Πέθανε τις προάλλες (30 Οκτωβρίου) ο Daniel Viglietti στα 78
του, ο μέγιστος folkist της Ουρουγουάης.
Τώρα βέβαια μπορεί να πουν κάποιοι… folkist της Ουρουγουάης,
σιγά τα ωά. Δεν είναι όμως έτσι, γιατί κάποτε γράφανε ακόμη και τα περιοδικά
στην Ελλάδα για τον Viglietti (και δεν εννοώ μόνο το ειδικό «Λατινική
Αμερική»), ενώ τραγούδια του έπαιζε ακόμη και ο Ζακ
Μεναχέμ στο ραδιόφωνο.
Ο Viglietti, που έγινε γνωστός
μέσω της γενικότερης άνθησης
τού λατινοαμερικάνικου φολκ-αριστερού τραγουδιού στα σίξτις και τα
σέβεντις, ήταν πολύ γνωστός και στην Ευρώπη, γενικότερα, αφού τα άλμπουμ του
τυπώνονταν στη Γαλλία από την Le Chant Du Monde.
 |
| Ορίστε και άρθρο του Daniel Viglietti για το νέο λατινοαμερικάνικο τραγούδι, από ελληνικό περιοδικό της δεκαετίας του '80 |
Για ακούστε εδώ κάτι από το αριστούργημα του Viglietti “Tropicos” του 1973, όταν τον συνόδεψαν οι Κουβανοί Grupo De Experimentación Sonora Del ICAIC…
Maria Markouli
ΑπάντησηΔιαγραφήαχ ρε Φώντα! να' σαι καλά-- καμμιά φορά νομίζω οτι γράφουμε απλά για μας. Κι ωραίο κομμάτι διάλεξες.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Για μας και για 5-10 άλλους. Μια χαρά είναι κι έτσι Μαρία...
Maria Markouli
-μαζί σου!
Βέρα Βασιλείου-Πέτσα
Ευχαριστούμε, Φώντα, για την ανακοίνωση της θλιβερής είδησης και για το υπέροχο κομμάτι του Viglietti.
Lampros Triantafillou
Ωραίο κομμάτι, αλλά εκπληκτικό "τελείωμα".
Το "πρόβλημα" με την φολκ είναι ότι το άλογο που σέρνει το κάρο είναι ο στίχος. Και εάν δεν μπορείς να παρακολουθήσεις την ιστορία που αφηγείται ο τροβαδούρος, η μουσική δεν μπορεί να σε κρατήσει τόσο όσο σε άλλα είδη. Στα Αγγλικά που τα κουτσοκαταφέρνουμε, οι αντίστοιχοι καλλιτέχνες έχουν την αναγνώριση που τους αξίζει. Στα Ισπανικά ή τα Ιταλικά το πράγμα δυσκολεύει. Τον Βιλιέτι δεν τον ήξερα, αλλά προσπάθησα να ακούσω πχ Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ ή Φακούντο Καμπράλ, αλλά το γλωσσικό στάθηκε ανυπέρβλητο εμπόδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστό είναι αυτό γενικά – γενικά όμως.
ΔιαγραφήΤο λέω γιατί σε δίσκους μη αγγλόφωνων φόλκιστ υπάρχουν συχνά στα ένθετα και οι στίχοι τους στις γλώσσες των εκδόσεων των δίσκων. Π.χ. σε βρετανικά LP του Victor Jara μπορείς να βρεις τους στίχους του και στα αγγλικά, σε γαλλικά του Viglietti υπάρχουν οι στίχοι του και στα γαλλικά. Και σε ελληνικά περιοδικά έχουν μεταφραστεί στίχοι λατινοαμερικάνων. Εντάξει… ψύλλοι στ’ άχυρα θα μου πεις…
Πάντως στις μέρες μας με τον translator είναι πια εύκολο αν όχι να μεταφράσεις, τουλάχιστον να καταλάβεις καλά τι λένε οι στίχοι των μη αγγλόφωνων.
Αλίμονο αν χρειαζόταν να γνωρίζουμε τους στίχους των τραγουδιών για να μπορούμε να εκτιμούμε την ποιότητα της μουσικής. Αν δεν μπορεί να μας κρατήσει η ίδια η μουσική και η εκφραστικότητα της φωνής, δεν φταίει η άγνοια των νοημάτων. Φταίει η μουσική που δεν μπόρεσε να μας συγκινήσει. Η μπορεί να φταίει το γούστο μας. Αλίμονο.
ΑπάντησηΔιαγραφή