Άλτο και βαρύτονος σαξοφωνίστας είναι ο Owen Broder, ένας μουσικός που μας
έχει απασχολήσει κι άλλες φορές στο παρελθόν, μέσα από τις παρουσίες του σε
σχήματα (Cowboys and Frenchmen)
και βεβαίως με τα προσωπικά άλμπουμ του (όπως το “Heritage / The American Roots Project” στην artistShare, το 2017).
Στο πιο νέο άλμπουμ του, που αποκαλείται “Hodges: Front and Center Vol.1” [Outside In Music, 2022], ο Owen Broder αποτείνει φόρο τιμής σ’ έναν «ήρωα» του άλτο σαξοφώνου, τον Johnny Hodges (1907-1970), τον κλασικό σαξοφωνίστα στις μπάντες του Duke Ellington, με την επίσης μεγάλη προσωπική δισκογραφία.
Έχοντας λοιπόν δίπλα του μία άξια μπάντα συνοδείας (Riley Mulherkar τρομπέτα, Carmen Staaf πιάνο, Barry Stephenson μπάσο, Bryan Carter ντραμς) και βεβαίως ένα ρεπερτόριο υπεράνω πάσης υποψίας (συνθέσεις, βασικά, από τον κατάλογο της μπάντας του Duke, μα όχι μόνον – καθώς ακούμε το “Viscount” του 1957 των Johnny Hodges and The Ellington Men ή το “18 carrots for rabbit” του Gerry Mulligan, από το LP “Gerry Mulligan Meets Johnny Hodges” του 1960), ο Owen Broder δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάζει. Βασικά, όπως θα εντυπωσίαζε κάθε σύγχρονος αμερικανός jazzman, αν του ζητούσαν να γυρίσει πίσω στην παράδοση, τιμώντας την και διασκευάζοντάς την.
Γιατί, αυτό είναι που προέχει σ’ αυτό το απλό, αλλά απολαυστικό CD. Η ανάγκη να παίξεις, χωρίς περφεξιονισμούς και ηχητικές ατασθαλίες, ένα κλασικό ρεπερτόριο, μ’ έναν κάπως... κλασικό τρόπο.
Λέμε «κάπως κλασικό», επειδή στο “Hodges: Front and Center Vol.1” υπάρχει πολλή δουλειά «από κάτω», δουλειά που έχει να κάνει με την ανάγκη να μεταφέρεις συνθέσεις για μεγάλα σχήματα, σε πολύ μικρότερα, άρα και να ξαναμοιράσεις το παιγνίδι, να προτείνεις νέους ρόλους κ.λπ. Και όλα αυτά, με την μία, μοναδική και απαραίτητη προϋπόθεση. Να μην ακουστείς ποτέ έξω από το κλίμα των αυθεντικών, σουινγκάροντας με την ίδια «ψυχή» και το ίδιο πάθος.
Δεν νομίζουμε πως μπορεί να το πράξει κανένας καλύτερα αυτό, από τους αμερικανούς μουσικούς, που έχουν βιώσει την παράδοσή τους, από πάσης πλευράς και άποψης.
Επαφή: www.owenbroder.com
Στο πιο νέο άλμπουμ του, που αποκαλείται “Hodges: Front and Center Vol.1” [Outside In Music, 2022], ο Owen Broder αποτείνει φόρο τιμής σ’ έναν «ήρωα» του άλτο σαξοφώνου, τον Johnny Hodges (1907-1970), τον κλασικό σαξοφωνίστα στις μπάντες του Duke Ellington, με την επίσης μεγάλη προσωπική δισκογραφία.
Έχοντας λοιπόν δίπλα του μία άξια μπάντα συνοδείας (Riley Mulherkar τρομπέτα, Carmen Staaf πιάνο, Barry Stephenson μπάσο, Bryan Carter ντραμς) και βεβαίως ένα ρεπερτόριο υπεράνω πάσης υποψίας (συνθέσεις, βασικά, από τον κατάλογο της μπάντας του Duke, μα όχι μόνον – καθώς ακούμε το “Viscount” του 1957 των Johnny Hodges and The Ellington Men ή το “18 carrots for rabbit” του Gerry Mulligan, από το LP “Gerry Mulligan Meets Johnny Hodges” του 1960), ο Owen Broder δεν μπορεί παρά να εντυπωσιάζει. Βασικά, όπως θα εντυπωσίαζε κάθε σύγχρονος αμερικανός jazzman, αν του ζητούσαν να γυρίσει πίσω στην παράδοση, τιμώντας την και διασκευάζοντάς την.
Γιατί, αυτό είναι που προέχει σ’ αυτό το απλό, αλλά απολαυστικό CD. Η ανάγκη να παίξεις, χωρίς περφεξιονισμούς και ηχητικές ατασθαλίες, ένα κλασικό ρεπερτόριο, μ’ έναν κάπως... κλασικό τρόπο.
Λέμε «κάπως κλασικό», επειδή στο “Hodges: Front and Center Vol.1” υπάρχει πολλή δουλειά «από κάτω», δουλειά που έχει να κάνει με την ανάγκη να μεταφέρεις συνθέσεις για μεγάλα σχήματα, σε πολύ μικρότερα, άρα και να ξαναμοιράσεις το παιγνίδι, να προτείνεις νέους ρόλους κ.λπ. Και όλα αυτά, με την μία, μοναδική και απαραίτητη προϋπόθεση. Να μην ακουστείς ποτέ έξω από το κλίμα των αυθεντικών, σουινγκάροντας με την ίδια «ψυχή» και το ίδιο πάθος.
Δεν νομίζουμε πως μπορεί να το πράξει κανένας καλύτερα αυτό, από τους αμερικανούς μουσικούς, που έχουν βιώσει την παράδοσή τους, από πάσης πλευράς και άποψης.
Επαφή: www.owenbroder.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου