ACT MUSIC + VISION καινούρια σοδειά, μέρος Ι

VARIOUS: Magic Moments 10 / in the spirit of jazz [9855-2 ACT, 2017]

Ανά τακτά διαστήματα η ACT δίνει στην κυκλοφορία αυτές τις πολύ κατατοπιστικές συλλογές, που περιέχουν, κάθε φορά, κομμάτια τής πιο πρόσφατης παραγωγής της, έτσι κάπως σαν οδηγό προς τους πιο νέους «αναγνώστες» της. Οι συλλογές συνοδεύονται πάντα και από ένα 96σέλιδο, πολύχρωμο, booklet, που αποτελεί τον κατάλογο της εταιρείας (τώρα για τη διετία 2017-18), στον οποίον εικονίζονται εξώφυλλα, ενώ διαβάζουμε line-ups και λοιπά πληροφοριακά στοιχεία.

Στον δέκατο τόμο, που τιτλοφορείται “in the spirit of jazz”, ανθολογούνται κομμάτια των (λέω μόνο τα πρώτα ονόματα) Wolfgang Haffner, Julian & Roman Wasserfuhr, Magnus Lindgren, Lars Danielsson, Youn Sun Nah, Scott DuBois, Three Fall, Dieter Ilg, Adam Bałdych, Régis Gizavo & Nguyên Lê, Mulo Francel Quartet, Viktoria Tolstoy, Jan Lundgren και Ulf & Eric Wakenius – κομμάτια διαλεγμένα μέσα από τις πιο πρόσφατες ολοκληρωμένες δουλειές τους, που παρατάσσονται με γνώση και που δημιουργούν μία «σωστή» και ολοκληρωμένη αφήγηση.

Ναι, είναι ο ήχος της ACT, που μπορεί να άρχεται από την jazz, αλλά στην πορεία καταλήγει να είναι ένα σύγχρονο μουσικό «σώμα», που περιλαμβάνει τα πάντα. Και το rock, και το funk, και το folk, και διάφορα άλλα «αυστηρά» είδη του παρελθόντος, διοχετευμένα πια σ’ ένα ακαθόριστο και πέρα από όρια σύνολο, που μπορεί να αναδεικνύει το crossover σε απόλυτη και ξεχωριστή δημιουργία. Το γνωρίζετε εξάλλου…

WOLFGANG HAFFNER: Kind of Spain [9848-2 ACT, 2017]

Αν το 2015 ήταν το “Kind of Cool”, η απόπειρα του ντραμίστα Wolfgang Haffner να «διαβάσει» την cool jazz των Miles Davis, John Lewis κ.ά., διασκευάζοντας Gershwin και λοιπούς, και συνθέτοντας με γνώμονα τα «ψυχρά» μοτίβα, στο παρόν “Kind of Spain” στο στόχαστρο του γερμανού μουσικού μπαίνει η… Ισπανία. Δεν ξέρω αν το “Kind of Spain” αποκτά ένα επιπρόσθετο ενδιαφέρον λόγω των γεγονότων στην Καταλονία, σε κάθε περίπτωση πάντως είναι ένα σεμνό, «γλυκό» και ουσιαστικό άλμπουμ, που έχει πράγματα να δώσει – πόσω μάλλον όταν άσσοι μουσικοί σαν τους Jan Lundgren πιάνο, Sebastian Studnitzky τρομπέτα, Daniel Stelter κιθάρα, Christopher Dell βιμπράφωνο και Lars Danielsson μπάσο συμμετέχουν στο team.

Ο Haffner και συνθέτει (μόνος του και μαζί με άλλους) και διασκευάζει. Ξεκινώντας, δε, από τις versions, ώστε να δώσουμε κι ένα στίγμα, εδώ στο “Kind of Spain” ακούγονται κλασικά και λιγότερο κλασικά θέματα των Chuck Mangione (“Children of Sanchez”), Vicente Amigo (“Tres notas para decir te quiero”), Joaquín Rodrigo (“Concierto de Aranjuez”), Francisco Tárrega (“Recuerdos de la Alhambra”, “Capricho arabe”) και Chick Corea (“Spain”), που οπωσδήποτε «ισπανοποιούν» στο έπακρο το συνολικό αποτέλεσμα, ενώ και οι πρωτότυπες συνθέσεις έχουν πράγματα να πουν, όχι μόνο γιατί επηρεάζονται άλλοτε ολοφάνερα και άλλοτε λιγότερο από το flamenco και το γενικότερο ιβηρικό folklore, αλλά και γιατί κατορθώνουν να στέκονται επί ίσοις όροις μέσα στο γενικότερο project (το έξοχο “El faro”, για παράδειγμα, του Haffner). Η κιθάρα του Stelter έχει βεβαίως πρωταγωνιστικό ρόλο εδώ, όμως και τα υπόλοιπα όργανα (πιάνο, τρομπέτα, βιμπράφωνο) παίρνουν χρόνους, και βεβαίως το rhythm section, με τους Danielsson και Haffner να έχουν μερικές πολύ ωραίες συνομιλίες (“Pasodoble”).

Το “Kind of Spain” είναι ένα άλμπουμ που σε κερδίζει πανεύκολα με τον λυρισμό-ρομαντισμό του, την cool ατμόσφαιρά του και φυσικά με τα πέραν πάσης κριτικής παιξίματά του.

BUGGE WESSELTOFT: Everybody Loves Angels [9847-2 ACT, 2017]

Μπορεί να έχουν περάσει 20 χρόνια από ’κείνο το ιστορικό πλέον (γιατί όχι;) άλμπουμ του νορβηγού πιανίστα Bugge Wesseltoft, που έφερνε έναν άλλον αέρα στη future jazz (στο “New Conception of Jazz” αναφέρομαι), όμως ποτέ δεν είναι αργά για έναν μουσικό της κλάσης του Νορβηγού να κοιτάξει πίσω, στο παρελθόν, και να δει «διαμάντια» του χθες κάτω από ένα άλλο πρίσμα. Βοηθάει ο χώρος εδώ, η καθεδρική των νησιών Lofoten (Νορβηγία), εκεί επάνω στον αρκτικό κύκλο, στην οποία είναι ηχογραφημένο το “Everybody Loves Angels” και βεβαίως το ρεπερτόριο, που αποτελείται από κομμάτια των Paul Simon, Jimi Hendrix, Cat Stevens, Bob Dylan, Rolling Stones, Beatles, συν τις απαραίτητες προσαρμογές τού Wesseltoft σε παραδοσιακά, Μπαχ και λοιπά.

Σόλο πιάνο λοιπόν, γραμμένο μέσα σε εκκλησία, με όλα τα απαραίτητα ντεσού… παραταγμένα. Περιβάλλον, το οποίον επιβάλλεται δια της ηρεμίας-ησυχίας και της επιβλητικότητάς του, και από ’κει και πέρα ένα Steinway πιάνο κι ένας πιανίστας, που ερμηνεύει θωπευτικά, απέριττα, με παύσεις, με καθαρές νότες που πέφτουν αργά, που εναρμονίζει με σύνεση, δημιουργώντας μία χαμηλών τόνων τελετουργία.

Έχει κάτι το καθαρτήριο το “Everybody Loves Angels” και όσο κι αν φαίνεται προφανές (Νορβηγία, πιανίστας, εκκλησία…) δεν παύει να εκπλήσσει με την τελειότητα και με την αρμονία του.

MAGNUS LINDGREN: Stockholm Underground [9846-2 ACT, 2017]

Μπορεί δίσκοι σαν το “Memphis Underground” [Atlantic, 1969] του Herbie Mann να μην ξαναγίνονται, αλλά το γεγονός πως μπορεί να γίνονται δίσκοι σαν το “Stockholm Underground” δεν είναι μικρό πράγμα (για το τώρα) και ως τέτοιο (ως μη μικρό πράγμα) αξίζει να το αντιμετωπίσουμε.

Τι έχουμε λοιπόν εδώ;

Μια προσπάθεια για ένα ανεπαίσθητο tribute (ας το πούμε έτσι) σ’ εκείνο το κλασικό LP των sixties, από μιαν ομάδα σύγχρονων βορειοευρωπαίων μουσικών (ή και Αμερικανών, που θεωρούνται Βορειοευρωπαίοι από δεκαετίες) που... τα σπάει. Magnus Lindgren φλάουτο, Daniel Karlsson fender rhodes, Henrik Janson κιθάρα, Lars DK Danielsson ηλεκτρικό μπάσο, Per Lindvall ντραμς και δίπλα τους ο σπουδαίος Eric Bibb κιθάρες, φωνή, οι Till Brönner τρομπέτα και Nils Landgren τρομπόνι, και ακόμη η Ida Sand φωνή. Όλοι αυτοί δίνουν πνοή στις συνθέσεις του άλμπουμ, που είναι οι περισσότερες πρωτότυπες – καθώς υπάρχουν και δυο versions στο “Chain of fools” του Don Covay, που είχε πει η Aretha Franklin και στο “A whiter shade of pale” των Procol Harum.

Σε τέτοια άλμπουμ μετράει οπωσδήποτε η συνθετική επάρκεια των ατόμων που συμμετέχουν στα… γραπτά, η εκτελεστική ικανότητα, το ηχογραφικό timing και φυσικά η παραγωγή. Υπάρχει και κάτι άλλο, όμως, που βγαίνει πάνω απ’ αυτά, και το αντιλαμβάνεσαι καθ’ όλη τη διάρκεια της ακρόασης, καθώς στρίβει το “Stockholm Underground” στο CD-player. Είναι το κέφι. Η διάθεση των μουσικών, να παίξουν χαλαρά και όμορφα, και κυρίως με τη σιγουριά πως δεν έρχονται για να ανατρέψουν κάτι, αλλά για να ευχαριστηθούν και να γλεντήσουν. Και αυτό είναι που περνάει και στο ακροατήριο… με κομμάτια όπως τα φοβερά “Message from Kaknäs” και “Mr. Mann”, όπως και με όλα τα υπόλοιπα.

Η ACT Music + Vision εισάγεται στη χώρα μας από την AN Music