JOHANNES ENDERS ένα tribute στον Sonny Rollins

Γερμανός πνευστός και βασικά εδώ τενόρο σαξοφωνίστας, ο Johannes Enders (γενν. 1967) έχει μακριά διαδρομή στο χώρο και συμμετοχές σε δεκάδες τζαζ σχηματισμούς – όπως, για παράδειγμα, στους Enders Room, για το CD των οποίων “Dear World / Hikikomori” [Enja / Yellowbird, 2020] είχαμε γράψει παλαιότερα. Όπως έχουμε γράψει και για άλλα άλμπουμ στο blog, στα οποία έχει συμμετάσχει ο Enders (π.χ. στο “Mongolian Song” της Enji, από το 2017).

Ο Enders είναι ένας jazzman με κατατεθειμένα διαπιστευτήρια, και αυτό οπωσδήποτε φαίνεται με κάθε δουλειά του, και σε κάθε δουλειά του. Έτσι λοιπόν και στο “Sweet Freedom” [AMMERTON, enja / AN Music, 2022], που αποτελεί ένα tribute στον... saxophone colossus Sonny Rollins (γενν. 1930), ο Enders δεν παραλείπει να δείξει πόσο προσανατολισμένος μουσικός είναι κάθε φορά, και, περαιτέρω, πόσο βαθιά μπορεί να μπει στους διάφορους ρόλους, που καλείται να ερμηνεύσει, ώστε να είναι πάντα ουσιαστικός και καίριος.

Έτσι κι εδώ, σ’ αυτό το πολύ καλό CD-φόρο τιμής στον Sonny Rollins, ο Enders δεν εμφανίζεται μόνον ως διασκευαστής, μα και ως συνθέτης, καθώς τα έξι από τα δέκα tracks είναι δικά του. (Περιττό να πούμε πως εδώ μεγαλουργεί ένα κλασικό Rollins-ικό τρίο, δηλαδή ο Enders στο τενόρο, ο Henning Sieverts στο μπάσο και ο Jorge Rossy στα ντραμς).
Εντάξει με τα “Strode rode” (από το “Saxophone Colossus” του 1957), “East Broadway run down” (από το φερώνυμο LP του 1966), “Freedom suite part 2” (από το LP του 1958) και “Doxy” (από το “Miles Davis with Sonny Rollins” του 1954), λέμε για κλασικά κομμάτια, πασίγνωστα στο χώρο, όμως εκείνα που αληθινά ξεχωρίζουν στο “Sweet Freedom” είναι τα έξι πρωτότυπα του Enders.
Τα κομμάτια αυτά μπορεί να είναι επηρεασμένα από τις διάφορες φάσεις της διαδρομής του Sonny Rollins και βασικά από το bop, το hard bop και τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, όμως και σε κάθε περίπτωση είναι εκείνα που ηχούν άκρως εντυπωσιακά (λέμε για τα “Like Sonny in love”, “Mostly Sonny” και “There will always be another mystery”, δίχως να υστερεί κανένα από τα υπόλοιπα) και που δείχνουν τις αληθινά μεγάλες δυνατότητες του γερμανού μουσικού, τόσο στην σύνθεση των μελωδιών, όσο και στους διαδοχικούς αυτοσχεδιασμούς πάνω σ’ αυτές – με την κινητικότητα των συνθέσεων να είναι εκπληκτική, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό περιβάλλον συνεργασίας των τριών (Enders, Sieverts, Rossy) και βεβαίως παιξιμάτων.
Και οι διασκευές είναι μια και μια (με το “East Broadway run down” αληθινά να εντυπωσιάζει), είναι όμως τα πρωτότυπα και κυρίως το συνολικό κλίμα του δίσκου, που ακούγεται στ’ αυτιά σου... ανατριχιαστικό σχεδόν – καθώς δεν γίνεται να μην ανακαλέσεις το ανάλογο θρυλικών άλμπουμ, σαν το “Way Out West” (με Sonny Rollins, Ray Brown και Shelly Manne) για παράδειγμα.