Κ.ΒΗΤΑ, ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΣΕΛΑΜΣΗΣ, ARTefacts ENSEMBLE, ΘΕΟΔΩΡΑ ΜΠΑΚΑ συγκατοίκηση

Τι έχουμε ακριβώς εδώ και τι σημαίνει «Συγκατοίκηση» [Puzzlemusik, 2016]; Πρόκειται, απλώς, για την αποτύπωση μιας συναυλίας που πραγματοποιήθηκε στη Στέγη, την 28 Σεπτεμβρίου 2013 και η οποία ήταν επικεντρωμένη στις μουσικές του Κ.Βήτα (από την εποχή των Στέρεο Νόβα και φυσικά της προσωπικής διαδρομής του).

Ποιο είναι το «περίεργο» εδώ; Πως στην «Συγκατοίκηση» δεν υπάρχει ίχνος ηλεκτρονισμού. Υπάρχουν φωνές (Κ.Βήτα, Θεοδώρα Μπάκα) και από ’κει και πέρα το ARTefacts Ensemble, υπό τη διεύθυνση του Κορνήλιου Σελαμσή – δηλαδή, από πλευράς οργάνων, σαξόφωνα, κλαρινέτα, βιολιά, κρουστά, πιάνο, κοντραμπάσο, τρομπέτα, φαγκότο, βιολοντσέλο, τρομπόνι, ηλεκτρική κιθάρα, ντραμς, κόρνο, φλάουτο.

Τα κομμάτια που επιλέγονται (δώδεκα στον αριθμό) είναι από τα πιο γνωστά του Κ.Βήτα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και τα σχετικώς γνωστά ή σχετικώς άγνωστα ανάμεσα (ενώ, συγχρόνως, δεν διασκευάζονται, για παράδειγμα, το «Αστραλόν» ή το «Μικρό αγόρι»). Θέλω να πω πως η απόπειρα του ARTefacts Ensemble δεν έγινε με στόχο την πιο απτή αναγνωρισιμότητα των όποιων τέλος πάντων επιλογών (κάτι που δεν θα ήταν εκ των προτέρων κακό – το να καταγραφόταν ένα εμπορικό “best of” του Κ.Βήτα, έστω και… ιδιότροπο), αλλά με τη διάθεση να αποδοθεί ένα συγκεκριμένο κλίμα, μέσα στο οποίο θα εντάσσονταν τα συγκεκριμένα tracks – κάτι σαν εκείνο που είχε επιχειρήσει ο Κ.Βήτα στις μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι με το “Transformations”  το 2003. Ήτοι: επιλέγουμε ελεύθερα ό,τι υπηρετεί το συγκεκριμένο πλάνο μας.

Ας πούμε, λοιπόν, από την αρχή πως το άκουσμα παραξενεύει. Χρειάζεται δηλαδή το χρόνο του προκειμένου να αποδεχθείς τη «Συγκατοίκηση» – έχοντας, πάντα, στο νου σου τον συγκεκριμένο ηλεκτρονικό κόσμο ή μικρόκοσμο τού Κ.Βήτα. Είναι η αντίστροφη πορεία που δεν πολυ-συνηθίζεται βασικά, που δημιουργεί ένα πρώτο εμπόδιο. Ενώ έχει συνηθίσει το αυτί μας το καθετί να μεταποιείται ηλεκτρονικώς, το ανάποδο κανείς δεν θα το έλεγε σύνηθες και καθημερινό.

Εν πάση περιπτώσει εδώ υπάρχουν versions, που πραγματικά έχουν να πουν και ως πρώτη (καθώς κυλάει το CD) θα τοποθετούσα «Το δωμάτιο», που για μένα αποτελεί μία από τις δυο-τρεις ωραιότερες μελωδίες του Κ.Βήτα – για να μην πω την ωραιότερη. Η Μπάκα έχει άλλο αποτύπωμα από τον Βασιλικό βεβαίως (που τραγουδούσε το «Δωμάτιο» στην «Ένωση»), όμως το σύνολο, εδώ, αναδεικνύει στο έπακρο αυτό το υπέροχο τραγούδι. Όπως εντυπωσιακά είναι και τα κρουστά στον «Κύκλωπα», που επιχειρούν να προσομοιάσουν, με φαντασία είναι αλήθεια, στα αγριεμένα αυθεντικά bleeps (κι αυτό ένα από τα καλύτερα instros του Κ.Βήτα, δανεισμένο από την «Άγρια Χλόη»), όπως θαυμάσια είναι φωνή & φωνητικά στο «Άστρο» (άλλη μια μπαλάντα ολκής, από το προσωπικό ρεπερτόριο του Κ.Βήτα).

Περνώντας στη… δεύτερη πλευρά τού CD θα έλεγα πως ξεκινάμε πολύ δυνατά, με τον «Ασύρματο κόσμο». Το ARTefacts Ensemble αποδίδει σθεναρά το trippy-kraut πνεύμα της σύνθεσης, με τα έγχορδα να κάνουν τέλεια δουλειά, και με τα breaks απ’ όλα τα υπόλοιπα όργανα να διαμορφώνουν το «σωστό» αφηρημένο περιβάλλον (από τις ωραιότερες στιγμές της «Συγκατοίκησης»)… κι όλα τούτα καθώς ακολουθεί η πλήρως αναζωογονητική και υπερ-εντατική νέα «Νέα ζωή» (από την «Ντισκολάτα» του ’93). Το «Ταξίδι στη Γη» (track από την «Βιταμίνα Τεκ» του 1997 με τη φωνή της Πόπης Αστεριάδη) υπήρξε μια από τις πιο… ψυχεδελικές, μελαγχολικές εγγραφές των Στέρεο Νόβα, και με τις αναφορές στην τραγουδοποιία της Λένας Πλάτωνος των mid-80s να είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Είχα την απορία, εξ αρχής, πώς θ’ ακουγόταν αυτό το τραγούδι από το ARTefacts Ensemble. Αποδεκτότατο, αλλά… απαιτεί το χρόνο του. Η «Νύχτα» (από τον «Άργο»), που αποτελεί την πιο πιστή, ίσως, απ’ όλες της versions τής «Συγκατοίκησης», όπως και η «Ποπ κατσαρίδα» (που κυλάει καλά) ολοκληρώνουν αυτό το… θα το ξαναπώ, «παράξενο» CD, που είναι κάτι άλλο στην δισκογραφία του Κ. Βήτα πρωτίστως και ενδεχομένως όλων των υπολοίπων.

Επαφή: www.puzzlemusik.com/el/