THE BARBARIANS από την ιστορία του garage-punk… ελληνικά κείμενα και δίσκοι

Οι Barbarians υπήρξαν ένα από τα καλά ή και πολύ καλά r&b/ garage-punk αμερικανικά συγκροτήματα των sixties. Στα λίγα χρόνια που έμειναν στη ζωή πρόλαβαν να ηχογραφήσουν ένα LP, με τίτλο το όνομά τους, στην εταιρεία Laurie το 1965 (το LP έχει γνωρίσει διάφορες επανεκδόσεις μέσα στα χρόνια) και ακόμη τέσσερα 45άρια, τα εξής: “ Hey little bird/ You’ve got to understand” [Joy, 1964], “Are you a boy or are you a girl/ Take it or leave it” [Laurie, 1965], “What the new breed say/ Susie-Q” [Laurie, 1965] και “Moulty/ I’ll keep on seeing you” [Laurie, 1966]. Μέλη των Barbarians ήταν οι Jeff Morris κιθάρα, Bruce Benson κιθάρα, Jerry Causi μπάσο, φωνή, καθώς και ο μονόχειρας ντράμερ και τραγουδιστής Moulty (έπαιζε με γάντζο στο αριστερό!), ενώ έδρα τους ήταν η περιοχή του Cape Cod, στην ανατολική Μασαχουσέτη.

Το άλμπουμ των Barbarians είναι αρκετά καλό, αλλά όχι τόσο καλό ώστε να συναγωνίζεται με τα αριστουργήματα του garage-punk – τα άλμπουμ των Seeds εννοώ, των Music Machine ή των Count Five. Κι αυτό, γιατί ανάμεσα στα… σκληρά tracks σκάει το κλασικό “Marie Elena” (παλιό τραγούδι και σκοπός, που είχε γίνει μεγάλη επιτυχία από τους Indios Tabajaras το 1963) και σε ξενερώνει, ενώ και οι πολλές διασκευές, όσο να ’ναι, εμποδίζουν την αναρρίχηση προς την κορυφή. Παρά ταύτα οι Barbarians έχτισαν τον δικό τους μύθο, κάνοντας τις δικές τους επιτυχίες. Συγκριτικώς τα 45άρια τους είναι πιο επικεντρωμένα θα έλεγα, δίνοντας τη σωστή διάσταση της μπάντας, με το “Are you a boy or are you a girl” και το “Moulty” να έχουν γράψει ιστορία (χωρίς να είναι αναγκαστικά και τα καλύτερά τους).

Το πρώτο ήταν ένα πολύ δυνατό r&b/garage track, με στιχάκια κάπως… περίεργα. Οι Barbarians προέρχονταν όπως προείπαμε από το Cape Cod της Μασαχουσέτης και πιο συγκεκριμένα από την πόλη Provincetown (καλύτερα θα λέγαμε πως κινούνταν γύρω απ’ αυτή την πόλη), που είναι ένας αναγνωρισμένος τόπος διακοπών για τη λεγόμενη LGBTQ κοινότητα (ήταν στα sixties, είναι και σήμερα). Έτσι κάπως με το «Είσαι αγόρι ή είσαι κορίτσι» οι Barbarians συμμετέχουν στον κοινωνικό σχολιασμό της εποχής (και της περιοχής υποθέτω), έχοντας κι αυτοί μακριά ή κάπως μακριά μαλλιά (σαν τα… κορίτσια τέλος πάντων του ’64), φορώντας, μάλιστα, και σανδάλια (ένα υπόδημα, που ποτέ δεν το περιφρόνησαν οι γκέι). Το ζήτημα είναι αν όλα τούτα τα αντιμετώπιζαν χαλαρά και με χιούμορ ή αν ο σχολιασμός υπέκρυπτε και κάποιου είδους αποστροφή έναντι των ομοφυλοφίλων. Δεν μπορεί να το πει κανείς με σιγουριά, καθώς στίχοι όπως οι ακόλουθοι (που τα χώνουν και στους Beatles και εν συνεχεία στους Rolling Stones) διαθέτουν μιαν αμφισημία: “You’re either a girl/ or you come from Liverpool/ Yeah, Liverpool/ You can dog like a female monkey/ but you swim like a stone/ yeah, a rolling stone”. Λίγο πλάκα, λίγο στ’ αστεία, κάπου κριτική, κάπου λίγη αποστροφή, ή και μια κάποια ανοχή μαζί με πολύ περισσότερη κατανόηση; Πείτε κι εσείς…

Το “Moulty” ήταν κάτι άλλο – ένα παράξενο αφηγηματικό κομμάτι, με οργανικά και φωνητικά ξεσπάσματα. Ο ντράμερ Moulty μιλάει για το ατύχημά του, αλλά πιο πολύ μιλάει για την ψυχολογία του σακάτη, και για το πώς βρήκε τη δύναμη να ξεπεράσει το κομμένο χέρι του μέσω της μουσικής, τονώνοντας το κουράγιο όσων αγωνίζονται στη ζωή από τις πιο πίσω θέσεις. Ωραίο, από όποια πλευρά και να το δεις.

Πηγή: 45cat.com

Το καλύτερο, όμως, κομμάτι που ηχογράφησαν ποτέ οι Barbarians ήταν το “Hey little bird” (από το πρώτο 45άρι τους), σύνθεση κάποιου Tommy Kaye. Το κομμάτι είναι δε τόσο καλό (φοβερό!), που με ανάγκασε κάποια στιγμή να ψάξω τον συνθέτη του (που δεν ήταν μέλος του γκρουπ). Ποιος ήταν αυτός ο Tommy Kaye; Κάποιος από το staff της εταιρείας Joy μήπως ή κάποιος άλλος;

O Thomas Jefferson “Tommy” Kaye, παραγωγός και τραγουδοποιός ο ίδιος, ήταν κατ’ αρχάς Έλληνας(!) – τέλος πάντων είχε ελληνική καταγωγή. Λεγόταν Thomas Jefferson Kontos κι είχε μπει από τα μικρά του, από τα 18 του, ως A&R man σε διάφορες μεσαίες ή και μικρότερες εταιρείες (Scepter/Wand, Jubilee, Academy, Jet Stream, Tribute, Mike κ.ά.) γράφοντας τραγούδια ή κάνοντας ενορχηστρώσεις για τους/τις Shirelles, The Kingsmen, Gene Pitney, Jay and The Americans, Maxine Brown, Ronnie Milsap κ.ά., όπως πληροφορούμαστε και από το 45cat.com. Στα seventies μάλιστα ηχογράφησε και προσωπικά LP, στα οποία τον βοηθούσαν οι Steely Dan(!), ο Rick Derringer και πολλοί άλλοι.

Το “Hey little bird” το παρουσίασαν οι Barbarians στην περίφημη ταινία T.A.M.I. Show, το 1964 (άλλη εκδοχή από το 45άρι), στην οποίαν εμφανίζονταν ακόμη oι Chuck Berry, The Beach Boys, The Supremes, Marvin Gaye, The Rolling Stones και άλλα μεγάλα ονόματα τής εποχής. Μόνο και μόνο η παρουσία των Barbarians δίπλα σ’ όλους αυτούς οπωσδήποτε κάτι σήμαινε.
Και κάτι… τρελό. Αν παρατηρήσουμε με κάποια προσοχή το φοβερό κλιπάκι από το T.A.M.I. Show (με τον μονόχειρα μανιασμένο Moulty) θα δούμε πως η κάμερα δεν δείχνει σχεδόν καθόλου τα κάτω άκρα τού συγκροτήματος! Γιατί; Επειδή φορούσαν σανδάλια; Επειδή, δεν έπρεπε να… σκανδαλιστούν οι θεατές, που θα έβλεπαν ένα συγκρότημα αποτελούμενο από (υποτιθέμενες) «αδελφές»; 1964 ήταν βεβαίως, αλλά… ξαναπείτε κι εσείς…

Και κάτι ακόμη. Το “Hey little bird” το αποθέωσαν, πραγματικά, οι Chesterfield Kings το 1982, οι Miracle Workers το 1985, οι Mono Men το 1996 κ.ά. Garage-punk ρε πούστη μου. Δεν υπάρχει ωραιότερο ροκ από δαύτο!!

Παρά ταύτα στο θρυλικό 2LP “Nuggets: Original Artyfacts From The First Psychedelic Era 1965-1968” [Elektra, 1972] δεν μπήκε το “Hey little bird” (αφού ήταν από το ’64), αλλά το “Moulty”. Μπήκε, όμως, σε διάφορες άλλες συλλογές αργότερα (“The New England Teen Scene Vol. II” του ’84, “Get Primitive! The Best Of Pebbles, Volume One: The Originals” του ’86 κ.λπ.).

Ο πρώτος στην Ελλάδα, που έγραψε ένα μικρό σημείωμα για τους Barbarians πρέπει να ήταν ο Κώστας Αρβανίτης στη Μουσική (#24, 11/1979), στο άρθρο «Το Αμερικάνικο Punk/ Πρώτη περίοδος του punk στην Αμερική 1964-1968». Το μεταφέρω:

«BARBARIANS. Γνώρισαν αρκετή επιτυχία την περίοδο 1965-66 με τα singles “Are you a boy or are you a girl” και “Moulty” (Laurie Records). Είχαν σαν παραγωγό τον Doug Morris, που συμμετείχε και στη σύνθεση των τραγουδιών. Ο Moulty ήταν ο ντράμερ τους και το ομώνυμο τραγούδι διηγείται την ιστορία για το πώς έχασε το χέρι του! Κυκλοφορεί ακόμα μια φήμη ότι ο Levon και οι Hawks (γνωστοί αργότερα σαν Band) παίζουν σ’ αυτό το δίσκο. Δισκογραφία: Are You a Boy or Are You a Girl [LP, Laurie]».

Την επόμενη φορά που διάβασα για τους Barbarians σε ελληνικό έντυπο ήταν στο fanzine Psychagogos (Νο3, Ιούνιος 1986), που τύπωναν ο Νίκος Κοντογούρης και η Α.Φ. (ξέρω τι σημαίνουν τα αρχικά Α.Φ., αλλά δεν το γράφω αφού δεν αποκαλύπτεται εκεί).

Ο Κοντογούρης αναφέρει διάφορα «περίεργα» (άλλα διαβάζονται «έτσι» και άλλα «αλλιώς»), δίχως, περαιτέρω, να ξέρεις τι να πιστέψεις, αφού, ως συνήθως, δεν μιλάει για τις πηγές του. Διαβάζουμε π.χ. πως… «ο Moulty από μικρός θαύμαζε τον Τζώνυ Βαϊσμύλερ –το γνωστό Ταρζάν του κινηματογράφου– γι’ αυτό είχε αφήσει μακριά μαλλιά, πολύ πριν γίνουν μόδα», ότι… «μεγάλωσε στο Provinceton (σ.σ. εννοούσε Provincetown) μια πόλη γεμάτη ομοφυλόφιλους και συμμορίες (σ.σ. έτσι όπως το γράφει είναι σαν να συσχετίζει τους ομοφυλόφιλους με τους… γκάνγκστερ-εγκληματίες, ενώ η πόλη ήταν απλώς παραθεριστικό κέντρο)» και κυρίως ότι… «ένα βράδυ που οι Barbarians έπαιζαν σ’ ένα κλαμπ στη Νέα Υόρκη, μια ομάδα νεαρών τους φώναξε να παίξουν το “Moulty”. Παραξενεμένο το γκρουπ ζήτησε να μάθει πού ήξεραν αυτό το τραγούδι. Εκείνοι απάντησαν πως μόλις είχε κυκλοφορήσει σαν single. Οι μουσικοί εξαγριώθηκαν και την άλλη μέρα όρμησαν στα γραφεία του διευθυντή της Laurie και τον κυνηγούσαν από δωμάτιο σε δωμάτιο. Όταν τον στρίμωξαν σε μια γωνιά, του έσπασαν τους δίσκους στο κεφάλι (σ.σ. Εδώ ο Ν.Κ. γράφει λες και ήταν εκεί και τα έβλεπε όλα αυτά!)».

Μάλιστα, το «πακέτο» του Ψυχαγωγού το επανέλαβε ο Κοντογούρης δώδεκα χρόνια αργότερα στο περιοδικό ΖΟΟ (#11, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1998), σ’ ένα κείμενό του για τον «Ήχο της Βοστώνης» (σ.σ. η Βοστώνη βρίσκεται στη Μασαχουσέτη, την Πολιτεία από την οποία προέρχονταν και οι Barbarians).

Και κάτι τελευταίο, αλλά καθόλου αμελητέο. Ένα… περίεργο 45άρι των Barbarians είχε κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, το 1965! Αναφέρομαι στο “Are you a boy or are you a girl/ Susie-Q” [Stateside GSS 169]. Το λέω «περίεργο» γιατί η πρώτη πλευρά του προερχόταν από το δεύτερο (αμερικάνικο) single τους, ενώ η flip-side από το τρίτο τους. Σε Stateside τυπώνονταν τα 45άρια των Barbarians στη Βρετανία (και αλλού ίσως), αλλά τέτοιο 45άρι δεν αποκλείεται να τυπώθηκε μόνο στην Ελλάδα.