Γνωστός ο Μάνος Μυλωνάκης τόσο από την παρουσία του στους Your Hand in Mine, όπως και από τις
προσωπικές κυκλοφορίες του “Zyklon”
και “Sólfar”, για τις οποίες έχουμε γράψει και εδώ στο δισκορυχείον. Το πιο
πρόσφατο άλμπουμ τού Μυλωνάκη έχει τίτλο “Festen”, κυκλοφορεί από την καναδέζικη(;) Moderna Records [Recordisc], και αφορά στη μουσική του
για τη θεατρική διασκευή τής φερώνυμης ταινίας (1998) του Thomas
Vinterberg – έργο, που ανέβηκε πέρυσι από το ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Γιάννη
Παρασκευόπουλου, ενώ παίζεται κι εφέτος στο Φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών
Σπουδών, στη Θεσσαλονίκη.
Γνωστός, περαιτέρω, είναι και ο ηχητικός κόσμος τού Μάνου
Μυλωνάκη. Όποιοι, εννοώ, έχουν ακούσει τις προηγούμενες δουλειές του δεν θα
παραξενευτούν από το πώς ηχεί το “Festen”. Ο Μυλωνάκης συγκροτεί, αν δεν έχει ήδη συγκροτήσει από
την εποχή των Your Hand in Mine,
ένα σύστημα μελωδικών και ενορχηστρωτικών απόψεων και προσεγγίσεων, που αφορούν
σ’ ένα κάποιο, ηπίως σοφιστικέ, στυλ chamber pop. Υπάρχουν δηλαδή έγχορδα (βιολί,
βιόλα, τσέλο), που συντρέχουν μαζί με την κιθάρα και τα σύνθια, με το
«σοφιστικέ» να χαρακτηρίζει περισσότερο την minimal προσέγγιση και το «pop» τις διάρκειες (δίλεπτα
και τρίλεπτα κομμάτια βασικά – υπάρχει κι ένα πεντάλεπτο). Επεξηγώντας τους
συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς φθάνουμε, πιθανώς, σιγά-σιγά, στην ουσία των
συνθέσεων του Μυλωνάκη. Πού είναι πoια; Η δημιουργία ηχητικών εικόνων, που να μπορούν να συμπλεύσουν
με τινές οπτικές, μέσα από έναν κώδικα επικοινωνιακό που να μην αναιρεί το απλό
και το κατανοητό. Και τούτο είναι ένα βασικό προσόν των συνθέσεων τού καλού μουσικού.
Η απλότητα των μελωδιών του, οι σύντομες αναπτύξεις, οι λίγες νότες που έχουν
αυταπόδεικτη αξία και όχι το πλεονασματικό και το παραπανίσιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου