Να γιατί είναι δύσκολο να μπερδέψεις ένα αμερικανικό jazz τρίο μ’ ένα ευρωπαϊκό. Ο
λόγος που δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο είναι απλός. Στο αίμα των Αμερικανών
κυλάει πιο πολύ το blues
και το swinging, ενώ
στο αίμα των Ευρωπαίων τα κλασικά
ηχοχρώματα, η μουσική δωματίου, η avant-garde… Μπορεί να ακούγεται κάπως
ριψοκίνδυνος ή και απλουστευτικός αυτός ο διαχωρισμός, στην πράξη, όμως, συνήθως
λειτουργεί· και πάντως, σίγουρα, στην περίπτωση του 35χρονου ιταλού πιανίστα Andrea Manzoni.
Ο Manzoni,
με την βοήθεια των Luca Curcio κοντραμπάσο και Andrea Beccaro ντραμς, συντάσσει ένα πολύ ενδιαφέρον
στην σύλληψή του άλμπουμ – “Destination Under Construction”
[Meat Beat, 2014] είναι ο τίτλος
του–, στο οποίον έχουν θέση
αυτές-κι-άλλες-τόσες ευρωπαϊκές αναφορές. Ακόμη και τον Ennio Morricone μπορεί να
ανακαλέσεις σε κομμάτια όπως το “Always stay alive”, εκεί όπου παρεμβάλλονται κάτι παράξενα chorus vocals (δεν μπορείς να καταλάβεις
αν είναι… ρεαλιστικά ή τεχνητά, αν και τούτο δεν έχει και τόσο σημασία), ενώ
παντού, και πάντα, μια ρομαντική-νοσταλγική πιανιστική ατμόσφαιρα οικοδομείται
μέσα από συνθέσεις που φαίνονται περισσότερο ολοκληρωμένες στο πεντάγραμμο,
δίχως να εξαρτώνται, ας πούμε, από την «επί τόπου» διάθεση των μουσικών. Εν
αντιθέσει, δε, (και) με πολλά σύγχρονα piano-trios
στα οποία περισσεύει το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο, το trio του Andrea Manzoni κινείται
σε δρόμους που είναι με προσοχή χαρτογραφημένοι, τονίζοντας την
λυρική/δραματική βάση του, προϊόν της ιταλικής, βασικά, παιδείας του
πιανίστα-συνθέτη (Franco D’Andrea, Stefano Battaglia, Battista Lena κάποια
από τα ονόματα των δασκάλων του). Η «ομορφιά», ό,τι και αν σημαίνει αυτό στην
γλώσσα της μουσικής, είναι ίδιον των Ιταλών και ο Manzoni δεν ξεφεύγει από τον κανόνα.
Επαφή: www.meatbeatstudio.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου