Rock ελληνικό σχήμα είναι οι Gallo’s Pole,
το οποίον αποτελούν οι Sakis Gallo ηλεκτρική κιθάρα, Kostas Baxevanis μπάσο και George Baltas ντραμς.
Το σχήμα αυτό έχει τώρα διαθέσιμο ένα CD, το “Blow Jam”
(2022), που περιέχει έξι instrumantals
και που είναι φυσικά ανεξάρτητης παραγωγής [Scan Me].
Κατ’ αρχάς να πούμε πως το όνομα του γκρουπ παραπέμπει στο κλασικό folk “Gallows pole”, που έχουν διασκευάσει άπειροι, αλλά οι πολλοί το έμαθαν από τους Led Zeppelin (υπάρχει στο “III” του 1970). Φυσικά, οι Led Zep το είχαν δανειστεί από τον folkist Fred Gerlach, που πρώτος αυτός είχε δώσει μια κιθαριστική εκδοχή του, η οποία θα αναγνωριζόταν μέσα στα χρόνια ως η «βασική» (υπάρχει σ’ ένα LP τού Gerlach, στην Audio-Video Productions, που πρωτοβγήκε μάλλον στα 50s και το οποίο θα ξανατύπωνε η Folkways Records το 1962).
Κατ’ αρχάς να πούμε πως το όνομα του γκρουπ παραπέμπει στο κλασικό folk “Gallows pole”, που έχουν διασκευάσει άπειροι, αλλά οι πολλοί το έμαθαν από τους Led Zeppelin (υπάρχει στο “III” του 1970). Φυσικά, οι Led Zep το είχαν δανειστεί από τον folkist Fred Gerlach, που πρώτος αυτός είχε δώσει μια κιθαριστική εκδοχή του, η οποία θα αναγνωριζόταν μέσα στα χρόνια ως η «βασική» (υπάρχει σ’ ένα LP τού Gerlach, στην Audio-Video Productions, που πρωτοβγήκε μάλλον στα 50s και το οποίο θα ξανατύπωνε η Folkways Records το 1962).
Το CD “Blow Jam”
ανοίγει με το “Jerico”
ένα πρώτο instro,
έντονα κιθαριστικό φυσικά (σαν τίτλος παραπέμπει στους Redbone), με κιθάρες σε ρυθμικό και σε lead ρόλο,
και με γενικότερη υφή κάπως... southern.
Στο “Drank that funk” το funk μοιάζει να κυριαρχεί. Και εδώ υπάρχουν διπλές κιθάρες, και μάλιστα και οι δύο σε ρόλο lead, παίζοντας ένα βασικό μοτίβο, πριν ξεκινήσει το σόλο, που είναι rock φυσικά (τώρα αν το “Drank” παραπέμπει στους Socrates δεν ξέρω, αλλά μπορεί...).
Το “Touch on Tosh” έχει reggae βάση και το “Tosh” δεν μπορεί παρά να σχετίζεται με τον Peter Tosh. Το κομμάτι ως reggae-rock είναι πολύ καλό, και οπωσδήποτε ηχεί (και) διαφορετικά σ’ ένα, όπως, και να το κάνουμε... ομογενοποιημένο ροκ άλμπουμ.
“Bold experience” αποκαλείται το τέταρτο track και εδώ οι αναφορές στον Jimi Hendrix βγάζουν μάτι. “Bold” από το LP “Axis: Bold as Love” και “Experience” από την ονομασία του συγκροτήματός του. Το κομμάτι είναι βαρύ, σκληρό, με ωραίες κοντές φράσεις στην κιθάρα, που επαναλαμβάνονται δημιουργώντας μία κατάσταση κάπως έκστασης, αλλά το κομμάτι δεν θα το αποκαλούσαμε ακραιφνώς «τζίμικο».
Στο “Blow jam” η παραπομπή μάλλον αφορά στον Jeff Beck. Το κομμάτι είναι ένα από το πιο «ψαγμένα» του CD, κινούμενο σε rhythm n’ blues κατεύθυνση, με τον Sakis Gallo να κάνει το δικό του παιγνίδι.
Το άλμπουμ θα κλείσει με το “Zivo”, που διαρκεί πάνω από 9λεπτά και που σαν κομμάτι βγάζει κάτι ελαφρώς «σαντανικό», όχι στον ήχο, αλλά σαν σύνθεση. Για μένα αυτό είναι το ωραιότερο track του άλμπουμ, με διαφορά απ’ όλα τα άλλα, και το ότι βρίσκεται εκεί ακριβώς, στο τέλος του δίσκου, είναι το πρέπον. Αφήνει την καλύτερη επίγευση εννοούμε, που τελικώς... μπορεί να αφορά και σε όλο το “Blow Jam”. Ένα «τυπικό» (δεν είναι υποτιμητικός ο χαρακτηρισμός – κάθε άλλο!) ροκ άλμπουμ, που μοιάζει κάπως με κιθαριστικό course.
Επαφή: https://www.facebook.com/sakisgallo/
Στο “Drank that funk” το funk μοιάζει να κυριαρχεί. Και εδώ υπάρχουν διπλές κιθάρες, και μάλιστα και οι δύο σε ρόλο lead, παίζοντας ένα βασικό μοτίβο, πριν ξεκινήσει το σόλο, που είναι rock φυσικά (τώρα αν το “Drank” παραπέμπει στους Socrates δεν ξέρω, αλλά μπορεί...).
Το “Touch on Tosh” έχει reggae βάση και το “Tosh” δεν μπορεί παρά να σχετίζεται με τον Peter Tosh. Το κομμάτι ως reggae-rock είναι πολύ καλό, και οπωσδήποτε ηχεί (και) διαφορετικά σ’ ένα, όπως, και να το κάνουμε... ομογενοποιημένο ροκ άλμπουμ.
“Bold experience” αποκαλείται το τέταρτο track και εδώ οι αναφορές στον Jimi Hendrix βγάζουν μάτι. “Bold” από το LP “Axis: Bold as Love” και “Experience” από την ονομασία του συγκροτήματός του. Το κομμάτι είναι βαρύ, σκληρό, με ωραίες κοντές φράσεις στην κιθάρα, που επαναλαμβάνονται δημιουργώντας μία κατάσταση κάπως έκστασης, αλλά το κομμάτι δεν θα το αποκαλούσαμε ακραιφνώς «τζίμικο».
Στο “Blow jam” η παραπομπή μάλλον αφορά στον Jeff Beck. Το κομμάτι είναι ένα από το πιο «ψαγμένα» του CD, κινούμενο σε rhythm n’ blues κατεύθυνση, με τον Sakis Gallo να κάνει το δικό του παιγνίδι.
Το άλμπουμ θα κλείσει με το “Zivo”, που διαρκεί πάνω από 9λεπτά και που σαν κομμάτι βγάζει κάτι ελαφρώς «σαντανικό», όχι στον ήχο, αλλά σαν σύνθεση. Για μένα αυτό είναι το ωραιότερο track του άλμπουμ, με διαφορά απ’ όλα τα άλλα, και το ότι βρίσκεται εκεί ακριβώς, στο τέλος του δίσκου, είναι το πρέπον. Αφήνει την καλύτερη επίγευση εννοούμε, που τελικώς... μπορεί να αφορά και σε όλο το “Blow Jam”. Ένα «τυπικό» (δεν είναι υποτιμητικός ο χαρακτηρισμός – κάθε άλλο!) ροκ άλμπουμ, που μοιάζει κάπως με κιθαριστικό course.
Επαφή: https://www.facebook.com/sakisgallo/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου