Μέσα στο 2022 ο συνθέτης της jazz, βαρυτονίστας, μπασο-κλαρινετίστας
και φλαουτίστας Josh Sinton
έχει κυκλοφορήσει τρία άλμπουμ. Για τα δύο προηγούμενα, το σόλο «Steve Lacy’s Book of Practitioners, Vol.1 “H”» [FiP Recordings] και το “Adumbrations” [Form is Possibility Recordings]
των Tony Falco / Josh Sinton / Jed Wilson έχουμε ήδη γράψει στο blog, ενώ τώρα θα επιχειρήσουμε το ίδιο και για το πιο πρόσφατο CD του Josh Sinton, μαζί με το Predicate Quartet αυτή την φορά, που αποκαλείται “Four Freedoms” [FIP Recordings, 2022].
Βασικά το Predicate Quartet (Christopher Hoffman τσέλο, Tom Rainey ντραμς,
Jonathan Finlayson τρομπέτα οι υπόλοιποι τρεις) αποτελεί μετεξέλιξη του Predicate Trio (Christopher Hoffman τσέλο,
Tom Rainey ντραμς), το οποίο μας είχε δώσει
το άλμπουμ “Making Bones…” [ILUSO, 2018] (και γι’ αυτό υπάρχει review στο
blog) και που τώρα, σε
μια κάπως πιο διευρυμένη μορφή, μετασχηματίζεται σε κάτι συνθετότερο και
απαιτητικότερο.
Το “Four Freedoms” παίρνει αφορμή από ένα γεγονός που συντάραξε την Αμερική, κατ’ αρχάς, το 2020 και που δεν είναι άλλο από την δολοφονία του μαύρου Αμερικανού George Floyd (25 Μαΐου 2020), από «όργανο της τάξεως». Και κάπως έτσι το άλμπουμ βρίσκεται να προπαγανδίζει... την απελευθέρωση από τον φόβο, την ελευθερία του να είσαι ο εαυτός σου, την ελευθερία να αγαπάς και την απελευθέρωση από τα πάσης φύσεως διαφημιστικά κόλπα.
Όλα τούτα μετατρέπονται και σε ήχους φυσικά, δηλαδή σε κομμάτια με τίτλους σχεδόν ή εντελώς προγραμματικούς (“Step”, “Gateway”, “Blood”, “Shards”, Violets”), που επιχειρούν να δημιουργήσουν και σ’ εμάς ανάλογα συναισθήματα – ενώ είναι, προφανώς, συντεθειμένα (τα κομμάτια) κάτω από επώδυνες και δύσθυμες καταστάσεις.
Έχοντας αυτά, λοιπόν, κατά νου ακούς με «άλλο» αυτί το “Four Freedoms”, ένα άλμπουμ που εντάσσεται πλήρως σ’ αυτό το avant-jazz ιδίωμα, που είναι γνωστό στην δισκογραφία του Sinton, φέρνοντας στην μνήμη πολλά και διάφορα από την ιστορία της jazz (ανάλογα σχήματα του Anthony Braxton π.χ.), με τρόπο αυθεντικό και σίγουρο, δίχως καταναγκασμούς και περιαυτολογίες.
Το “Four Freedoms” παίρνει αφορμή από ένα γεγονός που συντάραξε την Αμερική, κατ’ αρχάς, το 2020 και που δεν είναι άλλο από την δολοφονία του μαύρου Αμερικανού George Floyd (25 Μαΐου 2020), από «όργανο της τάξεως». Και κάπως έτσι το άλμπουμ βρίσκεται να προπαγανδίζει... την απελευθέρωση από τον φόβο, την ελευθερία του να είσαι ο εαυτός σου, την ελευθερία να αγαπάς και την απελευθέρωση από τα πάσης φύσεως διαφημιστικά κόλπα.
Όλα τούτα μετατρέπονται και σε ήχους φυσικά, δηλαδή σε κομμάτια με τίτλους σχεδόν ή εντελώς προγραμματικούς (“Step”, “Gateway”, “Blood”, “Shards”, Violets”), που επιχειρούν να δημιουργήσουν και σ’ εμάς ανάλογα συναισθήματα – ενώ είναι, προφανώς, συντεθειμένα (τα κομμάτια) κάτω από επώδυνες και δύσθυμες καταστάσεις.
Έχοντας αυτά, λοιπόν, κατά νου ακούς με «άλλο» αυτί το “Four Freedoms”, ένα άλμπουμ που εντάσσεται πλήρως σ’ αυτό το avant-jazz ιδίωμα, που είναι γνωστό στην δισκογραφία του Sinton, φέρνοντας στην μνήμη πολλά και διάφορα από την ιστορία της jazz (ανάλογα σχήματα του Anthony Braxton π.χ.), με τρόπο αυθεντικό και σίγουρο, δίχως καταναγκασμούς και περιαυτολογίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου