LOSEN RECORDS νέες κυκλοφορίες από τον ευρωπαϊκό βορρά

NINA PEDERSEN: Eyes Wide Open [Losen LOS 184-2, 2017]

Τραγουδίστρια (και τραγουδοποιός) γεννημένη στη Νορβηγία είναι η Nina Pedersen, με καριέρα όμως που ξετυλίγεται τόσο στην πατρίδα της, όσο και στην Ιταλία. Στη Ρώμη εξάλλου είναι ηχογραφημένο (το καλοκαίρι του ’16) το τελευταίο άλμπουμ της “Eyes Wide Open”, που περιλαμβάνει εφτά δικά της τραγούδια και μια διασκευή στο “Ribbon of sand” των John Surman και Karin Krog. Είπαμε τη μαγική λέξη; Ναι, γιατί η Karin Krog έχει επηρεάσει την Pedersen στον τρόπο τραγουδίσματός της και αυτό μόνον ως θετικό θα μπορούσε να εκτιμηθεί (η Krog, που έχει γράψει και τα θερμά λόγια για την Pedersen στο μέσα μέρος του digipak).

Δεν είναι «χθεσινή» η Nina Pedersen. Με καριέρα σε πολλά και διαφορετικά μέτωπα (διάβασα κάπου πως έχει τραγουδήσει ακόμη και με trip-hop ιταλικό σχήμα εκεί προς τις αρχές του αιώνα) δείχνει (και είναι) «ψημένη» ως καλλιτέχνιδα, με ολοφάνερη άνεση στην αντιμετώπιση των τόσων διαφορετικών εκφραστικών καταστάσεων, που απαιτούν οι ρόλοι της. Και από τέτοιους (ρόλους) διαθέτει αρκετούς το “Eyes Wide Open”, γιατί τα τραγούδια της Pedersen, μέσα στην απλότητά τους, μιλούν για πολλά και διαφορετικά πράγματα – χωρίς ποτέ να χάνουν τον ενδιαφέρουν τους, όταν καταπιάνονται και με φιλοσοφικά να-τα-πούμε-έτσι θέματα. Μερικά απ’ αυτά, δε, είναι καταπληκτικά και σαν σύνολο (μουσικές, στίχοι, ερμηνείες, συνολικότερο δόσιμο), όπως το “Me, myself & I” π.χ. (άσμα που περιστρέφεται γύρω από τη δημιουργική μοναξιά, έχοντας άψογη ερμηνεία από την Pedersen και πολύ ωραία πλήκτρα από τον Pierpaolo Principato) ή το “Granny’s waltz” (που έχει αγαπησιάρικο νοσταλγικό θέμα και είναι… βαλσάρα, όχι βαλσάκι).

Πολύ καλό και οριοθετημένο άλμπουμ από την Nina Pedersen και την μπάντα της, που περιλαμβάνει ακόμη πλήκτρα, κοντραμπάσο, ντραμς, ηλεκτρονικά, τρομπέτα και σαξόφωνα στο setting.

ANDREAS DREIER TRIO: But Not for Me [Losen LOS 175-2, 2017]

Δεν δείχνει με την πρώτη, αλλά είναι. Για το “But Not for Me” ο λόγος, το tribute του Andreas Dreier Trio στον περίφημο Ahmad Jamal και το τρίο του (με τους Israel Crosby μπάσο, Vernell Fournier ντραμς) από τα late fifties-early sixties. Ένα τρίο (εκείνο του πιανίστα Jamal), που πέρασε στην ιστορία βασικά για τις ντελικάτες αποδόσεις του στα τζαζ στάνταρντ, συνδυάζοντας χαμηλούς τόνους, εσωτερική δύναμη και υψηλή βιρτουοζιτέ. Σ’ αυτές πάνω-κάτω τις γραμμές κινείται και το τρίο τού δανού κοντραμπασίστα Andreas Dreier, το οποίο συναποτελούν ο Νορβηγός Bjørn Vidar Solli κιθάρες και ο Αυστραλός Adam Pache ντραμς. Φυσικά, υπάρχει εδώ μια διαφορά, το τρίο πιάνο-μπάσο-ντραμς του Ahmad Jamal έχει… μετατραπεί σ’ ένα κιθάρα-μπάσο-ντραμς, χωρίς, φυσικά, τούτο να εμποδίζει το καινούριο τρίο να φανεί αντάξιο της αποστολής του. Να δημιουργήσει δηλαδή ένα «έξυπνο», απλό και φυσικό άλμπουμ, στο οποίο πρωταγωνιστούν οι αβίαστες φράσεις του Bjørn Vidar Solli στις κιθάρες, κάτω από τις οποίες δρα στηρικτικά το ρυθμικό τμήμα, που διακρίνεται για την το ίδιο μελετημένη απλότητά του.

Αν στην απλότητα ενυπάρχει πάντα(;) μια μαγεία τότε τούτο εδώ το CD το επιβεβαιώνει.

MATHILDE GROOSS VIDDAL FRIENSEMBLET ft. Naïssam Jalal: Out of Silence [Giraffa GIR 1706]

Περίεργο άλμπουμ, που διανέμεται από τη Losen, το “Out of Silence” συγκεντρώνει jazz, φυσικά, μα ακόμη ethnic και αβαντγκαρντίστικα στοιχεία, καθώς οδηγείται από τη νορβηγίδα σαξοφωνίστρια και κλαρινετίστρια Mathilde Grooss Viddal, έχοντας ως guest την σύρια φλαουτίστρια Naïssam Jalal. Ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο γυναικεία πρόσωπα, ας το πούμε έτσι, υπάρχουν οι Friensemblet, μια 12μελής πολυεθνική ομάδα (σαξόφωνα, τρομπέτες, τρομπόνια, ηλεκτρονικά, βιολιά, κοντραμπάσο, ντραμς και διάφορα κρουστά της Ανατολής, όπως darbouka, riq κ.λπ.), που δίνει ένα πιο ολοκληρωμένο σχήμα στις μουσικές τού “Out of Silence”.

Προσπαθώ να καταλάβω ποιες είναι οι εγνωσμένες αναφορές των Friensemblet και μάλλον καταλήγω σ’ ένα συνδυασμό μιας κάποιας ελευθερίας, που συναντούσες σε σχήματα σαν τη θρυλική Liberation Music Orchestra π.χ. και την κατασκευή ενός πιο σύνθετου oriental fusion, με τον τρόπο που το έστειλε στην κορυφή ο Rabih Abou-Khalil. Εντάξει, μπορεί να χωράνε κι άλλα πράγματα ανάμεσα, τής πιο τυπικής ethnic-era, αλλά χοντρικά, εδώ, έχουμε αυτό το ύφος της fusion-jazz, με τις αναφορές στις «μουσικές του κόσμου» (της Ανατολής εν προκειμένω) με την κάπως λυπητερή αισθητική κατάληξη. Δεν ξέρω αν έχει και μιαν αίσθηση ρέκβιεμ, θέλω να πω, το “Out of Silence” (αυτή την εντύπωση πάντως έχω), όταν οι συνθέσεις αναπτύσσονται με πιο αφηγηματικό τρόπο – καθότι υπάρχουν και πιο αφηρημένα tracks, στα οποία ο αυτοσχεδιασμός παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο σε σχέση με το κάπως πιο έτοιμο και το προαποφασισμένο. Έχει τέτοια κομμάτια το CD, όπως τα “Animal farm I”, “II” και “III” κάπου στη μέση του άλμπουμ, πριν ολοκληρωθεί τούτο με τρία πολύ ιδιαίτερα tracks, με την Jalal να φτιάχνει απίθανα περιβάλλοντα, τελείως λιτά και υποβλητικά, πριν το έσχατο “Nomades” με το εντυπωσιακό και κάπως progressive κλείσιμο.

Πολύ μυστήριος, πολύ ιδιαίτερος και σίγουρα αξιολογότατος δίσκος, που θέλει τις ακροάσεις του για ν’ αποδώσει τα μέγιστα…

Επαφή: www.losenrecords.no