Είναι δεκάδες τα τζαζ live που πραγματοποιήθηκαν στη χώρα
μας τα τελευταία 60 χρόνια – για να μην πούμε εκατοντάδες, που είναι το πιο
σωστό, λογαριάζοντας ό,τι εξελίχθηκε σε ανοικτούς και κλειστούς χώρους.
Εδώ θα αναφερθούμε σε δέκα απ’ αυτά. Ορισμένα είναι κάπως
ξεχασμένα, όμως άλλα διατηρούν ακόμη τη σημασία τους.
9. MILES DAVIS Αθήνα,
Θέατρο Λυκαβηττού, 1-2 Ιουλίου 1985
 |
| Σχεδιασμός: Δημήτρης Θ. Αρβανίτης |
Οι πρώτες ιστορικές εμφανίσεις του θρύλου Miles Davis (1926-1991)
στην Ελλάδα, έγιναν στις αρχές του Ιουλίου 1985 στο Λυκαβηττό. Εκείνη την εποχή
το jazz-fusion του Miles μπορεί να μην ήταν στην καλύτερη στιγμή του, όμως στη
σκηνή δεν υπήρχε περίπτωση το πράγμα να χαλαρώσει. Απεναντίας, εξακοντιζόταν
στο άπειρο!
Η μπάντα ήταν σπουδαία, με πρώτον και καλύτερο ανάμεσα τον
κιθαρίστα John Scofield, ενώ και οι υπόλοιποι μουσικοί, που πρέπει να ήταν
εκείνοι με τους οποίους εμφανίστηκε λίγες μέρες αργότερα (ο Miles) στο Montreux
ήταν, το ίδιο, υπεράνω κριτικής (Bob Berg σαξόφωνα, πλήκτρα, Robert Irving III
πλήκτρα, Darryl Jones μπάσο, Vincent Wilburn Jr. ντραμς, Steve Thornton
κρουστά).
Το πυρωμένο funk έρρεε απρόσκοπτα και o Κωνσταντίνος
Τζούμας, που εκείνη την εποχή συνεργαζόταν με τον Κώστα Βουτσά στις
Θεσμοφοριάζουσες (σκην. Γιώργος Μεσσάλας), θυμάται ένα ευτράπελο περιστατικό,
που σχετίζεται με τη συναυλία, στον «Πανωλεθρίαμβο» [Καστανιώτης, 2010]…
Το όλον εδώ…
Πρόσθεσε και κάτι ακόμη:
ΑπάντησηΔιαγραφή4/3/1993 - Συναυλία Don Cherry, Μύλος Θεσσαλονίκη.
Επίσης 1991-1993 KONDO Ι.Μ.Α. του Toshinori Kondo και Peter Brötzmann ανάμεσα στα πολλά ονόματα του Διεθνούς Φεστιβάλ Τζαζ & Αυτοσχεδιαζόμενης Μουσικής του Φλωρίδη.
Και δυστυχώς ακυρώθηκε πριν 2 εβδομάδες η συναυλία Arve Henriksen & Jan Bang Duo στα πλαίσια των Δημητρίων 2016
Τι να προσθέσω Damian; Είπαμε, είναι εκατοντάδες…
ΔιαγραφήΟ Don Cherry είχε παίξει και στο Ρόδον, στην Αθήνα, την επόμενη μέρα (5/3/1993).
Α, μην το διαβάσεις στραβά αυτό που έγραψα.
ΔιαγραφήΟ καθένας μας μπορεί να πει, εδώ, για τις αγαπημένες του τζαζ συναυλίες…
Μπορεί να πω κι εγώ…
Άντε ξεκίνα. Εχει ενδιαφέρον να γράψεις για τις αγαπημένες / σημαντικές συναυλίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα πολύ σημαντική ήταν η εμφάνιση leo smith/kowald/sommer στην αθήνα (νομίζω το 1979). Έχει αναφερθεί και εδώ στα σχόλια σε κάποιο ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης της globe unity orchestra στο γκαίτε,κάπου προς τα μέσα 80ς.
Leo Smith, Peter Kowald και Günter Sommer (11/1979) στο Τζαζ Κλαμπ του Μπαράκου, αλλά και στη Θεσσαλονίκη, όπως και την επόμενη χρονιά οι ίδιοι στο φεστιβάλ «Praxis ’80» στο θέατρο Αλάμπρα (10/1980).
ΔιαγραφήΓια ιστορικές τζαζ συναυλίες στη Θεσσαλονίκη, εδώ…
ΑπάντησηΔιαγραφή«στοιχεία για την ιστορία της jazz στη Θεσσαλονίκη»
http://diskoryxeion.blogspot.gr/2013/10/jazz_15.html
Είναι φανερό ότι το άρθρο αναφέρεται κυρίως σε "διψασμένες" εποχές, που η παρουσία ξένων καλλιτεχνών ήταν σπάνια. Επίσης, οι συναυλίες αυτές είχαν πολύ μεγάλη επίδραση στην εγχώρια σκηνή, αφού οι επιρροές και οι πληροφορίες ήταν λίγες και κάθε συναυλία αποτελούσε έμπνευση και "workshop" για τους εδώ μουσικούς. Τα τελευταία 25 χρόνια, η Ελλάδα μπήκε κανονικά στον συναυλιακό χάρτη και δεν είναι πολλοί οι επιδραστικοί καλλιτέχνες που δεν είδαμε εδώ. Ειδικά την χρυσή εποχή του Half Note πριν την παρακμή του, πέρασε από εδώ κόσμος και κοσμάκης. Συν τους Λυκαβηττούς και τους άλλους συναυλιακούς χώρους.
ΑπάντησηΔιαγραφή>>Είναι φανερό ότι το άρθρο αναφέρεται κυρίως σε "διψασμένες" εποχές,<<
ΔιαγραφήΠολύ σωστή παρατήρηση.
Θα ήθελα ν’ αναφέρω jazz live μόνο μέχρι τα seventies –γιατί είναι κι άλλα σημαντικά, έστω και κάπως μικρότερου βεληνεκούς–, αλλά είπα, τελικά, να το πάω και παρακάτω (διατηρώντας όμως τη δεκάδα).
τι λες τωρα?που την θυμηθηκες την καμπανα Φωντα!!παει λεω θα φυγει,ενω μεσα στο θεατρο ουτε ανασα,ησουν εκει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, ήμουν εκεί. Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια, αλλά τη θυμάμαι τη φάση.
ΔιαγραφήΕίχε σηκωθεί από το σκαμνί, είχε σταματήσει να παίζει, έκοβε βόλτες στο πάλκο, εμείς είχαμε ξυλιάσει, λέγαμε… πάει την κοπάνισε τώρα, και τέτοια.
Τελικά, ξανακάθισε, το ρολόι δεν ξαναχτύπησε και η συναυλία τελείωσε.
Θυμάμαι, όμως, και κάτι άλλο από τον ίδιο χώρο (με το ίδιο ρολόι), που έχει τη σημασία του.
Στη συναυλία του μεγάλου Hermeto Pascoal (14 Ιουλίου 1989).
Σε κάποια στιγμή το ρολόι χτυπάει. Ο Βραζιλιάνος είναι στη σκηνή και σολάρει με μια… τσαγιέρα. Ακούει το ντιν-νταν από το ρολόι, ευθύς αμέσως αρπάζει το ρυθμό και αρχίζει να τον αναπαράγει με την τσαγιέρα! Έγινε το σώσε!
Μία από τις 2-3 ωραιότερες τζαζ συναυλίες που έχω δει έως σήμερα. Όλο το (μισογεμάτο) Ωδείο όρθιο και να χορεύει!
κουταλια,καπακια απο κατσαρολες,ελατηρια και μεγαλο κεφι,το μισογεματο αν θυμαμαι καλα ειναι υπερβολη,σχεδον αδειο ηταν
ΔιαγραφήΝαι, το... μισοάδειο είναι πιο σωστό.
ΔιαγραφήΩραίες εποχές!
Μπορεί να έχωνε (ξένα) φράγκα ο ΓΑΠ, βλέπαμε όμως ωραία πράματα!