Παρεξηγήθηκε ο B.D.FOXMOOR… Σοβαρά μωρέ; Ξύδι…

Κάποιοι, ως «νεολαία ΣΥΡΙΖΑ», σήκωσαν πανό πριν 3-4 μέρες στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης (που έχει γίνει εντελώς… Ασχημόκαστρο, αν κρίνω από τον χρυσαυγίτικο τσαμπουκά τινών φασιστόμουτρων – αυτό ακριβώς), στο οποίο διάβαζες μια… ποιητικούρα κι ένα πιο σαφές σύνθημα. Ήτοι: «Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη γκρεμίζω ουρανούς / Στο ρατσισμό απαντάμε με αλληλεγγύη».

Πηγή: Facebook/ Active Member (official)

Το πρώτο τμήμα των αναγραφομένων προερχόταν από ένα κομμάτι των Active Member, το «Φυσάει κόντρα», γεγονός που προξένησε την μήνιν του B.D.Foxmoor, ο οποίος σε ανάρτησή του στο facebook (13/10) έγραψε το εξής:

«Βρείτε μωρέ τίποτα δικό σας. Σταματείστε με τη πάρτη μου κομματοσκυλάκια και μη βάζετε μπροστά τα παιδιά. Αν δε κάνω λάθος είστε με τη κυβέρνηση που τους κρατάει φυλακισμένους τόσο καιρό. Ήθελα να ξερα γιατί δε βάζετε κανα στίχο από τους κομματοθρεμένους καλλιτεχνάδες που σας περιτριγυρίζουν. και τέλος όταν βάζετε κάτι στα κωλόπανα σας πάνω με θράσος, να ´χετε και το θάρρος να γράφετε ποιανού είναι. Δε σας ανήκει τίποτα και σίγουρα δεν είχα κανένα σας στο μυαλό μου όταν το έγραφα».

Γιατί θίχτηκε ο B.D.Foxmoor; Γιατί η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν… βρήκε τίποτα δικό της, για να γράψει στο πανό, και γιατί, από τη στιγμή που δανείστηκε την ποιητικούρα του, έπρεπε να αναγράψει στο πανό και το όνομά του!! Μήπως έπρεπε να γράψουν κιόλας τον τίτλο του κομματιού, από ποιο δίσκο είναι, σε ποια εταιρεία τυπώθηκε, με ποιον κωδικό, πότε κυκλοφόρησε και πόσο πουλιέται για να είναι όλα ok;

Ο B.D.Foxmoor δεν τα λέει καθόλου καλά, και σωστά τον κράξανε διάφοροι (υπήρξαν, βεβαίως, και κάποιοι που του έδωσαν δίκιο – χωρίς να έχει).

Το πρόβλημα τού ανθρώπου αυτού είναι βασικά και κύρια το ότι δεν αναφέρθηκε το όνομά του κάτω από τα στιχάκια. Έτσι ξεκινάει την ανάρτησή του, κι έτσι την ολοκληρώνει. Με αυτό το «παράπονο». Με αυτή την «αγωνία». Στη μέση βεβαίως τα χώνει και στη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό δεν είναι το ουσιαστικό τού λόγου του, είναι η θολούρα, καθότι, και αν ήθελε να ήταν τίμιος με τον εαυτό του, θα μιλούσε απλά και κατανοητά, και χωρίς… ρητορική μίσους («κομματοσκυλάκια», «κομματοθρεμένους καλλιτεχνάδες», «κωλόπανα»). Θα έλεγε, εννοώ, κάτι σαν κι αυτό… κύριοι δεν συμφωνώ με την χρήση των στίχων μου στο κομματικό πανό. Το λέω για να διαχωρίσω τη θέση μου. Τίποτ’ άλλο. Τώρα απλώς κάνει θόρυβο, για να πουλήσει κανα CD παραπάνω, όπως θα λέγανε και οι... κακόβουλοι.

Όμως το θέμα δεν τελειώνει εδώ, καθότι ο B.D.Foxmoor πιάνεται δύο και τρεις φορές ανακόλουθος.

Πήγα στο YouTube, στο επίσημο κανάλι των Active Member, κι έψαξα να βρω κανα κομμάτι τους με sample… Δεν ήταν και τόσο δύσκολο… Έτσι λοιπόν έπεσα πάνω στο «Την καληνύχτα μου» (ανέβηκε την 19/9/2014). Σ’ αυτό το κομμάτι ο στιχοπλόκος έχει «δανειστεί» δείγμα από το τραγούδι «Ερημιά» (μουσική Δώρος Γεωργιάδης, στίχοι Σώτια Τσώτου, που τραγούδησε ο Δώρος Γεωργιάδης το 1972). Το τραγούδι υπάρχει στο LP «Αν Ήμουν Πλούσιος» [MINOS, 1972], ενώ ήταν και flip-side στο δισκάκι, που είχε το «Αν ήμουν πλούσιος» στην πρώτη πλευρά.

Τι αναφέρει στο κανάλι του για το «δάνειο» ο B.D.Foxmoor; Τα εξής: «Στο track αυτό χρησιμοποιήθηκε δείγμα από το "Ερημιά" του Δώρου Γεωργιάδη (παλιό κι αγαπημένο)».

Κατ’ αρχάς ποιον ρώτησε ο Β.D.Foxmoor για την χρήση του «δανείου»; Πήρα την άδεια των καλλιτεχνών (η Σώτια Τσώτου δεν βρίσκεται στη ζωή, αλλά σίγουρα θα υπάρχουν οι κληρονόμοι της), ρώτησε μήπως την εταιρεία; Με ποιο δικαίωμα κόβει και ράβει ένα τραγούδι, χρησιμοποιώντας το ανάμεσα στα δικά του λόγια; Και γιατί το χρησιμοποιεί; Μήπως για να... ακούγεται κάπως το δικό του; Καθότι, και χωρίς το sample, χάνει εντελώς ακόμη και το μηδαμινό (κατ’ εμέ) ενδιαφέρον του;

O B.D.Foxmoor δεν έχει τη διακριτικότητα, δεν τον χαρακτηρίζει έστω και η πιο απλή τυπικότητα –και δεν θέλω, εδώ, να το χοντρύνω περισσότερο, εμμένοντας στους δικούς του στίχους από την «καληνύχτα» του– να αναγράψει στο YouTube, στο κανάλι του, καθαρά και ξάστερα τους συντελεστές του τραγουδιού που σάμπλαρε. Χρησιμοποιεί, εννοώ, στίχους της Σώτιας Τσώτου και δεν αναφέρει το όνομά της! Πετάει ένα… παλιό κι αγαπημένο (του Δώρου Γεωργιάδη), λες και μιλάει σε καμμιά συναυλία του ή σε κανα καφενείο και νομίζει πως καθάρισε.

Ορισμένοι, κι είναι γνωστό αυτό, λένε ό,τι θένε, πουλάνε την χι ψι μούρη, αλλά αν το ψάξεις λίγο στην πράξη είναι «ξεβράκωτοι»…