SARA SERPA & ANDRÉ MATOS αναγέννηση

Όπως είχα γράψει και παλαιότερα (16/1/2012): «Γεννημένη στη Λισαβόνα, η Sara Serpa –εγκατεστημένη εδώ και χρόνια στη Νέα Υόρκη– έχει σπουδάσει στην πατρίδα της πιάνο και τραγούδι, επεκτείνοντας τα ενδιαφέροντά της στην αρχή εντός του Berklee College of Music και εν συνεχεία του New England Conservatory. Έτσι, και κατά μίαν έννοια, γίνεται αμέσως αντιληπτή η επαφή της κι η αγάπη της για τη νέα, ή όχι και τόσο νέα, jazz (τα M-Base ιδιώματα π.χ.), αλλά και το ενδιαφέρον της για το διαχρονικό (π.χ. τον Thelonious Monk). Με δασκάλους τούς Danilo Perez, Theo Bleckmann και Jerry Bergonzi, και με τον Greg Osby να διακρίνει το ταλέντο της εγκαίρως, προσφέροντάς της βήμα δισκογραφικό στη δική του εταιρία Inner Circle Music – απ’ όπου θα κυκλοφορήσει “Praia” (2008), το αμερικανικό ντεμπούτο της ως leader – η Serpa φαίνεται πως διαγράφει τη μεγαλύτερη των αποστάσεων στο μικρότερο δυνατό διάστημα».
Πρόκειται λοιπόν για μία τραγουδίστρια/ βοκαλίστα (κυρίως) με εντυπωσιακή διαδρομή τα τελευταία χρόνια, δημιουργώντας συν τοις άλλοις και μία μικρή (ακόμη), αλλά πολύ ιδιαίτερη δισκογραφία. (Θυμόμαστε, ανάμεσα σε άλλα, το άλμπουμ “Camera Obscura” [Inner Circle Music, 2010], την απαιτητική συνεργασία της με τον πιανίστα Ran Blake).

Στο πιο πρόσφατο CD της που έχει τίτλο “Primavera” [Inner Circle Music, 2014] η Sara Serpa συνεργάζεται με τον κιθαρίστα André Matos σ’ ένα καλαίσθητο άλμπουμ, που επιχειρεί να μεταφέρει ένα «αναγεννητικό» πνεύμα στις μουσικές και τα τραγούδια της (ή τους βοκαλισμούς της). Με τους δύο μουσικούς να χειρίζονται κι άλλα όργανα (η Serpa fender rhodes, πιάνο, ενώ ο Matos μπάσο και κύμβαλα), κι έχοντας παράλληλη στήριξη από τους Greg Osby (σοπράνο σ’ ένα track), Leo Genovese μελόντικα, πιάνο, toy guitar κ.λπ. και Pete Rende keyboards, οι Serpa και Matos δημιουργούν ένα έργο λεπτής υφής, στηριγμένο στις «επεξεργασμένες» μελωδίες και την ρομαντική, γενικώς, ατμόσφαιρα. Βασικά, στην περίπτωσή τους, λειτουργεί πολύ καλά το στούντιο (τα νεοϋορκέζικα Bunker και Sterling Sound). Οι πολλαπλές εγγραφές, όχι μόνο των φωνητικών αλλά και των οργάνων, προσφέρουν στην ηχογράφηση μία συναρπαστική ώρες-ώρες αφήγηση, δημιουργώντας την αίσθηση μιας πολυμελούς μπάντας ανεξιχνίαστης προέλευσης. Υπάρχει οπωσδήποτε αυτό που αναγνωρίζουμε όλοι μας ως ευρωπαϊκό πνεύμα στις συνθέσεις, υπάρχει σίγουρα το latin-brazilian feeling, υπάρχει όμως και η «απομυθοποίηση» των στυλ, έτσι όπως εκείνη περιγράφεται στο έργο του Ran Blake – το ότι η Serpa διασκευάζει, και εδώ, μια σύνθεση του Blake σε στίχους της Jeanne Lee, το “Vanguard” (από ένα παλαιότερο άλμπουμ των Blake και Lee στην Owl), είναι ενδεικτικό της επίδρασης που ασκεί επάνω της το έργο τού σημαντικού «βοστωνέζου» δασκάλου.
Μιας ορισμένης ποιητικής λοιπόν η πρόταση-προσέγγιση των Serpa-Matos, έρχεται να μας υπενθυμίσει τον τρόπο μέσω του οποίου μπορεί να δράσει η jazz, καθώς μετέρχεται της καλλιτεχνικής ισορροπίας και του συγκρατημένου λυρισμού.

Επαφή: www.innercirclemusic.com