ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΡΑΣ στο ρετιρέ

Είναι ιδιαίτερο τούτο το project του Δημήτρη Καρρά, κι έχει την αξία του – αφ’ ης στιγμής συνεχίζεται και βαθαίνει. Πρόκειται γι’ αυτή την σειρά των 45αριών (με τα δύο τραγούδια) των Pazl, Music Corner και B-Otherside records, που ξεχωρίζουν αμέσως, οπτικώς, από τα ασπρόμαυρα εξώφυλλα του Κώστα Παντούλα. Έχω ήδη γράψει για τα προηγούμενα δύο νούμερα της σειράς (τα…μπετά με τους Σωκράτη Μάλαμα/ Βασίλη Καρρά και το «Άκου το τραγούδι» με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου), ενώ, τώρα, ρίχνω στο πικάπ και το… Ρετιρέ, με την «αντρίκια» φωνή της Φωτεινής Βελεσιώτου. Το τραγούδι είναι πολύ καλό, σ’ ένα κάπως… κραουνακικό στυλ (όχι στο γλεντζέδικο, αλλά στο «εσωτερικό»), που υπηρετείται όπως πρέπει μέσα σ’ ένα minimal ενορχηστρωτικό σκηνικό – φωνή και πιάνο (Κώστας Στεργίου), και κάπου-κάπου ορισμένα γεμίσματα από κρητική λύρα (Γιώργος Κοντογιάννης). Αργόσυρτο και βαρύ κομμάτι, το «Ρετιρέ» ευτυχεί από πάσης πλευράς. Μουσική (με στέρεα και σαφή μελωδία), στίχοι (κάπως σπαραξικάρδιοι, μα ουσιαστικοί συνάμα), και ερμηνεία, βεβαίως, δωρική, από ’κείνες που επιβάλλονται αμέσως δια του ηχοχρώματός τους.

Άλλο πράγμα η δεύτερη πλευρά. Το τραγούδι δεν είναι απλώς διαφορετικό ως άκουσμα (εδώ, ο προγραμματισμός, η εκτέλεση και η ενορχήστρωση ανήκουν άπαντα στον Δημήτρη Καρρά), είναι διαφορετικό γενικώς και… από πάσης πλευράς. Το «Μάτια καθαρά» μοιάζει με λαϊκή ή και με ροκ μπαλάντα, χωρίς να είναι, σε κάθε περίπτωση, κάτι από τα δύο. Κινούμενο στο κλασικό σχήμα κουπλέ-ρεφρέν-κουπλέ-ρεφρέν ερμηνεύεται… σαν διάλογος ανάμεσα στον Δημήτρη Καρρά (κουπλέ) και την Λόλα Γιαννοπούλου (ρεφρέν). Ο Καρράς έχει ωραία φωνή –και το έχω ξαναγράψει αυτό–, η Γιαννοπούλου όμως περνά (κάπως) από το φωνητικό ηχόχρωμα της Αρβανιτάκη (κάτι που καλόν είναι να το αποφεύγει – εξάλλου οι φωνές τους δεν είναι… ταυτόσημες). Γενικώς, πρόκειται για ένα ενδιαφέρον τραγούδι, πράγμα που δείχνει πως αυτό που πράττει ο Καρράς, μέσω τούτων των 45αριών, έχει νόημα.

Επαφή: www.b-otherside.gr