Η
περίοδος του Πολέμου και της Κατοχής, που σηματοδοτείται από την 28η Οκτωβρίου
1940, υπήρξε οδυνηρή για τον τόπο.
Η καταστροφή σε κάθε επίπεδο ήταν ανομολόγητη. Σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών και πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Οι υποδομές της χώρας καταστράφηκαν, η οικονομία διαλύθηκε, κάθε πτυχή της ζωής (της αδυσώπητα σκληρής ζωής, για τους πολλούς) ενσωματώθηκε στο γενικότερο πλάνο του χαμού και της φρίκης.
Η Τέχνη, κάθε μορφή Τέχνης, ακόμη και εν τω γεννάσθαι, και βεβαίως στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όταν οι μνήμες του ολέθρου εξακολουθούσαν να στοιχειώνουν τους επιζώντες, δεν αδιαφόρησε για όλο εκείνο που συνέβη.
Απεναντίας, και στην λογοτεχνία, και στην ποίηση, και στο τραγούδι, και στο θέατρο, και στον κινηματογράφο, και στις εικαστικές Τέχνες, η περίοδος του Πολέμου και της Κατοχής, θα περιγραφόταν μέσα από ρωμαλέα έργα, που ακόμη και σήμερα, δεκαετίες αργότερα, τα μνημονεύουμε και τα μελετάμε, με περίσκεψη και με συγκίνηση.
Να θυμηθούμε το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» του Οδυσσέα Ελύτη; Να θυμηθούμε τα βιβλία «Το Πλατύ Ποτάμι» του Γιάννη Μπεράτη, «Φωτιά» του Δημήτρη Χατζή και «Νύχτα» του Πάνου Σαμαρά; Να θυμηθούμε τα ρεμπέτικα της Κατοχής; Τις ταινίες «Ουρανός» και «Εκδρομή» του Τάκη Κανελόπουλου; Τα αντιπολεμικά χαρακτικά του Τάσσου και της Βάσως Κατράκη; Τις φωτογραφίες του Σπύρου Μελετζή; Είναι τόσα πολλά...
Στη
ζωγραφική και στις παράπλευρες τεχνοτροπίες υπήρξαν πολλοί καλλιτέχνες που
αποτύπωσαν, στα έργα τους, το κλίμα της απόγνωσης και της δυστυχίας του Πολέμου
και της Κατοχής, κι ένας απ’ αυτούς ήταν οπωσδήποτε ο Αντώνης Κανάς, που
κατόρθωσε να σημαδέψει, με τρόπο ανυπέρβλητο, όψεις της κατατρεγμένης και
διαλυμένης ζωής, που επιχειρούσε να ανασάνει, δραπετεύοντας μέσα από τα
ερείπια.
Η συνέχεια
εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/eikastika/antonis-kanas-12-lithografies-me-thema-ton-polemo-kai-tin-katohi
Η καταστροφή σε κάθε επίπεδο ήταν ανομολόγητη. Σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών και πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Οι υποδομές της χώρας καταστράφηκαν, η οικονομία διαλύθηκε, κάθε πτυχή της ζωής (της αδυσώπητα σκληρής ζωής, για τους πολλούς) ενσωματώθηκε στο γενικότερο πλάνο του χαμού και της φρίκης.
Η Τέχνη, κάθε μορφή Τέχνης, ακόμη και εν τω γεννάσθαι, και βεβαίως στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όταν οι μνήμες του ολέθρου εξακολουθούσαν να στοιχειώνουν τους επιζώντες, δεν αδιαφόρησε για όλο εκείνο που συνέβη.
Απεναντίας, και στην λογοτεχνία, και στην ποίηση, και στο τραγούδι, και στο θέατρο, και στον κινηματογράφο, και στις εικαστικές Τέχνες, η περίοδος του Πολέμου και της Κατοχής, θα περιγραφόταν μέσα από ρωμαλέα έργα, που ακόμη και σήμερα, δεκαετίες αργότερα, τα μνημονεύουμε και τα μελετάμε, με περίσκεψη και με συγκίνηση.
Να θυμηθούμε το «Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας» του Οδυσσέα Ελύτη; Να θυμηθούμε τα βιβλία «Το Πλατύ Ποτάμι» του Γιάννη Μπεράτη, «Φωτιά» του Δημήτρη Χατζή και «Νύχτα» του Πάνου Σαμαρά; Να θυμηθούμε τα ρεμπέτικα της Κατοχής; Τις ταινίες «Ουρανός» και «Εκδρομή» του Τάκη Κανελόπουλου; Τα αντιπολεμικά χαρακτικά του Τάσσου και της Βάσως Κατράκη; Τις φωτογραφίες του Σπύρου Μελετζή; Είναι τόσα πολλά...
https://www.lifo.gr/culture/eikastika/antonis-kanas-12-lithografies-me-thema-ton-polemo-kai-tin-katohi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου