Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2022

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 471

31/10/2022
Όταν ήμασταν μαθητές, τέτοια μέρα, 31 Οκτωβρίου, γράφαμε έκθεση για την αποταμίευση και όποιος-α έγραφε την «καλύτερη» βραβευόταν με μεταλλικό κουμπαρά (όχι με κάτι στρογγυλούς από εύθραυστο πλαστικό, που πουλάγανε τα περίπτερα, και που τους έσπαζες για ψύλλου πήδημα). Ήταν η Μέρα της Αποταμίευσης.
Σήμερα, όταν έχουμε πήξει από «παγκόσμιες μέρες», συχνά για ό,τι πιο απίθανο, η μέρα της αποταμίευσης περνάει εντελώς στο ντούκου, καθώς η έννοια είναι σκληρά λοιδορημένη. Βασικά, γιατί η αποταμίευση, μέσα στα χρόνια, και βασικά μετά το ’90, μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, συνδέθηκε σκοπίμως με το αντικαταναλωτικό πνεύμα, με αποτέλεσμα να φαλκιδευτεί «από τα μέσα», από τις ίδιες τις Τράπεζες, που επένδυσαν εντελώς ανήθικα, και με καταστρεπτικά αποτελέσματα για εμάς (όχι για ’κείνες), στον υπερδανεισμό και όχι στην «οικονομία». (Έχουμε χάσει το νούμερο πόσες φορές τις έχουμε ανακεφαλαιώσει με τα λεφτά μας, τα τελευταία χρόνια).
Σήμερα, όταν τα επιτόκια καταθέσεων έχουν κατρακυλήσει στο 0,04% (με τον επίσημο πληθωρισμό στο 10% και με τον ανεπίσημο... ένας θεός ξέρει πού), το να αποταμιεύεις (αυτά που δεν έχεις...) σημαίνει ότι αποδέχεσαι το να σε... ξανακλέβουν νόμιμα. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

31/10/2022
To νέο Yellow Box, με πάντα ενδιαφέρουσα ύλη στα τεχνικά και μουσικά/δισκογραφικά θέματα.
Γράφουμε κι εμείς ανάμεσα, για τα 50 χρόνια από την έκδοση του πρώτου άλμπουμ των Neu! (ένα krautrock άρθρο), μαζί με κείμενα για τον κινηματογράφο, συν δισκοκριτικές.
[Στηρίζουμε όλοι ένα πολύ καλό, σημερινό, ηχο-μουσικό περιοδικό]

30/10/2022
Τ’ απόγευμα της Κυριακής...
[αριστερά το λανθασμένο ορίτζιναλ, δεξιά προσπάθησα να το διορθώσω]

30/10/2022
>>Η αλλαγή της ώρας έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο για μια σειρά από δυσμενείς επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία. Ενδεικτικά κάποιες από αυτές είναι: αυξημένος κίνδυνος καρδιαγγειακού επεισοδίου (κατά 5 έως 15%), αυξημένος κίνδυνος για επισκέψεις σε τμήματα επειγόντων, αυξημένος κίνδυνος για εμφάνιση κατάθλιψης και αυτό-τραυματισμών, καθώς και αυξημένες τροχαίες συγκρούσεις.<<
Όσο πιο πολύ τρομοκρατία πέφτει για γελοία θέματα, τόσο πιο πολύ σταματάς να τρομοκρατείσαι για άλλα, απείρως και αληθινά σοβαρότερα, που τα θεωρείς πλέον κάπως νομοτελειακά...

30/10/2022
>>Τζέρι Λι Λιούις, ο πρώτος αντι-ήρωας της ροκ<<
Καλά το «της ροκ», που το θεωρώ γελοίο... εξαπανέκαθεν, αλλά εξ ίσου εκνευριστικό είναι και αυτό το «αντι-ήρωας», ιδίως όταν λέγεται απερίσκεπτα.
Ο αληθινός «αντι-ήρωας» του ροκ εντ ρολ ήταν ο Chuck Berry, που ενώ είχε περάσει τα 30, έγραφε φοβερούς νεανικούς στίχους, που κανονικά θα έπρεπε να τους έγραφαν οι 18χρονοι. Τραγούδια ερωτικά και κοινωνικά, που έπιαναν το σφυγμό της νεολαίας... τα γρήγορα αμάξια, τις σεξουαλικές σχέσεις, την κόντρα με τα διάφορα κατεστημένα, τη διασκέδαση, την εξέγερση, την ανυπακοή.
Κι έτσι κάπως θα βρισκόταν μπλεγμένος, στα τέλη του ’59, ο μαύρος Chuck Berry σε μια περίεργη υπόθεση, κατηγορούμενος σχετικά με μια 14χρονη σερβιτόρα, την οποία είχε μεταφέρει από μια Πολιτεία σε κάποια άλλη, για να δουλέψει στο κλαμπ που θα εμφανιζόταν κι εκείνος - με το πράγμα να παρουσιάζεται κάπως σαν trafficking, έχοντας φανερό (τουλάχιστον για τον ίδιο) ρατσιστικό υπόβαθρο.
Δίκες, καταδίκες, φυλακίσεις, εφέσεις, ξανά δίκες, ξανά φυλακίσεις… με τούτα και μ’ εκείνα θα έφθανε Οκτώβρης του 1963 για να ξεμπέρδευε τελικά, όχι χωρίς συνέπειες όμως για τη ζωή και την καριέρα του...
https://www.youtube.com/watch?v=PXo6U1F6F4M

29/10/2022
Τον Jerry Lee Lewis τον έφερε για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, η Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, την 1η Οκτωβρίου 1988, στη «μαραθώνια συναυλία κατά του AIDS”.
Διαβάζω κάποιους... παλαιούς, που λένε ότι τον άκουγαν στα νειάτα τους. Έψαξα λίγο τη δισκογραφία του και είδα πως το ‘Great balls of fire” πρωτοβγήκε στην Ελλάδα σε 45άρι το 1968 και μάλλον τότε δεν πρέπει να το πήρε κανένας χαμπάρι, γιατί ήταν εκτός εποχής. Στο discogs το πουλάει, δε, μόνον ο Άρης, 390$, και φαίνεται πως είναι πολύ σπάνιο (θα είχε βγει ελάχιστα κομμάτια). Τώρα, μπορεί να είχε βγει και τίποτα πιο παλιά, αλλά στο discogs δεν αναφέρεται κάτι σχετικό και βαριέμαι τώρα να ψάξω σε έντυπες πηγές.
Πλάκα-πλάκα στα τέλη σέβεντις με αρχές έιτις θα πρέπει να μάθανε οι πολλοί τον Jerry Lee Lewis στην Ελλάδα, όταν άρχισαν να μπαίνουν τραγούδια του σε νεανικές ταινίες τύπου Lemon Popsicle, Γρανίτα από Λεμόνι κ.λπ.

29/10/2022
Jerry Lee Lewis “Just dropped in”…
https://www.youtube.com/watch?v=k2KIr4Wnp88

28/10/2022
28η Οκτωβρίου...
(ίσως τα συγκλονιστικότερα πρώτα 3 λεπτά στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου - μόλις μπαίνει η μουσική παγώνεις...)
https://www.youtube.com/watch?v=o8lt_bjGIBs

12 σχόλια:

  1. Σχόλια από το fb στο ποστ "28η Οκτωβρίου..."...

    Ilias Papavlopoulos
    παίζει και ο Τορνές!

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Ναι, κάνει τον καθηγητή στο Γυμνάσιο, στο 40:08
    Και ο Μίνως Αργυράκης

    Stathis Politis
    Την αγνοούσα.
    Όντως εντυπωσιακό άνοιγμα.

    Dimitris Papadatos
    Εγώ αγνοούσα πως ο Μηλιαρέσης έπαιζε και λαούτο

    Bill Batigol
    μέσα στις δέκα σημαντικότερες ελληνικές ταινίες( φοβερή φωτογραφία από τον Lassaly)

    Billy Bundy
    Είχαμε την τύχη να τη δούμε πριν λίγα χρόνια σε προβολή του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Σοκαριστήκαμε που υπήρχε και τέτοιο ελληνικό σινεμά.

    Πασχαλίνα Μπεκιαρούδη
    Έχω μείνει άναυδη. Σας ευχαριστώ πολύ για την γνώση. Θα σας πείραζε να κοινοποιήσω κ να μοιραστώ τις πληροφορίες που βρήκα στο διαδίκτυο; Δεν μιλάμε για την φανταστική μουσική

    Dimitris Kiranastasis
    Μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη. Πραγματικά η φωτογραφία εξαιρετική!

    Konstantin Mixos
    Ο Σταμπουλόπουλος είναι πραγματικά αξιόλογος σκηνοθέτης, άξιζε να γυρίσει περισσότερες ταινίες, προτείνω σε όσους μας διαβάζουν να δουν και τις άλλες του

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=pfbid02QnULKW2A3xMv3AYpGGByeTgKM2UWeuQCb1KFDxHY4oJsxk3dUya86azvJmkELeBzl&id=100014406333349

    Konstantin Mixos
    Μπράβο, έχεις απόλυτα δίκιο. Και στην σύγκριση που κάνεις με τον Οικονομίδη όπου η βία πχ στην Καρδιά είναι σαν Ταραντινική, σαν ενδοκινηματογραφική ειρωνεία και την καταπίνεις γελώντας ενώ στο Προσοχή Κίνδυνος είναι τρομακτική και πολιτική. Ο Σταμπουλόπουλος είναι ένας σκηνοθέτης που κοιτάζοντας την καριέρα του βλέπεις τα προβλήματα του χώρου, και λέγοντας χώρο εννοώ θεατές/κριτικούς/Λόγος/κυριαρχουσες αισθητικές που δεν μπόρεσαν να τον στηρίξουν.

    Evi Mvrn
    Το πληγουρι ειναι; Την ειχα ξεχασει

    Annie Wuss
    !

    Vagelis Avgidis
    Κυριε Φωντα, πως λεγεται εκεινη η ταινια με τον Αλεξανδρακη που ειχατε προτεινει καποτε, που ειναι κλεισμενος σε ενα σπιτι και δεν του εχουν πει οτι τελειωσε ο πολεμος?

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    O τελευταίος αιχμάλωτος

    Γιάννης Φρέρης
    Την είχα δει πιτσιρικάς και είχα συγκλονιστεί. Τον κρατάει η κόρη του ιδιοκτήτη γιατί τον έχει ερωτευτεί αν θυμάμαι καλά. Χρόνια την ψάχνω αλλά δεν θυμόμουν τίτλο. Ευχαριστώ και τούς δύο σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σχόλια από το fb στο ποστ "Τον Jerry Lee Lewis τον έφερε για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα"...

    Fanis Papadopoulos
    και πρεπει να ηταν και ο μοναδικος που δεν ηταν playback σε αυτην την συναυλια.

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Εν τω μεταξύ το εισιτήριο τζάμπα για τότε. Ένας δίσκος έκανε περισσότερο. Δηλαδή σαν να λέμε σήμερα να δεις τέτοια ονόματα με 20 ευρώ. Έχωνε λεφτά το Πασόκ...

    Fanis Papadopoulos
    Το ΠΑΣΟΚ το ορθοδοξο

    Chris Koutsouris
    Νομίζω μόνο η Bonnie Tyler είχε παίξει playback .

    Kwstas Agas
    Πω πωωω ... Έγινε τέτοια συναυλία το 1988 και εγώ ... Τώρα την πήρα πρέφα με την παρούσα ανάρτηση σου!!!!! Πω πωωωω .....

    Dimitris Zouzoulas
    Μη γράφεις τώρα «Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς», γιατί θα «πλακώσουν» οι Metro Decay να μας τα κάνουν τσουρέκια περί «χούντας ΠΑΣΟΚ και Σιδηρόπουλου» (sic).

    Voltnoi Brege
    Ωραία τυπογραφία έχουν αυτές οι αφίσες, άραγε ο Αρβανίτης τις είχε κάνει;

    Ιωάννα Κλ.
    Είναι "αρβανίτικη" αισθητική και τεχνοτροπία, αλλά δεν καλοθυμάμαι αν έδωσε οδηγίες ο ίδιος ο Δημήτρης Αρβανίτης ή τις έκανε ο μόνιμος γραφίστας - συνεργάτης μας στο ΝΤΕΦΙ (του Στέλιου Ελληνιάδη) ο Ανδρέας Κιλιμάντζος ~~ Θα τον ταγκάρω μήπως θυμάται!!! (Andreas Kilimantzos, βλέπεις;!)

    Andreas Kilimantzos
    δεν είναι του Δημήτρη σίγουρα τις είχε κάνει (αχ αυτο το Αλτσχάιμερ) ένας Νεαρός που μολις έιχε επιστρέψει από Παρίσι
    Όπως ο Ραν ταν πλαν αργοτερα θα τον θυμηθώ

    Ιωάννα Κλ.
    Μπορεί να θυμάται ο άλλος σπουδαίος συνεργάτης μας, ο καρτουνίστας-σκιτσογράφος Ηλίας Ταμπακέας (Elias Tabakeas) που είχε κάνει όλη την γραφιστική ετοιμασία τού ακυρωμένου Γούντστοκ "ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ '88", που αναφέρω σε άλλο σχόλιο. Μήπως ο νεαρός ήταν ο Σταύρος Κούλας; (ή μην και είναι του ίδιου του Ηλία και ....ρεζιλευτούμε;;;!!!)

    Andreas Kilimantzos
    Όχι, ούτε του Κούλα, ούτε του Ηλία (δυστυχώς το Αλτσχάιμερ επιμένει).
    Είναι δυνατόν να ήταν του Ηλία και να σας έλεγα κουραφέξαλα περί νεαρού νεοφερμένου.

    Elias Tabakeas
    Ούτε εγώ θυμάμαι ποιος ειχε κάνει την αφίσα. Εγώ είχα φτιαξει μια άλλη νωρίτερα, οταν η συναυλία θα γινόταν στον Μαραθώνα (δεν την βρίσκω πρόχειρα). Μαζί με εκείνη την αφίσα είχα φτιαξει το λογότυπο της συναυλίας.

    Chris Koutsouris
    Μία μέρα πρίν ή μετά την Αθήνα είχε παίξει και στην Θεσσαλονίκη ( στο γήπεδο του Αρη ) . Καταπληκτική συναυλία !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eva Kousiopoulou
      ναι στο Χαριλάου (Β Λυκείου εγώ τότε κ μάλλον η πρώτη τόσο huge συναυλία στη Θεσσαλονίκη)

      Tilemachos Mousas
      όντως καταπληκτική, ήμουν και γώ Χρήστο.

      Zafiro Markou
      κι εγώ εκεί ήμουν!

      Nick Theodorakis
      Συναυλία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ….. με ρεκόρ εισιτηρίων … Υπεύθυνος παραγωγής Στέλιος Ελληνιαδης … βοηθός Νίκος Θεοδωράκης …ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΝΤΕΦΙ ...

      Eva Kousiopoulou
      το όνομα του περιοδικού καμία σχέση χαχ Μπράβο σας όμως! Φυσικά ρεκόρ!
      απίστευτο ε

      Zafiro Markou
      μοναδικό! Έπρεπε να γνωριστούμε από τότε!

      Eva Kousiopoulou
      ναιιιι! Όπως κ να χει το σύμπαν φρόντισε Στείλε νέα #ξερεις

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Εν τω μεταξύ κάποια μαλακισμένη αλλαγή κάνανε πάλι, και τα σχόλια για να τα δεις σου βγαίνουν σε "παράθυρο". Και μετά θα πρέπει να πατήσεις και "όλα τα σχόλια" για να τα δεις. Είναι γελοίοι οι άνθρωποι.

      Alexis Tambouras
      Το 《δεν πρέπει να το είχε πάρει σχεδόν κανένας χαμπάρι το 1968 όταν πρωτοβγήκε στην Ελλάδα σαν 45αρι 》 - είναι πολύ σχετικό . Δεν επιτρέπεται η Αθηναϊκή Σκηνή Αντεργκράουντ να θεωρείται σήμερα πως υπήρξε...σχεδόν κανένας ! Δεν έχω συγκεκριμένο νούμερο αυτή την στιγμή στο μυαλό μου αλλά σίγουρα είμασταν πολλές δεκάδες ήδη , καθότι σε ελάχιστο χρόνο από αυτό γίναμε αρκετές εκατοντάδες . Το 1968 δεν υπήρχε δισκοθήκη κανενός από εμάς , που να μην περιείχε τουλάχιστον κάνα δύο LP άλμπουμ του αξιότιμου Τζέρρυ Λή που κυκλοφορούσαν στο εξωτερικό ήδη τότε μια δεκαετία ( από το 1958 ) και θεωρείτο θεμελιώδης ροκάς . Συγκεκριμένα θυμάμαι το Golden Hits (του 1964 που το έχω ακόμα) το Return of Rock (του 1965) και τα Memphis Beat , Killer Rocks On και J.L. Keeps Rockin που ακολούθησαν μέχρι το -80 . Αυτοί οι δίσκοι βέβαια μπορεί να ήταν εισαγωγής από το εξωτερικό , αλλά γίνονταν ανάρπαστοι από τα ράφια όλων των "μπουτίκ" δισκοπωλείων του κέντρου των Αθηνών όπως το Pop-Εleven ( Των αφων-Φαληρέα) το Μagoo(του Κούρτσελα) ο Κύκλος , το Μάτζικ Μποξ ( των Μαρτέν--Γκεσάρ) και πολλά ακόμα ανά την επικράτεια που πουλούσαν δίσκους εισαγωγής.
      Aξίζει να σημειωθεί πως την δεκαετία του -70 κυριολεκτικά οργιάζει η παραβιομηχανία των bootleg μαγνητοκασετών όπου ο J.L. είναι από τα προεξέχοντα τιμώμενα πρόσωπα και όπου χάνεται κάθε στατιστικός μπούσουλας , όπως συμπαραμαρτυρούν οι χιλιάδες εκπομπές των ραδιοπειρατικών σταθμών εκείνης της εποχής.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Δίσκους LP αγόραζαν ελάχιστοι το 1968, γιατί ήταν ακριβοί. Πόσω μάλλον "εισαγωγής". Πάντα θα υπάρχει κάποιος, οι κάποιοι, που για κάποιο λόγο θα ξέρουν κάτι. Αλλά εδώ μιλάμε για την μάζα. Και η μάζα πληροφορείται μόνον όταν ένας δίσκος τυπώνεται στην Ελλάδα - οπότε φεύγουν και τα πρόμο και πάνε στα περιοδικά, για να γράψουν οι δημοσιογράφοι κ.λπ. Αυτή είναι η τακτική. Και έτσι γίνεται κάτι ευρύτερα γνωστό. Τώρα, αν είχε φέρει ο Φαληρέας, μετά το 1970, όταν άνοιξε το Pop 11, Jerry Lee Lewis εισαγωγής, το πιο λογικό είναι να του έμεινε στο ράφι. Γιατί ο κόσμος τότε δεν άκουγε τέτοια πράματα. Έψαχνε τα πιο ψαγμένα της εποχής. Doors, Paul Butterfield, Zappa, Keef Hartley κ.λπ. Όσον αφορά στους ραδιοπειρατές, αυτοί εκ των πραγμάτων είχαν περιορισμένη εμβέλεια. Δεν θέλω να πω με αυτά πως ο Jerry Lee Lewis ήταν παντελώς άγνωστος στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα ήταν πολύ λιγότερο γνωστός από τον Elvis (αυτό δεν το συζητάμε), και από άλλους ίσους ροκεντρολάδες της εποχής του.

      Διαγραφή
    2. Dimitris Makares
      Πολ Ανκα Μπιλι Χαλιντει κλπ εννοείτε ε?

      Alexis Tambouras
      Ντ'ακόρ, για να χρησιμοποιήσω και μια έκφραση από εκείνη την εποχή που την χρησιμοποιούσαμε λίγο περιπαικτικά για να ειρωνευτούμε τους αντιστασιακούς διανοούμενος των Παρισινών καφενείων που περίμεναν υπομονετικά να τελειώσει η Χούντα για να επιστρέψουν και να αναλάβουν κάποιο υπουργείο σαν ανταμοιβή για τον...αντιστασιακό τους αγώνα . Συμφωνώ πως ήταν λίγοι αυτοί που αγόραζαν τους ακριβούς δίσκους εισαγωγής - αλλά δεν ήταν απαραίτητα εύποροι ( πολλά από αυτά τα παιδιά δούλευαν μεροκάματο) - μάλιστα οι περισσότεροι ήταν Λαϊκά παιδιά με ιδιαίτερες ανησυχίες , ευαισθησίες και προπαντός ανώτερο μορφωτικό επίπεδο επειδή σαν ανήσυχα μυαλά διάβαζαν και σπούδαζαν από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου . Οι περισσότεροι ήξεραν στοιχειώδη αγγλικά και πήγαιναν στον Σαμούχο - Παντελίδη και Κάουφμαν αλλά και στα κεντρικά περίπτερα που έφερναν ξένο τύπο και ξεφύλλιζαν ξένα περιοδικά για να ενημερώνονται . Αλλά πέρα από το Αθηναϊκό Αντεργκράουντ - που μόνο ελιτίστικο δεν μπορεί να θεωρηθεί καθότι υπήρξε καθοριστικά εντελώς αταξικό και μάλιστα με σχετικά ευρεία λαϊκή βάση - κάτι που ατυχώς και κατά παρεξήγηση έφερνε αντιστασιακούς της αριστεράς σε αντιπαράθεση μαζί του -- η ροκ κουλτούρα της εποχής δεν μπορεί να αμφισβητηθεί πως υπήρξε ισχυρό μαζικό κοινωνικό ρεύμα καθ'όλη τη δεκαετία του εξήντα και εβδομήντα . Για το πως γινόταν δε κάτι γνωστό τότε ,ας μου επιτραπεί να γνωρίζω αρκετά καλά - διότι ασχολήθηκα με το αντικείμενο αρκετά χρόνια πριν τους νεώτερους . Με το συμπάθειο , αλλά αποτελεί εσφαλμένη υπερβολή να λέμε πως ο ψαγμένος κόσμος άκουγε μόνο Doors , Αl Cooper και Ζappa και πως ο Τζέρρυ Λή έμενε στο ράφι - το αντίθετο συνέβαινε όπως ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιο , ήδη από εποχής Μusic Box , Kύκλου και άλλων που προηγήθηκαν του Pop-eleven στην προηγούμενη δεκαετία - όταν ο Μαστοράκης έκανε μουσικές εκπομπές στο ραδιόφωνο ( Τούνελ τοπ τεν ) και μουσικές συναυλίες κάθε δεύτερη Κυριακή στον Ορφέα με διάφορα τοπικά συγκροτήματα ( Φόρμινξ ,Τσάρμς, Idols κλπ ) Πριν μαζικοποιηθεί η ροκ κουλτούρα , πράγμα που συνέβη μόνο κατ επίφαση καθότι είναι παραβατική κι επαναστατική και σαν αποτέλεσμα παραμένει περιθωριοποιημένη , έπρεπε να κάνεις ειδική διαπραγμάτευση με τον ίδιο τον Τάσο Φ. ώστε να φτάσει στα χέρια σου ένας δίσκος του J. L. oσες οικονομίες κι αν είχες μαζέψει για να τον αποκτήσεις διότι γινόταν ανάρπαστος . Ανήκε αυτός ο " φονιάς/ροκάς" σε μια παλιότερη εποχή - πριν τους Beatles & Stones , εκείνη του Carl Perkins που έγραφε hits για τον Εlvis , του Τζήν Βίνσεντ και Fats Domino και Γούντι Γκάθρυ που άκουγε ο Ντύλαν πιτσιρικάς , και πριν σκάσει σαν βόμβα μεγατόνων ο Otis Reading στην Ευρώπη . Υπήρξε ίνδαλμα όλων των μεταγενέστερων και θεωρώ προσβλητικό να λέγεται πως εμείς που ανατρέχαμε - στις καταβολές της ροκ και των μπλουζ- πως πάσχαμε από κάποια πολιτισμική στέρηση και τον ανακαλύψαμε μετά το 80 πράγμα ολότελα αναληθές - άσχετα από τα μαζικά συστήματα προώθησης στις αγορές του καταναλωτικού μετάνθρωπου στα τέλη του εικοστού αιώνα κι εντεύθεν. Είναι από δύσκολο έως αδύνατο να αντιληφθεί κάποιος το τι συνέβη την δεκαετία του 60 και κατ επέκταση του 70 και τι λογής... καρύδια διαμόρφωσαν την κατάσταση των μουσικών πραγμάτων που "η μάζα για την οποία μιλάμε" κληρονόμησε υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες μετέπειτα . Μπορεί ίσως να τα ψηλαφήσει μόλις διερευνητικά μόνο - με προσεκτική παρακολούθηση του κοινού - από βίντεο live σαν αυτό του 64 που θα προσπαθήσω να αναρτήσω .
      (Ειδικά προς το τέλος που έχει ζεσταθεί η πλέον η κατάσταση) :
      https://youtu.be/ve9UFWdrzvs
      Jerry Lee Lewis In the 60s - A Whole lotta shakin´Goin´On (Concert Complete) England 1964

      Διαγραφή
    3. Tanas Atanasoff
      "LP αγόραζαν ελάχιστοι το 1968, γιατί ήταν ακριβοί." Ίσως έπαιζε και κάτι ακόμα, πως ο πολύς κόσμος δεν είχε καν LP player τότε, την βγάζαν με 45άρια και βαλιτσάκια. Νόμίζω πως μετά το 1969-70 μπήκε το 33rpm στα σπίτια του πολύ κόσμου.

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Αγαπητέ Αλέξη έχω άλλες πληροφορίες και απόψεις για μερικά πράγματα και δεν μπορώ εδώ να τις αναπτύξω. Δεν συμφωνώ και τόσο με αυτά που λες. Δεν συμφωνώ καν με τον όρο "αθηναϊκό underground". Εγώ δεν πιστεύω ότι υπήρξε underground στην Αθήνα και αυτά τα γράφω χρόνια. Κατά τα λοιπά κουβέντα γι' αυτά τα θέματα μπορεί να γίνει μόνον από κοντά. Είθε.

      Stelios Papastilianos
      να γινει και εδω να μαθαινουμε και εμεις ..

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Θα ξεχάσουμε να μιλάμε στο τέλος. Αυτά είναι μόνο για κουβέντες στα καφενεία.

      Alexis Tambouras
      Nα λοιπόν που μόνο θετικά πράγματα προκύπτουν από την απερίφραστη εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων ! Περιττεύει να πω πως με έχουν σκανδαλίσει αρκετά όσα λες περί Αθηναϊκού Underground φθάνοντας ακόμη και μέχρι να αμφισβητείς και την ύπαρξη του !
      Εάν παίρνεις βέβαια σαν κριτήριο αυτά που έχουν κατά καιρούς γραφεί περί πχ Σ. Δελιολή , Μήτρα από Αραπίνη και διάφορους πολλούς ακόμα καλοθελητές μεν αλλά άσχετους με το αντικείμενο - (κι αναφέρω μόνο λίγα ονόματα ενδεικτικά παρ ότι ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς ) τότε καταλαβαίνω απόλυτα πως έχεις σχηματίσει αυτή την εντύπωση ! Αλλωστε αν συμφωνούσαμε σε όλα δεν θα είχαμε και πολλά να πούμε, που να βγάζουν νόημα με αρκετό ενδιαφέρον ώστε να συζητηθούν σοβαρά .Συμφωνώ πως εδώ δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για τέτοια συζήτηση . Επίσης για πρώτη φορά επιθυμώ να διαβεβαιώσω πως είμαι , καλώς ή κακώς , ο καταλληλότερος να μιλήσω πάνω σε αυτό το ζήτημα καθότι συγκρατώ όλα τα στοιχεία εκείνα που μπορούν να καταστήσουν αυτή την κουβέντα εμπεριστατωμένη πληροφοριακά για πρόσωπα και πράγματα καθώς και περιστατικά γεγονότα ,τη στιγμή που οι περισσότεροι πρωταγωνιστές εκτός ελάχιστων έχουν αποδημήσει στο υπερπέραν ! Αυτό εξηγεί άλλωστε την άνεση με την οποία διάφοροι πρόσφατα , βγαίνουν πλέον και λένε το μακρύ τους και το κοντό τους πάνω στο ζήτημα underground xωρίς να είχαν παρά ελάχιστη ( συχνά αποκλειστικά μέσω τρίτων) επαφή με την Σκηνή .
      Αυτή η συζήτηση περί Σκηνής όχι μόνο αξίζει να γίνει αλλά και ενδεχομένως να καταγραφεί σαν ντοκουμέντο . Κάτι που μέχρι τώρα παρά τις φιλότιμες προσπάθειες , μόλις και έχει καταφέρει να ακουμπήσει την εξωτερική περιμετρική επιφάνεια ενός χώρου που αξίζει , για να μη πω επιβάλλεται να ενδοσκοπηθεί και να διερευνηθεί σε βάθος - κάτι που δεν μπορώ να διανοηθώ με πιό άλλο διαφορετικό τρόπο μπορεί να γίνει !
      Είθε λοιπόν να μας δοθεί αυτή η ευκαιρία στο μέλλον και ας επικοινωνήσουμε σχετικά για να μεθοδευτεί .

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Πριν από μια δεκαετία είχα καταγράψει κάποιες σκέψεις εδώ, με προσανατολισμό περισσότερο προς την μουσική. Έχω κάνει κι άλλα κείμενα, για επιμέρους θέματα βέβαια...
      https://diskoryxeion.blogspot.com/2012/07/underground.html
      ΤΟ ΑΘΗΝΑΪΚΟ UNDERGROUND

      Διαγραφή
    4. Alexis Tambouras
      Τώρα με προβλημάτισες πάλι διότι είχα προσέξει το κείμενό σου όταν γράφτηκε επειδή αφορούσε την έκθεση στο Camp στη πλατεία Κοτζιά - κάτω από αρκετά περίεργες συνθήκες που θύμιζαν μάλλον ομηρία παρά συνεργασία - διότι την διοργάνωσαν άνθρωποι που η μόνη επαφή με το θέμα ήταν κάποια ελάχιστα που τους είπαμε οι Πουλικάκος , Κουτρουμπούσης , Λυμπερόπουλος , COSTIS , Πολίτης - Ρόμβος , Ρετζής , Ν.Ζερβός όπως άλλωστε φαίνεται από το ντοκυμαντέρ Χαριτίδη ( " Φωνές από το Υπόγειο" βλ. U- tube) το οποίο θεωρώ πιό ενδεικτικό καθότι ολοκληρώθηκε μετά την έκθεση όπου είχαν κατασταλάξει κάπως τα πράγματα και δεν ελέγοντο ανοησίες σαν αυτές που ακούστηκαν σε κάτι ημερίδες όσο αυτή διαρκούσε - και μάλιστα ερήμην των καλλιτεχνών . Ομολογώ πως τότε κάπου σταμάτησα να διαβάζω όταν άρχισες να εξηγείς τι ισχυριζόταν κάποιος Τουλιάτης , που άσχετα με τις όποιες μουσικολογικές γνώσεις του με την Σκηνή καμία σχέση δεν είχε . Σε αντίθεση με τον Παπαντίνα ο οποίος είχε δράση και στην Αθήνα επιπλέον της Θεσσαλονίκης κάτι που γνωρίζω καθότι τον φιλοξενούσα βδομάδες ολόκληρες κατα καιρούς στο σπίτι μου . Αυτός ειναι και εκείνος που βοήθησε τον Σαββόπουλο στην εισαγωγή του Μπάλου - μη ξεχνάμε και συμμετοχές του στην Εταιρία καλλιτεχνών κι αλλού με Σιδηρόπουλο και Σία . Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες σε σχέση με τον ρού της ιστορίας - κατά τα λοιπά δεν μπόρεσα να βρώ ένα όνομα μουσικού που να αναφέρεται με το οποίο να μην είχα προσωπική σχέση σε κάποια φάση αν όχι και συνεργασία σε project - διότι είμασταν ουσιαστικά όλοι μια μεγάλη παρέα παλιότερα .
      Εκεί που εντυπωσιάστηκα ήταν η αναφορά στους Weather Underground όπου όχι μόνο συμετείχα το 1968 στη Νέα Υόρκη ως φοιτητής αλλά ήμουν ιδιαίτερα ενεργός στο σκέλος άμεσης επαναστατικής αντιπαράθεσης της οργάνωσης ονόματι Minute Men με δράσεις κατα τα κινήματα ειρήνης που έκαναν πορείες και βίαιες αντιπολεμικές διαδηλώσεις στη Washington .
      Επίσης είχα ενεργό συμμετοχή στους μαύρους Πάνθηρες με στενές φιλικές σχέσεις με ηγετικά στελέχη στη κεντρική έδρα αυτής της οργάνωσης στο Μπρούκλιν . Αυτή η δραστηριότητα με ανάγκασε και να επιστρέψω στην Ελλάδα όταν τέθηκαν εκτός νόμου - σαν radical σεσημασμένος (για να αποφύγω τα χειρότερα) όπου ανέπτυξα σχέση με την Αθηναϊκή Σκηνή που πίστευα εξ αρχής (1964 ) πως εύλογα αποτελούσε περιφεριακή έκφραση/επέκταση αυτού του ίδιου επαναστατικού ρεύματος - κάποιου είδους τοπικής αναρχοαυτόνομης αντιπροσωπείας του διεθνούς αυτού κινήματος αρχικά - που εξελίχθηκε γρήγορα σε πολυ εξειδικευμένου περιθωριακού προφίλ ανατρεπτική καλλιτεχνική Σκηνή με καθόλου ευκαταφρόνητες διεθνείς διασυνδέσεις ( βλ. Kritischer Realismus , aktionismus etc.)με τους πιό γνωστούς ΒEAT λογοτέχνες ( μέσω Μεϊμάρη κ Κουτρουμπούση) και Sinclair Beilles/ Alan Anson αλλά και Moυσικούς : Τζαζίστες ( Dizzy Gillespie , Chick Corea, Tony Lakatos) και μπλουζίστες ( Albert Collins , Koko Tailor , Johny Hammond , Nick Gravenites - John Cipolina etc ) μέσω Μπαράκου ( Jazzrock) και Πετροπουλάκη . Για να μη πιάσουμε τους Έλληνες μουσικούς που κατα καιρούς ενεργά δραστηριοποιήθηκαν μέσα στα πλαίσια της Σκηνής για μικρό η μεγαλύτερο χρονικό διάστημα διότι είναι τόσοι πολλοί που δεν θα τελειώναμαι ουτε αύριο που λέει ο λόγος (και μιλώ για εκείνους που είχα προσωπικές σχέσεις χωρίς να είμαι μουσικός ο ίδιος) Πρέπει να κάνουμε αυτή τη συζήτηση που ανάφερες για να αντιπαραθέσουμε στοιχεία και να διαλευκανθούν οι καταβολές και η εξέλικτική πορεία αυτού του καλλιτεχνικού χώρου που φθάνει σαν "εσωτερική σχολή" να βρίσκεται - σε άλλοτε άμεσο κι άλλοτε έμμεσο διάλογο και με τον κινηματογράφο ( βλ. Ασπρο- Μαύρο , Άρχοντες , Απέναντι , Βαβυλωνία , Κουρέλια τραγουδούν ακόμη , Σφαίρες σαν Χαλάζι , Δράκουλας εξαρχείων - Σουβλίστε τους , Τέμενος κλπ)

      Διαγραφή
    5. Ioannis Papadopoulos
      Στα 80s o Καρβέλας τίμησε τον Λιούις αντιγράφοντας (μην πω άλλη λέξη και φάω καμιά μήνυση) πολλά τραγούδια του. Πχ Μεγάλα στήθια, μαύρα εσώρουχα κτλ.
      Μετα έγινε ποιο σοφιστικέ και προχωρημένος αντιγράφοντας red hot Chili papers ξεπερνώντας τον Φοίβο και τον Χατζηγιάννη.

      Froy Wroy
      Τον έπαιζε πολύ το κρατικό ραδιόφωνο τέλη 70, αρχές 80 πχ ο Μανικας

      Ιωάννα Κλ.
      Για την ιστορία : Ο Ελληνιάδης και το περιοδικό ΝΤΕΦΙ κάνανε την πρόταση στο Νέας Γενιάς για ένα "Ελληνικό Γούντστοκ" στο Μαραθώνα! Γεν. Γραμματέας ήταν ο Σεφερτζής και σύμβουλοί του διάφοροι γνωστοί... (αυτοί που κάνανε στην ΕΡΤ την Ραδιοσυννεφούλα -έως και ο Βαλλιανάτος, θυμάμαι...). Είχαμε κάνει όλες τις επαφές με πολλούς-πολλούς καλλιτέχνες, είχαμε κάνει τη μελέτη από τις εξέδρες και τα ηχητικά έως καντίνες, χημικές τουαλέτες, κοντέινερ-καμαρίνια, τι να πω και να θυμηθώ!!! Είχαμε ήδη τυπώσει και τα μπλουζάκια "ΜΑΡΑΘΩΝΑΣ '88"!!!! Κάπου "κώλωσε" το ΠΑΣΟΚ και οι σύμβουλοι, πώς θα διαχειρίζονταν όλο αυτό το "άγνωστο γι'αυτούς", άλλαξε και ο Υπουργός και ο Γενικός Γραμματέας (μπήκε η Άννα Διαμαντοπούλου) και καταλήξαμε να γίνει η συναυλία ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ AIDS στο Καλλιμάρμαρο. Δεν φέραμε έτσι όλους τους καλλιτέχνες που θα έρχονταν στον Μαραθώνα.... γίνανε οικονομικές και καλλιτεχνικές περικοπές κι έτσι δεν ήρθε και ο Φρανκ Ζάππα .... (που μιλήσαμε απ' το τηλέφωνο του γραφείου - κάτω δεξιά στην αφίσα!!!) ΥΓ: Η αφίσα μάλλον είναι του συνεργάτη μας και μόνιμου στο ΝΤΕΦΙ εκείνη την εποχή, Ανδρέα Κιλιμάντζου. (αν ήταν με τις οδηγίες και έμπνευση του -άλλου σπουδαίου συνεργάτη- Δημήτρη Αρβανίτη, δεν το καλοθυμάμαι!) ~~ Andreas Kilimantzos, βλέπεις;

      Γιώργος Γιαννόπουλος
      Ο θοδωρής μανίκας μόλις είπε στην εκπομπή του ότι η μπόνι τάυλερ μπήκε επειδή ήθελε να την γνωρίσει η άννα διαμαντοπούλου, τότε γενική γραμματέας.

      Ιωάννα Κλ.
      Χμμμμμ....
      Κι ένα περιστατικό - καθαρά Τζεριλιουϊκό : Την επόμενη της Αθήνας έγινε η συναυλία και στη Θεσσαλονίκη και κάναμε αγώνα τεράστιο να βρούμε για τον Τζέρι μια κάσα ουίσκι ΚΑΝΑΝΤΙΑΝ ΚΛΑΜΠ... γιατί στην Αθήνα του δίναμε άλλο, που δεν το γούσταρε!!!! Ο συνεργάτης στη Θεσσαλονίκη και κουμπάρος μας, ο μουσικός (και "μέγας δισκοπώλης" - ROCK 100) Nick Theodorakis αφού αλώνισε όλες τις κάβες, όλους τους εισαγωγείς Θεσσαλονίκης και Μακεδονίας για να βρει το πολυπόθητο, απευθύνθηκε μέχρι και στη ....Βουλγαρία!!!! Ευτυχώς βρέθηκε και ηρέμησε και ο Τζέρι...

      Giannis Tsirmpas
      Γνωρίζει κάποιος πληροφορίες για τη συναυλία του στο στάδιο Ειρήνης και φιλίας; Πιθανότατα στα τέλη της δεκαετία του '80 ή αρχές του '90;

      Jimi Sokratis
      Γκουγκάλοντας βγαίνουν 2 άρθρα σχετικά, ένα στο ογδοο και ένα προγενέστερο μικρό σε ένα μπλογκ. Στο όγδοο έχει πιο πολλές πληροφορίες αλλά δε γράφει για την διακοπή της συναυλίας που είναι βασικότατο και έχει κάτι σάλτσες στους σχολιασμούς του περί Jerry Lee που διαφωνώ. Υπάρχουν και βίντεο στο τιουμπ.
      https://orneo.blogspot.com/2009/01/jerry-lee-lewis.html
      JERRY LEE LEWIS ΣΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑΣ

      Giannis Tsirmpas
      ευχαριστώ... αλλά δε μας έκανες κ πολύ σοφότερους... Ημουν μέσα αλλά τόσο μικρός που δε θυμάμαι πολλά...
      εσύ θυμάσαι τπτ ρε γριά;

      Jimi Sokratis
      Τελικά είχε διακοπεί ή όχι;

      Giannis Tsirmpas
      δεν το θυμάμαι. 12 ετών ήμουν...

      Kostis Tsiopelakos
      είχε διακοπεί, ήμουν εκεί

      Vasilis Spyropoulos
      Το 90 έγινε και δεν διακόπηκε απλά αργησε να βγεί ο Λιούις γιατί κάτι πιτσιρίκια πετούσαν δυναμιτάκια στη σκηνή με αποτέλεσμα να αχρηστευτεί η κιθάρα του κιθαρίστα. Του έδωσα μια δικιά μου tele και η συναυλία έγινε κανονικά.(Έπαιζα support με Johnny and the cadillacs).

      Vagelis Avgidis
      εγω παντως θυμαμαι οτι ηταν να ερθει το 2010 αλλα ακυρωθηκε...απο τοτε χασαμε τα ιχνη του

      Ναταλία Ρασούλη
      Θα πω την κλασική ατάκα, αλλά πραγματικά ήμουν κι εγώ εκεί και εχω και το εισιτήριο

      Ntinos Dimatatis
      Και μετα δυο μερες έπαιξε στου γηπεδο του Αρη ,στην Χαριλάου στην Σαλονίκη...Φημες λενε ότι ήταν συνέχεια μέσα στο ξενοδοχείο και έβλεπε αισθησιακές βιντεοταινίες...!!!

      βαγγελης χαλικιας
      Καλημέρα, νομίζω πως Lemon Popsicle και Γρανίτα από Λεμόνι είναι η ίδια ταινία.

      Διαγραφή
    6. Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Τρεις ταινίες ήταν εξ όσων θυμάμαι, δεν θυμάμαι όμως με τι τίτλους ακριβώς παίχτηκαν στην Ελλάδα. Ήταν και οι τρεις Γρανίτα από Λεμόνι 1, 2, 3;

      βαγγελης χαλικιας
      ήταν τουλάχιστον 5 απλά λέω ότι οι δυο τίτλοι που αναφέρεις αφορούν την ίδια ταινία. Είχα δει κάνα δυο στο σινεμά και σίγουρα την 5 η οποία νομίζω ήταν κάπως εκτός σειράς δηλαδή όχι σαν επίσημη συνέχεια. Είχαν γέλιο και μουσικαρες

      Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
      Το έγραψα έτσι επειδή ήξερα τρεις και δεν θυμόμουν με ποιους τίτλους παίχτηκαν στην Ελλάδα, εννοώντας πως πρόκειται για ταινίες διαφορετικές. Δεν κάθομαι να ψάχνω τα πάντα όταν γράφω στο fb, γιατί αυτό είναι... αντιοικονομικό. Προφανώς εννοώ εδώ ότι το πρώτο λεγόταν Lemon Popsicle στην Ελλάδα, ενώ το δεύτερο Γρανίτα από Λεμόνι. Και επίσης δεν είχα δει καμία τότε, αλλά ήξερα τα LP. Και αν δεις και τα ελληνικά LP, το πρώτο λέγεται Lemon Popsicle και το δεύτερο Γρανίτα από Λεμόνι.

      Dimitri- Mitsos Poulikakos
      Με συγχωρείτε, αλλά εμείς οι "κατοχικοί", ακούγαμε (και χορεύαμε με κομμάτια του) Jerry Lee, ήδη απο το 1956-'57!! Δεν υπήρχε κλαμπάκι της εποχής, που στο τζουκ-μποξ του να μην υπήρχε και κομμάτι του!!!

      Διαγραφή
  3. Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Τζέρι Λι Λιούις, ο πρώτος αντι-ήρωας της ροκ<<"...

    Nikos Athanassiu
    Συμφωνώ. Ο τσακ στο πανθεο ο τζερι στο χαβαλέ...

    Angeliki Lada
    δεν ξερω αν ισχυει ετσι ακριβως ,,,

    Panos Akoumianakis
    O Chuck μετά τις άδικες δικαστικές περιπέτειες ήταν κάτι άλλο... Για πάνω από μισό αιώνα έπαιζε ξεκούρδιστος..

    Nikos Athanassiu
    ακριβώς!

    Haris Mavridis
    Ο Chuck Berry ηταν ο σημαντικοτερος και επιδραστικοτερος απο ολους τους μουσικους της χρυσης εποχης του Rock'n'Roll. (Little Richard, Jerry Lee Lewis, Fats Domino, Buddy Holly . . .)

    Maria Schoina
    Γιατι πρέπει να τους βάλουμε κάτω να τους μετρήσουμε δεν καταλαβαίνω. Εγώ που τους ακούω από προσχολική ηλικία τους ξεχωρίζω ο πιανίστας και ο κιθαρίστας, άσε που είναι σα να πας στη κηδεία της γιαγιάς και να λες συνέχεια πόσο καλός ήταν ο παππούς που έχει πεθανει πριν πέντε χρόνια (εχω πατήσει το συνδεσμο και ακούω carol τωρα βέβαια, άλλο αυτό)

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν μέτρησα τίποτα. Ούτε έβαλα τίποτα κάτω. Αναφέρθηκα στις βλακείες που γράφουν διάφοροι.

    Nikos Athanassiu
    κάτσε ρε Μαρία ο ένας έχει γραψει της παναγίας τα μάτια ο άλλος 2-3 τραγούδια ! Τον έναν τον έχουν σαν πρότυπο όλοι οι μεγάλοι του ροκ...αυτός ο ένας είναι ο Chuck Berry...και οι δυό σπουδαίοι περφόρμερ

    Andreas Frogoudakis
    "της ροκ".... έχω παρατηρήσει ότι οι πιο πολλοί που το αναφέρουν είναι ψιλό άσχετοι και ξενέρωτοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σχόλια από το fb στο ποστ για τον Τζίμη Μακούλη και τον Louis Armstrong...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    https://www.youtube.com/watch?v=6BTo
    Τζιμης Μακουλης Τ'απογευμα της Κυριακης

    Alexis Tambouras
    Πόσους ακόμα λαγούς μπορείς να τραβήξεις από το καπέλο σου ?
    (Απλά αναρωτιέμαι)

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Δεν είναι τίποτα αυτά (αν και πολύ σημαντικά). Πραγματάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σχόλια από το fb στο ποστ για το περιοδικό Yellow Box...

    Nikos Athanassiu
    Αντε να βρεις περιπτερο στην επαρχια, σε χωριο...

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Στα κιόσκια, μίνι μάρκετ, που πουλάνε τσιγάρα κι εφημερίδες.

    Nikos Athanassiu
    θα ζητησω να μου το αγορασουν στον Αλμυρό...εδω δεν υπαρχει τίποτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σχόλια από το fb στο ποστ "Όταν ήμασταν μαθητές, τέτοια μέρα, 31 Οκτωβρίου, γράφαμε έκθεση για την αποταμίευση"...

    Ιωάννης-Πέτρος Παπέν
    Είχα ένα τέτοιο κόκκινο τον ΕΛ.ΤΑ με κλειδαριά που άνοιγε μόνο στα γραφεία τους. Αν τον έτρωγες στο κεφάλι έμενες στον τοπο!

    Nikos Kouteris
    Είχα χάσει το κλειδι του κουμπαρά, μόνο μολότοφ δεν έβαλα μετά να το ανοίξω κάποια στιγμη…πρόλαβες μικτό Φώντα
    μπράβο, εμείς μαγκούφηδες μέχρι Τρίτη λυκείου

    Φώντας Δισκορυχείον Τρούσας
    Πρόλαβα κάτι ψιλά στο Λύκειο, αλλά και στο Δημοτικό γράφαμε για την αποταμίευση.

    Stathis Nikokavouras
    4 ειχα παρει..το ειχαμε το γραψιμο.ηταν και στουρνοι οι αλλοι...τελικα τα ανοιξα ολα και εβγαλα τα διφραγκα απο μεσα μολις ξεκινησα στα 12 να διαβαζω το σκανδαλο τον καζανοβα το διαβασε με.....ανεβηκαν τα εξοδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή