Ο ΘΑΝΑΤΟΣ…
Είχε ξεκινήσει όπως χιλιάδες άλλα παιδιά στον
κόσμο, γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες. Ήθελε να «φτάση», να γίνη ένας μεγάλος
καλλιτέχνης. Και το κατόρθωσε, ήταν ήδη στο σωστό δρόμο που ωδηγούσε προς τα
πάνω, όταν το ανέβασμά του κόπηκε ξαφνικά μια μέρα. Και μαζί μ’ αυτό κι’ η ζωή
του… Ήταν ο Θάνος Σουγιούλ, ένα 25χρονο γελαστό παιδί…
Ήταν ένα μουντό κυριακάτικο απόγευμα, ψυχρό,
συννεφιασμένο, φθινοπωρινό, που μια παρέα από νέα παιδιά ξεκινούσε για μια
μικρή βόλτα με το αυτοκίνητο. Ο Θάνος, η Νανά, ο Γιάννης, η Ελένη κι ο Αλέκος,
που την τελευταία στιγμή αποφάσισε να πάη μαζί τους. Ήταν μια βόλτα που ο ίδιος
ο Θάνος τη ζητούσε επίμονα εδώ και μερικές μέρες, και που στάθηκε η τελευταία
της ζωής του. Οι αναμνήσεις μιας αξέχαστης βραδιάς στο «Ωμπέρζ» (σ.σ. στο
Τατόι), τον έσπρωξαν και πάλι προς τα εκεί το απόγευμα εκείνο, και οι φίλοι του
τον ακολούθησαν. Την τελευταία στιγμή, όμως ο Λάκης κι ο Γιώργος αρνήθηκαν, και
είπαν πως ίσως πήγαιναν αργότερα. Ο Τζίμμης ήταν αποφασισμένος να πάη μαζί
τους, αλλά επειδή θα αργούσε λίγο να ετοιμαστή, οι άλλοι έφυγαν χωρίς να τον
περιμένουν. Λίγο αργότερα, το «Πεζώ» και η κεφάτη παρέα μέσα του, ταξίδευαν
πάνω στην βρεγμένη άσφαλτο χωρίς να υποψιάζωνται πως ύστερα από λίγο όλα τους
τα όνειρα, οι ελπίδες, το γέλιο κι η χαρά τους θα κατέληγαν πάνω στα κρύα
μαρμάρινα τραπέζια του νεκροτομείου.
Το όλον εδώ…
> Ήταν Κυριακή 10 Οκτωβρίου 1965, πριν 51 χρόνια ακριβώς. Καιρός φθινοπωρινός. Ώρα 6:15 το απόγευμα. Ο δρόμος είναι ολισθηρός λόγω βροχής. Ένα φορτηγό επί της… δημοσίας οδού Αθηνών-Λαμίας (όπως έγραφε η Μακεδονία τής 12/10/1965), κάπου εκεί κοντά προς τις εργατικές κατοικίες της Νέας Φιλαδέλφειας, κι ενώ κατευθυνόταν προς τη Λαμία ντεραπάρει, περνάει τη διαχωριστική νησίδα, που δεν είχε προστατευτικά κιγκλιδώματα φυσικά, μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα και καρφώνεται πάνω σ’ ένα Πεζώ, το οποίο οδηγούσε ο 30χρονος μάνατζερ του συγκροτήματος Juniors Γιάννης Κρασούδης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο απίθανο αυτό. Στο ένα αμάξι μουσικοί κλπ και στο αντίθετο ρεύμα πέσασε σε αμάξι με μάνατζερ;
Ή οι δρόμοι τότε ήταν γεμάτοι μουσικούς και μουσικούς παράγοντες σε όλα τα ρεύματα, ή η σύγκρουση δεν ήτανε τυχαία, ή πέσανε στην περίπτωση...
Δεν σε καταλαβαίνω, αλλά δεν πειράζει.
Διαγραφήνταλικα περασε στο αντιθετο και επεσε στο αμαξι με τους μουσικους.
Διαγραφή(νταλικα βρσ πεζω)
Παρακάτω...
ΔιαγραφήΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΡΘΡΟ ΦΩΝΤΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ JOHN.
ΔιαγραφήΟι αναγνώστες του δισκορυχείου τα γνωρίζουν αυτά τα πράγματα από χρόνια, όπως ακριβώς συνέβησαν και όχι όπως νομίζουν ότι συνέβησαν οι διάφοροι προχειρογράφοι.
Το σημαντικό, εδώ, είναι το κείμενο-ντοκουμέντο της Τζένης Μαστοράκη, που προέρχεται από ένα υπερβολικά δυσεύρετο βιβλίο της.
Ποιο είναι το ντοκουμέντο εδώ; Η Μαστοράκη αναμασά πράγματα γνωστά. Ποιο είναι το καινούργιο και γιατί έχει σημασία; Το μόνο που κάνει είναι να ηλώσνει την θλίψη της, κι εσύ να χρησιμοποιείς το κείμενο, για να δείχνεις πως έκανες κάποια σπουδάια έρευνα. Άσε ρε Φοντάκο, διάβασε κανα αλλο μπλογκ να δεις τι σημαινει ερευνα. Τουλάχτσον διαβασε το βιβλιο του Κλάπτον. Μας εχεις πρηξει με τον Μαστορακη και την Μαστορακη.
ΔιαγραφήΌντως, πολύ ενδιαφέρον ακούγεται το εν λόγω βιβλίο. Πολύ θα'θελα να το διαβάσω κάποια στιγμή. Επίσης, φοβερό φωτογραφικό υλικό.
ΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο (10 Οκτωβρίου 2016 - 8:33 μ.μ.) μόνον κάποιος «βλακονταλούκας» θα μπορούσε να το στείλει.
ΔιαγραφήΛοιπόν… Αρχιδόπουλε, ή όπως αλλιώς σε λένε, είσαι γρόθος με περικεφαλαία, όταν λες πως η «Μαστοράκη αναμασά πράγματα γνωστά», αφού αυτά που λέγονται εδώ είναι τυπωμένα τον Μάρτιο του ’66, όταν εσύ ήσουν ακόμη χάνος (δηλαδή χάνος παραμένεις και τώρα). Δεν τα λέει τώρα, ώστε να μιλήσει κάποιος για «αναμασήματα»! Άκου «αναμασήματα» μια μαρτυρία του ’66!!
Και φυσικά πρόκειται περί ντοκουμέντου (και μάλιστα πολύ σπάνιου), γιατί ελάχιστες μαρτυρίες, τόσο περιγραφικές, υπάρχουν σήμερα για το συγκεκριμένο δυστύχημα – γραμμένες μάλιστα από ένα κορίτσι, που άκουγε Juniors και Forminx κ.λπ. και παρακολουθούσε από κοντά τις δραστηριότητές τους σε πρώτο χρόνο.
Ξέρω τι λέει ο Clapton στο βιβλίο του (ουκ ολίγες ανακρίβειες), και σ’ αυτές έχω αναφερθεί παλιά και το ξέρεις. Αλλά φαίνεται πως η μνήμη σου έχει ασθενήσει, όπως έχει εκμηδενιστεί και το ανύπαρκτο φιλότιμό σου.
Και το έχω ξαναπεί «βλακονταλούκα»… Εγώ δεν το παίζω «ερευνητής». Φαν είμαι, απλώς, και γουστάρω. Άλλοι το παίζουν «ερευνητές» (του κώλου) κι έχουν ξεβρακωθεί άπειρες φορές από το δισκορυχείον.
Και ποιο blog να διαβάσω ρε χαμένε για να δω τι σημαίνει «έρευνα»; Γιατί δεν μας το λες ξεκάθαρα; Ντρέπεσαι; Για πες το. Για να δούμε εσύ τι σαχλαμάρες πας και διαβάζεις κι έρχεσαι εδώ για να πουλήσεις πνεύμα.
Άιντε να χαθείς «βλακονταλούκα»…
«Βλακονταλούκα»… Αρχιδόπουλε εξαφανίσου, γιατί θ’ ακούσεις κι άλλα.
ΔιαγραφήΜπαίνεις στο δισκορυχείον κάθε τρεις και λίγο, είσαι κολλημένος 7 ολόκληρα χρόνια κι έρχεσαι τώρα –ενώ δεν έχεις αφήσει ποτέ σχόλιο ως… Νικομαρκόπουλος– μόνο και μόνο για να προβοκάρεις στη συγκεκριμένη ανάρτηση (ότι τάχα σ’ έχω πρήξει με… τον Μαστοράκη και την Μαστοράκη, όπως ηλιθίως γράφεις), έχοντας, συγχρόνως, την απαίτηση να σε πάρω στα σοβαρά;
Πήγαινε βρες κανένα γελοίο, σαν τον εαυτό σου, για να πεις τις παπαρδέλες σου. Άιντε, ξεκουμπίσου… Ζώον…
(Απάντηση σε νεότερο σχόλιο τού… Αρχιδόπουλου, που, εννοείται, δεν δημοσιεύτηκε)
πολλοι σνομπαρουν το μπλογκ αλλα μπαινουν να διαβασουν..διαβαζουν λοιπον, μορφωνονται και μετα ΣΟΥ ΤΗΝ ΛΕΝΕ κιολας....η επιστημη σηκωνει τα χερια....ειδικα ρε Φωντα οταν φορτωνεις με τρολαρισματα και Νταλουκα σε απολαμβανω
ΑπάντησηΔιαγραφήJOHN φαντάζομαι την ξέρεις την παροιμία «θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει».
ΔιαγραφήΕ, περί αυτού ακριβώς πρόκειται!