Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2022

WIZRD, BEHIND CLOSED DOORS, H.C.BEHRENDTSEN νέα ροκ συγκροτήματα από την Νορβηγία, την Ολλανδία και την Γερμανία

WIZRD: Seasons [Karisma Records, 2022]
Κάπως παράξενη νορβηγική ροκ μπάντα, από το Trondheim, οι Wizrd έχουν τώρα ένα άλμπουμ, που αποκαλείται “Seasons”. Ποιοι αποτελούν το γκρουπ; Σημειώνουμε ονόματα: Hallvard Gaardløs (από Spidergawd, Draken κ.λπ.) σε μπάσο, φωνή, Karl Bjorå (από Megalodon Collective κ.λπ.) σε κιθάρες, φωνητικά, Vegard Lien Bjerkan (από Soft Ffog κ.λπ.) σε πλήκτρα, φωνητικά και Axel Skalstad (από Krokofant, Soft Ffog κ.λπ.) σε ντραμς.
Οι Wizrd παίζουν ένα είδος progressive rock, που στηρίζεται στα chorus vocals και τις φωνητικές αρμονίες, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να τα χώνουν αγρίως με τις κιθάρες τους, θυμίζοντας άλλα σκανδιναυικά συγκροτήματα του χθες, σαν τους Culpepers Orchard ας πούμε. Τυπικό του σφοδρού κιθαριστικού prog των Νορβηγών είναι το 8λεπτο κομμάτι τους “All is as it should be”, το οποίο είναι στ’ αλήθεια και εκπληκτικό και «τα σπάει».
Άλλο χαρακτηριστικό των Wizrd είναι, γενικώς, η ταχύτητα με την οποία παίζουν. Το επίσης 8λεπτο “Show me what you got” έχει ένα «τρελό» τέμπο, που μπορεί να σε... σανιδώσει. Και αυτό κάτω από ένα επίσης ιλιγγιώδες παίξιμο στα πλήκτρα (πλήκτρα πρέπει να είναι και όχι κιθάρα). Το ίδιο δε και για το “Spitfire”. Βεβαίως, όταν «σκάνε» οι φωνές κάπως προσγειώνεσαι απότομα, αλλά αυτό που ήταν να πάρεις το έχεις ήδη πάρει, και με το παραπάνω, οπότε δεν σε νοιάζει...
Στα καλύτερα κομμάτια τους παίζουν σαν αφιονισμένοι οι Wizrd και αυτό δείχνει πως έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα φοβερών μουσικών, με ιδέες και ικανότητες, που έχουν πράγματα να δώσουν. Εντάξει, τα φωνητικά, για εμάς, είναι ένα ζήτημα, που θα έχρηζε κάποιας άλλης αντιμετώπισης, αλλά ok.
Υπάρχει πολύ, καλό, έως και συναρπαστικό prog-rock εδώ και αυτό έχει σημασία.
Επαφή: www.karismarecords.no
BEHIND CLOSED DOORS: Caged in Helices [My Redemption Records, 2022]
Μεταλλικό, γενικώς, γκρουπ με έδρα την Ολλανδία είναι οι Behind Closed Doors (ο Γερμανός Christoph Teuschel σύνθεση, κιθάρα, ο Σουηδός Fred Jacobsson μπάσο, σύνθια, ο Ολλανδός Yuma van Eekelen ντραμς) και μάλιστα με κάποια ιστορία πίσω τους, αφού υπάρχουν από το 2005, έχοντας κυκλοφορήσει έως σήμερα τρία άλμπουμ (ένα το 2014, ένα το 2018 κι ένα τώρα). Το πιο πρόσφατο long-play τους αποκαλείται “Caged in Helices”, περιλαμβάνει επτά ορχηστρικά, που διαρκούν από δύο λεπτά έως και σχεδόν έντεκα, ενώ κυκλοφορεί μόνο σε LP και digital.
Η μπάντα παίζει πολύ καλά, υιοθετώντας ένα βαρύ ή και βαρέων βαρών στυλ, με πολλούς progressive υπαινιγμούς, με διάφορα acoustic, ή τέλος πάντων χαμηλών τόνων, parts να «παρεμβαίνουν» μεταξύ των σφοδρότερων μερών, έχοντας, ταυτοχρόνως, τον πλήρη έλεγχο των κινήσεών της.
Των συνθετικών κινήσεών της εννοούμε, που είναι complex, με σαφή ενοργανική διορατικότητα, την οποίαν επεκτείνει κι ένα τρίο εγχόρδων (Oene van Geel βιόλα, Anne Tangberg τσέλο, Ben Mathot βιολί) και που έχουν, ως αποτέλεσμα, όλα τούτα, μια σειρά από δυναμικά και σε κάθε περίπτωση πολύ ενδιαφέροντα instros.
Ωραία μπάντα, με σίγουρο, δουλεμένο και σ’ έναν βαθμό «προσωπικό» ήχο, οι Behind Closed Doors είναι κάτι σχετικώς διαφορετικό στον σύγχρονο μεταλλικό χώρο, και που σε κάθε περίπτωση αξίζει να προσεχθούν.
Επαφή: https://behindcloseddoors-band.com/blog/who-is-behind-closed-doors/
H.C.BEHRENDTSEN: S/T [Schatulle Bömm, 2022]
Τρίο από την Λειψία (κιθάρα, μπάσο, ντραμς) είναι οι H.C.Behrendtsen, οι οποίοι σ’ αυτό το άλμπουμ τους παρουσιάζουν ένα instrumental rock (και πάλι), που κινείται στα όρια του math και του πειραματικού.
Πάντα όψεις των ύστερων King Crimson και άλλων φιλόδοξων σχηματισμών του Robert Fripp (σαν τους League of Gentlemen π.χ.) θα καθορίζουν τα όρια που κινούνται αυτού του είδους τα συγκροτήματα, τα οποία, χονδρικώς, επιχειρούν να ανασκευάσουν τα κλασικά rock και jazz trios, ερμηνεύοντας ενδιάμεσο υλικό ή και πέραν αυτού, ορισμένες φορές.
Εντάξει, οι επιρροές κάθε φορά, και αναλόγως το math group, μπορεί να διαφοροποιούνται, αλλά στην βάση κάθε τέτοιου ήχου η «King Crimson-ική» παράδοση δεν μπορεί ούτε να αμφισβητηθεί, ούτε και να παραβλεφθεί.
Υπάρχουν οπωσδήποτε ενδιαφέρουσες στιγμές σ’ αυτό το φερώνυμο άλμπουμ των H.C.Behrendtsen, μαζεμένες οι περισσότερες στο πρώτο και περισσότερο groovy μέρος του δίσκου, με τα τέσσερα πρώτα tracks (“Ibiza / Heinz”, “Modem”, “Labyrinth” και “Vitamin”) να θερίζουν.
Επαφή: www.schatulleboemm.com

1 σχόλιο:

  1. Μπορεί το σχόλιο μου να είναι άσχετο με τις συγκεκριμένες αναρτήσεις αλλά διάβαζα κάτι παλιότερο που αφορά κάποια λόγια που είχε πεί ο Αδαμάντιος Καφετζης,εδώ,αλλά και αλλού....Είχε πεί χαρακτηριστικά και αντιγράφω απο συνέντευξη εδώ στο ΔΙΣΚΟΡΥΧΕΙΟΝ....Σπουδαίες μουσικές, απίθανοι τραγουδιστές, καταπληκτικές ενορχηστρώσεις. Μελωδίες, ρυθμοί, αρμονίες, αυτοσχεδιασμοί, τα πάντα να λειτουργούν τέλεια, στον υψηλότερο βαθμό. Κι όλα αυτά, ακόμη κι από τη δεκαετία του ’50. Οι φωνές στη Σενεγάλη και το Μαλί π.χ. είναι ασύγκριτες...Είναι πολύ δύσκολο να πείς μια σκήνη κάλυτερη μιας άλλης,ενα είδος μουσικής καλύτερο απο ένα άλλο,αλλά νομίζω.οτι μάλλον συμφωνώ...Θα το πω αλλιώς και όχι καλύτερο είδος μουσικής αλλά,ένα είδος μουσικής,που αγγίζει την τελειοτήτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή