PETER ORINS / APHAR’S CAVE δύο άλμπουμ προχωρημένης jazz και παράξενου folk από την Γαλλία

PETER ORINS: Dead Dead Gang [Circum-disc, 2023]
Τον γάλλο ντράμερ Peter Orins τον ξέρουμε, βασικά, μέσω τον Kaze, ενός αληθινά συναρπαστικού γκρουπ, μέλη των οποίων είναι επίσης οι Christian Pruvost τρομπέτα, φλούγκελχορν, Natsuki Tamura τρομπέτα και Satoko Fujii πιάνο. Για δίσκους των Kaze έχουμε γράψει πολλές φορές στο blog και τελευταία φορά τον προηγούμενο Μάρτη, όταν παρουσιάσαμε το “Crustal Movement” [Libra Records, 2023], την συνεργασία τους, δηλαδή, με την ιαπωνίδα χειρίστρια των ηλεκτρονικών Ikue Mori.

Τώρα έχουμε στο player ένα άλλο συνεργατικό CD, που αποκαλείται “Dead Dead Gang” και το οποίο φέρουν εις πέρας οι Maryline Pruvost φωνή, ινδικό αρμόνιο, Barbara Dang πιάνο, Gordon Pym ηλεκτρονικά, ενισχυμένοι ήχοι από αντικείμενα και Peter Orins ντραμς.

Το άλμπουμ αυτό, που ανήκει στον χώρο του αφηρημένου αυτοσχεδιασμού, είναι βασισμένο σ’ ένα λογοτεχνικό έργο, στo μυθιστόρημα “Jerusalem” (2016) του βρετανού συγγραφέα Alan Moore. Το βιβλίο μάλλον δεν κυκλοφορεί στα ελληνικά, και όπως διαβάσαμε στην wiki διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου μέσα και γύρω από την αγγλική πόλη Northampton (τόπος γέννησης του συγγραφέα), συνδυάζοντας στοιχεία ιστορικά και φανταστικά και αντλώντας από διάφορα στυλ γραφής. Τέλος πάντων εκεί αναφέρεται και η Dead Dead Gang, που δίνει τον τίτλο στο άλμπουμ του Peter Orins, και κείμενα από την “Jerusalem” ακούμε στο CD, τα οποία διαβάζει η Maryline Pruvost, μ’ έναν δικό της τρόπο.
Δεν ξέρω αν οι μουσικές που ακούγονται εδώ, και που είναι όλες συντεθειμένες από τον Peter Orins, μεταφέρουν κάτι από την ατμόσφαιρα και το ύφος του βιβλίου, πάντως, και σε κάθε περίπτωση, ό,τι ακούγεται στο “Dead Dead Gang” είναι αρκετά αιχμηρό και υποβλητικό, υπό την έννοια ότι «σε κρατάει» αφηγηματικώς, μέσα απ’ αυτή την ανυπότακτη και σ’ ένα μεγάλο βαθμό αυθόρμητη μουσική, που μπορεί ναι μεν να πατάει πάνω σε κάποιες «ράγες», αλλά, στην πράξη, ακούγεται αρκετά «ανάποδη» και εικονοκλαστική.
Πολλά παράξενα ηχοχρώματα καταγράφονται εδώ, με την συνεισφορά όλων των οργάνων, και κυρίως του πιάνου και των κρουστών, με τη φωνή και το ινδικό αρμόνιο να προσδίδουν μιαν αίσθηση jazz + ποίησης και με τα πνευστά να τεμαχίζουν και αυτά τους ασύμμετρους ηχητικούς καμβάδες μέσω εγκάρσιων παρεμβάσεων.
Ένα όχι εύκολο άκουσμα, που απευθύνεται σε μυημένους και εξασκημένους ακροατές μιας improv-jazz, που κινείται, πολύ συχνά, εκτός ορίων.

APHAR’S CAVE: Aphar’s Cave [Circum-disc, 2023]
Aphar’s Cave είναι δύο άτομα, ο Ελβετός Léon Aphar (γενν. 1977), που τραγουδά, χειριζόμενος βαρκελωνέζικη κιθάρα και επιπρόσθετα όργανα (additional instruments διαβάζουμε στο 8σέλιδο booklet) και ο Γάλλος Ivann Cruz, που επίσης τραγουδά και παίζει κιθάρα από την Κινσάσα(;) και ταμπουρίνο. Οι δύο αυτοί άνθρωποι βρέθηκαν σ’ ένα στούντιο της Λιλ (Γαλλία), τον Οκτώβριο του 2021, και κάτω από την γενικότερη επιστασία του Peter Orins (ηχογράφηση και μείξη, σε συνεργασία με τους μουσικούς) ετοίμασαν έναν δίσκο (με τίτλο το όνομά τους) τελείως ιδιόμορφο – ή μάλλον ασυνήθιστο.
Το άλμπουμ “Aphar’s Cave” είναι ακουστικό. Και φυσικά δεν είναι jazz. Στο folk και στο freak-folk κατατάσσεται, βασικά, με τις όποιες επιμέρους ιδιαιτερότητές του.
Βασική επιρροή των Aphar’s Cave είναι ο... Nick Cave και ειδικότερα το άλμπουμ των Nick Cave & The Bad Seeds “Henry’s Dream” από το 1992. Τα ακουστικά parts ή και η χρήση των ακουστικών κιθαρών σ’ εκείνο τον δίσκο, όπως και το κλίμα του γενικώς φαίνεται πως έχει επηρεάσει πολύ τους Aphar’s Cave, αλλά όχι προς την... αρνητική κατεύθυνση.
Δεν έχουν πράξει, εδώ, οι Léon Aphar και Ivann Cruz κάποιου τύπου «αντιγραφή» ή έστω ένα tribute σ’ εκείνο τον δίσκο. Απεναντίας, έχουν επιχειρήσει κάτι εντελώς δικό τους, που παραπέμπει, είτε αυτό ήταν επιδίωξή τους είτε όχι, στο psychedelic folk των loner τραγουδοποιών σε Αμερική, Αγγλία και Ευρώπη (ηπειρωτική), από τα sixties και τα seventies (από MΙJ μέχρι Ferre Grignard).
Υπάρχουν κι άλλες δηλωμένες αναφορές εδώ, πέρα από Nick Cave & Bad Seeds, όπως στο “Dream blues” της Ma Rainey, στο παραδοσιακό “Katie Cruel” και ακόμη στο “Rast” του Franz Schubert (από τον κύκλο τραγουδιών “Winterreise”), όμως εκείνο που βαραίνει περισσότερο στις στροφές αυτού του δίσκου με το σκοτεινό, νυχτερινό και βαθιά συναισθηματικό περιεχόμενο, είναι το κλίμα και η οξύνοια των τραγουδιών του, που ακούγονται στ’ αυτιά μας ως κάτι τελείως «προσωπικό» και ιδιαίτερο, και εν τέλει καταπληκτικό!
Επαφή: www.circum-disc.com