Οι Αγία Μοναξιά ή και Agia Monaxia έχουν εννέα κυκλοφορίες έως ώρας
– η ένατη είναι η “shape of the lotus twin
(or) the shepherd’s surrender to reaper” [submersion records,
2022], για την οποία θα κάνουμε τώρα λόγο.
Περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Για ένα ντούο βασικά, αλλά με αρκετές έξτρα βοήθειες, που κινείται στον χώρο της ηλεκτρονικής / ambient. Συμβατικά όργανα ακούγονται εδώ; Φυσικά, και μάλιστα πολλά, αφού ο Vagelis Moschos (το ένα μισό των Αγία Μοναξιά) χειρίζεται κιθάρες, σύνθια, πλήκτρα, μπάσο, όργανο, field recordings και φωνή, ενώ ο Ashley Hallinan (το άλλο μισό) κρουστά, κιθάρες, μπάσο, όργανο, μαρίμπα, field recordings, όταν στο “shape of the lotus…” ακούγονται επιπλέον φωνές, κοντραμπάσο, τζουράς, λαούτο, ούτι και επιπρόσθετες κιθάρες.
Τα κομμάτια του CD είναι έξι, με διάρκειες ποικίλες (8:10, 6:32, 4:16, 10:42,
16:36), έχοντας να παρουσιάσουν, επίσης, και κάποιες μεταξύ τους διαφορές.
Για παράδειγμα, το εισαγωγικό “lotus twin” είναι το πιο progressive, με ήχο καθηλωτικό και κάπως τελετουργικό, που είναι βασισμένος (ο ήχος) και στα πλήκτρα και στις κιθάρες. Το κομμάτι επιβάλλεται και υποβάλλει. Αναπτύσσεται με γνώση και αποτελεί, το δίχως άλλο, μιαν ιδανική εισαγωγή.
Ενδιαφέρον, με λιγότερες αλλαγές και με λιγότερες εκπλήξεις στο διάβα του, παρότι υπάρχει μία κλιμακούμενη ένταση, που καλύπτει προς το τέλος (και) noisy χαρακτηριστικά, είναι και το “lotus shape”, που ακολουθεί.
Στο τετράλεπτο “lotus surrender” συνυπάρχουν εφφέ, κρουστά, πλήκτρα, θόρυβοι, σύνθια κ.λπ., που «επικοινωνούν» παραπάνω από καλά, προσδίδοντας και σ’ αυτό το track το ανάλογο ενδιαφέρον.
Το “shape of the lotus…” των Αγία Μοναξιά θα ολοκληρωθεί με τα δύο πιο μακριά στο χρόνο κομμάτια, ένα σχεδόν 11λεπτο κι ένα σχεδόν 17λεπτο.
Στο πρώτο, το “fucking reaper”, το progressive ξεκίνημα, με τις field recordings (ψαλμωδίες, φωνές κ.λπ.) και την σεμνή όσο και σταθερή ανάπτυξη σίγουρα σε «κρατάει», με κάποιους υπαινιγμούς τύπου Vangelis, σ’ ένα πρώτο πλάνο, να είναι εδώ περισσότερο εμφανείς, ενώ στο δεύτερο, το “lotus shepherd”, η υποβολή επιτυγχάνεται μέσω της αργής ανάπτυξης και εξέλιξης και φυσικά μέσω του ανεβάσματος του volume, που δημιουργεί ένα λίγο-πολύ industrial περιβάλλον (νομίζω πως ακούς και κομπρεσέρ κάπου, αλλά δεν είμαι σίγουρος μέσα σ’ αυτόν τον ηχητικό ορυμαγδό).
Επαφή: https://agiamonaxia.bandcamp.com/album/shape-of-the-lotus-twin-or-the-shepherds-surrender
Περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Για ένα ντούο βασικά, αλλά με αρκετές έξτρα βοήθειες, που κινείται στον χώρο της ηλεκτρονικής / ambient. Συμβατικά όργανα ακούγονται εδώ; Φυσικά, και μάλιστα πολλά, αφού ο Vagelis Moschos (το ένα μισό των Αγία Μοναξιά) χειρίζεται κιθάρες, σύνθια, πλήκτρα, μπάσο, όργανο, field recordings και φωνή, ενώ ο Ashley Hallinan (το άλλο μισό) κρουστά, κιθάρες, μπάσο, όργανο, μαρίμπα, field recordings, όταν στο “shape of the lotus…” ακούγονται επιπλέον φωνές, κοντραμπάσο, τζουράς, λαούτο, ούτι και επιπρόσθετες κιθάρες.
Για παράδειγμα, το εισαγωγικό “lotus twin” είναι το πιο progressive, με ήχο καθηλωτικό και κάπως τελετουργικό, που είναι βασισμένος (ο ήχος) και στα πλήκτρα και στις κιθάρες. Το κομμάτι επιβάλλεται και υποβάλλει. Αναπτύσσεται με γνώση και αποτελεί, το δίχως άλλο, μιαν ιδανική εισαγωγή.
Ενδιαφέρον, με λιγότερες αλλαγές και με λιγότερες εκπλήξεις στο διάβα του, παρότι υπάρχει μία κλιμακούμενη ένταση, που καλύπτει προς το τέλος (και) noisy χαρακτηριστικά, είναι και το “lotus shape”, που ακολουθεί.
Στο τετράλεπτο “lotus surrender” συνυπάρχουν εφφέ, κρουστά, πλήκτρα, θόρυβοι, σύνθια κ.λπ., που «επικοινωνούν» παραπάνω από καλά, προσδίδοντας και σ’ αυτό το track το ανάλογο ενδιαφέρον.
Το “shape of the lotus…” των Αγία Μοναξιά θα ολοκληρωθεί με τα δύο πιο μακριά στο χρόνο κομμάτια, ένα σχεδόν 11λεπτο κι ένα σχεδόν 17λεπτο.
Στο πρώτο, το “fucking reaper”, το progressive ξεκίνημα, με τις field recordings (ψαλμωδίες, φωνές κ.λπ.) και την σεμνή όσο και σταθερή ανάπτυξη σίγουρα σε «κρατάει», με κάποιους υπαινιγμούς τύπου Vangelis, σ’ ένα πρώτο πλάνο, να είναι εδώ περισσότερο εμφανείς, ενώ στο δεύτερο, το “lotus shepherd”, η υποβολή επιτυγχάνεται μέσω της αργής ανάπτυξης και εξέλιξης και φυσικά μέσω του ανεβάσματος του volume, που δημιουργεί ένα λίγο-πολύ industrial περιβάλλον (νομίζω πως ακούς και κομπρεσέρ κάπου, αλλά δεν είμαι σίγουρος μέσα σ’ αυτόν τον ηχητικό ορυμαγδό).
Επαφή: https://agiamonaxia.bandcamp.com/album/shape-of-the-lotus-twin-or-the-shepherds-surrender
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου