ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 53

1/11/2017

Για τους… αφροφουτούρες λοιπόν ένα ακόμη ελληνικό βιβλιαράκι (γιατί έχω κι άλλα…), που δεν γκουγκλίζεται (πράγμα που σημαίνει πως είναι εντελώς άγνωστο) κι ένα κομμάτι από ένα δίσκο, που όταν τον πρωτάκουσα, σ’ εκείνο το βινύλιο-reissue της Soundway, που πλέον είναι ακριβό (ζωντανή ηχογράφηση στα στούντιο της EMI, στην Apapa του Λάγκος, το 1972), έπαθα μεγάλη ταραχή…

https://www.youtube.com/watch?v=-Qs55ooi9js

1/11/2017
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥΣ...
Πάντα είχα την απορία (τρόπος του λέγειν δηλαδή) αυτό τον υπουργό Χουλιαράκη ποιος τον έχωσε σε μια κυβέρνηση της αριστεράς, της όποιας αριστεράς τέλος πάντων, και τι σχέση είχε ποτέ αυτός ο άνθρωπος με τον συγκεκριμένο χώρο. Ο Χουλιαράκης είναι αυτό το απίστευτα ΘΡΑΣΥ και ΚΥΝΙΚΟ άτομο που βγήκε και δήλωσε πριν λίγο πως η φορολογική επιβάρυνση… «είναι μεγάλη για τους έντιμους και συνεπείς φορολογούμενους, για την μεσαία τάξη, είναι μεγάλη για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Αυτό ήταν μία ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ για να βοηθήσουμε τα πιο αδύναμα οικονομικά κοινωνικά στρώματα».
Συνειδητή επιλογή λοιπόν η διάλυση των μεσαίων και φυσικά απολύτως συνειδητός και ο οικονομικός θάνατος εκείνων που υποτίθεται πως βοήθησε, των αδύναμων οικονομικά και κοινωνικά στρωμάτων.
Για το ποιο είναι αυτό το άτομο και τι ρόλο παίζει τα λέει εδώ ο Βαρουφάκης:

«Πάω στον Τσίπρα και του λέω “κοίταξε να δεις, δεν θέλω να θυμώσω τον Δραγασάκη, αλλά ο Χουλιαράκης, που είναι το παιδί που έχει βάλει δίπλα μου, τρώει κλωτσιά τώρα. Μέσα σε δύο μέρες μού έχει βάλει δύο απίστευτες τρικλοποδιές, οι οποίες δεν μπορεί να είναι άσχετες η μία από την άλλη και σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαίες. Εγώ δεν μπορώ να πηγαίνω ούτε στην τρόικα ούτε στο Eurogroup μ’ αυτόν δίπλα μου. Δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη για να μου μεταφέρει πράματα που πρέπει να μου μεταφέρει από τον Βίζερ, πόσο μάλλον που μου μετέφερε για δικά του πράματα που του ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ο Ντέκλαν Κοστέλο”». 

http://unfollow.com.gr/print-edition/gianis-varoufakis-o-moiraios-anthropos-itan-o-xouliarakis

1/11/2017 

Αυτό το «αφροφουτουρισμός» που ακούω από ’δω κι από ’κει (με αφορμή κάτι live στη Στέγη) είναι εντελώς μαρκετινίστικο, προκειμένου να πουληθεί ένα «προϊόν» σε άσχετους πρώτα-πρώτα με τη μουσική (πιτσιρικάδες ή μεγαλύτερους), που νομίζουν ότι η Beyoncé θα μπορούσε να έχει κάποια αισθητική σχέση με τον Sun Ra!! Μάλιστα κάποιοι μιλάνε και για «ρεύμα» από τη δεκαετία του ’50(!) –αν είναι δυνατόν(!)– χώνοντας μέσα οτιδήποτε μαυρέικο από τους αγώνες για τα δικαιώματα των νέγρων στα fifties-sixties, την Angela Davis και τον George Clinton, μέχρι τις σημερινές χιπχοπάδικες αηδίες και τις δηθενιές των πιο αποβλακωμένων DJ sets.

Μάγκες μου μην τρώτε τη χλαπάτσα τού… φουφουτοτουρισμού που σας πλασάρουνε εντέχνως ως κάτι σημαίνον και υπαρκτό και άμα θέλετε να μάθετε λίγα πράγματα παραπάνω για τους μαύρους –ουσιαστικά πράγματα, όχι σαχλαμάρες– από το 5000 π.Χ, μέχρι τον Stokely Carmichael και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ψάξτε και βρείτε, και διαβάστε, αυτό το βιβλίο… Robert Goldston «Η Επανάσταση των Νέγρων» [Καρανάσης, 1972].

1/11/2017

Ελάτε ρε παιδιά τώρα… εσείς που επιχειρείτε να ξανα-μανα-πουλήσετε τραγούδια του Μάνου Λοΐζου από τις εφημερίδες, βαφτίζοντάς τα «εμβληματικά», «συλλεκτικά» κ.λπ. (λόγια της πλάκας δηλαδή). Όλος ο κόσμος έχει Λοΐζο σπίτι του, κι αν δεν έχει πάει στο ΥouTube και βρίσκει.

Τα τραγούδια του Λοΐζου, και τα πολιτικά και τα ερωτικά, είναι από τα πιο φθαρμένα που κυκλοφορούν τα τελευταία 20-25 χρόνια (ας μείνουμε σ’ αυτά) –μετά την αναθέρμανση του εντέχνου– και όλοι βαριούνται πλέον να τ' ακούνε. Φυσικά είναι ωραία τραγούδια, αλλά αυτή η ωραιότητά τους και η σημαντικότητά τους δεν διαφυλάχτηκε μέσα στα χρόνια. Εκτέθηκαν ή τα εξέθεσαν (πείτε όπως θέλετε) ανεπανόρθωτα και στη δισκογραφία (από δω κι από κει) και στις μουσικές σκηνές, και πλέον έχουν χάσει την «έκπληξη» και το «τράνταγμα» που διατηρούσαν, όσο έμεναν «πιο πίσω». Όταν κάτι γίνεται «καραμέλα», όσο σπουδαίο κι αν είναι, απαξιώνεται. Απεναντίας, η συγκρατημένη έκθεση το βοηθάει να μένει πάντα ζωντανό και φρέσκο.
Προσκυνώ Μάνο Λοΐζο, μεγάλος μελωδός, αλλά πλέον μετρημένα, στα δάχτυλα τού ενός χεριού, τραγούδια του μπορώ ν’ ακούσω. Π.χ. το φοβερό loner folk «Κανένας δεν μου μίλησε»...

1/11/2017 

H ΜΠΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ...

Πρόλαβα Πελέ, πριν προλάβω Μαραντόνα. Κι επειδή ήμουν φανατικός ποδοσφαιρόφιλος παλιά (τώρα το σιχαίνομαι το ποδόσφαιρο) λέω πως δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ Πελέ και Μαραντόνα. Ο Βραζιλιάνος ήταν είναι και θα παραμείνει εκτός συναγωνισμού. Ο Πελέ λοιπόν, που έχει πει και τη μεγαλύτερη κουβέντα που έχω ακούσει εγώ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο από παίκτη, όταν τον ρώτησαν… πού είδε τον Κάρλος Αλμπέρτο (που κατέβαινε από δεξιά «τραίνο») και του «έκοψε» την μπάλα δεξιά-μπροστά στον τελικό του Παγκοσμίου ’70 με την Ιταλία, καθώς δεν τον κοιτούσε. Και ο Μάγος απάντησε: δεν τον είδα, ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΑ! Προσέξτε τον Πελέ πού κοιτάει και τι μπαλιά δίνει...
 

1/11/2017

Η ερώτηση, για τα απλά ηλεκτρονικά εισιτήρια, είναι μία (και κανείς δεν έχει ασχοληθεί μ' αυτήν - εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει κάτι): πότε θα βρίσκουμε αυτά τα εισιτήρια στα περίπτερα και στα ψιλικατζίδικα της γειτονιάς μας, ώστε να μην είμαστε αναγκασμένοι να πηγαίνουμε σε σταθμούς του μετρό κ.λπ., για να τ’ αγοράζουμε (σε ουρές ή χωρίς ουρές) ένα-ένα, πέντε-πέντε ή δέκα-δέκα;
Αναπάντητα ερωτήματα, αλλά αυτό σημαίνει... ομαλοποίηση.

31/10/2017

Όταν ακούω τη φράση «σεμινάρια δημιουργικής γραφής» (για υποψήφιους λογοτέχνες) σκέφτομαι πόσο «κουμπούρες» στην Έκθεση, στο σχολείο, θα ήταν πολλοί από τους σύγχρονους συγγραφείς μας.

30/10/2017 

Φιλελέδικες αθλιότητες στο protagon (όπως πάντα).

Να δώσουν λοιπόν το "πλεόνασμα" στους πάσης φύσεως αεριτζήδες-καινοτόμους που πληρώνουν μισθούς της πλάκας (μετά από 8 μήνες), που αβαντάρουν την ανασφάλιστη εργασία, που δεν πληρώνουν υπερωρίες και που άμα είσαι λεχώνα σού λένε μετά από μια βδομάδα, αφότου γέννησες, να πας να δουλέψεις, γιατί αλλιώς θα μείνεις άνεργη… και να μην τα δώσουν στο γέρο που ζει με 4 κατοστάρικα σύνταξη και στον άνεργο μπας και πληρώσει κανα νοίκι – τους οποίους, αφού πρώτα τους καταδικάσανε σε εν ζωή θάνατο, τους φτύνουν κι από πάνω τόσο ξεδιάντροπα αποκαλώντας τους «πελάτες».

Δηλαδή πόσο πιο απάνθρωποι; Πόσο πιο ελεεινοί και τρισάθλιοι;