Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

o ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΟΜΑΤΣΙΟΥΛΗΣ με σχέδιο στην Αρχιτεκτονική

Δεν συνηθίζω να γράφω για συναυλίες. Ούτε παλαιά το συνήθιζα (όταν πήγαινα σε live τακτικότατα), ούτε τώρα (που έχω αραιώσει πλέον τους ρυθμούς), αλλά για τον Σωτήρη Κοματσιούλη ευχαρίστως θα το πράξω. Θα κάνω την εξαίρεση!
Δεν τον έχω δει πολλές φορές live τον Κοματσιούλη (ένα BIOS, ένα Γκρι Καφέ, νομίζω έως εκεί…), αλλά επειδή τον είδα για πρώτη φορά στην Κυψέλη, στα τέλη του ’80 (όταν κανείς δεν γνώριζε τι εστί Κοματσιούλης, πέραν από ’κείνους τούς μετρημένους στα δάχτυλα, που είχαν το δισκάκι του – όχι, εγώ, δεν το είχα ποτέ), κι επειδή γουστάρω το διαρκές καλλιτεχνικό ανέβασμά του και την αφοσίωσή του στην κοινωνική ροκ τραγουδοποιία θα πω, τώρα, αυτά τα λόγια.

Ο Κοματσιούλης είναι από τους ελάχιστους μουσικούς της γενιάς του –μην ξεχνάμε πως ξεκίνησε να γράφει με τους Lovers το 1967–, που μπορεί να καυχιέται πως βρίσκεται, τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, σε ζηλευτή φόρμα.
Έχοντας διατηρήσει τις νεανικές ποιότητες της φωνής του, καλλιεργώντας τες ακόμη περισσότερο στην πορεία, κι έχοντας οπλιστεί με τη σιγουριά πως το καλύτερο από το παλαιό υλικό του δεν υπολείπεται σε τίποτα τού αφρού τού ελληνικού ροκ των early seventies (σωστά!), o Κοματσιούλης ανεβαίνει στο πάλκο με το τσαγανό τού «θρύλου». Με το τσαγανό, όμως, όχι με το τουπέ, ούτε με τη μούρη και τη δηθενιά τού… κολασμένου ροκά, που συναντάμε σε άλλες γνωστές «καραβάνες» – καθώς ο ίδιος παραμένει, πάντα, ένα απλό, λαϊκό και καταδεχτικό παιδί, που δεν υποκρίνεται κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είναι. Αυτή η ειλικρίνεια είναι το μεγάλο ατού τού Κοματσιούλη στη σκηνή και αυτή η ειλικρίνεια είναι που βγήκε και στην Αρχιτεκτονική (στου Ζωγράφου) την προηγούμενη Παρασκευή (28/10).
Ήταν κι άλλα όμως. Και πρώτα-πρώτα η μπάντα, οι Lovers 2 (κιθάρα, μπάσο, ντραμς και πλήκτρα), με την οποία δούλεψε τον τελευταίο καιρό ο Κοματσιούλης και η οποία αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από εξαιρετική. Άψογοι μουσικοί, που ήξεραν απ’ έξω και ανακατωτά το ροκ και που έντυσαν με τον πρέποντα τρόπο τα τραγούδια του – τα οποία, πρέπει να το πω, τα έφεραν με γνώση στα δικά τους μέτρα, προσθέτοντας έξοχα σολιστικά μέρη… ανήκουστα εν πολλοίς σε άλλα (δικά του) live ή στη δισκογραφία.
Μέτρησε, επίσης, ο ωραίος χώρος και βεβαίως ο πολύ καλός ήχος…

Εγώ δεν θα πω πως έχασαν όσοι δεν βρέθηκαν στο Architecture Rock Café την 28/10 – δεν μου αρέσει να δημιουργώ… τύψεις, για τέτοια θέματα, στους άλλους. Εκείνο που θα πω είναι τούτο.
Καμμιά «παλιοσειρά» τού ελληνικού ροκ δεν μπορεί να κάνει τέτοιο live, σαν αυτό που έκανε ο Σωτήρης Κοματσιούλης (το λέω με πλήρη γνώση).
Κι αν δεν με πιστεύετε, τότε φροντίστε να τον δείτε την επόμενη φορά, όπου κι αν παίξει, για να συμφωνήσετε μαζί μου.

(Δεν χρειάζεται να σημειώσω πως το βίντεο που ακολουθεί δεν είναι ούτε το 30% εκείνου που ακούστηκε στην Αρχιτεκτονική)
 

18 σχόλια:

  1. Δυστυχώς δεν υπάρχουν emoticons να βάλω φατσούλα να σκάει στα γέλια. Έμπαινε Gkemos και σκόρπιζε ροκοθάνατο!

    Που 'ναι και καμμια B'Other/Anazitisi/G.O.D. να του βγάλουν και κανα φρήζμπι για το καλοκαίρι.

    χαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!

    Μ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σκάσε Τζίνο!
      Και μην το παίζεις σκληροροκάς, γιατί είσαι λαπάς!

      Και να πλένεις το στόμα σου, όταν γράφεις γι' αυτές τις εταιρείες γιατί στους καταλόγους τους έχουν "διαμάντια".

      Διαγραφή
  2. Όποιος γουστάρει να… ασκήσει κριτική χύνοντας «δηλητήριο», θ’ αφήσει σχόλιο με avatar (που να μετράει).
    Ένα ηλίθιο (ανώνυμο) σχόλιο τη φορά θα δημοσιεύω. Μην τα ξαναλέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φωντα εχω το δισκο του ενλογω καλλιτεχνη που κυκλοφορησε απο την Α
    ναζητηση και τον εχω ακουσει αρκετα....να σου πω την αληθεια απορω πως σου αρεσει τοσο.....σεβομαι τη γνωμη σου αλλα δε συμφωνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θυμάμαι τώρα JOHN, και βαριέμαι να κοιτάξω στην παλιά ανάρτηση, αν το LP του Κοματσιούλη στην Anazitisi μού «αρέσει τόσο» και πόσο…
      Εκείνα που έχω πει πάνω-κάτω για τον Κοματσιούλη τα λέω και τώρα (ξανά). Κάνω μια κρίση δηλαδή (δεν λέω «μ’ αρέσει», έτσι σκέτα).

      Λοιπόν τα τραγούδια του από το 1967 με τους Lovers, που ακούσαμε πρόσφατα στο τεσσαράκι της Mr.Genie, είναι από τα καλύτερα ελληνόφωνα της εποχής.
      Κανείς δεν είχε γράψει τότε καλύτερα τραγούδια στο χώρο από τον Κοματσιούλη.
      Για μένα εφάμιλλά τους είναι μόνο τα τραγούδια των Strangers – ούτε των Olympians, ούτε των Charms, ούτε των Idols, που τα θεωρώ κατώτερα (μιλάμε για ’67-’68). Αυτή είναι η δική μου άποψη – και όποιος έχει άλλη, ας μας την πει.

      Τώρα για τα τραγούδια τού Κοματσιούλη από τα early 70s (το 45άρι στην Pan-Vox και το LP της B-otherside) η γνώμη μου είναι πως κι εκεί έχουμε κάτι πολύ υψηλό για το χώρο.
      Το 45άρι («Επιδρομή από τον Άρη/ Σαν τον άνεμο») το ξέρουν όλοι… και ο κόσμος έχει εκφραστεί στο YouTube και όπου αλλού για την αξία του (δεν εννοώ τη συλλεκτική προφανώς).

      Τα κομμάτια του LP της B-otherSide («Δες την αλήθεια», «Κοίτα φίλε», «Μην κλαις κοριτσάκι», «Μια άκρη στη γη», «Οι ρομαντικοί», «Ο Κοσμάς») επίσης είναι από τα καλύτερα της εποχής (early 70s).
      Αν αυτά τα tracks είχαν ηχογραφηθεί-κυκλοφορήσει (τότε), με τις προδιαγραφές του 45αριού της Pan-Vox, θα συναγωνίζονταν επί ίσοις όροις τα τραγούδια των Blue Birds, Νοστράδαμος, Poll κ.λπ. Σε πολλές δε περιπτώσεις είναι ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, γιατί ο Κοματσιούλης δεν τραγουδούσε μόνο για αγάπες και λουλούδια, αλλά έλεγε και πιο δυνατά κοινωνικά τραγούδια, όπως το «Δες την αλήθεια» κ.λπ.

      Το θέμα δηλαδή με την περίπτωση των τραγουδιών του Κοματσιούλη (επειδή δεν βγήκαν στην εποχή τους, αλλά 40-50 χρόνια αργότερα) είναι να τα τοποθετήσεις πρώτα και κύρια στο χρόνο τους και να τα κρίνεις/συγκρίνεις σε σχέση με τα υπόλοιπα της εποχής, λαμβάνοντας υπ’ όψιν πως τα περισσότερα δεν είναι γραμμένα επίσημα και με όλα τα κομφόρ (όπως τα τραγούδια των υπολοίπων που γνωρίζουμε από τα early 70s).

      Είναι λάθος προσέγγιση να τα κρίνεις δηλαδή ως τραγούδια του 2010 ή του 2016.

      Αυτό το υλικό λοιπόν, καθώς και άλλο, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης το υποστηρίζει σήμερα στα live του με τον καλύτερο τρόπο. Κανέναν από την εποχή του δεν έχω δει, σήμερα, να κάνει καλύτερα live.

      Καθαρές κουβέντες.

      Διαγραφή
  4. Σου απαντάω στις αηδίες περί 'σκληροροκάδων και λαπάδων'. Καλύτερα να γράφεις για ό,τι γνωρίζεις ή έχεις σφαιρική εμπειρία. Αλλιώς απλά γελάμε. Όταν μέσα στο χρόνο έχουν γίνει λαϊβάρες (YOB, YURI GAGARIN, KIKAGAKU MOYO, DWARFS OF EAST AGUZA, BUDOS BAND + CHiCKN, A HAWK AND A HACKSAW, Θάνος Ανεστόπουλος, Steven Wilson, CLOCK DVA, AGUSA -μη γραφω άλλα γιατί προφανως και δεν ασχολεισαι με το τι παίζεται καθημερινα), το να έρχεσαι να μας λες για περιπτώσεις σαν το συμπαθητικό μα εντελώς αβαρή Κοματσιούλη, καταντά την άποψή σου άνευ βαρύτητας. Πες απλώς ότι σου άρεσε, τη καταβρήκες, και μέχρι εκεί. Οι ενθουσιώδεις σάλτσες σε κάτι τόσο τελειωμένο και γραφικό μόνο σκωπτική διάθεση φέρνουν.

    Μ.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. >>Καλύτερα να γράφεις για ό,τι γνωρίζεις ή έχεις σφαιρική εμπειρία. Αλλιώς απλά γελάμε.<<
      Δεν θα πάρω την άδειά σου για το τι θα γράφω στο δισκορυχείον. Το αν γελάς με αυτά που γράφω… χέστηκα. Δεν με απασχολεί τι κάνει ο καθείς. Δεν γράφω για σένα ρε μεγάλε. ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ.

      >>σαν το συμπαθητικό μα εντελώς αβαρή Κοματσιούλη<<

      Και ποιοι έχουνε βάρος ρε άσχετε; Οι Yuri Gagarin και οι Agusa;
      Σιγά ρε το βάρος, μην πέσει και σε πλακώσει!!
      Άι παράτα μας τώρα… με τους χθεσινούς.
      Ο άλλος παίζει μουσική 50 χρόνια ρε κακομοίρη, που θα μας μιλήσεις και για «βάρος», δεν παίζει από το 2013…

      >>Πες απλώς ότι σου άρεσε, τη καταβρήκες, και μέχρι εκεί. Οι ενθουσιώδεις σάλτσες σε κάτι τόσο τελειωμένο και γραφικό μόνο σκωπτική διάθεση φέρνουν.<<

      Ρε… σκληροροκά Μ.Π., που δεν είσαι… λαπάς, θα μου επιτρέψεις να γράψω όπως θέλω και ό,τι θέλω;
      Φυσικά και μου άρεσε το live, φυσικά και την καταβρήκα, και καμμία «σάλτσα» δεν υπάρχει στο κείμενο.

      Και είσαι λαπάς τελικά, ρε Μ.Π., για έναν πολύ απλό λόγο. Μάθε το τώρα.
      Εγώ έγραψα πέντε λόγια, για κάτι το οποίον είδα και μου άρεσε.
      Ενώ εσύ κάνεις τάχα-δήθεν κριτική, για κάτι που ΔΕΝ είδες!
      Όταν δεις, έλα να μας τα ξαναπείς.
      Μέχρι τότε, μάζεψ’τα και δρόμο.

      Διαγραφή
  5. Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει και να δεχτή ποσό σημαντικά και ποιοτικά είναι τα τραγούδια του Κοματσιουλη μάλλον δεν ξέρει τι του γίνετε.
    Το 45αρι ''επιδρομή απο τον Άρη/σαν τον άνεμο'' ειναι άπλα φανταστικό . Σε αυτό το 45αρι παίζουν οι Sounds υπό την καθοδήγηση του Κοματσιουλη. Επίσης γνωρίζω οτι αρκετοί συλλέκτες στο εξωτερικό το ψάχνουν.Τυχαιο?
    Τώρα για τα πιο hard τραγούδια των early 70s στον δίσκο της botherside... Ίσως είναι το καλύτερο δείγμα ελληνικού hard... σκεφτείτε οτι τα τραγούδια στον δίσκο αυτόν ειναι από πρόβα....
    Τα 60's τραγούδια των Lovers τωρα... Το ''ήταν όνειρο'' ειναι ενα από τα καλύτερα τραγούδια των ελληνικών 60s, τελεία και παύλα.
    Ο άνθρωπος γράφει μουσική 50 χρόνια και έρχεται τώρα ο καθε χθεσινός ροκας να μας πει ότι δεν λένε τα κομμάτια του. Έλεος.
    Οποίος δεν μπορεί να το αντιληφθεί ολα αυτα,ας το αφήσει το σπορ.
    Δημήτρης Στεργίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο άνθρωπος γράφει μουσική 50 χρόνια και έρχεται τώρα ο καθε χθεσινός ροκας να μας πει ότι δεν λένε τα κομμάτια του. Έλεος.
      Οποίος δεν μπορεί να το αντιληφθεί ολα αυτα,ας το αφήσει το σπορ.

      --------

      Ελα μόρφωσέ μας λοιπόν εσύ που είσαι χθεσινός και απόδειξέ μας μας ότι τα κομμάτια του είναι της ιδιας βαρύτητας με του Wyatt, των Crimson, των Incredible String Band, των Who, των Sabbath, του Jansch. Εδώ δεν πιάνει χαρτωσιά ούτε μπροστά στους πιο άγνωστους Pussy, Kaleidoscope, Jade Warrior, Forever Amber, Raw Material, Velvett Fogg (σου γράφω ενδεικτικά και ατάκτως ερριμμένα). Αυτιά έχεις και ακούς. Και το δείγμα που έβαλε ο Τρούσσας είναι αρκετό για κομωδία. Δυστυχώς δεν υπάρχει όλο το live να πιάσω ποπκορν και μπυρα.

      Τωρα, τι ελληνικό hard και παπαριές τις οποιες επαιζε ο Κοματσιούλης μας γράφεις; Το ανύπαρκτο; Ή το σούργελο δίσκο που είναι τα 4 Επίπεδα με τους "ταχυδρόμους του χωριού" και λοιπά άσματα της εγχώριας βουκολικής λεβεντιάς. Άσε, τουλάχιστον κάποιοι γνωρίζουν πολύ καλά για τι μιλάνε και παρόλο που εχουν ακουσει κανταρια δισκους, δεν σταμάτησαν στο 1972, ούτε παρακολουθούν συναυλίες απόμαχων συνταξιούχων. Να τους αποθεώνουν γιατι έχουν 50 χρονια στο κουρμπετι με βια ενα κομματι της προκοπης.

      Τελος αν αυτό που ψαχνουν οι συλλέκτες είναι και απόδειξη μουσικής αξίας, υπογραμίζει κάπως παραπάνω την ασχετοσύνη σου ...χθεσινέ.

      Μ.Π.

      Διαγραφή
    2. Ρε βλαμμένε Μ.Π., που το συνεχίζεις (το θέμα), κανένα βίντεο από κινητό δεν μπορεί ν’ αποδώσει τον ήχο ενός live. Άνοιξε τα στραβά σου και τ’ αυτιά σου και κοίτα βίντεο από κινητά στο YouTube μπας και πάρεις χαμπάρι…

      Άσε τώρα… θα μας πεις για τα Πούσια και για τους Βέλβετ Φογκ! Νιάου ρε. Έμαθες και τους Βέλβετ Φογκ στο χωριό σου…

      Ρε κακομοίρη, όταν εσύ κατουριόσουν ακόμη πάνω σου ο Κοματσιούλης τακίμιαζε με τον Robert Wyatt – άμα θες να ξέρεις δηλαδή.

      (Ας σου απαντήσει ο άλλος για τα υπόλοιπα)

      Διαγραφή
    3. Αφού δεν σου αρέσει γιατί κόπτεσαι τόσο? Εδώ μας έχεις γράψει ολόκληρη έκθεση ρε Μ.Π !
      Για να φτάνεις στο σημείο να τα συγκρίνεις τα τραγούδια του Κοματσιούλη με who,sabbath κτλ....αυτο και μόνο κατι λέει!
      Εγω πιστεύω οτι κατά βάθος σου αρέσουν τα τραγούδια του Κοματσιούλη...άλλα άλλοι είναι οι λόγοι που κράζεις. Εκτός όμως απο τα να γίνεσαι ρεζίλι στους ανθρώπους που ξέρουν μας αποδεικνύεις και πόσο γίδι είσαι.
      Δημήτρης Σ

      Διαγραφή
    4. Α ρε Μ.Π., "έπιασες" τον Κοματσιούλη, "πιάνεις" και τα Επίπεδα. Κι αυτά "βλαχουριά" είναι? Τι έχει σειρά? Ο Ακρίτας? Οκ λοιπόν, χωρίς να πολυλογώ, ότι πεις...

      Διαγραφή
  6. Αυτά που γράφεις Τρούσσα για τον Κοματσιούλη εδω γιατι δεν τα γράφεις και στο LIFO; Δεν τα δημοσιεύει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βλάκα Αρειανέ (ξέρω ποιος είσαι – γράφεις και σχολιάζεις πάντα σαν ηλίθιος) με την περίπτωση του Κοματσιούλη είχε ασχοληθεί παλιά, εκτενώς, ο M.Hulot

      https://el-gr.facebook.com/lifo.mag/posts/776067519092571,

      ενώ κι εγώ τον έχω αναφέρει σε δύο κείμενα στο lifo.gr…

      http://www.lifo.gr/team/book/53269

      http://www.lifo.gr/print/music_feature/76155

      Έριξες καλή ιδέα πάντως, προκειμένου να επιχειρηθεί και κάτι συνολικότερο…

      Διαγραφή
  7. Τέρμα τα τρολ.

    Όποιος θέλει αληθινή κουβέντα ν' αφήσει σχόλιο με avatar (που να έχει νόημα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιατί μόλις ζητάω σχόλια με avatar όλοι οι τρολάδες λουφάζουν;
    Τόσο δύσκολο είναι ν' αφήσουν, έστω και για λίγο, το... αγαπημένο τους σπορ, υπογράφοντας αυτά για τα οποία υποτίθεται πως κόπτονται;
    Απ' ό,τι φαίνεται είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φώντα εάν δεν το έχεις δει,ο Νταλουκας έκανε μια δημοσίευση με θεμα ''ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ – Μία αντιδικτατορική εφημερίδα, από μη κομμουνιστές'' και κράζει εσένα...(!). Μάλιστα αναφέρετε και στο Σωτηρη Κοματσιουλη κάπως υποτιμητικά...!
    Παρόλα αυτά ο Κοματσιουλης του έκανε ενα πολύ ευγενικό σχόλιο στην ανάρτηση του στο facebook (αλλά και στο blog) και εκείνος του απάντησε: ''Αναγνωρίζω ότι έχεις το ταλέντο να προκαλείς, την γενική θυμηδία''.
    Ντροπη του..Κανει ενα ευγενικό σχόλιο ο Κοματσιουλης και αυτός του λεει οτι προκαλεί θυμηδια?! Δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό ο Νταλουκας.
    Εγώ του είπα (σε σχολιο μου στο fb) οτι ειναι ειρωνικός και προκαλεί αντιπάθειες με τον τρόπο που μιλάει γενικότερα...
    Εχει γίνει 100 φορές ρεζίλι με τις ανακρίβειες του. Ακόμα γελάμε με το ''στις 16 Δεκεμβρίου'' αλλά δεν έβαλε μυαλό. Μάλλον του αρέσει να αυτοεξευτελίζεται... δεν υπάρχει άλλη εξήγηση...
    (Ξέρω οτι δεν έχεις facebook και άπλα σε ενημέρωσα)
    Λάμπρος Παπαλάμπρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Λάμπρο και σ’ ευχαριστώ για την ενημέρωση.
      Ένα-ένα.

      Είδα τι έγραψε. Σαχλαμάρες ως συνήθως.
      Όταν ο Νταλούκας «κράζει» εμένα, ξέρεις τι σημαίνει αυτό. Προετοιμάζεται για μεγάλες ξεφτίλες από το δισκορυχείον. Το ’χει η μοίρα του.

      Τώρα, ο Σωτήρης Κοματσιούλης τι του έφταιξε;
      Εμείς δηλαδή τι να πούμε για ’κείνον, όταν γράφει τάχα-δήθεν για… Τέχνη (ξέρεις ε και ο κώλος του γαϊδάρου κάνει τέχνη), παρουσιάζοντάς μας διάφορα φρόκαλα σαν φερέλπιδες καλλιτέχνες; Εμείς να μην τον κράξουμε; Στα τέτοια μας όμως. Δεν πάει να γράφει. Αυτός τα γράφει, αυτός τα διαβάζει και τα «φρούτα» οι… καλλιτέχνες του. Α και η... ΜΑΡΘΑ (παρ' ολίγο να την ξεχάσω!).

      Ο Νταλούκας έχει κάνει… χιουμοριστικές εκπομπές; Θα βουρλιστώ! Ο άνθρωπος αυτός στερείται παντελώς χιούμορ!!
      Αν είχε χιούμορ δεν θα έβγαζε τόση κακία προς εμένα και το δισκορυχείον. Το πιστεύω αυτό. Μόνον άνθρωποι χωρίς χιούμορ μπορεί να είναι τόσο εμπαθείς. Έχω τσακωθεί και μ’ άλλους στο blog –και πολύ σοβαρότερα από τον χαζονταλούκα– και κάποια στιγμή βρεθήκαμε να πίνουμε μπύρες. Γιατί έτσι συμβαίνει με τους κανονικούς ανθρώπους, που ξέρουν να τοποθετούν τα πράγματα σε μια σειρά.

      Και το άλλο (το ίδιο). Εξαιτίας αυτής της εμπάθειάς του προς εμένα ειρωνεύεται απρεπώς έναν ευγενέστατο καλλιτέχνη και εξαιρετικό παιδί – για τα ροκ τραγούδια του οποίου έχω γράψει, εγώ, πολύ καλά λόγια. Το κάνει για να μου πάει κόντρα. Τόσο βλάκας είναι.

      Ο Κοματσιούλης έγραφε τραγουδάρες, όταν άλλοι μεγάλοι… ροκάδες, με τα λεφτά του μπαμπά, δε γνωρίζανε ούτε πόσες χορδές έχει η κιθάρα.

      Τι να μας πει τώρα ο απαράδεκτος για το ελληνικό ροκ; Αν ήταν έστω και λιγάκι σχετικός με το χώρο –και όχι ουρανοκατέβατος– δεν θα είχε θάψει τους Forminx, τον Σαββόπουλο του «Μπάλλου» και του «Βρώμικου Ψωμιού» (τα έχω γράψει αυτά στο «δισκορυχείον») και τους Aphrodite’s Child!!
      Τον αφρό δηλαδή του είδους!!
      Είναι τιμή για τον Σωτήρη Κοματσιούλη (αυτό να του πεις), όταν τον θάβει ο… καράσχετος Νταλούκας!

      Διαγραφή