Οι Third World War υπήρξαν ένα από τα πιο αριστερά, ακροαριστερά μάλλον,
συγκροτήματα που εμφανίστηκαν ποτέ στο βρετανικό ροκ. Κυκλοφόρησαν δύο 45άρια
και δύο LP μέσα σε τρία
χρόνια, το “Third World War”
[Fly FLY 4, 1971] και το “Third World War II” [Track 2406 108,
1973] πριν χαθούν από το προσκήνιο, δίχως, πάντως, να αποσιωπηθεί η περίπτωσή
τους όλα τα μετέπειτα χρόνια. Έχοντας δύο βασικά μέλη στην σύνθεσή τους, τον Terry Stamp κιθάρες, φωνή και τον Jim Avery μπάσο,
που έπαιζε πριν με τους Attack
και τους Thunderclap Newman και με διάφορους μουσικούς πέραν των ντράμερ (στο πρώτο LP ήταν
ο Fred
Smith, ενώ στο
δεύτερο ο Craig Collinge)
να τους πλαισιώνουν στα ηχογραφικά sessions (με πιο γνωστόν ίσως τον
κιμπορντίστα Tony Ashton),
οι Third World War
έπαιξαν… punk μια
πενταετία πριν την έκρηξή του, δίνοντας τα φώτα τους στους Clash, στον Ian Dury και στους Jam (o Paul Weller τραγούδησε
το ωραίο “Tobacco ash Sunday”
του Terry Stamp,
που είχαν πρωτοπεί οι Harsh Reality
πατώντας στα χνάρια των Procol Harum).
Αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως όσοι μιλούν εξ
ονόματος του punk στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό, έχουν πάρει χαμπάρι τους Third World War –ίσως
γιατί τ’ αυτιά τους έχουν φραγή για οτιδήποτε συνέβη πριν το ’76–, καλό θα
είναι να τσεκάρουν τους Βρετανούς (αν δεν τους ξέρουν), ένα συγκρότημα, δηλαδή,
που άφησε σοβαρά και… επικίνδυνα τραγούδια, που θα ακούγονται πάντα με
ενδιαφέρον. Χωρίς να λέω πως ιδεολογικώς ταυτίζομαι με όσα (σε κάθε άσμα τους)
υποστηρίζουν, οι Third World War
ήταν ένα επαναστατικό γκρουπ επηρεασμένο από τον κινηματικό χαρακτήρα της αριστεράς
(κυρίως δε της αντάρτικης αριστεράς), εμφανίζοντας ισχυρή μαρξιστική συνείδηση
(κομμάτια γραμμένα για την εργατική τάξη δηλαδή και γενικότερα για τα κοινωνικά
στρώματα που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, όπως λέμε). Έτσι, tracks όπως τα “M.I.5’s alive”, “Ascension Day”, “I’d rather cut cane for Castro”, “Hammersmith guerilla” κ.ά. είναι χαρακτηριστικά ενός
ύφους που εκπλήσσει, αν αναλογιστούμε πως αναφερόμαστε σε βρετανούς μουσικούς
των αρχών του ’70. Λίγοι στίχοι από το “Ascension Day”:
Και δεν ξέρεις ότι νιώθω περηφάνια
Απλά με το να σου σφίξω το χέρι
Δεν ξέρεις ότι νιώθω περηφάνια
Απλά με το να προβάλω αντίσταση
Τώρα που θα ξεσηκωθούμε
Δύναμη στον κόσμο
Όταν ξεσηκωθούμε
Δύναμη στους φτωχούς
Όταν ξεσηκωθούμε
Δύναμη στους εργάτες
Όταν ξεσηκωθούμε
Δύναμη σε όλους μας(…)
ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Γειά,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε τους γνώριζα τους THIRD WORLD και πολύ ωραίο το ASCENSION DAY (αν και μου πάει πιο προς σκληρό ροκ παρά πρώιμο πάνκ)
Γενικά οι Βρετανοί έχουν σπουδαία παράδοση σε αριστερά συγκροτήματα, με τους HENRY COW να είναι η προσωπική μου αδυναμία
Σωτήρης
Δεν υπήρχαν τόσο πολλά συνειδητοποιημένα αριστερά ροκ γκρουπ στην Βρετανία σαν τους Henry Cow και τους Third World War εκείνη την εποχή (βάζοντας ακόμη και τα αναρχικά ανάμεσα).
ΔιαγραφήΕίχα στο μυαλό μου και μετέπειτα συγκροτήματα (Gang of Four, Au Pairs, Crass)
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, τώρα που το σκέφτομαι τα περισσότερα RIO συγκροτήματα είναι μη βρετανικά αν και το ό λο πράγμα οργανώθηκε από τους Henry Cow.
Γενικά, πάντα είχα την αίσθηση πως οι βρετανοί ηταν πιό έτοιμοι να εκφράσουν αριστερές θεσεις.