Ο Αντώνης Αντωνίου
(Antonis Antoniou)
είναι ένας μουσικός από την Κύπρο, που μας έχει απασχολήσει ξανά στο blog – βασικά λόγω της παρουσίας
του στα συγκροτήματα Trio Tekke και Monsieur Doumani,
μα και μέσω της πρώτης προσωπικής δουλειάς του, του «Κκισμέττιν» (κισμέτ,
μοίρα) [ajabu!records, 2021]. Τώρα, ο
Αντώνης Αντωνίου επανέρχεται στα δισκογραφικά πράγματα με το δεύτερο δικό του
άλμπουμ, το “Throisma” [ajabu!
Records, 2022], που περιλαμβάνει εννέα κομμάτια – επτά τραγούδια και δύο
ορχηστρικά.
Το βασικό μοτίβο που κυριαρχεί στο “Throisma” είναι το ψυχεδελικού τύπου ανακάτεμα – με βασικά όργανα τον πειραγμένο τζουρά, μα και τα πλήκτρα, τα διάφορα εφφέ, το μπάσο, τα κρουστά κ.λπ.
Όταν λέμε «ψυχεδελικού τύπου ανακάτεμα» εννοούμε βασικά τις ηχητικές επιμειξίες, που ξεκινούν από την κυπριακή παραδοσιακή μουσική, το ροκ της psychedelic era, τις ευρύτερες ethnic / eastern / oriental / arabic μελωδίες, και φυσικά το επισφράγισμα όλων αυτών μέσα από την σχετική επεξεργασία και το ανάλογο μανιπουλάρισμα.
Δεν είναι εύκολο αυτό που πράττει, εδώ, ο Αντώνης Αντωνίου. Με λίγα όργανα, παρά το φαινομενικώς αντίθετο, με λίγες έξτρα φωνές (ο Φώτης Σιώτας σ’ ένα track, η Ευθυμία Άλφα σ’ ένα άλλο) και με πολύ συνετή διαχείριση των ηλεκτρονικών και στουντιακών παραμέτρων δημιουργεί ένα άκουσμα γήινο, πηγαίο και παιγνιώδες, γεμάτο από ουσιαστικές παρασπονδίες και όχι από «δήθεν».
Βοηθά φυσικά και η χρήση της κυπριακής διαλέκτου στα λόγια των τραγουδιών, που ο ήχος της και μόνον αποτελεί ένα ακόμη όργανο, αλλά είναι βασικά το σύνολο, στο “Throisma”, που είναι τοποθετημένο πάνω σε πολύ μελετημένες βάσεις, οπωσδήποτε «δεμένο», κερδίζοντας με ευκολία εντυπώσεις και ουσία.
Είναι τα φλοκλορικά «περάσματα» λοιπόν, πείτε τα και ethnic, oriental κ.λπ., είναι η δημιουργική χρήση των μπασογραμμών (μέχρι και dub μπορείς να ανιχνεύσεις εδώ), είναι η ανάλογη δημιουργική χρήση των riffs και των ντραμς-κρουστών βεβαίως, η επεξεργασία των εφφέ («Συνταγή»), οι early floyd-ισμοί («Γιορτή») και τόσα άλλα, μικρά και μικρότερα, που μπορείς να τα ανακαλύψεις μ’ ένα προσεκτικό άκουσμα και που δίνουν στο “Throisma” έναν ξεχωριστό, έναν μοναδικό, σχεδόν, χαρακτήρα.
Έτσι λοιπόν, και για μιαν ακόμη φορά, ο Αντώνης Αντωνίου μας δείχνει τι σημαίνει σύγχρονη μεταποίηση της παράδοσης, και αυτό μέσα από ένα εντελώς δικό του, προχωρημένο μείγμα, σε συνδυασμό με στίχους, που έχουν σημερινό νόημα (μεταφρασμένους και στα αγγλικά στο ένθετο, ώστε να γίνονται κατανοητοί και στις λεπτομέρειές τους, καθότι η διάλεκτος εμφανίζει ουκ ολίγες «άγνωστες» λέξεις») και με ενοργανώσεις πρωτότυπες έως και ρηξικέλευθες.
Φοβερό το «Έγκατα», που φανερώνει, ξεκάθαρα και εν ολίγοις, το πώς πρέπει και μπορεί να διαμορφώνεται το ηχητικό προφίλ του χθες στον σημερινό (μουσικό) κόσμο.
Επαφή: https://antonisantoniou.bandcamp.com/album/throisma
Το βασικό μοτίβο που κυριαρχεί στο “Throisma” είναι το ψυχεδελικού τύπου ανακάτεμα – με βασικά όργανα τον πειραγμένο τζουρά, μα και τα πλήκτρα, τα διάφορα εφφέ, το μπάσο, τα κρουστά κ.λπ.
Όταν λέμε «ψυχεδελικού τύπου ανακάτεμα» εννοούμε βασικά τις ηχητικές επιμειξίες, που ξεκινούν από την κυπριακή παραδοσιακή μουσική, το ροκ της psychedelic era, τις ευρύτερες ethnic / eastern / oriental / arabic μελωδίες, και φυσικά το επισφράγισμα όλων αυτών μέσα από την σχετική επεξεργασία και το ανάλογο μανιπουλάρισμα.
Δεν είναι εύκολο αυτό που πράττει, εδώ, ο Αντώνης Αντωνίου. Με λίγα όργανα, παρά το φαινομενικώς αντίθετο, με λίγες έξτρα φωνές (ο Φώτης Σιώτας σ’ ένα track, η Ευθυμία Άλφα σ’ ένα άλλο) και με πολύ συνετή διαχείριση των ηλεκτρονικών και στουντιακών παραμέτρων δημιουργεί ένα άκουσμα γήινο, πηγαίο και παιγνιώδες, γεμάτο από ουσιαστικές παρασπονδίες και όχι από «δήθεν».
Βοηθά φυσικά και η χρήση της κυπριακής διαλέκτου στα λόγια των τραγουδιών, που ο ήχος της και μόνον αποτελεί ένα ακόμη όργανο, αλλά είναι βασικά το σύνολο, στο “Throisma”, που είναι τοποθετημένο πάνω σε πολύ μελετημένες βάσεις, οπωσδήποτε «δεμένο», κερδίζοντας με ευκολία εντυπώσεις και ουσία.
Είναι τα φλοκλορικά «περάσματα» λοιπόν, πείτε τα και ethnic, oriental κ.λπ., είναι η δημιουργική χρήση των μπασογραμμών (μέχρι και dub μπορείς να ανιχνεύσεις εδώ), είναι η ανάλογη δημιουργική χρήση των riffs και των ντραμς-κρουστών βεβαίως, η επεξεργασία των εφφέ («Συνταγή»), οι early floyd-ισμοί («Γιορτή») και τόσα άλλα, μικρά και μικρότερα, που μπορείς να τα ανακαλύψεις μ’ ένα προσεκτικό άκουσμα και που δίνουν στο “Throisma” έναν ξεχωριστό, έναν μοναδικό, σχεδόν, χαρακτήρα.
Έτσι λοιπόν, και για μιαν ακόμη φορά, ο Αντώνης Αντωνίου μας δείχνει τι σημαίνει σύγχρονη μεταποίηση της παράδοσης, και αυτό μέσα από ένα εντελώς δικό του, προχωρημένο μείγμα, σε συνδυασμό με στίχους, που έχουν σημερινό νόημα (μεταφρασμένους και στα αγγλικά στο ένθετο, ώστε να γίνονται κατανοητοί και στις λεπτομέρειές τους, καθότι η διάλεκτος εμφανίζει ουκ ολίγες «άγνωστες» λέξεις») και με ενοργανώσεις πρωτότυπες έως και ρηξικέλευθες.
Φοβερό το «Έγκατα», που φανερώνει, ξεκάθαρα και εν ολίγοις, το πώς πρέπει και μπορεί να διαμορφώνεται το ηχητικό προφίλ του χθες στον σημερινό (μουσικό) κόσμο.
Επαφή: https://antonisantoniou.bandcamp.com/album/throisma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου