Την πιο σωστή εικόνα του ελληνικού χιπισμού την
αποτυπώνει ο αείμνηστος Φραγκίσκος Μανέλλης στις ταινίες του. Αυτός ήταν ο
χιπισμός στην Ελλάδα.
Δεν ξέρω τι σκεφτόταν, τότε (στα late sixties), ο Πουλικάκος για τους
χίπιδες, όμως πολλά χρόνια αργότερα (14/8/2015) είπε στο lifo.gr (σε ερωτήσεις του Α. Μποσκοΐτη):
Είχαν πολύ κόσμο τότε τα Μάταλα, ξένους ε;
Πολύ κόσμο! Μόνο ξένους! Ήμουν ο μόνος Έλληνας ανάμεσα σε τετρακόσιους ξένους! (σ.σ. και καλά...).
Κανονικός χίπης, δηλαδή.
Ε, όχι και χίπης!
Μα πώς; Μάταλα, 1967, LSD, τι άλλο;
Όποιος βρισκόταν στα Μάταλα, δεν ήταν χίπης! Το θέμα είναι πώς αισθανόσουν εκεί. Οι χίπις ήταν η διεθνής εμπορευματοποίηση του beatnik κινήματος (σ.σ. αυτό δεν είναι απολύτως σωστό, χρειάζεται διευκρίνιση).
Είχαν πολύ κόσμο τότε τα Μάταλα, ξένους ε;
Πολύ κόσμο! Μόνο ξένους! Ήμουν ο μόνος Έλληνας ανάμεσα σε τετρακόσιους ξένους! (σ.σ. και καλά...).
Κανονικός χίπης, δηλαδή.
Ε, όχι και χίπης!
Μα πώς; Μάταλα, 1967, LSD, τι άλλο;
Όποιος βρισκόταν στα Μάταλα, δεν ήταν χίπης! Το θέμα είναι πώς αισθανόσουν εκεί. Οι χίπις ήταν η διεθνής εμπορευματοποίηση του beatnik κινήματος (σ.σ. αυτό δεν είναι απολύτως σωστό, χρειάζεται διευκρίνιση).
Ο ελληνικός χιπισμός, τέλος πάντων, ήταν μια ντροπή, για
όσους έβλεπαν ή έστω και σήμερα βλέπουν λίγο παραπέρα, και αυτή την «ντροπή» σατίριζε
με τον πιο ωμό, άξεστο και σκληρό τρόπο ο Μανέλλης στις ταινίες της εποχής.
(Όχι, ο Μανέλλης δεν έβλεπε «λίγο παραπέρα»... χτυπούσε όμως
διάνα).
 |
|
«Συμμετέχει το πρώτο ελληνικό συγκρότημα pop Πελόμα ΜπEκιού»
|
 |
|
«Τραγουδά και παίζει η Δούκισσα... και μια πλειάδα χίππυδων»
(πηγή: elia.org.gr)
|
 |
|
«Συμμετέχουν οι ξένοι χίππυς Sally Simpson, Lida Christ, Frankly Lenrsen, Michel Cristofer και
Haris Vander» / «Έξω Χίππις»
|
Και εδώ… ο ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΜΑΝΕΛΛΗΣ και οι ροκάδες
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/01/blog-post_16.html
Και άλλη μία σωστή εικόνα του φαινομένου…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ χίππυς και χίππισες
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2014/05/blog-post_29.html
εγώ πάλι θυμαάμαι στα 70ς - στην παιδική μου ηλικία -
ΑπάντησηΔιαγραφήότι στην Αθήνα κυκλοφορούσαν μαλλιάδες με χαιμαλιά
κιθάρες τον Κσστανέντα παραμάσχαλα και όλα τα σχετικά - λιβάνια .πατσουλιά . σίγουρα και μπάφους - και τις ακατανόητες δε μένα τότε συζητήσεις τους
Δε θυμάμαι όμως αν ήταν αναμεσά τους ο Μανέλης
Φιλικά Αλέξανδρος
Τότε έκανε παρέα με τον Τουρνά και τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς...
ΔιαγραφήΣχετικό-άσχετο.
Νομίζω πως τη χρονιά που έβγαιναν τα πρώτα βιβλία του Καστανέντα στην Ελλάδα (1978) ο Μανέλλης πέθαινε…
πάντως το κίνημα της αμφισβήτησης έφθασε καθυστερημένα στον υπόλοιπο κόσμο - εδώ στη Γερμανία που είχαν γαμάτη σκηνή πήραν μπροστά μετά το 69 - άρα είναι μάλλον παράλογο να ψάχνουμε πολύ στα ελληνικά σίξτυς Ότι έγινε - όπως έγινε ωραίο ήταν Είναι προφανές βέβαια ότι η σύνδεση Μνέλη με χίπυς κλπ καλαμπούρι ήταν ΟΚ
ΔιαγραφήΑλεξ
Αρχές 70'ς κυκλοφορούσν και τα "παιδιά του μω" (ή "παιδιά του θεού"), με εμφάνιση χίππη, που σου την πέφτανε στο δρόμο να αγοράσεις κάτι χιλιαστικά κόμικς δίνοντας ότι έχεις ευχαρίστηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠήρες κανένα;
ΔιαγραφήΕίχα πάρει θυμάμαι ένα -που ανακάτευε "αντιπληθωρισμό" και δευτέρα παρουσία - δίνοντας το δίφραγκο που είχα για το εισιτήριο του λεωφορείου.Τους απέφευγα, αλλά ήταν πολύ εκπαιδευμένοι στο να σε εγκλωβίζουν και να σε ρίχνουν στο φιλότιμο με το καλοκάγαθο ύφος.
ΔιαγραφήΕμείς είμαστε… οπαδοί του Father Yod (γέλια).
ΔιαγραφήΟρδόν αυτό που γράφεται παραπάνω. Ήταν όντως τα "παιδιά του Θεού" & ενίοτε παιδιά του Moses ή Μω (από τον ιδρυτή τους David Berg) και το "κομικ" τους αφορούσε τη "σωτηρία" και μετέπειτα ζωή του Jeremy Spencer των Fleetwood Mac στο κοινόβιό τους. Ορμητήριό τους ο κήπος του Μουσείου. Επειδή είχα εμφάνιση χίππη και κατοικούσα στα πέριξ, τους έβλεπα σχεδόν καθημερινά, εκεί γύρω στα 1976-1979 και πάντα μου έδιναν δωρεάν έντυπο υλικό, αλλά δυστυχώς δεν έχω κρατήσει τίποτα, τόσο γελοίο μου φαίνονταν, ακόμα και ως πιτσιρικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή