CAMERON MIZELL αρνητικά διαστήματα

Η μισή jazz της Αμερικής προέρχεται από το Brooklyn – και όχι, δεν έχω μετρήσιμα στοιχεία. Το λέω από προσωπική αίσθηση, καθότι μια στο τόσο πιάνω (αμερικάνικο) CD στα χέρια μου, που να μην είναι ηχογραφημένο εκεί, ή ο καλλιτέχνης να μην έχει τη βάση του εκεί (στη συγκεκριμένη περιοχή της Νέας Υόρκης). Να, ο κιθαρίστας Cameron Mizell ας πούμε (γνωστός, ίσως, στους παροικούντες από το staff της Verve), που αν και είναι γεννημένος στο St. Louis, με σπουδές στο Indiana University, έχει το Brooklyn για «σπίτι» του, για περισσότερο από μια δεκαετία.

Το “Negative Spaces” [Destiny, 2016], τελευταία δουλειά του, είναι ένα πολύ παράξενο jazz/ groove/ americana/ progressive και ελαφρώς… Canterbury style άλμπουμ. Λέω «παράξενο», επειδή είναι κάτι απ’ όλα αυτά. Βασικά, υποστηρίζεται από μια τριπλέτα με το τον Mizell, φυσικά, επικεφαλής, συν τους Brad Whiteley πλήκτρα και Kenneth Salters ντραμς, που κάνουν γενικότερα καλή δουλειά, αφού και οι ήχοι των keyboards είναι πολλοί και ποικίλοι, ενώ και το μπάσο μοιάζει να υποκαθίσταται, χαλαρά και όπως πρέπει (από τα πλήκτρα και ενίοτε την κιθάρα).

Το CD έχει δώδεκα tracks, τα οποία ενώ κυλάνε ήρεμα και με άνεση δεν φαίνεται να έχουν κάποια στενή σχέση μεταξύ τους. Βεβαίως υπάρχει η σταθερή τριάδα που τα ενοποιεί, παρότι από αισθητικής πλευράς εμφανίζουν χτυπητές διαφορές. Το ξεκίνημα π.χ. με το “Negative spaces I” μάς εισάγει σ’ έναν κόσμο ήπιου κιθαριστικού new-age, με το ακολουθούμενο “Big trees” να ηχεί σαν κλασική americana (με καμπανωτές κιθάρες και διαπεραστικό ήχο hammond). Απεναντίας, το εξάλεπτο “Yesterday’s trouble” μοιάζει περισσότερο με progressive blues track, θυμίζοντας εγγραφές του Steve Hillage ή του Marc Ribot. Βεβαίως, ο Mizell μπορεί να αναφέρει ως κυρίαρχη επιρροή του τον Tom Waits, αλλά αυτό δεν ξεκαθαρίζει τα πράγματα – μάλλον, προς το καλύτερο, τα μπερδεύει (εδώ, πάντως, τα πλήκτρα του Whiteley είναι καθαρά… Canterbury). Το “Whiskey for flowers” είναι ένα απλό, μελωδικό, americana track, με το “Take the humble” να «φανκάρει – όχι αγρίως, αλλά τέλος πάντων να «φανκάρει».

Στη μέση του άλμπουμ, το κάπως επικό 8λεπτο “Clearing skies” έρχεται να υπογραμμίσει την ικανότητα του Mizell στην διατύπωση ενός ροκ κιθαριστικού δράματος, με ό,τι ακολουθεί να σε παρασύρει, κάθε φορά, και σ’ έναν διαφορετικό κόσμο. Πότε groovy (“Get it while you can”), πότε contemporary (“Barter”), πότε μπαλαντικό (“A song about a tree”), πότε εντεχνοροκάδικο (“Echoing echoing”)…

Ένα πολυπρισματικό CD είναι το “Negative Spaces” του Cameron Mizell, με πολλά ενδιαφέροντα tracks, που φανερώνει τα πολλά και ποικίλα ηχητικά ενδιαφέροντα του δημιουργού του.

Επαφή: www.cameronmizell.com