Κατ’ αρχάς να πούμε πως, εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα
άλμπουμ για δύο. Στο “Stravaganze consonanti”
[ECM Records / ΑΝ Music,
2023] δεν συμμετέχουν μόνον ο γνωστός τοις πάσι ιταλός πνευστός Gianluigi Trovesi (πίκολο
κλαρίνο, άλτο κλαρίνο, άλτο σαξόφωνο) και ο συμπατριώτης του βιολιστής Stefano Montanari, μα ακόμη ο
χειριστής κρουστών και ηλεκτρονικών Fulvio Maras και κυρίως ένα συγκρότημα, υπό τον Montanari, με μουσικούς που χειρίζονται
(δεύτερο) βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο, όμποε (πρώτο και δεύτερο),
φαγκότο, κρουστά, archlute
(έγχορδο του 17ου αι.) και τσέμπαλο. Έχουμε λοιπόν ένα «πλούσιο» σύνολο, που
καλείται να αποδώσει συνθέσεις των Henry Purcell (1659-1695), Gianluigi Trovesi / Fulvio Maras, Giovanni Maria Trabaci (1575-1647), Guillaume Dufay (c.1400-1474), Giovanni Battista Buonamente (1595-1642), Andrea Falconeri (c.1586-1656) και Josquin Desprez (c.1450/55-1521).
«Παλαιά μουσική» λοιπόν αποδίδεται εδώ από τους Gianluigi Trovesi, Stefano Montanari και τους φίλους συνεργάτες τους – και αποδίδεται αυτή η μουσική, με την βεβαιότητα, πως προέρχεται από μάστερ μουσικούς, οι οποίοι γνωρίζουν απ’ έξω κι ανακατωτά και το τυπικό της, και κυρίως τον τρόπο, ώστε αυτή ακριβώς η μουσική να μπορεί να παρουσιαστεί, σήμερα, δίχως να ξενίζει κανέναν. Kαι αναφερόμαστε, βασικά, στους σύγχρονους ακροατές ενός label, όπως εκείνου της ECM, που ξέρει να σέβεται και το «παλαιό», ανάμεσα σε τόσα άλλα.
Υπάρχει καθόλου jazz εδώ; Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος... Η απάντηση είναι... όχι και τόσο, καθώς ακόμη και οι πρωτότυπες συνθέσεις (του Trovesi), που είναι ούτως ή άλλως λίγες, αλλά μεγάλης διάρκειας, είναι ολοφάνερα επηρεασμένες από το γενικότερο κλίμα του δίσκου.
«Παλαιά μουσική» λοιπόν αποδίδεται εδώ από τους Gianluigi Trovesi, Stefano Montanari και τους φίλους συνεργάτες τους – και αποδίδεται αυτή η μουσική, με την βεβαιότητα, πως προέρχεται από μάστερ μουσικούς, οι οποίοι γνωρίζουν απ’ έξω κι ανακατωτά και το τυπικό της, και κυρίως τον τρόπο, ώστε αυτή ακριβώς η μουσική να μπορεί να παρουσιαστεί, σήμερα, δίχως να ξενίζει κανέναν. Kαι αναφερόμαστε, βασικά, στους σύγχρονους ακροατές ενός label, όπως εκείνου της ECM, που ξέρει να σέβεται και το «παλαιό», ανάμεσα σε τόσα άλλα.
Υπάρχει καθόλου jazz εδώ; Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος... Η απάντηση είναι... όχι και τόσο, καθώς ακόμη και οι πρωτότυπες συνθέσεις (του Trovesi), που είναι ούτως ή άλλως λίγες, αλλά μεγάλης διάρκειας, είναι ολοφάνερα επηρεασμένες από το γενικότερο κλίμα του δίσκου.
Κι έτσι έπρεπε. Και αξίζουν «συγχαρητήρια», για μιαν ακόμη φορά, σ’
αυτόν τον πολύ σπουδαίο μουσικό –που έχει ξανακάνει κάτι ανάλογο στην ECM, το 2008, με το άλμπουμ
του “Profumo Di Violetta”–,
ο οποίος δεν χάνει την ευκαιρία να αποδείξει πόσο τρανός είναι, παρεμβάλλοντας,
ανάμεσα σ’ αυτό το θεάρεστα μελωδικό υλικό, τα δικά του κομψοτεχνήματα (“For a while”, “Bergheim” κ.λπ.).
Το άκουσμα, συνολικώς στο “Stravaganze consonanti”, είναι εκπληκτικό και tracks σαν τα “Consonanze stravaganti” (Giovanni Maria Trabaci), “Dido’s lament ‘When I am laid in earth’” (Henry Purcell) και “Sonata decima sopra ‘Cavalletto zoppo’” (Giovanni Battista Buonamente) είναι, με μία λέξη, αριστουργήματα.
Θαυμάσιο CD, προερχόμενο από κορυφαίους μουσικούς, που στόχο έχει την ψυχική αναπτέρωση του ακροατή.
Το άκουσμα, συνολικώς στο “Stravaganze consonanti”, είναι εκπληκτικό και tracks σαν τα “Consonanze stravaganti” (Giovanni Maria Trabaci), “Dido’s lament ‘When I am laid in earth’” (Henry Purcell) και “Sonata decima sopra ‘Cavalletto zoppo’” (Giovanni Battista Buonamente) είναι, με μία λέξη, αριστουργήματα.
Θαυμάσιο CD, προερχόμενο από κορυφαίους μουσικούς, που στόχο έχει την ψυχική αναπτέρωση του ακροατή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου