Για τους Babel Trio
έχουμε ήδη γράψει δυο φορές στο blog.
Την πρώτη για το δεύτερο άλμπουμ τους “The Island of Cretal” [Labyrinth of Thoughts,
2018] και την δεύτερη για το τρίτο άλμπουμ τους “The Martyr” [Labyrinth of
Thoughts, 2020]. Τώρα, δεν θα γράψουμε για το... τέταρτο CD τους, αλλά για το πρώτο τους, από το
2017, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε φυσική μορφή, πριν από λίγο καιρό (2022),
ξανά από την Labyrinth of Thoughts.
Να υποθέσουμε, γιατί στο εξώφυλλο δεν αναφέρεται τίποτα
σχετικό, πως μέλη των Babel Trio
και σ’ αυτό το παρθενικό άλμπουμ τους είναι οι Δημήτρης Σιδερής ηλεκτρικό
λαούτο, Μιχάλης Αυλωνίτης μπάσο και Trikalero ντραμς – ένα άλμπουμ, που είναι βασικό ορχηστρικό, instrumental, αν εξαιρέσεις
το κομμάτι υπ’ αριθμόν τρία “Karouzos dialog”,
στο οποίον ακούγεται η φωνή του ποιητή Νίκου Καρούζου (μάλλον από εκείνη την
ηχογράφηση του 1989, αλλά δεν είμαι σίγουρος, ούτε έχω πολύ χρόνο, τώρα, για να
το επιβεβαιώσω).
Το “Roots Electrified” είναι ένα άλμπουμ... κλασικού ελληνικού ροκ, υπό την έννοιαν εκείνη, που είχαμε περιγράψει και σ’ ένα από τα παλαιότερα reviews. Ήτοι...
Εντός του χώρου του ελληνικού ροκ αναγνωρίζουμε μιαν ειδική και πολύ ενδιαφέρουσα κατηγορία, σίγουρα την πιο ενδιαφέρουσα από αισθητικής πλευράς (κατ’ αρχάς), εκείνη των συγκροτημάτων που μετέρχονται ηλεκτρικά όργανα, για να περιγράψουν-ζωντανέψουν ρυθμούς τής παράδοσής μας. Είτε δημοτικούς, είτε λαϊκούς, είτε διασκευάζοντας, είτε γράφοντας δικά τους κομμάτια, ανακατεύοντας φολκλορικά μοτίβα με ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο-ντραμς κ.λπ., κινούμενα στην παράδοση του Διονύση Σαββόπουλου («Μπάλλος», «Το Βρώμικο Ψωμί»), της Μαρίζας Κωχ, του Θανάση Γκαϊφύλλια, ακόμη και των Socrates Drank the Conium, του Σταύρου Λογαρίδη, του Παύλου Σιδηρόπουλου (με τα Μπουρμπούλια ή χωρίς αυτά) κ.ά.
Πραγματικά ο κατάλογος είναι πολύ μεγάλος, αφού περνάει από τα eighties (Εν Πλω) και τα nineties (θα πω για τους Mode Plagal κι ας είναι… jazz), για να φθάσει στο τώρα (στους Villagers of Ioannina City και τους Balothizer π.χ.), συνεχίζοντας τη διαδρομή του μέσα στις δεκαετίες…
Τούτο σημαίνει κάτι. Πως το rock, όποια μορφή κι αν αποκτά μέσα στα χρόνια, πάντα θα συνδυάζεται με τα δικά μας ηχοχρώματα, δίνοντας ταυτότητα (την πιο αληθινή και αυτή που κοπιάρεται πιο δύσκολα από τους ξένους) σε ό,τι ονομάζουμε ελληνικό ροκ.
Σ’ αυτή, πάνω, την γραμμή έρχονται να πλασαριστούν και οι Babel Trio από την Κρήτη, ήδη από αυτό το πρώτο CD τους.
Εκείνο που πρέπει να πούμε για το “Roots Electrified”, κι έχοντας στ’ αυτιά μας ακόμη την αύρα από τα “The Martyr” και “The Island of Cretal”, είναι πως πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ, που όσο κυλάει (“V.L.O.”, “Rizitiko”, “Pacharde”, “Wick”) γίνεται όλο και καλύτερο, και που δείχνει το αληθινό ταλέντο αυτού του γκρουπ, που κατόρθωσε, μ’ αυτά τα τρία CD του, τα τελευταία πέντε χρόνια, να δώσει κάτι άλλο στην εγχώρια ροκ πραγματικότητα. Ένα είδος progressive rock, με πολλά φολκλορικά στοιχεία, εννοούμε, που θ’ ακούγεται πάντα με ενδιαφέρον.
Είμαστε στην φάση, θέλω να ελπίζω, του πώς αυτός ο ήχος του κρητικού γκρουπ θα εξελιχθεί (από το ίδιο), ώστε να πάει και λίγο παρακάτω...
Επαφή: www.labyrinthofthoughts.gr
Το “Roots Electrified” είναι ένα άλμπουμ... κλασικού ελληνικού ροκ, υπό την έννοιαν εκείνη, που είχαμε περιγράψει και σ’ ένα από τα παλαιότερα reviews. Ήτοι...
Εντός του χώρου του ελληνικού ροκ αναγνωρίζουμε μιαν ειδική και πολύ ενδιαφέρουσα κατηγορία, σίγουρα την πιο ενδιαφέρουσα από αισθητικής πλευράς (κατ’ αρχάς), εκείνη των συγκροτημάτων που μετέρχονται ηλεκτρικά όργανα, για να περιγράψουν-ζωντανέψουν ρυθμούς τής παράδοσής μας. Είτε δημοτικούς, είτε λαϊκούς, είτε διασκευάζοντας, είτε γράφοντας δικά τους κομμάτια, ανακατεύοντας φολκλορικά μοτίβα με ηλεκτρικές κιθάρες, μπάσο-ντραμς κ.λπ., κινούμενα στην παράδοση του Διονύση Σαββόπουλου («Μπάλλος», «Το Βρώμικο Ψωμί»), της Μαρίζας Κωχ, του Θανάση Γκαϊφύλλια, ακόμη και των Socrates Drank the Conium, του Σταύρου Λογαρίδη, του Παύλου Σιδηρόπουλου (με τα Μπουρμπούλια ή χωρίς αυτά) κ.ά.
Πραγματικά ο κατάλογος είναι πολύ μεγάλος, αφού περνάει από τα eighties (Εν Πλω) και τα nineties (θα πω για τους Mode Plagal κι ας είναι… jazz), για να φθάσει στο τώρα (στους Villagers of Ioannina City και τους Balothizer π.χ.), συνεχίζοντας τη διαδρομή του μέσα στις δεκαετίες…
Τούτο σημαίνει κάτι. Πως το rock, όποια μορφή κι αν αποκτά μέσα στα χρόνια, πάντα θα συνδυάζεται με τα δικά μας ηχοχρώματα, δίνοντας ταυτότητα (την πιο αληθινή και αυτή που κοπιάρεται πιο δύσκολα από τους ξένους) σε ό,τι ονομάζουμε ελληνικό ροκ.
Σ’ αυτή, πάνω, την γραμμή έρχονται να πλασαριστούν και οι Babel Trio από την Κρήτη, ήδη από αυτό το πρώτο CD τους.
Εκείνο που πρέπει να πούμε για το “Roots Electrified”, κι έχοντας στ’ αυτιά μας ακόμη την αύρα από τα “The Martyr” και “The Island of Cretal”, είναι πως πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ, που όσο κυλάει (“V.L.O.”, “Rizitiko”, “Pacharde”, “Wick”) γίνεται όλο και καλύτερο, και που δείχνει το αληθινό ταλέντο αυτού του γκρουπ, που κατόρθωσε, μ’ αυτά τα τρία CD του, τα τελευταία πέντε χρόνια, να δώσει κάτι άλλο στην εγχώρια ροκ πραγματικότητα. Ένα είδος progressive rock, με πολλά φολκλορικά στοιχεία, εννοούμε, που θ’ ακούγεται πάντα με ενδιαφέρον.
Είμαστε στην φάση, θέλω να ελπίζω, του πώς αυτός ο ήχος του κρητικού γκρουπ θα εξελιχθεί (από το ίδιο), ώστε να πάει και λίγο παρακάτω...
Επαφή: www.labyrinthofthoughts.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου