Μια πολύ ειδική περίπτωση τζαζ σχήματος, άλμπουμ, concept και λοιπά έχουμε εδώ.
Κατ’ αρχάς και σε σχέση με τον μπασίστα Trevor Dunn να πούμε πως τον έχουμε συναντήσει προσφάτως να συνεργάζεται με τους Columbia Icefield του τρομπετίστα Nate Wooley (δες review της 15ης Ιουλ. 2022), ενώ και παλαιότερα έχει αναφερθεί το όνομά του στο blog σε σχέση με την κιθαρίστρια Mary Halvorson και τον τσελίστα Erik Friedlander. Και αν όλα αυτά μπορεί να φαίνονται σε ορισμένους κάπως ή τελείως άγνωστα να πούμε πως ο Trevor Dunn έχει υπάρξει ή είναι μέλος των περιώνυμων Mr. Bungle (από το 1985 έως το 2000 και από το 2019 έως σήμερα), έχοντας συμμετάσχει, περαιτέρω, σε δεκάδες γκρουπ, projects κ.λπ.
Το Trevor Dunn’s Trio-Convulsant να πούμε, επίσης, πως δεν είναι ένα πρωτοφανέρωτο σχήμα, καθώς υπάρχουν ήδη δύο άλμπουμ κάτω από την συγκεκριμένη ονομασία (το “Debutantes & Centipedes” στην Buzz-Records το 1998 και το “Sister Phantom Owl Fish” στην Ipecac Recordings το 2004), πως για πολλά χρόνια ήταν ανενεργό και πως εσχάτως επανεμφανίστηκε με νέα line-up, δηλαδή με τους Trevor Dunn μπάσο, Mary Halvorson κιθάρα και Ches Smith ντραμς, κρουστά.
Στο “Séances” [Pyroclastic Records,
2022], με το all-paper CD-cover και με το κάπως
περίεργο εξώφυλλο, το Trevor Dunn’s Trio-Convulsant συνεργάζεται με το Folie à Quatre (Carla Kihlstedt βιόλα, βιολί, Oscar Noriega κλαρινέτα, Mariel Roberts τσέλο, Anna Webber φλάουτα), ένα σχήμα που συμμετέχει επί ίσοις όροις στην εγγραφή, οπότε
εδώ, στην πράξη είναι σαν ν’ ακούμε ένα σεπτέτο (κι όχι ένα τρίο κι ένα
κουαρτέτο).
Έξω από την avant-jazz τώρα εκείνο που προέχει να σημειώσουμε σε σχέση με το εν λόγω άλμπουμ είναι το concept, που σχετίζεται, εν προκειμένω, με την γαλλική, χριστιανική σέχτα του 18ου αι. Convulsionnaires του Saint-Médard, οι πυρετώδεις λατρευτικές τελετές της οποίας συνδέονταν με εκστατικούς σπασμούς και με επιγενόμενα «θαύματα», τοποθετημένα όλα μέσα σ’ ένα οργιαστικό περιβάλλον. Τέλος πάντων είναι μακριά η ιστορία των Convulsionnaires του Saint-Médard, σίγουρα δίνει την αφορμή στον Trevor Dunn να συνθέσει τα επτά κομμάτια του “Séances” (γιατί ο άνθρωπος βρέθηκε να μελετά αυτή την ιστορία, που προφανώς τον εντυπωσίασε), με τους τίτλους τους, οπωσδήποτε, να παραπέμπουν αναλόγως (“Secours meurtriers”, “ Saint-Médard”, “1733”, “The Asylum’s guilt”, “Eschatology” κ.λπ.).
Επί της (ακουστικής) ουσίας, τώρα, εκείνο που έχουμε να πούμε είναι πως το “Séances” είναι ένα πολύ καλό avant-jazz CD, που συνδυάζει contemporary jazz με rock, blues και chamber passages, δημιουργώντας ένα μάλλον παράξενο κράμα, και κατ’ επέκτασιν ακρόαμα. Τα κομμάτια έχουν μέσες διάρκειες (τα περισσότερα είναι γύρω στα επτά λεπτά), αναπτύσσονται μάλλον απρόβλεπτα, πράγμα που σημαίνει ότι μια κάποια αυτοσχεδιαστική προσέγγιση δεν είναι απούσα εδώ, ανακαλώντας στην μνήμη και τζαζ, αλλά και ροκ καταστάσεις ή αν θέλετε συνδυασμούς τους (κάποια γκρουπ του R.I.O., Henry Cow ας πούμε και τα συναφή).
Και περιπετειώδες, και υποβλητικό, και συναρπαστικό κατά (εκτεταμένους) τόπους, το “Séances” είναι ένα ασυνήθιστο από πάσης απόψεως άλμπουμ, που πολύ δύσκολα θα το εγκαταλείψεις... αμαχητί.
Επαφή: www.trevordunn.net, www.pyroclasticrecords.com
Κατ’ αρχάς και σε σχέση με τον μπασίστα Trevor Dunn να πούμε πως τον έχουμε συναντήσει προσφάτως να συνεργάζεται με τους Columbia Icefield του τρομπετίστα Nate Wooley (δες review της 15ης Ιουλ. 2022), ενώ και παλαιότερα έχει αναφερθεί το όνομά του στο blog σε σχέση με την κιθαρίστρια Mary Halvorson και τον τσελίστα Erik Friedlander. Και αν όλα αυτά μπορεί να φαίνονται σε ορισμένους κάπως ή τελείως άγνωστα να πούμε πως ο Trevor Dunn έχει υπάρξει ή είναι μέλος των περιώνυμων Mr. Bungle (από το 1985 έως το 2000 και από το 2019 έως σήμερα), έχοντας συμμετάσχει, περαιτέρω, σε δεκάδες γκρουπ, projects κ.λπ.
Το Trevor Dunn’s Trio-Convulsant να πούμε, επίσης, πως δεν είναι ένα πρωτοφανέρωτο σχήμα, καθώς υπάρχουν ήδη δύο άλμπουμ κάτω από την συγκεκριμένη ονομασία (το “Debutantes & Centipedes” στην Buzz-Records το 1998 και το “Sister Phantom Owl Fish” στην Ipecac Recordings το 2004), πως για πολλά χρόνια ήταν ανενεργό και πως εσχάτως επανεμφανίστηκε με νέα line-up, δηλαδή με τους Trevor Dunn μπάσο, Mary Halvorson κιθάρα και Ches Smith ντραμς, κρουστά.
Έξω από την avant-jazz τώρα εκείνο που προέχει να σημειώσουμε σε σχέση με το εν λόγω άλμπουμ είναι το concept, που σχετίζεται, εν προκειμένω, με την γαλλική, χριστιανική σέχτα του 18ου αι. Convulsionnaires του Saint-Médard, οι πυρετώδεις λατρευτικές τελετές της οποίας συνδέονταν με εκστατικούς σπασμούς και με επιγενόμενα «θαύματα», τοποθετημένα όλα μέσα σ’ ένα οργιαστικό περιβάλλον. Τέλος πάντων είναι μακριά η ιστορία των Convulsionnaires του Saint-Médard, σίγουρα δίνει την αφορμή στον Trevor Dunn να συνθέσει τα επτά κομμάτια του “Séances” (γιατί ο άνθρωπος βρέθηκε να μελετά αυτή την ιστορία, που προφανώς τον εντυπωσίασε), με τους τίτλους τους, οπωσδήποτε, να παραπέμπουν αναλόγως (“Secours meurtriers”, “ Saint-Médard”, “1733”, “The Asylum’s guilt”, “Eschatology” κ.λπ.).
Επί της (ακουστικής) ουσίας, τώρα, εκείνο που έχουμε να πούμε είναι πως το “Séances” είναι ένα πολύ καλό avant-jazz CD, που συνδυάζει contemporary jazz με rock, blues και chamber passages, δημιουργώντας ένα μάλλον παράξενο κράμα, και κατ’ επέκτασιν ακρόαμα. Τα κομμάτια έχουν μέσες διάρκειες (τα περισσότερα είναι γύρω στα επτά λεπτά), αναπτύσσονται μάλλον απρόβλεπτα, πράγμα που σημαίνει ότι μια κάποια αυτοσχεδιαστική προσέγγιση δεν είναι απούσα εδώ, ανακαλώντας στην μνήμη και τζαζ, αλλά και ροκ καταστάσεις ή αν θέλετε συνδυασμούς τους (κάποια γκρουπ του R.I.O., Henry Cow ας πούμε και τα συναφή).
Και περιπετειώδες, και υποβλητικό, και συναρπαστικό κατά (εκτεταμένους) τόπους, το “Séances” είναι ένα ασυνήθιστο από πάσης απόψεως άλμπουμ, που πολύ δύσκολα θα το εγκαταλείψεις... αμαχητί.
Επαφή: www.trevordunn.net, www.pyroclasticrecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου