποιοι είναι αυτοί που τραγουδάνε τη Γοργόνα στα τσέχικα δείτε το link στα σχόλια...
https://www.youtube.com/watch?v=t3EEH4Lm7_Y

16/9/2022
Συγκλονιστική ερμηνεία. Ανεπανάληπτη. Το είπε έτσι, για να μην μπορεί να το πει κανείς μετά απ’ αυτόν. Είναι απίστευτο το πώς ανεβοκατεβαίνει η φωνή του!!
https://www.youtube.com/watch?v=sS9Sh6DEQrY

16/9/2022
Ο χουντικός Ζουρνατζής, που πέθανε πριν από τρεις μέρες, δεν είχε επιτρέψει μόνο τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, στις 15 Νοε. 1973 (όπως λέγαμε σε χθεσινό ποστ), αλλά είχε βοηθήσει να περάσει και το σενάριο του «Θιάσου» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, από τις συμπληγάδες της λογοκρισίας.

Επίσης είναι γραμμένες παλιά και κάτι ιστορίες του στιχουργού Λευτέρη Παπαδόπουλου με τον Ζουρνατζή, σχετικές με το ελληνικό τραγούδι, που έχουν ενδιαφέρον (όλοι αυτοί ήταν συμμαθητές-συμφοιτητές και γεννημένοι το 1935), αλλά τέλος πάντων, τώρα, μην τα πολυ-σκαλίζουμε, γιατί βρωμάνε... όπως λέει και η λαϊκή ρήση...

16/9/2022
Καθώς ξεφύλλιζα ένα Rolling Stone του '72 θυμήθηκα το ελληνικό Rolling Stone. Τι γίνεται μ' αυτό; Βγαίνει ακόμη; Έχω μήνες να δω κάτι...

15/9/2022
Πριν από δυο μέρες πέθανε ο χουντικός Σπύρος Ζουρνατζής, πρόσωπο με σκαιό ρόλο στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και μετά απ’ αυτά.
Δύο μέρες πριν από την 17η Νοέμβρη του ’73 ο Ζουρνατζής, υφυπουργός της δοτής κυβέρνησης Μαρκεζίνη, σπάει το εμπάργκο της χούντας του Παπαδόπουλου στα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και επιτρέπει την κυκλοφορία 40 τραγουδιών του, δίνοντας την άδεια να ηχογραφηθούν και τα «18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας», σε στίχους Γιάννη Ρίτσου.
Τα στούντιο της Κολούμπια ανοίγουν τις πόρτες τους, την παραμονή του Πολυτεχνείου, και πάνε εκεί ο Νταλάρας με την Βίσση, μαζί με την ορχήστρα και τα ηχογραφούν νόμιμα.

Η άδεια -ως γνωστόν θα πω- ήρθη από την χούντα του Ιωαννίδη, με τα τραγούδια να ξαναγυρνούν στην απαγόρευση, και με τον δίσκο, που δεν είχε προλάβει να τυπωθεί, να κυκλοφορεί στην Μεταπολίτευση πια.

15/9/2022
Εξώφυλλο (1978)

15/9/2022
Ταύρος Δέλτα Κρουσέιντ... Μελίτα Γκαμπές... Salah Ragab...
https://www.youtube.com/watch?v=e8ADZ7VzcSU