ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 59

28/11/2017

1968

Βλέποντας το διαφημιστικό από την καινούρια ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «1968», που αναφέρεται στο θρίαμβο της ΑΕΚ επί της Σλάβια Πράγας, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στον τελικό του Κυπέλου Κυπελούχων στο μπάσκετ (Απρίλιος 1968), ήμουν σίγουρος πως θα εύρισκα κάποια μαλακία… ακόμη και στο τρέιλερ. Συνέβη!

Κάπου στο 1:00 λεπτό, λοιπόν, ακούγεται απόσπασμα από το «Σε περιμένω τ’ άλλο καλοκαίρι» της Έλενας, που κυκλοφόρησε δύο χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1970!
Χιλιάδες τραγούδια κυκλοφορούσαν πριν τον Απρίλιο του ’68, παρά ταύτα οι… ερευνητές της ταινίας βρήκαν να βάλουν ένα μεταγενέστερο!  

Μπράβο παλικάρια μου, άξιος ο μισθός σας!

28/11/2017 

Δεν ξέρω τι έγινε με τον Καμμένο και με την πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία, όμως εκείνο που ξέρω είναι ένα.

Για 2-3 δεκαετίες η Ελλάδα ήταν σύμμαχος των προοδευτικών Αράβων της Μέσης Ανατολής και του Μαγκρέμπ. Των κυβερνήσεων των Μπααθιστών, των Παλαιστινίων, της Τζαμαχιρίας κ.λπ. Δεν ήταν ποτέ αρωγός των συμφερόντων των δολοφονικών και φασιστικών καθεστώτων της περιοχής.

Τώρα η ατζέντα άλλαξε. Σύμμαχοί μας είναι πια οι δερβέναγες τού Ισραήλ, η αιγυπτιακή χούντα και οι σαουδάραβες εγκληματίες. Και κάνουμε και μπίζνες μ’ όλους αυτούς, μέσω της κυβέρνησης της δηθεναριστεράς, δίνοντάς τους όπλα, μοιράζοντας "οικόπεδα" κ.λπ. Είμαστε για φτύσιμο… 

27/11/2017

Οι ανταλλαγές δίσκων ήταν πάντα μέσα στα ενδιαφέροντά μου. Ιδίως με trade partners από το εξωτερικό στη μακάρια για τέτοια πράγματα δεκαετία του ’90 (όταν οι λέξεις ebay και discogs ήταν ακόμη ανύπαρκτες). Και οι «τυφλές» ανταλλαγές, όταν οι δίσκοι άλλαζαν χέρια χωρίς τα… συμβαλλόμενα μέρη να τους γνωρίζουν ή να τους έχουν ακούσει, ήταν ακόμη καλύτερες. 

Προχθές, λοιπόν, αντάλλαξα με φίλο κι έτσι έφθασαν στα χέρια μου αυτά τα δύο γαλλικά φολκ LP, που είναι άγνωστα γενικώς και που δεν τα έχω ακούσει ακόμη για να πω μια γνώμη (εμπιστεύομαι όμως το γούστο εκείνου που μου τα έδωσε).

VANDEN: La Vague Noire [Editions Pluriel, 1983]
CHICHOMEIA: Rogaton de Bleu / Folk Electrique Occitan [Revolum 1980?]

Ακούω, τώρα, μαζί με σας…

27/11/2017

Διάβασα την ηλεκτρονική διαδικασία που απαιτείται για το κοινωνικό μέρισμα και φτύνω τον κόρφο μου που δε γεννήθηκα… φτωχός.

Υπάρχει εντύπωση πως επειδή όλα γίνονται ηλεκτρονικά είναι συγχρόνως και εύκολα. Και πως κάθε φουκαράς, κάθε βασανισμένος, έχει τη δυνατότητα και το κουράγιο να κάθεται μπροστά από ένα PC και να πληκτρολογεί την κατάντια του. Ή μήπως του περισσεύουν τα 30άρια ή τα 50άρια για τους λογιστές, προκειμένου να κάνει τη δουλειά του;

Οι κάφροι της «Α»ΑΔΕ («Ανεξάρτητη» Αρχή Δημοσίων Εσόδων – αυτή δεν είπαμε πως μας κυβερνά;) έχουν όλα τα στοιχεία έτοιμα. Τίποτα καινούριο δεν υπάρχει, που να μην το γνωρίζουν, ώστε να πιστώσουν στους λογαριασμούς των ανθρώπων τα φιλοδωρήματα. Απλώς θέλουν να υποβάλλουν στο ηλεκτρονικό μαρτύριο χιλιάδες άφραγκους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως κάποιοι δεν θα την παλέψουν (θα ξεχαστούν ή θα αδιαφορήσουν) κι έτσι θα τους μείνει και ο… μπουναμάς.

 Γι’ άλλη μια φορά… ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ ΤΟΥΣ. 

26/11/2017 

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΕΖΟΥ ΣΤΗΝ TV, ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ (σ.σ. δεν την είδα, ό,τι είδα είναι από το YouTube)

O Γιάννης Μπέζος είναι εκείνος ο ηθοποιός, που νομίζει, πλην των όποιων ή όσων άλλων, πως είναι και καλός τραγουδιστής. Εντάξει, η φωνή του είναι τοποθετημένη, αλλά ο ίδιος τραγουδάει τελείως… αναίσθητα, όταν δεν γκαρίζει σαν γάιδαρος. Περαιτέρω, ο Μπέζος είναι ένα ούλτρα ψωνισμένο άτομο, που νομίζει ότι είναι κάτι ξεχωριστό, χωρίς κάτι τέτοιο να ξεπηδά από τον δημόσιο λόγο του – ο οποίος είναι κοινός, ου μην αλλά και απλοϊκός (πέραν τού… αν συμφωνείς ή όχι μ’ αυτά που λέει). Δεν φαίνεται δηλαδή πως αυτός ο λόγος προέρχεται από έναν άνθρωπο με κάποια ευρύτερη σκέψη και κουλτούρα.

 Στη δουλειά του, στο εσωτερικό της δουλειάς του, μπορεί να είναι αυστηρός και συνεπής (έτσι λέει ο ίδιος δηλαδή), αλλά εκείνο που βγάζει προς τα έξω μοιάζει να είναι καλό (τούτο λέει ο κόσμος, αν και προσωπικά έχω βάσιμες αντιρρήσεις και γι' αυτό) μόνο για την τηλεόραση.

 Ο Μπέζος έχει καταφερθεί επανειλημμένως κατά εκπομπών της TV με μπλα-μπλα, κουτσομπολιά, life-style κ.λπ., αυτός ένας «λαϊκός θεατρίνος» (έτσι αυτοαποκαλείται), αλλά… πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις όλο σ’ αυτές τις εκπομπές έχει στασίδι (Λιάγκας, Μενεγάκη, Στεφανίδου, Παπαδημητρίου, Σεφερλής κ.λπ.).

Τον Μπέζο τον νοιάζει η προβολή –πεθαίνει για να είναι στο γυαλί και να λέει τη γνώμη του– εν αντιθέσει με το φίλο του Γιάννη Φέρτη, που αδιαφορεί εντελώς για την προβολή, προστατεύοντας και τις απόψεις του και όσα πράττει στη δουλειά του.

 Όπου έχω δει τον Μπέζο (TV, θέατρο, κινηματογράφος) ήταν πάντα μέτριος, με πανομοιότυπο παίξιμο, κινησιολογία, μορφασμούς κ.λπ. (χάλια σε δραματικούς ρόλους), ενώ τον ξεχωρίζω μόνον ως Δόγκανο στο δεύτερο «Εκείνες κι Εγώ». Να ήταν άραγε το κείμενο του Κώστα Πρετεντέρη, η συγκυρία ή κάτι άλλο; Δεν ξέρω. Εξάλλου κι ένας μέτριος συνθέτης πάντα μπορεί να γράψει ένα καλό τραγούδι. Ή κι έναν καλό δίσκο ακόμη-ακόμη…  

26/11/2017 

Τα άσχημα νέα συνεχίζονται.

Πέθανε και ο Αντώνης Στεφανίδης, από τους Vikings στα σίξτις, αργότερα με καριέρα στη Γαλλία (συνθέσεις του έχoυν πει οι Enrico Macias, Serge Lama, Richard Anthony κ.ά.) και μετά με πολλά ελαφρολαϊκά δοσμένα σε γνωστούς έλληνες τραγουδιστές (Μοσχολιού, Πάριος, Μαρινέλλα, Βοσκόπουλος, Πουλόπουλος, Πασχάλης, Γλυκερία, Μπέσσυ Αργυράκη, Ελένη Δήμου…).

24/11/2017 

Τραπεζώσαμε στο Μέγαρο Μουσικής τον πρόεδρο της Κύπρου, τον Αναστασιάδη, για να μας πει πώς βγήκε, παλικαρίσια, η Κύπρος από το μνημόνιο!

Να σου πω εγώ πρόεδρε πώς βγήκες από το μνημόνιο – γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος για να βγεις παρά μονάχα ΕΝΑΣ, αλλά δεν τον λες, τον κρύβεις, γιατί ντρέπεσαι και προτιμάς να λες μπαρούφες.

Με φτωχοποίηση του 30% του πληθυσμού σου βγήκες, με το 1/3 του πληθυσμού σου μπατίρηδες δηλαδή και με το μισό από το άλλο τρίτο να πηγαίνει φουλ για φαλίρισμα.
Κι έχεις και το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ στις μονογονεϊκές οικογένειες, που χτυπάει το 60%. Άιντε και σ’ ανώτερα… 

24/11/2017

To βραβείο που πήρε ο Τσίπρας στη Γαλλία, για τη στροφή (διάβαζε ξεπούλημα) που έκανε στην πολιτική του, το είχαν πάρει πριν από κείνον ο διεφθαρμένος "χασάπης" Ρίτσαρντ Νίξον, ο εγκληματίας πολέμου Μεναχέμ Μπέγκιν και ο ρατσιστής Φρεντερίκ ντε Κλερκ. Όλοι αυτοί άλλαξαν βρακί κι έγιναν «καλά παιδιά» στη διαδρομή…
Πάρε και κατάλαβε, τώρα, ποια είναι η κατάντια της σύγχρονης «αριστεράς»…