ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ νύχτα μέρα προσπαθώ

Γενικώς, εδώ και χρόνια δεν ψάχνω δίσκους. Δεν έχω λίστες, δηλαδή, με “wants”. Αγοράζω ό,τι βρω μπροστά μου και μπορώ να το πληρώσω. Σπανίως θέλω να πω πως φτιάχνομαι πολύ από κάποιο δισκάκι, ώστε να μου ανάψει ξανά εκείνο το παλιό λαμπάκι… Τότε που κάναμε σαν τρελοί, για να ρίξουμε στο πλατώ ένα βινύλιο των Piblokto ή των Affinity.

Ένα άλμπουμ που με έχει «χτυπήσει» εσχάτως και το ψάχνω είναι το «Νύχτα Μέρα Προσπαθώ» [Κύκλος, 1988] κάποιου Νίκου Νικολαΐδη. Το άλμπουμ υπάρχει στο discogs (μία κόπια), αλλά με τέτοια τιμή (90 ευρώ) δεν υπάρχει περίπτωση να το αγοράσω. Όχι γιατί δεν είναι σπάνιο –είναι–, αλλά γιατί είναι ένα άγνωστο LP, που δεν το ψάχνει κανείς (άρα δεν γίνεται να είναι τόσο ακριβό), και δεύτερον γιατί δεν περισσεύουν φράγκα για τέτοιες... πολυτέλειες αυτές τις εποχές. Με το ένα τρίτο της τιμής ή καλύτερα με καμμιά ανταλλαγή ευχαρίστως… Θα με ενδιέφερε να το συζητήσω…

Ο Νίκος Νικολαΐδης μπορεί να είναι ένας άγνωστος, γενικώς, τραγουδοποιός, αλλά γι’ όσους ψάχνουν πιο βαθιά δεν είναι. Στα τέλη του ’60 ο άνθρωπος αυτός ήταν μέλος των Σκιούρων από τη Θεσσαλονίκη (είχαν βγάλει δύο 45άρια στην Βεντέττα το 1967), ενώ στα early seventies τον συναντάμε στους Σταυρός, που ήταν μια… προοδευτικότερη μετεξέλιξη των Σκιούρων, και που κατάφεραν να γράψουν τέσσερα δισκάκια στο πρώτο μισό του ’70 (ένα στην Zodiac, δύο στην Pan-Vox κι ένα στην Polydor). Έτσι πρέπει να είναι, αν δεν κάνω κάποιο λάθος τώρα (σημειωτέον πως δεν ξεχνώ το δισκάκι των Γιάννης - Μαρία).

Φαίνεται πως ο Νικολαΐδης δεν σταμάτησε να ασχολείται με την τραγουδοποιία και μετά την διάλυση των Σταυρός, αφού δικό του πρωτότυπο υλικό ακούγεται σ’ αυτό το LP του 1988.

Να πω πως το «Νύχτα Μέρα Προσπαθώ» δεν το έχω ακούσει ολόκληρο. Μάλιστα το έμαθα σαν άλμπουμ μόλις πριν λίγους μήνες (2 Απριλίου 2016), όταν ο Δημήτρης Βασιλειάδης της B-otherSide έπαιξε ένα φοβερό track από ’κει στον Κύκλωπα, στα Εξάρχεια (ήταν το “I am not jockin”).

Προσφάτως έτυχε ν’ ακούσω ένα ακόμη τραγούδι από το «Νύχτα Μέρα Προσπαθώ» (από το YouTube), που έφερε στη μνήμη μου, μ’ αυτά τα αρμονικά φωνητικά και την κοινωνική θεματική, μερικές από τις καλύτερες μπαλάντες των Παροίκων (το υλικό φαίνεται πως είναι εντελώς seventies με τον Νικολαΐδη να το αναμορφώνει), με αποτέλεσμα να αναπτερωθεί το ενδιαφέρον μου γι’ αυτό το LP…