CHOLO VISCERAL progressive από το Περού

Το Περού είναι γνωστό από τα late sixties και τα early seventies (περισσότερο από κάθε άλλη χώρα της Λατινικής Αμερικής) για την ακμάζουσα psych-prog σκηνή του. Συγκροτήματα όπως οι Laghonia, οι Traffic Sound, οι Pax, οι Tarkus, οι Telegraph Avenue, οι We All Together, οι (St. Thomas) Pepper Smelter (είχε κυκλοφορήσει κι ένα 45άρι τους στην Ελλάδα, το 1969-70 σε ετικέτα Top Tunes!) και κάποια ακόμη έδιναν μορφή σ’ έναν τύπο περουβιάνικου rock, απομακρυσμένου κατά το μάλλον ή ήττον από την καταλυτική επίδραση των Santana. Η παράδοση αυτή συνεχίστηκε όλα τα επόμενα χρόνια, ή για να είμαι πιο ακριβής οι… σπόροι της δεν ξεράθηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα και σήμερα να υπάρχουν στο Περού μπάντες που «κρατάνε» από ’κείνες τις ημέρες, μεταφέροντας τον παλαιό ήχο στο σήμερα, μπολιάζοντάς τον και με νεότερα στοιχεία. Πριν κάποιο καιρό είχα γράψει, μάλιστα, για δύο τέτοια σύγχρονα γκρουπ, τους Ayahuasca Dark Trip (πολυεθνικοί, αλλά και με περουβιάνικη ρίζα) και τους Montibus Communitas, άλμπουμ των οποίων κυκλοφόρησαν από την ελληνική Cosmic Eye, για να επανέλθουμε –στην χώρα, στον ήχο, στα συγκροτήματα– με τους Cholo Visceral, που και αυτοί βλέπουν την δουλειά τους να κυκλοφορεί σε βινύλιο (“Cholo Visceral”) από μια καινούρια ελληνική εταιρεία, την G.O.D Records. Έτσι, ο δρόμος που χάραξε ο… οραματιστής Αντώνης Πλωμαρίτης στα late sixties με τις πρώτες ελληνο-περουβιάνικες εκτυπώσεις (Pepper Smelter, Belkings κ.λπ.) 45 χρόνια μετά εξακολουθεί να παραμένει ανοικτός, με νέους οδοιπόρους στη σειρά να κρατάνε τη σκυτάλη…

Οι Cholo Visceral (Kevin Lara κιθάρες, Arturo Quispe κιθάρες, Manuel Villavicencio μπάσο, Joao Orosco ντραμς, Max Vega άλτο σαξόφωνο, Nagel Diaz ηχητικά εφφέ, Armando Córdova βιολί) είναι μία μπάντα νέων παιδιών από την Λίμα. Το συγκρότημα, που αρέσκεται σ’ έναν psych-prog τύπο με ευδιάκριτα space και stoner στοιχεία μάς συστήνεται με πέντε μέσης και μεγαλύτερης διάρκειας συνθέσεις, απολύτως πειστικές και ολοκληρωμένες. Το εισαγωγικό “La rataza” ξεκινά φουριόζο, στηριγμένο σ’ ένα βαρύ rhythm section προετοιμάζοντας το έδαφος ώστε να «πατήσουν» οι κιθάρες – που είναι δύο, που είναι lead, που είναι βαρβάτες και που συνυπάρχουν με μερικά «υπόγεια» DJ-ικά εφφέ, συν κάποιες απόκοσμες κραυγές. Η «αλλαγή» με την παρουσία του άλτο σαξοφώνου, καθώς ανακατεύεται με τα «κόλπα» και τα διαρκή κιθαριστικά riffs, παρέχουν στο κομμάτι (και) μια πιο «έντεχνη» prog μορφή. H εισαγωγή στο “Silvia Escarmiento” και βασικά η ρυθμική βάση ανακαλεί στη μνήμη μου ένα από τα πιο σημαντικά british hard prog γκρουπ, τους May Blitz, με τα κιθαριστικά breaks όμως να είναι… άλλου παπά ευαγγέλιο. Η ακουστική «αλλαγή» προσθέτει σε χάρη, πόσω μάλλον όταν ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας ακολουθεί ψυχεδελική κατεύθυνση· ένα απλό στην σύλληψή του, αλλά αισθαντικό track. Η πρώτη πλευρά θα ολοκληρωθεί με το heavy-space, ομιχλώδες “Kion”. Ηχητικά, τύπου Hawkwind, εφφέ, σαξοφωνισμοί α λα Gong, και από ’κει και πέρα ένα κομμάτι που έρχεται από παλαιά, μεταφέροντας στο σήμερα… αρχαία progressive vibes.

Η Side B διαθέτει δύο μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις, το 9λεπτο “Menú de” και το 11λεπτο “Luzbel: El pasaje infernal”. Το πρώτο είναι ένα βαρύτατο track, με μπάσο που βομβαρδίζει και που κάνει μονίμως υπερ-αισθητή την παρουσία του «κινούμενο» πάνω από τα εφφέ και τους σαξοφωνισμούς, ακόμη δε και από τους κιθαρισμούς. Βασικά, είναι το όργανο που επιβάλλει το κάθε τι στο “Menú de” – ένα κομμάτι, γενικώς, που είναι γραμμένο με την αίσθηση του jamming. Το έσχατο “Luzbel…” είναι το πιο «χαμένο», το πιο ψυχεδελικό, και οπωσδήποτε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια του LP. Η space-kraut εισαγωγή, αλλά κυρίως εκείνο που ακολουθεί –ένα κιθαριστικό ντελίριο, που «σπάει» από τα breaks του σαξοφώνου και του βιολιού, κάπως σαν ένας συνδυασμός Amon Düül II και High Tide, πριν το απόκοσμο τελικό φωνητικό ντεμαράζ– ορίζει τις ποιότητες των Cholo Visceral, ενός γκρουπ νέων ανθρώπων (το ξαναλέω) με όρεξη για (ηχητική) περιπέτεια.

Η G.O.D Records τυπώνει τριακόσιες κόπιες κόκκινου βινυλίου, αλλά και πενήντα βελούδινα κουτιά που εμπεριέχουν αφίσα, πακετάροντας σε full-color εξώφυλλο που παραπέμπει, κατ’ ευθείαν, σε… ινδιάνικη Αμερική (El Ritual, Renaissance, La Kabala..). Έτσι το ήθελε ο περουβιανός σχεδιαστής, καθότι το… μάτι πρέπει πάντα να συμβαδίζει με το αυτί.

Επαφή: www.godrecords.blogspot.gr