Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

ΦΛΕΡΥ ΝΤΑΝΤΩΝΑΚΗ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ – ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Τυγχάνω αναγνώστης της Ελευθεροτυπίας από τις αρχές του ’80. Δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλω το Σάββατο άνευ Ξανθούλη, Αρανίτση, Φωτόπουλου (όταν γράφει), Παρασκευόπουλου και άλλων και άλλων... Στις διακοπές, στα κορφοβούνια, έκανα κάποια χιλιόμετρα την 21/8 προκειμένου να βρω μια Σαββατιάτικη, διαβάζοντας εκεί, ανάμεσα σε άλλα, και το κείμενο του Αντώνη Μποσκοΐτη (Α.Μ.) «Όταν η Φλέρυ Νταντωνάκη ερμήνευσε τα ‘Δώδεκα τραγούδια Γιώργου Ποταμιάνου’». Ο συντάκτης, παρότι θεωρεί τον εαυτό του fan της Νταντωνάκη (έχει σκηνοθετήσει ένα φιλμ για την τραγουδίστρια – δεν το έχω δει) υπέπεσε σε σφάλματα (σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά ας το κρίνει ο καθένας μόνος του), που δεν δικαιολογούνται ούτε για έναν απλό δημοσιογράφο, πόσω μάλλον για έναν θιασώτη, και τα οποία συνδυάζονται με διάφορες άλλες ανακρίβειες και κακές εκτιμήσεις.
Τον Α.Μ. δεν τον γνωρίζω προσωπικώς. Είχα όμως παρέμβει, μία φορά, παλαιότερα στο blog του «Άσματα και Μιάσματα» σχολιάζοντας κάτι. Έτσι, σκεπτόμενος αγαθώ τω τρόπω, είπα να τον επισκεφθώ για δεύτερη φορά στο «σπίτι» του (στο blog του εννοώ) και να του εξηγήσω που ακριβώς τα θαλάσσωσε. Έκανα λάθος. Ενώ τον τίμησα την 28 και 29/8 (γιατί τιμή είναι, για τον καθέναν από μας, όταν μας επισκέπτονται καλή τη πίστει αναγνώστες αφιερώνοντάς μας τον πολύτιμο χρόνο τους), εκείνος ξεπέρασε κάθε όριο αναίδειας, κοροϊδεύοντας με απρεπή και ειρωνικά σχόλια, αποδίδοντάς μου ανύπαρκτες κατηγορίες (ότι είχα επιθετική διάθεση, ότι τον ανταγωνίζομαι, βάζοντας στο στόμα μου λόγια που δεν είπα και άλλα φαιδρά), αποφεύγοντας, εν ολίγοις, το διάλογο επί της ουσίας και καταλήγοντας σε χάχανα, τα οποία εκείνον μπορεί να τον διασκεδάζουν (όπως είπε), αλλά κατ’ εμέ ταιριάζουν μόνο σε μυξοπαρθένες.
Προσπάθησα να κρατήσω τη συζήτηση σ’ ένα υψηλό επίπεδο, προβάλλοντας στοιχεία, αλλά ο Α.Μ. δεν ήταν διατεθειμένος να συζητήσει. Μόνο να επιτεθεί. Με είχε στο μάτι, απ’ ό,τι φαίνεται, από την εποχή που είχα κάνει «κακή κριτική», όπως ο ίδιος λέει, στο soundtrack της ταινίας του «Ζωντανοί Στο Κύτταρο, Σκηνές Rock» (είχα κάνει, απλώς, κριτική). Κι ενώ μέχρι… πρότινος με θεωρούσε «έγκριτο δημοσιογράφο» (όπως επίσης ο ίδιος λέει), μόλις του είπα ότι στην ταινία του ακούγονταν μπαρούφες, πήρε ανάποδες, λέγοντάς μου πως με… λυπάται.
Ο Α.Μ., πτωχός τω πνεύματι, νομίζει ότι τον αντιστρατεύομαι, επειδή ασχολούμαι δημοσιογραφικώς με το ελληνικό ροκ. Εδώ, θα πρέπει να πω πως δεν διεκδικώ καμμία «πατρότητα» και καμμία «αποκλειστικότητα» στο χώρο, κι ούτε έχω ανοίξει καμμία εταιρία consulting, ώστε να… συμβουλεύω την ελληνορόκ κοινότητα. (Εξάλλου, τα μουσικά μου ενδιαφέροντα δεν εξαντλούνται εκεί). Παρότι έχουν απευθυνθεί σ’ εμένα ορισμένοι συγγραφείς (που είναι μετρημένοι στα δάκτυλα), όπως και κάποιοι σκηνοθέτες (κυρίως από την ΕΡΤ) για να ζητήσουν τη βοήθειά μου σε σχετικά θέματα, αρνούμαι, συνήθως με εύσχημο τρόπο, επειδή, βασικά, δεν προλαβαίνω. Ο Α.Μ. νομίζει πως μου τρέχουνε τα σάλια για δημοσιότητες και τσιριτσάντζουλες –δεν ξέρω ποιος του έδωσε αυτό το δικαίωμα– και πως μ’ ενδιαφέρει να συνδέω τ’ όνομά μου με ό,τι ελληνορόκ κινείται στην επικράτεια (ακόμη και με την ταινία του). Αστειότητες. Λόγια-κομπολόγια. Άλλοι αναλαμβάνουν «εργολαβίες» κι είναι «μανούλες» στα καπελώματα…
Ξεκινάει λοιπόν το άρθρο του στην Ελευθεροτυπία, γράφοντας: «Το 1972, την πιο άγρια χρονιά της χούντας…»Πόθεν το 1972 ήταν η πιο άγρια χρονιά της χούντας; Όταν υπάρχει το 1973 με το έγκλημα του Πολυτεχνείου, όταν υπάρχει το 1974 με την προδοσία της Κύπρου, όταν υπάρχει το 1967 και το 1968, τότε που στέναζαν οι Ασφάλειες, τι ακριβώς έκανε το 1972 «την πιο άγρια χρονιά της χούντας»; Τίποτα απολύτως. Απλώς είναι ένα σαθρό εφεύρημα του Α.Μ. προκειμένου να συνεχίσει: «… το ελληνικό τραγούδι έμελλε να σφραγιστεί από τον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου Χατζιδάκι…».
Τι κάνει λοιπόν εδώ ο Αντώνης Μποσκοΐτης (Α.Μ.); Διογκώνει αρνητικώς ένα γεγονός, για να μεγιστοποιήσει θετικώς ένα άλλο. Μόνον που –και δυστυχώς γι’ αυτόν– τα δύο γεγονότα δεν σχετίζονται μεταξύ τους. Έτσι όπως τίθεται το θέμα, είναι σαν να υπονοείται ότι ο Χατζιδάκις έκανε καμμία πράξη αντίστασης, ηχογραφώντας το «Μεγάλο Ερωτικό». Εγώ αυτά τ’ ακούω βερεσέ. Κουβέντες της πλάκας. Όταν άνθρωποι βρίσκονταν εκτοπισμένοι απ’ τα σπίτια τους, άλλοι βασανίζονταν στα κρατητήρια, κι άλλοι, λίγο αργότερα, άφηναν την πνοή τους στο Πολυτεχνείο, κανένας «ερωτικός» όσο… μεγάλος κι αν είναι δεν μπορεί να καλύψει… την αγωνία αυτού του τόπου για ζωή. Πολλώ δε μάλλον όταν ο Χατζιδάκις την ίδιαν εποχή (1972) συνεργαζόταν με τον χουντικό ΕΟΤ, στην ηχογράφηση του τουριστικού άλμπουμ “Greece”, που δεν ήταν άλλο από τον «Σκληρό Απρίλη του ’45» (κυκλοφόρησε μ’ αυτόν τον τίτλο, την Μεταπολίτευση, τον Δεκέμβριο του ’74). Όταν είπα αυτό το πράγμα στον Α.Μ. άρχισε να ψελλίζει κάτι ανοησίες, καταλήγοντας στο απίστευτο πως «ήταν μαγκιά του Χατζιδάκι, αν έβγαλε τέτοια δισκάρα με τον χουντικό ΕΟΤ». Ο άνθρωπος στριμώχτηκε αγρίως κι έκοψε την αλυσίδα…
(το εξώφυλλο του άλμπουμ του χουντικού EOT, που έχει ακριβώς τα ίδια ορχηστρικά με τον "Σκληρό Απρίλη του '45")
Ακριβώς σ’ εκείνο το σημείο παρενέβη ένας φίλος τού A.M., κάποιος jb, για να του δώσει χείρα βοηθείας. Ενώ, λοιπόν, αυτός στην αρχή με κατηγόρησε ότι ήμουν άσχετος και ότι οι ηχογραφήσεις του «σκληρού Απρίλη του ’45» δεν είχαν ηχογραφηθεί τον Οκτώβριο του ’72, όπως υποστήριζα εγώ (κι είναι έτσι), αλλά τον Δεκέμβριο του ’74 (τότε έγινε, απλώς, η επανέκδοση), μόλις αντιλήφθηκε την άγνοιά του και ότι δεν τον έπαιρνε να παριστάνει τον τιμητή, άρχισε τις γαργάρες, λέγοντας κάτι αλαμπουρνέζικα. Ότι ο παραγωγός έδωσε την ηχογράφηση στον χουντικό ΕΟΤ, δίχως να μπορεί να κάνει κάτι ο Χατζιδάκις και τέτοια. Από ’κει δηλαδή που δεν ήξερε καν την ύπαρξη του δίσκου, προσφέρθηκε ο jb να μας εξηγήσει τι συνέβη. «Σουρεαλιστική» κατάσταση. Η φαιδρότητα σε όλο της το μεγαλείο. Δηλαδή, αν ακολουθήσω την υπόθεση εργασίας του jb, ο Πατσιφάς –με τον οποίον συνεργαζόταν τότε ο Χατζιδάκις– αντί να βγάλει το δίσκο στο δικό του label ΝΟΤΟΣ, εκεί όπου έβγαλε και τον «Μεγάλο Ερωτικό», πήγε και τον έδωσε στους συνταγματάρχες, δίχως να ρωτήσει τον Χατζιδάκι. Κι επειδή ο «Μεγάλος Ερωτικός» κυκλοφόρησε προς τον Δεκέμβριο του ’72 (το σημείωμα του Χατζιδάκι στο δίσκο έχει ημερομηνία 28/11/1972), ο Χατζιδάκις δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου γι’ αυτήν την (υποτιθέμενη) απρέπεια του παραγωγού του (στον «χουντικό» δίσκο “Greece” αναφέρεται ημερομηνία 10/1972), πηγαίνοντας, μάλιστα, μετά από ένα μήνα (σαν να μην είχε συμβεί τίποτα δηλαδή), να κάνει μαζί του (με τον Πατσιφά εννοώ) τον «Μεγάλο Ερωτικό»! Εδώ είναι τα γέλια… Τι εισέπραξα απ’ αυτό; Την επιτίμηση από τον Α.Μ. πως αποκάλεσα τον Χατζιδάκι «χουντικό». Ενώ εκείνο που είπα είναι πως έχει βάλει τ’ όνομά του σ’ ένα δίσκο, τον οποίον χρηματοδότησε ο χουντικός ΕΟΤ. Είναι το ίδιο; Μόνον οι άνοες θα απαντούσαν «ναι». (το εξώφυλλο του LP των Νταντωνάκη/ Ποταμιάνου στην Margophone)
Ο Αντώνης Μποσκοΐτης (Α.Μ.) υποστηρίζει πως ο δίσκος της Φλέρυς Νταντωνάκη με τον συνθέτη-εφοπλιστή Γιώργο Ποταμιάνο κυκλοφόρησε το 1972 (σώνει και καλά να συνδεθεί ένας μέτριος κατά βάση δίσκος, με τον «Μεγάλο Ερωτικό»).
Ο Α.Μ. φαίνεται πως δεν έχει το original άλμπουμ (λέω φαίνεται), γιατί αν το είχε θα έβλεπε στο label πως το «Δώδεκα Τραγούδια» δεν βγήκε το 1972, αλλά το 1973. Επίσης θα έβλεπε πως το άλμπουμ δεν έχει τίτλο «Φλέρυ», όπως ο ίδιος λέει. Επίσης θα έβλεπε πως δεν βγήκε σε ετικέτα Minos, αλλά Margophone (το δευτεροκλασάτο label του Μάτσα, στο όποιο έσπρωχνε κυρίως επανεκδόσεις λαϊκών και κάποια «ξένα»).
Ο Α.Μ., προφανώς, αραδιάζει τα στοιχεία από το CD, στο οποίο ο δίσκος έχει αλλάξει τίτλο, label, προφανώς χρονιά, ενώ έχει προστεθεί και στο πάνω μέρος του CD-cover η λέξη «Φλέρυ». Δεν είναι, εννοείται, κακό να μην έχει κάποιος το original αντίτυπο (ξαναλέω ότι ο δίσκος είναι μέτριος, για να μην πω αδιάφορος). Είναι όμως θλιβερό να σου λένε πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα κι εσύ να σφυρίζεις στον αέρα, βγάζοντας κακίες. (Tο εξώφυλλο του CD - φαίνεται καθαρά ο αλλαγμένος τίτλος, στην πάνω μεριά, "Φλέρυ", καθώς και η αλλαγή του label, κάτω δεξιά "Minos". Η φωτογραφία είναι από την Ε)
Στο άρθρο του στην Ελευθεροτυπία, ο Α.Μ. παραθέτει ένα απόσπασμα συνέντευξης με τον Γιώργο Ποταμιάνο, στο οποίο ο συνθέτης λέει: «… γρήγορα πήγαμε στον Μάκη τον Μάτσα. Ενθουσιάστηκε κι αυτός αμέσως κι έτσι κάναμε το δίσκο που ονομάστηκε ‘Φλέρυ’».
Τώρα, πόσο «ενθουσιάστηκε» ο Μάτσας, ο οποίος έσπρωξε το άλμπουμ στην παρακατιανή Margophone και όχι στη Minos το αφήνω στην κρίση σας. Η εξήγηση που δίνω εγώ είναι πως τα τραγούδια δεν άρεσαν στον Μάτσα (ο άνθρωπος έχει ένα γούστο) και γι’ αυτό τα παραπέταξε. Ο δε Ποταμιάνος διαψεύδεται από τα ντοκουμέντα. Ο δίσκος του, το ξαναλέω, δεν λέγεται «Φλέρυ». O Μποσκοΐτης χάφτει ότι λέει ο καθένας (ακόμη κι αν πρόκειται για τον συνθέτη του άλμπουμ), δίχως να μπορεί να κρίνει αν αυτά που ακούει είναι ορθά ή όχι. Τι σημαίνει, δηλαδή, ότι έτσι τα είπε ο Ποταμιάνος, όταν τα ντοκουμέντα τον διαψεύδουν;
Αλλά κι εκείνο που λέει ο Α.Μ. ότι «Φλέρυ ονομαζόταν και ο παρθενικός δίσκος της Fleury d’ Antonakis, εν έτει 1965, από την προοδευτική και διεθνιστική Vanguard της Joan Baez» είναι… τρέχα-γύρευε, αφού ούτε ο ελληνικός δίσκος λεγόταν «Φλέρυ», ούτε ο αμερικάνικος λεγόταν “Fleury” (λεγόταν “The Isles of Greece” και υπογραφόταν από την Fleury), ούτε βεβαίως η… προοδευτική και διεθνιστική Vanguard ήταν της Joan Baez. Ήταν των αδελφών Maynard και Seymour Solomon, απλώς η Baez ηχογραφούσε εκεί. Φληναφήματα και προχειρολογίες. Έτσι «ανεβαίνει» η Νταντωνάκη; Με το να λέμε ότι ηχογραφούσε στην ίδιαν εταιρία με την Baez; Και τι σχέση έχει η μία με την άλλη; H Νταντωνάκη έβγαλε ένα ηκίστου βεληνεκούς LP στην Vanguard (το οποίον εγώ το θεωρώ κακόγουστο), ενώ η Baez είναι η Baez. (το label του άλμπουμ στην Margophone)
Με το συγκεκριμένο άλμπουμ των Ποταμιάνου/Νταντωνάκη υπάρχει κι ένα άλλο σκοτεινό σημείο. Πριν από μερικά χρόνια είχα βρει στο Μοναστηράκι τον ίδιο δίσκο όχι με το εξώφυλλο που εικονίζει έναν πίνακα του Σπύρου Βασιλείου, αλλά μ’ ένα άλλο… τουριστικό. Δεν τον αγόρασα, γιατί δεν ήθελα να δώσω 20 ευρώ για ένα άλμπουμ που το είχα και δε μου άρεσε ιδιαιτέρως. Είχα όμως την πρόνοια να σημειώσω σ’ ένα χαρτάκι τα στοιχεία του. Τα παραθέτω: Fleury D’ Antonakis sings Yorgos Potamianos “Greek Landscapes and Moods” [Margophone MARGO 8040]. Άλλο εξώφυλλο, άλλος τίτλος, αλλά ίδια εταιρεία, ίδια χρονιά και ίδιος(!) κωδικός “MARGO 8040”. Ο δίσκος δηλαδή φαίνεται πως μπήκε σε δύο διαφορετικά εξώφυλλα! Στο αντίτυπο, μάλιστα, που έχω εγώ, με τον πίνακα του Βασιλείου στο cover, το label έχει το αγγλικό lettering (μάλιστα εκεί το όνομα Fleury αναγράφεται ως Flery, ενώ και το "landscapes" είναι γραμμένο λάθος). Ο Α.Μ. λέει σχετικώς: «Το εξώφυλλό του δεν κοσμούσε κανένα εικαστικό έργο, αλλά μια τουριστική φωτογραφία κοριτσιών με σορτσάκια και παπούτσια-πλατφόρμες που χόρευαν συρτάκι. Αργότερα στην επανέκδοσή του, μπήκε ένας πίνακας του Βασιλείου». Για μένα δεν υπάρχει καμμία επανέκδοση. Ο δίσκος είναι ένας και μπήκε σε δύο διαφορετικά εξώφυλλα. (λεπτομέρεια από το label - αριστερά φαίνεται καθαρά το 1973)
Ας πούμε όμως λίγα λόγια και για τα τραγούδια. Δυο τρεις μελωδίες του Ποταμιάνου κάτι λένε («Παρ’ ένα αστέρι - Παρ’ ένα αστέρι», «Η πόρτα»), οι στίχοι του όμως είναι επιτηδευμένοι. Η ποιητικότητά τους είναι πρωτόλεια, εξαντλούμενη στα βασικά… αξεσουάρ (ήλιοι, φεγγάρια, νύχτες, θάλασσες…). Οι ενορχηστρώσεις είναι για κλάματα. Farfisa και μπουζούκια, αλλά όχι στο ύφος του Bας-Βας (τον Βασίλη Βασιλειάδη εννοώ, όχι τον Γύφτο της Πάνια – αν ήταν σαν του Βας-Βας, κάτι θα λέγανε…), κοντά σ’ έναν ντεραπαρισμένο Καλδάρα ή Σπανό της εποχής. Η Νταντωνάκη είναι, αναμφισβήτητα, το καλύτερο στοιχείο του άλμπουμ. Τι να το κάνεις όμως. Τα τραγούδια δε βοηθούν. Ο Α.Μ. τα βρίσκει συμπαθέστατα, ενώ, όπως λέει δεν στερούνταν καθόλου συνθετικών ιδεών. Διαφωνώ. Αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι θέμα προσωπικό, και δεν είναι για αντιπαράθεση. Απεναντίας είναι για αντιπαράθεση εκείνο που λέει ότι είχαν «άμεση σύνδεση με την ‘Κυρά-Γιώργαινα’ και τα χουντοκρατούμενα εν Ελλάδι early 70s».O A.M. είναι από ’κείνους που νομίζουν πως αν ρίξουν στα κείμενά τους μία κούφια αντιχουντική κορώνα, τούτα θα «μεγαλώσουν», αποκτώντας μια «προοδευτικότητα». Τα τραγούδια του Ποταμιάνου δεν έχουν καμμία σχέση με την «Κυρά-Γιώργαινα». Κι εν πάση περιπτώσει τι είχαν τα «χουντοκρατούμενα εν Ελλάδι early 70s»; Μια χαρά ήταν από μουσικής πλευράς. Με Άκη Πάνου, Καζαντζίδη, Σαββόπουλο, Μαμαγκάκη, Ξαρχάκο, Σπανό, Χατζιδάκι, Μαρκόπουλο, Μούτση, Γκαϊφύλλια, Ρωμανό, Εξαδάκτυλο, Καλδάρα, Λοΐζο, Κουγιουμτζή… Μακάρι και τα… χουντοκρατούμενα 2010s να είχαν την ανάλογη ποιότητα.
Ο Αντώνης Μποσκοΐτης κλείνοντας γράφει. «Ήταν ήλιος (η Φλέρυ Νταντωνάκη) αυτοπροσώπως, νεοφερμένος από τη Νέα Υόρκη των γκουρού, των χίπις, των ταβερνών της Αστόρια, του αντεργκράουντ και των μεταφυσικών αναζητήσεων». Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Πασπαλίζουμε, όμως, και με λίγο από… αντεργκράουντ μήπως και μας πουν ανίδεους.
Ρε τι καθόμαστε και διαβάζουμε, είπα… και δε μ’ άκουσε κανείς. Κι όπως οριζοντιώθηκα πάνω σ’ ένα περβάζι, κάτω από μιαν οξιά, βγήκα από τα ρούχα μου… (φωτογραφία από το LP "Greece" του Μάνου Χατζιδάκι σε παραγωγή ΕΟΤ)
[Θερμή, θερμότατη παράκληση προς όλους τους αναγνώστες. Ο blogger, ως γνωστόν, παρέχει τη δυνατότητα για προληπτική λογοκρισία των σχολίων. Προσωπικώς, έως τώρα, έχω αρνηθεί να χρησιμοποιήσω αυτή τη δυνατότητα, και θέλω να συνεχίσω να το κάνω. Πρέπει να βοηθήσετε όμως κι εσείς. Επιζητώ, γι’ αυτό, τα σχόλιά σας να είναι κόσμια, ευπρεπή και κυρίως εντός θέματος. Το διάλογο τον αντέχω, όσο σκληρός και να είναι. Ακόμη κι όταν βγαίνει εκτός ορίων. Στην περίπτωση με τον Clapton, όπως είδατε, απάντησα σε όλους (ακόμη και σε όσους δεν έπρεπε) γιατί είχα χρόνο. Τώρα δεν έχω. Οι υποχρεώσεις τρέχουν και πρέπει να δουλέψουμε. Τo blogging είναι δουλειά κι αυτό, και μάλιστα πολύ σοβαρή, αλλά για μένα δεν είναι αμειβόμενη. Να μείνουμε λοιπόν σ’ αυτά που θέτει η ανάρτηση και να μην ξεφύγουμε. Όποιος-α έχει άλλα στοιχεία να παραθέσει, ή άλλες κρίσεις να προβάλλει επί των συγκεκριμένων και μόνο θεμάτων, να το κάνει. Έχω το ενδιαφέρον να τις ακούσω. Δεν θα συζητήσουμε όμως αν ο Χατζιδάκις ήταν χουντικός, που δεν ήταν (κανείς δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο), ούτε θα αποτιμήσουμε εδώ το έργο του· είμαι ο έσχατος που θα αμφισβητήσει την αξία του, και δεν πρόκειται να το κάνω. Σας ευχαριστώ πολύ.]

28 σχόλια:

  1. Γενικά δεν είναι πολύ του γούστου μου η Νταντωνάκη, αλλά αυτό εδώ το τραγούδι της νύχτας είναι ανατριχιαστικό:
    http://www.youtube.com/watch?v=LwcJyzO2wog
    Περίεργο που είναι Τερμίτες :S
    Σοκραμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εντελώς λυπηρή ιστορία... πραγματικά!
    Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο οποιοσδήποτε κάνει λάθος δεν μπορεί να το βουλώσει, να παραδεχτεί την σαχλαμάρα του και να μάθει και δύο-τρία πράγματα παραπάνω για το αντικείμενο της υποτίθεται "σπουδής" και "λατρείας" του.
    Θα γίνω μάλλον γραφικός και ισοπεδωτικός, αλλά έχω ολοένα και περισσότερο την αίσθηση ότι από τότε που οι "έντεχνοι" άρχισαν να ξανοίγονται στις παρυφές της "υπόλοιπης μουσικής" το πράγμα έχει ξεφύγει. Η Νταντωνάκη έγινε σε μία νύχτα Joan Baez, o Μάλαμας Tom Waits κ.λ.π.
    Η ταινία του Μποσκοϊτη για το ροκ, το Κύτταρο κλπ ουδόλως άγγιξε το θέμα της και τίποτε δεν είχε να πει σε όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για αυτό. Πόσο μάλλον -φαντάζομαι- σε όσους, όπως ο Φώντας Τρούσσας, πραγματικά κατέχουν το θέμα.
    Κανείς βέβαια δεν μας υποχρέωσε να τη δούμε και δεν μπορώ να πω ότι ενοχλήθηκα κι όλας. Τουλάχιστον όχι όσο με εκείνο το ανεκδιήγητο τερατούργημα για τον Γιάννη Πετρίδη.
    Αυτό το τσίρκο που έχει στηθεί όμως γύρω από τη Λένα Πλάτωνος, με προεξέχοντα και σημαιοφόρο τον Μποσκοϊτη, έχω την αίσθηση ότι δεν θα βγει σε καλό... Η τάση του να αποθεώνουμε κάποιους άκριτα και να περιφέρουμε την έλλειψη δυνατοτήτων τους απέναντι στα περασμένα μεγαλεία ως δήθεν όγδοο θαύμα, εκθέτει ανεπανόρθωτα το αντικείμενο της αποθέωσης. Σε βαθμό αηδίας.
    Τουλάχιστον -στα περί Φλέρυς...- η παπαρολογια Μποσκοϊτη έγινε αφορμή να διαβάσουμε ακόμη μια ενδιαφέρουσα δισκογραφική ιστορία. Κάτι είναι και αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είχα χαρεί πολύ όταν έμαθα για το ντοκυμαντέρ "Ζωντανοί στο κύτταρο - Σκηνές ρόκ" και μάλιστα ότι βραβεύθηκε κιόλας. Έψαξα αμέσως και κατέβασα το soundtrack. Απογοητεύτηκα. Το ίδιο έγινε και με το film. Όχι ότι ήταν κακό αλλά εγώ άλλα περίμενα. Προσωπική μου άποψη φυσικά αλλά τα ανάλογα ντοκυμαντέρ στην ΕΡΤ που ούτε παίζονται στα festival ούτε βραυέυονται τα φχαριστιέμαι περισσότερο. Όσο για το soundtrack δεν κατάλαβα τον λόγο που κυκλοφόρισε ξεχωριστά. Σήμερα το πρωί διάβασα τα σχόλια στο blog "Άσματα και μιάσματα" στο άρθρο για την Νταντονάκι και η απογοήτευση μου ήταν καθολική. Μηχανολόγος είμαι χωρίς ιδέα από δημοσιογραφία αλλά μ'αυτά που διαβάζω σκέφτομαι πολυ σοβαρά να αφήσω βιογραφικό στην Ελευθεροτυπία.

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν θα μπω στην διαδικασία να μιλήσω για την τεκμηρίωση ή μη των γεγονότων που αναφέρονται. Συμφωνώ πως έτσι αποκαλύπτεται μια ενδιαφέρουσα ιστορική αλήθεια. Έτσι συνηθως μελετάται και ερευνάται ψιφίδα - ψιφίδα η ιστορία σε γενικές γραμμές.

    Μπαίνω όμως για πρώτη φορά στην διαδικασία να γράψω σχόλιο στο ιστολόγιο σας κε Τρούσα γιατί προσωπικά με ενοχλεί το σχόλιο του κ. Άρη Καραμπεάζη. Γνωρίζω και τα δικά του κείμενα και φυσικά απολαμβάνω την καυστικότητα του. Όμως βρίσκω το λιγότερο άκομψο αυτό το σχολιασμό περί παπαραλογίας Μποσκοιτη. Πως ορίζεις έναν δημσοιογράφο ως έντεχνο? Και ειναι αμαρτία να είσαι έντεχνος? Ποιος έχει το αλάθητο του Πάπα και ποιος κατέχει απόλυτα το θέμα του ροκ? Ποιος ορίζει τις ταμπέλες που προσδιορίζουν το ποιος είσαι επαγγελματικά και προσωπικά? Αν ο Μποσκοιτης είναι έντεχνος (που δεν έχω αυτή την άποψη αλλά πάμε πάσο) ο Καραμπεάζης είναι ροκ? Ο Τρούσας είναι τζαζ? Και πάει λέγοντας αυτή η ιστορία...

    Τυχαίνει να έχω δει το Κυτταρο και πραγματικά έμεινα εντυπωσιασμένος. Ομοίως και από την Φλέρυ του. Να σημειώσω πως και οι δύο ταινίες έχουν βραβευθεί και έχουν προβληθεί σε πλήθος φεστιβάλ. Αυτό βέβαια μπορεί και να μην λέει τίποτα. Θεωρώ ωστόσο ότι κρατάνε την ατμόσφαιρα, το ύφος της εποχής και δεν παραπλανε τον θεατή όπως συνέβη σε άλλα αντιστοιχα ντοκιμαντερ (που ειρήσθω εν παρόδω αναφέρθηκαν).

    Το να μην σου αρέσει μια ταινία είναι ζήτημα προσωπικό. Το ίδιο ισχύει και για τις συμπάθειες που μπορεί να έχει ο καθένας στον χώρο του. Το να γίνεται αυτό με ένα σχόλιο ενυπόγραφο με τέτοιους επιθετικούς (το λιγότερο) χαρακτηρισμούς δείχνει σίγουρα εμπάθεια και ακυρώνει τόσο την σοβαρότητα του σχολιαστή όσο και την παρακληση σας κε Τρούσα. Εσείς τι λέτε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η Επιστροφή του 70; ήταν πολύ πιο επαναστατική απ' τον ποιητικό ερωτικό. Γιατί αυτοί που έχουν θεοποιήσει τον Χατζιδάκη δεν ασχολούνται σοβαρά μαζί του; Ένα βιβλίο γλυψιματικό βγήκε μόνο πέρα απ'τα 3 του χατζιδάκι στα τόσα χρόνια. Εσένα φώντα σ' αρέσει ο χατζιδάκις; εθνικιστικός μηδενισμός λέω εγώ.

    κώστας παπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δύο δίσκοι με την μοναδική Φλέρυ Νταντωνάκη εδώ χαρακτηρίζονται λίγο πολύ μέτριοι και... για πέταμα κ οπωσδήποτε εσείς είστε πιο... αντικειμενικός από τον κύριο Μποσκοίτη που βλέπει και τη θετική πλευρά...ο Χατζιδάκις από εσάς όσο κι αν δεν το παραδέχεστε χαρακτηρίζεται χουντικός, αναγνώστης σας μιλάει περί περασμένων μεγαλείων μιλώντας για ποια...για την Λένα Πλάτωνος που είναι πάντα δημιουργική και σκίζει και αγαπιέται τόσο από τους νεότερους δημιουργούς, αλλά και πάλι ο Χατζιδάκις έφταιξε δίπλα σε φράσεις όπως εθνικιστικός μηδενισμός από αναγνώστη σας...οι ταινίες του Αντώνη Μποσκοιτη ποτέ δεν πρόσβαλλαν την νοημοσύνη κανενός αντιθέτως προσφέρουν πολιτισμό, βαθειά γνώση και υψηλή αισθητική...ενώ εσείς κύριε Τρούσσα μαζί και ορισμένοι αναγνώστες σας ΞΕΡΝΑΤΕ πάνω σε ανθρώπους που έχουν αφήσει το στίγμα και την ιστορία τους στον έρμο τον πολιτισμό της Ελλάδας...ένα έχω να πω...τα αστέρια που ανατέλλουν πάντα τα φθονούσαν οι μικρές μικρούτσικες ελεεινές ψυχές που σέρνονται στη γη!

    Σωτηρία (της ψυχής)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. o Μποσκοιτης εχει αγνες προθέσεις αλλα (κατ εμε) κάνει ενα λάθος! Οπως στην περίπτωση της Πλάτωνος, έτσι και στην περίπτωση της Νταντωνάκη, βλέπει τα πραγματα μονόπλευρα, παρασυρόμενος από την προσωπική του σχέση με τα πρόσωπα τα οποία βιογραφεί. Δηλαδή λόγου χάρη, η Νταντωνάκη του είπε οτι ο Μάτσας ενθουσιάστηκε όταν άκουσε το υλικό του Ποταμιάνου....δηλαδή τι περίμενες να πει η Νταντωνάκη "Πήγαμε στον Μάτσα με τον Ποταμιάνο και μας είπε τι μαλακία τραγούδια είναι αυτά που μου φέρατε?"!!!! Οσο βιογραφείς και η βιογραφία σου στηρίζεται στις αφηγήσεις του ενός, πέφτεις λογικά σε λάθη. Ετσι την πατάει ο καθένας.
    Δεν εχω διαβάσει πως απαντα ο Μποσκοίτης στον Τρούσα, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι ο Τρούσας φαίνεται(αρα ισως και να ειναι) ευγενικός. Οφείλω παντως να πω ότι και λόγω ηλικίας, θα έπρεπε να ακούσει τις διορθώσεις-παραινέσεις του Τρούσα με καλή διάθεση και όχι να προσβληθεί. Απο την άλλη τον κατανοώ, γιατί οι "παλιοι" νιώθουν δικό τους χωράφι οτιδήποτε ρετρό και θεωρούν ότι οι νεότεροι (που δεν εχουν ζησει χούντα, μεταπολίτευση κτλ) δεν εχουν κανένα δικαίωμα να ασχλούντια με αυτα.
    ΥΓ Αν κάποιους προσέβαλε η λέξη "παπαρολογία Μποσκοίτη" εχω να πω ότι την ταινια δεν την είδα. Και γιατί δεν την είδα...αν και θα με βοηθουσε ίσως πολύ στην δουλεια που ετοιμάζω. Γιατί στο booklet του CD το οποιο αγόρασα αναφέρει "ο Καρακαντας πιάνει κιθάρα μετα απο 40 χρονια και πρωτη φορα μετά το ατύχημα του και παίζει live ενα ψυχεδελικό κομμάτι"... Αν αυτό δεν ειναι ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΙΑ τότε τι είναι?
    Φιλικα...και με καλη διάθεση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σωτηρία (της ψυχής) θα προτιμούσα να σας έλεγαν Σωτηρία (του μυαλού), ώστε να σκέφτεστε περισσότερο.

    Ο Μποσκοΐτης έγραψε ένα απαράδεκτο κείμενο γεμάτο λάθη, ανακρίβειες και κακές εκτιμήσεις. Σας αρέσει να διαβάζετε τέτοια κείμενα; Δικαίωμά σας. Μην τα ξαναλέμε. 65 σχόλια για τον Clapton και κάμποσα ακόμη στην «Κλαπτονιάδα» μάς ξεθέωσαν. Έλεος.

    Οι δίσκοι της Νταντωνάκη (στη Vanguard και τη Margophone) δεν λένε τίποτα ιδιαίτερο. Μετριότητες. Τι να κάνουμε τώρα; Να πούμε ότι ήταν «αριστουργήματα» επειδή τραγούδησε η Νταντωνάκη;

    Όταν κάποιος βάζει την υπογραφή του σ’ έναν δίσκο που τον χρηματοδοτεί η χούντα, εσείς πώς θα τον πείτε; Βρείτε τη λέξη και πείτε την και σ’ εμάς. Εγώ, όπως διαβάσατε και στην παράκλησή μου, «δεν θα συζητήσω αν ο Χατζιδάκις ήταν χουντικός, που δεν ήταν (κανείς δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο), ούτε θα αποτιμήσω εδώ το έργο του· είμαι ο έσχατος που θα αμφισβητήσει την αξία του, και δεν πρόκειται να το κάνω».

    Επειδή ο «πολιτισμός» και η «υψηλή αισθητική» είναι απάτη όταν η «βαθειά γνώση» απουσιάζει, το «Ζωντανοί στο Κύτταρο» σας το χαρίζω. Το «Φλέρυ» δεν το έχω δει.

    Τώρα τα περί… ξερασμάτων και ελεεινοτήτων αφήστε τα. Έχω χορτάσει από κουβέντες που δε σημαίνουν τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κύριε Τρούσσα,
    το μυαλό το δικό μου δουλεύει μια χαρά μα κάποιων της ηλικίας σας θα έπρεπε να ξεκολλάει όπως και λίγη σοφία κ ευγένια παραπάνω. Η καλύτερη πηγή πληροφόρησης είναι η πηγή που μιλάει κ έχει ζήσει τα γεγονότα...αν θεωρείτε ειδικά τον δίσκο με την Φλέρη από την Αμερική μέτριο τι να πω...γιατί μέσα υπάρχουν ερμηνείες που καμιά άλλη Ελληνίδα τραγουδίστρια δεν θα μπορούσε να φτάσει...από κει μπορεί να δει κανείς τον εγωισμό σας και το κόλλημα μόνο στη δική σας γνώμη και άποψη, ενώ ο Μποσκοιτης επιμένω βλέπει απλά και τη θετική πλευρά. Όσο για τον Χατζιδάκι...εμμέσως πλην σαφώς τελικά ρίχνετε λάσπη χωρίς να λαμβάνετε όλες τις παραμέτρους και χωρίς ουσιαστικές αποδείξεις. Η ταινία για το Κύτταρο προσωπικά μου άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις γιατί κατ΄εμέ συνδύασε το μυθικό με το ιστορικό και δεν ήταν ένα ξερό ντοκιμαντέρ με στείρες και στημένες αφηγήσεις...

    Σωτηρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η παράκληση, δυστυχώς, δεν εισακούστηκε.

    Όποιος έχει να πει κάτι για την ταμπακέρα - για όσα θέτει η ανάρτηση - να το κάνει. Αλλιώς. Αφήστε το. Δεν μαζεύω σχόλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Με το θέμα της χούντας υπάρχουν ακόμη κάποια αξεπέραστα ταμπού όπως έχουν π.χ. κι οι Ισπανοί με τον εμφύλιο του 36 και οι Γερμανοί με τους Ναζί. Κι αυτά χρεώνονται κυρίως στους αριστερούς. Ένας σωστός δημοσιογράφος δεν πρέπει να λειτουργεί με "άγραφους νόμους" και "γενικευμένες νοοτροπίες". Πρέπει να λειτουργεί με στοιχεία και ντοκουμέντα. Κάποιοι απ' την Χούντα κέρδισαν και "αντιστασιακά". Δεν πρέπει όμως να αποκρύπτονται κάποια γεγονότα όπως μας βολεύουν π.χ. ότι ο Κατσαρός έγραψε τον ύμνο της Χούντας και τον πρωτοερμήνευσαν ο Σερ Μπιθικώτσης με τη Μοσχολιού στα Δειλινά. Απ' την άλλη αυτό που είπες Φώντα "μακάρι και τα χουντοκρατούμενα 2010's να είχαν την ανάλογη ποιότητα" με βρίσκει πολύ σύμφωνο. Εξ' άλλου κι ο ίδιος ο Χατζιδάκις στα τελευταία του όταν τον ρωτήσαν για τη "χρυσή δεκαετία του 60" είπε πως μια κρούστα ήταν. Απο κάτω υπήρχε πάντοτε ο συντηριτισμός και το κακό γούστο. Επιτέλους ας τελειώνουμε με τις αυθεντίες. Όλοι πρέπει να υπόκεινται σε μια κριτική αρκεί να γίνεται πέρα από προσωπικά συμφέροντα. Σκοπός είναι να φωτίσουμε τα πράγματα και ν' απαλλαγούμε από στερεότυπα. Δεν πρέπει να μας "καπελώνει" κανένα "όνομα" όσο μεγάλο κι αν είναι. Εξ' άλλου η ιστορία της τέχνης είναι γεμάτη από σημαντικούς δημιουργούς που δεν ήταν "πολιτικώς ορθοί" (Πάουντ, Σελίν κλπ.).Τους κρίνουμε όμως για το καλλιτεχνικό τους έργο.

    Υ.Γ. Φώντα αν ανοίγεις τον "ασκό του Αιόλου" πως περιμένεις να "καθοδηγηθούν" τα σχόλια; τέλως παντως ζητώ συγγνώμη για το "άστοχο" σχόλιό μου πριν.

    κώστας παπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Για τον Νίκο Σάρρο
    Η περίοδος της Χούντας είναι μια ιστορική περίοδος. Όπως απάντησα και στον άγγλο σχολιαστή, για τα περί Clapton, δεν χρειάζεται να έχεις ζήσει μιαν ιστορική εποχή για να έχεις γνώμη γι’ αυτή. Σ’ αυτήν την περίπτωση κανείς δεν θ’ ασχολιόταν με την ιστορία της αρχαιότητας, ή του Βυζαντίου, αφού δεν θα την είχε ζήσει. Η ιστορία μελετάται μέσα από πηγές. Και πηγές, όσον αφορά στα χρόνια της χούντας, υπάρχουν άφθονες και σ΄αυτές έχουν πρόσβαση και οι νέοι και οι γέροι. Οι «παλιοί» – που δεν είναι και τόσο «παλιοί… – δεν έχουν τις αγκυλώσεις που νομίζεις. Ο καθένας, πριν πιάσει μολύβι και χαρτί, πριν πιάσει πληκτρολόγιο, για να δημοσιεύσει ένα κείμενο, πρέπει να έχει λάβει όλα εκείνα τα μέτρα ώστε να μην εκτεθεί. Αν δεν μπορεί να αυτοπροστατευτεί, τότε ας το αφήσει. Οι νέοι (αλλά και οι όποιοι γέροι…) εκείνο που έχουν να κάνουν είναι να κάτσουν να διαβάσουν, για να μη λένε αρλούμπες.

    Για τη Σωτηρία
    Η καλύτερη πηγή πληροφόρησης δεν είναι η πηγή που μιλάει κι έχει ζήσει τα γεγονότα, αλλά εκείνη που μιλάει και δεν λέει ανακρίβειες. Ευτυχώς, για τις πηγές, υπάρχουν πάρα πολλές και μπορούμε με συγκριτική προσέγγιση να τις τσεκάρουμε. Όσοι μπορούν το κάνουν.
    Λέτε πως ρίχνω λάσπη, χωρίς να λαμβάνω όλες τις παραμέτρους και χωρίς ουσιαστικές αποδείξεις. Τι αποδείξεις ακριβώς θέλετε; Ότι ο Χατζιδάκις ήταν «χουντικός»; Τέτοιες αποδείξεις δεν έχω. Αν θέλετε αποδείξεις ότι έχει βάλει το όνομά του σ’ ένα δίσκο ο οποίος έγινε με λεφτά της χούντας αυτές τις βλέπετε στην ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νομίζω πως έχει ξεφύγει αυτή η κουβέντα για το αν ο Χατζιδάκις είναι χουντικός ή όχι και τείνει πλέον στην κουταμάρα και στην βλακεία. Όποιος ισχυρίζεται ότι ο Χατζιδάκις υπήρξε χουντικός μάλλον θα πρέπει να κοιταχτεί σε έναν γιατρό. Και γρήγορα μάλιστα! Όσο για τις εν λόγω ηχογραφησεις της Φλέρυς... περί ορέξεως κολοκυθόπιτα! Και τέλος αν υπάρχει κάποια προσωπική διαφορά ή εμπάθεια με τον εν λόγω δημοσιογράφο τότε σίγουρα κε Τρούσα,πέρα απότην δυνατότητα τεκμηρίωσης και έκφρασης προσωπικών απόψεων, το να αφήνετε την δυνατότητα σχολιασμού είναι σα να δίνετε σε εμπρηστή σπίρτα και βενζίνη για να προστατευτείτε από την φωτιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ισχυρίστηκε κανείς ότι ο Χατζιδάκις υπήρξε χουντικός, στην ανάρτηση ή τα σχόλια;

    Το σημαντικότερο δεν είναι αν οι ηχογραφήσεις της Νταντωνάκη (στη Vanguard και τη Margophone) είναι μέτριες ή λιγότερο μέτριες. Περί ορέξεων κολοκυθόπιτα, όπως λέτε κι εσείς. Ο καθένας κρίνει με το μυαλό και την αισθητική που έχει. Το σημαντικό (και θλιβερό ταυτοχρόνως) είναι ότι ορισμένοι δεν πείθονται από τα στοιχεία και τα ντοκουμέντα (για τις ανακρίβειες που γράφτηκαν) κι εξακολουθούν να σχολιάζουν άλλα αντί άλλων.

    Ρωτάτε, αν υπάρχει προσωπική διαφορά ή εμπάθεια με τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο. Εσείς τι καταλάβατε από την ανάρτηση; Αν δεν καταλάβατε σας απαντώ λοιπόν: «απολύτως καμμία». Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρουν ποιοι γράφουν τα κείμενα. Τα διαβάζω, πάντα με «ανοιχτά μάτια», έχοντας το νου μου όχι στο ρελαντί, αλλά σε εγρήγορση – κάπως σαν τους βαθμολογητές στα γραπτά των Πανελλαδικών, εκεί όπου τα στοιχεία του μαθητή είναι «σκεπασμένα». Δεν χάβω ό,τι διαβάζω. Να είστε σίγουρος πως αν ο δημοσιογράφος δεν λεγόταν Μποσκοΐτης, αλλά Παπαδόπουλος, Βασιλόπουλος, Γιαννόπουλος ή όπως αλλιώς, πάλι το ίδιο κείμενο θα έγραφα. Όποιος έχει μελετήσει καλά το Δισκορυχείον το ξέρει.

    Η δυνατότητα σχολιασμού πρέπει να υπάρχει. Κάποιοι, βεβαίως, το εκμεταλλεύτηκαν (με την κακή έννοια), αλλά δεν θα επιτρέψω το πράγμα να ξεφύγει. Αυτά που λέτε περί «σπίρτων», «βενζίνης» και «φωτιάς» τα ήξερα. Ακόμη, όμως, ευελπιστώ στο νουνεχές εκείνων, που θα θελήσουν να σχολιάσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ο χαρακτηρισμός "παπαρολογία" δεν αναφέρεται ούτε στον Μποσκοϊτη προσωπικά, ούτε στις ταινίες του. Για αυτές, για αυτήν που είδα καλύτερα, είπα την άποψη μου. Αναφέρεται κατά περιοριστικό τρόπο στο κείμενο για την Φλέρυ. Το οποίο τέτοιο είναι... πως να το κάνουμε; Λάθη, ανακρίβειες, γενικεύσεις, υπερβολές, αοριστολογίες και μυθιστορηματικά ευρήματα και μπόλικα ωσανά! Έλεος πια με αυτού του είδους τη γραφή. Προσωπικά δεν την γουστάρω και δεν βρίσκω κανένα λόγο να μην πάρω θέση επ' αυτής.
    Όσο για τα περί ταμπέλας ("έντεχνος" "ροκ" "τζαζ") είναι αλήθεια ότι για χρόνια μας ταλαιπωρούσαν. Όταν -όλοι- αποφασίσαμε να τις βάλουμε στην άκρη καταλήξαμε στο σήμερα της... παπαρολογίας, καθώς πλέον όλοι αισθάνονται ειδικοί περί των πάντων. Περιέργως πώς οι έντεχνοι ενοχλούνται όταν τους αποκαλείς με αυτό τον τρόπο. Οι "λαϊκοί" τουλάχιστον είναι υπερήφανοι όταν τους το υπερθεματίζεις. Προσωπικά το 70-80% της δισκοθήκης μου (και όχι απαραίτητα των ακουσμάτων μου) ανήκει σε αυτό που γενικά και αόριστα αποκαλούμαι indie/alternative. Ορολογία κάποτε της μόδας, που πλέον όλοι την αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Εγώ ούτε θα προσβληθώ , ούτε θα το παρω στραβά αν πεις "ο Καραμπεάζης είναι indie ή το παίζει indie". Αυτό το κρυφτούλι της παρθένου όμως στο οποίο αρέσκονται οι πάντες τελευταία δεν το αντέχω πλέον...
    Επί της ουσίας συμφωνώ με το ότι ο δίσκος παίζει πολύ κάτω από το μέτριο. Αν δεν υπήρχε η Φλέρυ δεν νομίζω ότι θα υπήρχε κάποιος λόγος να ασχολούμαστε σήμερα. Και προσωπικά δεν πίστεψα ποτέ σε αυτό που λένε οι Αμερικάνοι "σημασία δεν έχει το τραγούδι,αλλά ο τραγουδιστής". Το έχουμε πληρώσει ακριβά στην υπόθεση ελληνικό τραγούδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Έχοντας διαβάσει σχεδόν όλο το δισκορυχείων διακρίνω αγάπη για τη μουσική. Για μουσική που γράψαν χουντικοί, κουμουνιστές, πασοκτσίδες, νεοδημοκράτες, χριστιανοί, μουσουλμάνοι, ροκάδες, σκυλάδες, ευοπλιστές, ρακοσυλλέκτες, χιλιανοί, μαυριτανοί και αυστραλοπίθηκοι. Χωρίς προσωπικές φαντασιώσεις, και φετιχισμούς αλλά με ιστορική ακρίβεια και αντικειμενικότητα που δεν χωράνε αμφισβήτηση. Τα λίγα posts που αφορούν κριτική σε άρθρα περιοδικών και εφημερίδων ενοχλούν πολλούς απ'ότι βλέπω. Και αυτό που κάνουν είναι να γεμίζουν το blog με τζάμπα λόγια. ΟΛΑΡΙΑ ΟΛΑΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΑποκαλούμΕ με Ε ασφαλώς...
    Υπερθεματίζω υπέρ του παραπάνω σχολίου. Από πασοκτζήδες μέχρι αυστραλοπίθηκους, ακούμε τους πάντες αν έχουν κάτι να μας πουν! Μην το ξεχνάμε αυτό όταν ανοίγουν περίεργες συζητήσεις για το πολιτικό, αγωνιστικό κλπ ήθος του καθενός που σπάνια αφορά τη μουσική.
    Και αυτό ισχύει και εκ του αντιστρόφου. Το ότι κάποιος είναι αγωνιστής, αλτρουιστής, και διάφορα άλλα -στής, δεν πάει να πει ότι αυτόματα καθαγιάζεται και η μουσική του δημιουργία, όπως από διάφορες μπάντες μας πλασάρεται για χρόνια τούτο το παραμύθι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. http://rapidshare.com/files/239919428/Flery1965.rar
    το "isles of greece"

    κώστας παπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κύριε Τρούσσα,
    αν διαβάσει κανείς προσεχτικά τα σχόλια που κάνατε στο μπλογκ του Μποσκοιτη διαπιστώνει ότι ο επιθετικός τόνος με τον οποίο του μιλήσατε εξ΄αρχής στο ποστ για τη Φλέρη, δείχνει εμπάθεια ή ότι έχετε απωθυμένα με το συγκεκριμένο άτομο...γιατί αν είχατε καλές προθέσεις μπορούσατε απλά να του πείτε ευγενικά "κύριε Μποσκοιτη, εχω μια ένσταση εδώ...αυτό κι αυτό κτλ¨...αντί όμως για αυτό του κάνετε υποδείξεις σε τόνο προσβλητικό στο μπλογκ λέγοντάς του ότι τα θαλάσσωσε κ ύστερα απο λίγο αφήνετε και αιχμές για την ταινία του...όλα αυτά τελικά τι δείχνουν...εμπάθεια κ ότι του τη φυλαγατε, πράγμα το οποιο τελικά ακυρώνει ακόμα και το αν έχετε δίκιο σε ό,τι λέτε...βλέπει κανείς μάλιστα εδώ ότι παρ΄ ότι κάνατε αρνητική κριτική για την ταινία του εκείνος έμπαινε στο μπλογκ σας και ήταν ευγενέστατος, πράγμα που δείχνει αν μη τι άλλο ανωτερότητα....ένα θα πω...ας προσέχουμε επιτέλους τις "παγίδες" μέσα μας! Και τι κρίμα να κολλάτε έτσι σε μία ημερομηνία και να αφήνετε τέτοιες αιχμές για τον Χατζιδάκι χωρίς ουσιαστικές αποδείξεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τα είπαμε. Τα ξαναείπαμε. Σας παραπέμπω στην ανάρτηση. Διαβάστε την προσεκτικά. Όπως και τις τοποθετήσεις μου στα σχόλια. Θα βρείτε όλες τις απαντήσεις, περί… επιθετικότητας, εμπάθειας και τα λοιπά και τα λοιπά. Επί της ουσίας δεν λέτε κάτι.

    Δεν θα δεχθώ άλλα σχόλια. Ακόμη και αν είναι καλοπροαίρετα. Ακόμη και αν είναι κοντά ή ταυτίζονται με τις απόψεις μου. Ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες που σχολίασαν. Δεν με ενδιαφέρει να τραβήξει το ζήτημα με τον Μποσκοΐτη. Τελειώσαμε. Μόνον αν κάποιος έχει να παρατηρήσει κάτι επί των ντοκουμέντων (και μόνων αυτών) θα δεχθώ το σχόλιό του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Φώντα Τρούσα
    παρακολούθησα επί δύο ημέρες τη ροή των σχολίων και είναι ορθό τώρα να απαντήσω στους σχολιαστές σου. Εμείς το εξαντλήσαμε το θέμα κι ας πούμε ότι επισήμως πλέον είμαστε "εχθροί", παρ' ότι ειλικρινά εγώ δεν είχα τέτοιο σκοπό. Θα παρακαλούσα να μην απαντήσεις σ' αυτό μου τον σχολιασμό, αφήνοντας τους επικριτές μου να το κάνουν. Ας τους πάρω τώρα έναν- έναν:
    Άρης Καραμπεάζης...
    ντροπή σας, κύριε Καραμπεάζη, να μιλάτε με τέτοιο αισχρό τρόπο για μία Λένα Πλάτωνος, η οποία αφενός έχει προσφέρει τόσα στον ελληνικό πολιτισμό, αφετέρου-σας διαβεβαιώνω-δεν έχει βλάψει ποτέ όχι άλλον συνάδελφο της, αλλά ούτε και μυρμήγκι. Ποιο είναι το τσίρκο (σα δε ντρέπεστε) που έχει στηθεί γύρω της; Οι επανεμφανίσεις της στο Κύτταρο, στο Παλλάς και στο Stage στην πόλη σας; Ο Καβάφης της στη Μικρή Επίδαυρο; Απορώ πως την εκθέτω εγώ μέχρι αηδίας (ξανά, σα δε ντρέπεστε) τη στιγμή που η πρόταση από το Φεστιβάλ Αθηνών για τον Καβάφη έγινε λίγες μέρες αφότου μού έδωσε μία αποκλειστική συνέντευξη γι' αυτό το καινούργιο της έργο στο blog μου. Η κριτική σας για την ταινία μου ουδόλως με απασχολεί, άλλωστε, ως γνωστόν, στην Ελλάδα οι γνώμες είναι σαν τις κωλοτρυπίδες, όλοι έχουν από μία. Τέλος, όσο κι αν παρακάτω προσπαθήσατε να μαζέψετε τα ασυμμάζευτα, με είπατε παπαρολόγο. Ούτε δω έχω πρόβλημα, κι αν δεν αναφερόσασταν με τόσο συμπλεγματικό τρόπο για τη Λένα Πλάτωνος δεν θα σας έκανα την τιμή να σας δώσω τον λόγο. Γι' αυτό και μόνο, το λέω δημόσια, θα έχετε για πάντα το μίσος και την περιφρόνηση μου (οι ψυχίατροι, ξέρετε, λένε ότι είναι καλό να εκφράζουμε το μίσος και την οργή μας παρά να τα πνίγουμε)
    Αλέξανδρος...
    να μην αφήσετε βιογραφικό στην Ελευθεροτυπία και πουθενά αλλού. Είστε ανορθόγραφος.
    κώστας παπ. ...
    εθνικιστικός μηδενισμός ο Μάνος Χατζιδάκις! Και μένα μ' αρέσει το παξιμαδομπίφτεκο!
    Σωτηρία...
    σας ευχαριστώ πολύ.
    νικος σαρρος...
    ο θεός να φυλάει, αν εσείς ετοιμάζετε δουλειά για το ελληνικό ροκ. Είπα ή έγραψα εγώ ποτέ ότι είχα γνωρίσει τη Φλέρυ Νταντωνάκη; Αν την είχα γνωρίσει, να είστε σίγουρος δεν θα της έφτιαχνα το κιν/φικό πορτραίτο της. Κάνω ταινίες μόνο για τα πάθη μου και τους έρωτες μου και ευτυχώς που μέχρι τώρα δεν έχω χρηστεί "ντοκιμαντερίστας κατά παραγγελία". Ας σας απαντήσω και στο σχόλιο για τον Αλέκο Καρακαντά. Στο γύρισμα που του έγινε (απορώ, δεν θα συγχαρεί κανείς εδώ μέσα που βρέθηκε ένας κιν/φιστής-εγώ, εν προκειμένω-και κατέγραψε έναν "ξεχασμένο" μουσικό σε φιλμ 35 χιλιοστών;) ο κύριος Καρακαντάς ήρθε κ΄έπαιξε πλήκτρα. Αμέσως μετά ο οπερατέρ μου, ο Δ.Θεοδωρόπουλος, ζήτησε από τον Καρακαντά να παίξει ένα θέμα στην κιθάρα και να τον κιν/φήσουμε. "Όχι, δεν θέλω" απάντησε ο μουσικός "έχω να πιάσω την κιθάρα ακριβώς 30 χρόνια στα χέρια μου". Το έκανε εν τέλει, λέγοντας "θα παίξω για μένα, όχι για σας". Εμένα, τον οπερατέρ και τον ηχολήπτη μου, μας πήραν τα ζουμιά από συγκίνηση. Θεώρησα λοιπόν καλό να αναγραφεί η ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΙΑ -όπως τη λέτε- μόνο και μόνο για την τιμή που μας έγινε. Τώρα, αν τρεις μέρες προ του γυρίσματος, ο κύριος Καρακαντάς έπαιζε ηλεκτρ. κιθάρα στο σπίτι του ή στο Ροντέο, που να το ξέραμε; Επομένως, την ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΙΑ μην τη χρεώνετε σε μένα, όσο κι αν θεωρώ μέγιστο μουσικό τον Καρακαντά. Και μόνο γι' αυτό το εκπληκτικό-κατ' εμέ- θέμα του, το σάουντρακ άξιζε να βγεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Συνεχίζω, γιατί παραήταν μεγάλο ως ένα σχόλιο...

    Τελευταίος Ανώνυμος...
    ευχαριστώ που είπατε ακριβώς ότι είχα κι εγώ μέσα στο νου μου όλες αυτές τις μέρες.

    Γενικά, δέχομαι καλόβολα την κριτική για τις ταινίες μου. Και ξέρετε γιατί, αγαπητοί; Διότι ο "σκληροτράχηλος" Δημήτρης Δανίκας χαρακτήρισε το "Ζωντανοί στο Κύτταρο-Σκηνές Ροκ", καλύτερο ντοκιμαντέρ της τελευταίας 5ετίας, ο Νίκος Κούνδουρος, εθνική κιβωτό, και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, δείγμα πολύ καλής γραφής από έναν νέο ντοκιμαντερίστα. Απ' το να σε επαινούν, λοιπόν, οι Έλληνες διανοούμενοι μέχρι να σε βρίζουν κάτι ροκάδες του κερατά (παράκλησις να μην το πάρει κανείς προσωπικά αυτό), ε, απέχει εκατομμύρια έτη φωτός, σαν τη μέρα με τη νύχτα. Με τη δουλειά μου επέλεξα και κέρδισα το Φως της Μέρας ή του Πρωιού, που θά 'λεγε κι ο Αλεξανδρινός ποιητής. Στους αρνητές μου και βασικά στους αγράμματους κακοήθεις αφήνω το σκοτάδι.

    Φώντα Τρούσα,
    συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου σου κ΄ευχαριστώ για τη φιλοξενία. Έπρεπε, όμως, να απαντήσω σε όλους εδώ μέσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αντώνη Μποσκοΐτη…
    Δεν είχα σκοπό να δημοσιεύσω άλλο σχόλιο, γιατί η κατάσταση εξαντλήθηκε. Αλλά από τη στιγμή που απαντάς εσύ δεν μπορούσα να μην το κάνω. Δεν μου σκότωσες τη μάνα, ούτε τον πατέρα, ούτε εγώ τους δικούς σου γονείς, για να είμαστε εχθροί. Το είπα και σ’ ένα σχόλιο. Τα ίδια θα έγραφα, ανεξαρτήτως ονόματος. Με το κείμενο είχα πρόβλημα, όχι μ’ εσένα. Όταν κάνουμε «κακή κριτική» σ’ ένα δίσκο είμαστε εχθροί με τον καλλιτέχνη;
    Επειδή μελέτησα το blog σου, τις τελευταίες μέρες, θα σου πω για κάτι «κοντινό» σου. Θα μιλήσω μ’ ένα παράδειγμα. Για τον πρώτο δίσκο του Χαλβατζή εγώ είχα γράψει «αρνητική» κριτική. Είχα τίποτα με τον άνθρωπο; Όχι. Με το έργο του είχα. Για το «Γκόλεμ#», το δεύτερο δίσκο του, έγραψα «υπερ-θετική» κριτική. Είχα τίποτα με τον άνθρωπο; Όχι. Ούτε τον ξέρω, ούτε μιλήσαμε ποτέ, ούτε τίποτα. Αυτό που σου λέω σκέψου το. Κρίνουμε – όχι εμείς, ο καθείς – τα έργα των ανθρώπων (κείμενα, δίσκους, ταινίες…) όχι, αναγκαστικώς, τους ίδιους.

    Θα παρακαλούσα τους αναγνώστες στους οποίους απαντά ο Μποσκοΐτης, αν επιθυμούν ν’ απαντήσουν, να το κάνουν με κόσμιο τρόπο. Και αναφέρομαι στον Άρη Καραμπεάζη, στον Αλέξανδρο, στον Κώστα Παπ., (η Σωτηρία δεν νομίζω να έχει λόγο ν’ απαντήσει) και στον Νίκο Σάρρο.

    Άλλα σχόλια δεν θα δεχθώ, όπως προανέφερα, παρά μόνον εκείνα που θα αφορούν αυστηρώς στα ντοκουμέντα που κατετέθησαν στην ανάρτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είναι πολύ ωραία αυτή η τακτική του να χρεώνουμε στους άλλους πράγματα που δεν έχουν πει, για να ξεφύγουμε από το θέμα. Στην Νομική δυστυχώς δεν μας τη δίδαξαν. Προφανώς την έχει πατεντάρει το εργαστήρι έντεχνης δημοσιογραφίας. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι να εξηγώ ότι "δεν εκφράστηκα έτσι" για τη Λένα Πλατωνος. Τώρα τα περί ντροπής, ιεροσυλίας κλπ τα ακούμε βερεσέ. Διότι σε ιερές αγελάδες καλώς ή κακώς δεν πιστεύουμε (όχι δεν έχω μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου μιλώντας στον πληθυντικό αριθμό... είμαστε αρκετοί) Σιγά μην παύσουμε την κρίση μας επειδή το απαιτεί ο κάθε πολυτεχνίτης.
    Περί Πλάτωνος τα έχει γράψει πολύ καλά ο Τρούσσας στην κριτική της τελευταίας ζωντανής ηχογράφησης: αν κάποιος θέλει να κάνει επιτέλους τεράστιο καλό στο έργο της και σε εμάς τους θαυμαστές του έργου της, ας δώσει στους κλασσικούς δίσκους τον ήχο, την παραγωγή και το μιξάρισμα που αξίζουν. Μπας και ακουστούν κάποτε όπως τους πρέπει.
    Όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν.. Όλα αυτά με τα μυρμήγκια που δεν τα έβλαψε ποτέ κανείς δεν τα κατανοώ. Τι έγινε; Ισχύει πλέον κάποιο πιστοποιητικό καλοσύνης και αγαθοεργίας, δια του οποίου αποκτάς το δικαίωμα να αναιρείς κάθε κριτική και διαφορετική άποψη;
    Αποδέχομαι την όποια περιφρόνηση και ότι λένε οι ψυχίατροι υποθέτω ότι θα πρέπει να το ακολουθούμε πιστά όλοι μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Συγνώμη για την ορθογραφία πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός όταν γράφω δημόσια, έστω και ένα σχόλιo σε blog. Όπως και'σύ bosko πρέπει να είσαι πιό προσεκτικός μ'αυτά που γράφεις. Το να κοκορεύεσαι για τα καλά λόγια του Αγγελόπουλου και του Κούνδουρου και να χλευάζεις αυτά των αγράμματων ροκάδων δείχνει πόσο ψηλά είναι η μύτη σου. Το να χασκογελάς με τις φιλενάδες σου για 2 διορθώσεις που σου έκανε ο Τρούσας δείχνει το ήθος σου.

    Αλέξανδρος

    ΥΓ
    Το ανώνυμο σχόλιο ΟΛΑΡΙΑ ΟΛΑΡΑ δικόμου είναι, ξέχασα να υπογράψω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Κύριε Γ. Χρήστου, ευχαριστώ για την παρέμβασή σας, αλλά όπως είπα - και θέλω να το τηρήσω - δεν θα δεχθώ άλλα σχόλια, πέραν των αναγνωστών που απαντούν ήδη στον Αντώνη Μποσκοΐτη, και όσων θα παρέμβουν έχοντας κάτι ουσιαστικό να πουν επί των ντοκουμέντων της ανάρτησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Στον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ που ψηφίστηκε το 98 λέει στην παράγραφο ε του άρθρου 1 για τον δημοσιογράφο
    " Να ερευνά προκαταβολικά, με αίσθημα ευθύνης και με επίγνωση των συνεπειών, την ακρίβεια της πληροφορίας ή της είδησης που πρόκειται να μεταδώσει".
    Τώρα όσον αφορα στον Χατζιδάκι έχει να κάνει με την δική μου επιθυμία να γίνει μια γενικότερη συζήτηση για τον ρόλο του στη σύγχρονη καλλιτεχνική πραγματικότητα και κυρίως σ' αυτό που λέμε έντεχνο τραγούδι. Όχι μόνο στη βάση των δημιουργικών προσωπικοτήτων όπως γίνεται μέχρι τώρα που είναι μιαν άποψη ρομαντική. Αλλά στη βάση της δημιουργικής εξέλιξης των μουσικών ιδεών τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας. Κι αυτό ισχύει και για τον άλλο μεγάλο συνθέτη μας, τον Θεοδωράκη.
    Ευχαριστώ, πάμε παρακάτω ολοταχώς.

    κώστας παπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. κυριε τρουσα καλημερα
    ανακαλυψα προσφατα το blog και το διαβαζω μεταμανιας.νομιζω πως δεν τιθεται ζητημα για το label του δισκου. κοιταζοντας τον οδηγο ελληνικης δισκογραφιας του δραγουμανου-διαβαζω
    1972.παντως δε νομιζω οτι ειναι τοσο μεγαλης σημασιας το θεμα. ας ητανε ο δισκος καλος κι ας ειχε βγει και το 78 ,79 οποτε.... ( τουλαχιστον για μενα που ειμαι απλα ακροατης )
    συνεχιστε την καλη προσπαθεια να χουμε κι εμεις να.... μορφωνομαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή