Μετά τα άλμπουμ “Diviner Blues Sessions” και “When River Flows Reverse” των Ούγγρων Slight Layers, Predictions
(ένα όνομα) και River Flow Reverse αντιστοίχως –για τα
οποία έχουμε γράψει reviews παλαιότερα– η ελληνική εταιρεία Twisted Flowers, που σχετίζεται με το γνωστό δισκάδικο και site Vinyl Kiosk, μας προτείνει τώρα έναν τρίτο δίσκο αυτής της
ευρύτερης (και πάντα ουγγρικής) παρέας, που έχει τίτλο “Maro” (2022) και που
αφορά στους Lemurian Folk Songs.
Σχετίζονται οι Lemurian Folk Songs με τους Slight Layers, Predictions και με τους River Flow Reverse; Οπωσδήποτε, αφού μέλος και των τριών γκρουπ είναι ο μπασίστας-κιθαρίστας Bence Ambrus, ενώ τραγουδίστρια των River Flow Reverse και των Lemurian Folk Songs είναι η Krisztina Benus. Έχουμε λοιπόν δύο μέλη αυτής της παρέας, τον κιθαρίστα εδώ Ambrus και την τραγουδίστρια Benus, οι οποίοι ενώνονται με τους Gergely Szabó μπάσο και István Baumgartner ντραμς, δημιουργώντας έτσι τους Lemurian Folk Songs.
Κατ’ αρχάς να πούμε κάτι εν σχέσει με το... Lemurian. Η Λεμουρία (Lemuria) είναι μια φανταστική ήπειρος, που κάποιοι την τοποθετούν στον Ινδικό Ωκεανό, ενώ κάποιοι άλλοι την συνδέουν με μιαν άλλη φανταστική ήπειρο, την Mu, που εκτεινόταν στον Ειρηνικό. Πάνω σ’ αυτά τα μυθεύματα έχουν στηριχθεί παραεπιστήμονες, θεοσοφιστές και διάφοροι αυτοσχέδιοι ερευνητές, ενώ οι μύθοι αυτοί (που για κάποιους αποτελούν πραγματικότητες) έχουν επηρεάσει, πέρα από την λογοτεχνία, τις εικαστικές τέχνες κ.λπ., ακόμη και την jazz και βεβαίως το rock.
Οι παλαιοί θυμόμαστε σίγουρα το πολύ καλό άλμπουμ των Mu (Merrell Fankhauser, Jeff Cotton και λοιποί) “Lemurian Music”, που είχε κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα από την Lyra (United Artists), το 1974 (στο back cover υπάρχει και ο χάρτης της Mu, που είναι τοποθετημένη στο κέντρο του Ειρηνικού Ωκεανού), ενώ κάποιοι μπορεί να ξέρουν και το κομμάτι “Lemuria” των Sun Ra and His Astro Infinity Arkestra, από το LP τους “Atlantis” [Saturn Research, 1969], το χαβανέζικο jazz-funk συγκρότημα Lemuria από τα late 70s, το κομμάτι των Γερμανών Passport “Lemuria’s dance”, το “Lemuria” του Joël Vandroogenbroeck από το library LP του “Lost Continents” (1980) κ.λπ.
Οι Ούγγροι Lemurian Folk Songs, και σε σχέση πάντα με
το “Maro”, δεν έχουν
καμία συγγένεια με το folk
και με τα folk songs.
Και το λέμε αυτό σε σχέση πάντα με τον ήχο τους, που είναι βαρύς, σφόδρα
ηλεκτρικός, και που ακούγεται σαν… psychedelic blues-rock jam. Το “psychedelic”
κολλάει τόσο με τα γυναικεία φωνητικά της Krisztina Benus, όσο και με τις κιθάρες του Bence Ambrus, που ιδίως στα κάπως
πιο μεγάλα σε διάρκεια tracks,
όπως είναι το 9λεπτο “Temple of the moon”
κάνουν ωραία δουλειά, δημιουργώντας ένα hazy περιβάλλον, με πολλά εφφέ και με συνεπές «χάσιμο».
Με ήχο ακατέργαστο και βασικά «ζωντανό», οι Lemurian Folk Songs είναι σίγουρο πως δεν καλύπτονται πίσω από τις ευκολίες των σύγχρονων στούντιο, παραμένοντας πιστοί στο δόγμα, παίζουμε μαζί και ηχογραφούμαστε χωρίς... μεσάζοντες, δημιουργώντας αυτό τον ήχο, που σπανίως πλέον τον ακούμε στις σύγχρονες παραγωγές.
Πάντως να μην νομιστεί πως οι Ούγγροι είναι κανένα... παλαιολιθικό σχήμα, που αρνείται τις σύγχρονες εξελίξεις στο σκληρό rock, καθώς τα riffs και το βαρύγδουπο rhythm section αφήνουν και stoner vibes σε κομμάτια, όπως το “Grand sanctuary”, που κλείνει την πρώτη πλευρά.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά κάπως πιο... ψυχεδελικά, με την φωνή της Benus να βγαίνει πάνω από τα πάντα σκληρά passages, αν και γρήγορα το κομμάτι (“Messianic atrium”) αποκτά μιαν... άγρια ομορφιά, μέσα από τους ανελέητους κιθαρισμούς, τις αλλαγές στα tempi, και τα παρατεταμένα (με κόλπα) soli.
Φοβερό track είναι το επόμενο, το “Melusina”, που είναι γρήγορο, με ωραία «κατεβάσματα» και «ανεβάσματα», με rhythm section τελείως πριμιτίβ και με τις κιθάρες του Ambrus να «χάνονται» μέσα σε μια οχληρή παραζάλη (Bevis Frond ανακάλεσα εδώ, και πολλά άλλα, αλλά δεν υπάρχει λόγος να λέμε πολλά ονόματα).
Το “Maro” των Lemurian Folk Songs θα ολοκληρωθεί με το “Magister blues”, που είναι τραγούδι και που δεν είναι τόσο blues ή ίσως είναι με τον τρόπο των Ούγγρων. Φυσικά, και αυτό το track είναι πολύ καλό.
Ένα απολύτως «τίμιο», φτιαγμένο με «αγνά υλικά» άλμπουμ είναι το “Maro” των Lemurian Folk Songs. Ένα άλμπουμ που δεν κάνει ανούσιες παραχωρήσεις για να προσεγγίσει «πράγματα», που σήμερα παίζουν και στο ψυχεδελικού τύπου rock, διατηρώντας όλα εκείνα τα στοιχεία, που αναγνωρίζουμε και εντοπίζουμε όλοι μας από τους ανάλογους δίσκους της κλασικής εποχής.
Επαφή: www.vinylkiosk.com
Σχετίζονται οι Lemurian Folk Songs με τους Slight Layers, Predictions και με τους River Flow Reverse; Οπωσδήποτε, αφού μέλος και των τριών γκρουπ είναι ο μπασίστας-κιθαρίστας Bence Ambrus, ενώ τραγουδίστρια των River Flow Reverse και των Lemurian Folk Songs είναι η Krisztina Benus. Έχουμε λοιπόν δύο μέλη αυτής της παρέας, τον κιθαρίστα εδώ Ambrus και την τραγουδίστρια Benus, οι οποίοι ενώνονται με τους Gergely Szabó μπάσο και István Baumgartner ντραμς, δημιουργώντας έτσι τους Lemurian Folk Songs.
Κατ’ αρχάς να πούμε κάτι εν σχέσει με το... Lemurian. Η Λεμουρία (Lemuria) είναι μια φανταστική ήπειρος, που κάποιοι την τοποθετούν στον Ινδικό Ωκεανό, ενώ κάποιοι άλλοι την συνδέουν με μιαν άλλη φανταστική ήπειρο, την Mu, που εκτεινόταν στον Ειρηνικό. Πάνω σ’ αυτά τα μυθεύματα έχουν στηριχθεί παραεπιστήμονες, θεοσοφιστές και διάφοροι αυτοσχέδιοι ερευνητές, ενώ οι μύθοι αυτοί (που για κάποιους αποτελούν πραγματικότητες) έχουν επηρεάσει, πέρα από την λογοτεχνία, τις εικαστικές τέχνες κ.λπ., ακόμη και την jazz και βεβαίως το rock.
Οι παλαιοί θυμόμαστε σίγουρα το πολύ καλό άλμπουμ των Mu (Merrell Fankhauser, Jeff Cotton και λοιποί) “Lemurian Music”, που είχε κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα από την Lyra (United Artists), το 1974 (στο back cover υπάρχει και ο χάρτης της Mu, που είναι τοποθετημένη στο κέντρο του Ειρηνικού Ωκεανού), ενώ κάποιοι μπορεί να ξέρουν και το κομμάτι “Lemuria” των Sun Ra and His Astro Infinity Arkestra, από το LP τους “Atlantis” [Saturn Research, 1969], το χαβανέζικο jazz-funk συγκρότημα Lemuria από τα late 70s, το κομμάτι των Γερμανών Passport “Lemuria’s dance”, το “Lemuria” του Joël Vandroogenbroeck από το library LP του “Lost Continents” (1980) κ.λπ.
Με ήχο ακατέργαστο και βασικά «ζωντανό», οι Lemurian Folk Songs είναι σίγουρο πως δεν καλύπτονται πίσω από τις ευκολίες των σύγχρονων στούντιο, παραμένοντας πιστοί στο δόγμα, παίζουμε μαζί και ηχογραφούμαστε χωρίς... μεσάζοντες, δημιουργώντας αυτό τον ήχο, που σπανίως πλέον τον ακούμε στις σύγχρονες παραγωγές.
Πάντως να μην νομιστεί πως οι Ούγγροι είναι κανένα... παλαιολιθικό σχήμα, που αρνείται τις σύγχρονες εξελίξεις στο σκληρό rock, καθώς τα riffs και το βαρύγδουπο rhythm section αφήνουν και stoner vibes σε κομμάτια, όπως το “Grand sanctuary”, που κλείνει την πρώτη πλευρά.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά κάπως πιο... ψυχεδελικά, με την φωνή της Benus να βγαίνει πάνω από τα πάντα σκληρά passages, αν και γρήγορα το κομμάτι (“Messianic atrium”) αποκτά μιαν... άγρια ομορφιά, μέσα από τους ανελέητους κιθαρισμούς, τις αλλαγές στα tempi, και τα παρατεταμένα (με κόλπα) soli.
Φοβερό track είναι το επόμενο, το “Melusina”, που είναι γρήγορο, με ωραία «κατεβάσματα» και «ανεβάσματα», με rhythm section τελείως πριμιτίβ και με τις κιθάρες του Ambrus να «χάνονται» μέσα σε μια οχληρή παραζάλη (Bevis Frond ανακάλεσα εδώ, και πολλά άλλα, αλλά δεν υπάρχει λόγος να λέμε πολλά ονόματα).
Το “Maro” των Lemurian Folk Songs θα ολοκληρωθεί με το “Magister blues”, που είναι τραγούδι και που δεν είναι τόσο blues ή ίσως είναι με τον τρόπο των Ούγγρων. Φυσικά, και αυτό το track είναι πολύ καλό.
Ένα απολύτως «τίμιο», φτιαγμένο με «αγνά υλικά» άλμπουμ είναι το “Maro” των Lemurian Folk Songs. Ένα άλμπουμ που δεν κάνει ανούσιες παραχωρήσεις για να προσεγγίσει «πράγματα», που σήμερα παίζουν και στο ψυχεδελικού τύπου rock, διατηρώντας όλα εκείνα τα στοιχεία, που αναγνωρίζουμε και εντοπίζουμε όλοι μας από τους ανάλογους δίσκους της κλασικής εποχής.
Επαφή: www.vinylkiosk.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου