JAZZRAUSCH BIGBAND, DIETER ILG, JULIAN & ROMAN WASSERFUHR νέα άλμπουμ της ACT Music + Vision

JAZZRAUSCH BIGBAND: Emergenz [ACT Music + Vision, 2022]
Μάλλον έχουμε γράψει τις σχετικές reviews για όλα τα άλμπουμ της Jazzrausch Bigband, στην ACT Music + Vision. Δηλαδή για τους δίσκους “Téchne / τέχνη” (2021), Beethoven’s Breakdown” (2020), “Dancing Wittgenstein” (2019) και “Still! Still! Still!” (2019). Σημειώνοντας, σε όλες αυτές τις κριτικές, την μεγάλη άνεση της μπάντας να κινείται σε «χωράφια» πρωτόφαντα για big band, συνδυάζοντας την κλασική, τέλος πάντων, παράδοση, με τις πιο σύγχρονες «ντανσικές» αντιλήψεις. 

Λέμε «ντανσικές» και όχι χορευτικές, κυρίως για να δείξουμε πως στόχος της Jazzrausch Bigband δεν είναι απλώς το (χορευτικό) swinging, μα η επιδίωξη να συνδεθεί ο ήχος της μεγάλης ορχήστρας με το techno, τα ηλεκτρονικά, το drum n’ bass κ.λπ.

Προς αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει οπωσδήποτε ο Leonard Kuhn, που χειρίζεται ηλεκτρονικά, μα και ο παραγωγός και διευθυντής της ορχήστρας (έχει επιμεληθεί και το mixing) Roman Sladek. Φυσικά, τεράστιος είναι και ο ρόλος των δέκα έξι μουσικών, που χειρίζονται σαξόφωνα, τρομπέτες και τρομπόνια, τούμπα, μπάσο, ντραμς, κιθάρες, πλήκτρα, ενώ υπάρχει και τραγούδι φυσικά.
Το ρεπερτόριο της ορχήστρας, στο πιο νέο CD της, που αποκαλείται “Emergenz”, είναι βασικά πρωτότυπο, καθώς στα δεκαπέντε tracks υπάρχει μόλις μία διασκευή (στο “Orbits” του Wayne Shorter), ενώ ξεχωριστή θέση, ανάμεσα, έχουν και τα τραγούδια, που διαθέτουν και ενδιαφέροντες στίχους (σ’ ένα μελοποιείται Gertrude Stein) και κυρίως καλές φωνές (Alma Naidu, Patricia Römer).
Και κάτι σε σχέση με τον τίτλο του δίσκου. Στο triple-folded digipak οι Jazzrausch Bigband δανείζονται έναν «ορισμό» από την Wikipedia, ο οποίος λέει:
«Στη φιλοσοφία, τη θεωρία συστημάτων, την επιστήμη και την τέχνη, το emergence συμβαίνει όταν μια οντότητα εμφανίζει ιδιότητες που τα μέρη της δεν έχουν από μόνα τους – ιδιότητες ή συμπεριφορές που εμφανίζονται μόνον, όταν τα μέρη αλληλεπιδρούν σ’ ένα ευρύτερο σύνολο».
Πρακτικά, στο “Emergenz”, αυτό σημαίνει πως ό,τι ακούμε στο εν λόγω CD είναι αποτέλεσμα πολλών και διαφορετικών αλληλεπιδράσεων. Η τζαζ οντότητα, που καταγράφεται στο CD είναι το αποτέλεσμα ενός κυκεώνα επιρροών, που από μόνες τους (η κάθε μία ξεχωριστά) δεν θυμίζουν σε τίποτα ό,τι ακούγεται εδώ. Φιλόδοξο... δεν λέμε...

DIETER ILG: Ravel [ACT Music + Vision, 2022]
Μεγάλος κοντραμπασίστας ο Γερμανός Dieter Ilg. Το έχουμε σημειώσει πολλές φορές αυτό στο blog, με αφορμή προηγούμενους δίσκους του. Μάλιστα... ο πριν απ’ αυτόν, που θα μας απασχολήσει τώρα εδώ, κυκλοφόρησε μέσα στο 2022 (“Dedication”), οπότε έχουμε ένα δεύτερο στην σειρά προσωπικό CD του Ilg για την ACT, που και αυτό έχει ιδιαίτερο νόημα.
Το άλμπουμ αποκαλείται “Ravel”, είναι αφιερωμένο φυσικά στον Maurice Ravel (1875-1937) και περιλαμβάνει έντεκα προσαρμογές ποικίλων θεμάτων του Ravel για jazz-trio – ήτοι τους Dieter Ilg κοντραμπάσο, Rainer Böhm πιάνο και Patrice Héral ντραμς.
Να πούμε πως αυτό το trio του Dieter Ilg το είχαμε ακούσει και στο άλμπουμ “B-A-C-H” [ACT, 2017], και στο άλμπουμ “Mein Beethoven” [ACT, 2015], και στο άλμπουμ “Parsifal” [ACT, 2013], μα και στο άλμπουμ “Otello Live at Schloss Elmau” [ACT, 2011], σε όλα αυτά τα tribute δηλαδή, τα αφιερωμένα στους Μπαχ, Μπετόβεν, Βάγκνερ και Βέρντι!
Σειρά, λοιπόν, παίρνει ο Maurice Ravel, ένας συνθέτης αρκετά διαφορετικός από τους τρεις Γερμανούς και τον Ιταλό, που έχει μελετηθεί αρκετά και επαρκώς, θα λέγαμε, μέσα στο τζαζ περιβάλλον.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει κάτι, για τον Ilg και τους θαυμάσιους συνοδοιπόρους του, οι οποίοι και σ’ αυτό το CD αποδεικνύουν πόσο σημαντικοί μουσικοί και οργανοπαίκτες είναι.
Και το λέμε αυτό, γιατί η προσαρμογή των συνθέσεων του Ravel, από ένα jazz-trio δεν είναι αυτονόητη. Εντάξει, ίσως τα πράγματα να είναι κάπως πιο εύκολα εδώ, σε σχέση με Μπαχ, Μπετόβεν κ.λπ., γιατί ο Ravel είναι σύγχρονος της jazz συνθέτης, είχε έλθει σε επαφή με την jazz, και δεν θα ήταν άστοχο αν λέγαμε πως η συγκεκριμένη μουσική ανήκε και στον κύκλο των ενδιαφερόντων του, μα και στις επιρροές του.
Φυσικά το τρίο του Dieter Ilg διασκευάζει ελεύθερα, χωρίς περιορισμούς, πάντα όμως μέσα σ’ ένα ευρύτερο ιμπρεσιονιστικό περιβάλλον, παίρνοντας αφορμή άλλοτε από ένα ρυθμικό μοτίβο, άλλοτε από ένα μελωδικό σχήμα κ.λπ., και προβάλλοντας, στα δικά του μέτρα, μία νέα κατά βάση δημιουργία, που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ανασύνθεση.
Βεβαίως, όλα αυτά μπορεί να γίνουν κατορθωτά μόνον όταν τα διαχειρίζονται μουσικοί μεγάλης κλάσης, όπως είναι οι Ilg, Böhm και Héral – μια τριπλέτα ικανή να ανταπεξέλθει σε ό,τι πιο απρόσμενο και αναπάντεχο.
Φοβερό το “Trio” (Trio for piano, violin and cello in A minor, 1914), ανέλπιστο, έτσι όπως εδώ ακούγεται, το κλασικό “Bolero” (One-movement orchestral piece originally written as a ballet, 1928) και άκρως εντυπωσιακή η λυρικότατη “Pavane pour une infante défunte” (Pavane for a dead princess, solo piano in G minor, 1899), σ’ ένα... τζαζ άλμπουμ «άλλης» λογικής.

JULIAN & ROMAN WASSERFUHR: Mosaic [ACT Music + Vision, 2022]
Αδέλφια είναι οι Γερμανοί Julian και Roman Wasserfuhr. Ο πρώτος τρομπετίστας και ο δεύτερος πιανίστας, κιμπορντίστας. Οι δυο τους, μαζί και με άλλους μουσικούς, έχουν ηχογραφήσει κι άλλα άλμπουμ στην ACT (σίγουρα 5-6), με το προηγούμενό τους να προέρχεται από το 2018. Λέμε για το “Relaxin’ in Ireland”, για το οποίον υπάρχει review στο blog.
Το “Mosaic” είναι, γενικώς, ένα παράξενο, αλλά θαυμάσιο άλμπουμ, στο οποίον οι Julian και Roman Wasserfuhr συνεργάζονται με δώδεκα ακόμη οργανοπαίκτες (ανάμεσά τους και ο γνωστός μας από τις ελληνικές παρουσίες του, ούγγρος τενορίστας Tony Lakatos), παρουσιάζοντας βασικά δικές τους συνθέσεις – καθώς από τα δώδεκα κομμάτια του CD, τα έντεκα είναι πρωτότυπα, με την διασκευή τους στο “Smells like teen spirit” των Nirvana να συμπληρώνει το track-list.
Εκείνο που πρέπει να πούμε από την αρχή είναι πως οι δεκατέσσερις μουσικοί δεν παίζουν όλοι μαζί, φυσικά, μα σε πολλά και διαφορετικά σχήματα – από τρίο έως και σεπτέτο, με όλα τα ενδιάμεσα.
Τούτο σημαίνει πως κομμάτι από κομμάτι διαφέρει ως προς τον ήχο και τις ενορχηστρώσεις, γεγονός που προσδίδει στο “Mosaic” αυτόν ακριβώς τον χαρακτήρα, του μωσαϊκού.
Όμως... όμως... παρ’ όλη την τελείως διαφορετική εικόνα των κομματιών εκείνο που βγαίνει πάνω απ’ όλα είναι η απόπειρα των Julian και Roman Wasserfuhr να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ φαινομενικώς... αλλόκοτο, αλλά στην πράξη περίτεχνο, δεμένο και εν τέλει καταπληκτικό.
Φυσικά, οι συνθέσεις είναι το πρώτο και το πιο βασικό υλικό, προκειμένου να επιτευχθούν οι όποιοι στόχοι, και επ’ αυτού τα αδέλφια Wasserfuhr βαθμολογούνται με «άριστα».
Τα tracks, τώρα, είναι και το ένα ωραιότερο του άλλου, μα και το ένα διαφορετικότερο του άλλου. Φυσικά η jazz δείχνει να κυριαρχεί (“Forward”), αλλά εδώ υπάρχει και έντονο ροκ στοιχείο, μαζί με υπαινιγμούς από blues (“Hank”), hip-hop (“Never hold back”), με την καταπληκτική, σχεδόν progressive διασκευή του “Smells like teen spirit” να κυριαρχεί εκεί προς το τέλος (το όγδοο από τα έντεκα κομμάτια) και με το ούλτρα μελωδικό και λυρικότατο “Rêveries”, με την μελιστάλακτη ενορχήστρωση του σαξοφωνίστα Malte Schiller, να τεστάρει τις αισθήσεις σου.
Έξοχα είναι δε και τα δύο τελευταία tracks, η μπαλάντα “Reset”, με την τρομπέτα του Julian Wasserfuhr να κυριαρχεί και το latin-jazz-funk “Target II”, που κλείνει το CD. Ένα CD εντυπωσιακό από κάθε πλευρά (ήχος, παιξίματα, ποικιλία, διαθέσεις και ενότητα).
 
Η ACT Music + Vision εισάγεται από την AN Music