Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 53

1/11/2017
Για τους… αφροφουτούρες λοιπόν ένα ακόμη ελληνικό βιβλιαράκι (γιατί έχω κι άλλα…), που δεν γκουγκλίζεται (πράγμα που σημαίνει πως είναι εντελώς άγνωστο) κι ένα κομμάτι από ένα δίσκο, που όταν τον πρωτάκουσα, σ’ εκείνο το βινύλιο-reissue της Soundway, που πλέον είναι ακριβό (ζωντανή ηχογράφηση στα στούντιο της EMI, στην Apapa του Λάγκος, το 1972), έπαθα μεγάλη ταραχή…

1/11/2017
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥΣ...
Πάντα είχα την απορία (τρόπος του λέγειν δηλαδή) αυτό τον υπουργό Χουλιαράκη ποιος τον έχωσε σε μια κυβέρνηση της αριστεράς, της όποιας αριστεράς τέλος πάντων, και τι σχέση είχε ποτέ αυτός ο άνθρωπος με τον συγκεκριμένο χώρο. Ο Χουλιαράκης είναι αυτό το απίστευτα ΘΡΑΣΥ και ΚΥΝΙΚΟ άτομο που βγήκε και δήλωσε πριν λίγο πως η φορολογική επιβάρυνση… «είναι μεγάλη για τους έντιμους και συνεπείς φορολογούμενους, για την μεσαία τάξη, είναι μεγάλη για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Αυτό ήταν μία ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ για να βοηθήσουμε τα πιο αδύναμα οικονομικά κοινωνικά στρώματα».
Συνειδητή επιλογή λοιπόν η διάλυση των μεσαίων και φυσικά απολύτως συνειδητός και ο οικονομικός θάνατος εκείνων που υποτίθεται πως βοήθησε, των αδύναμων οικονομικά και κοινωνικά στρωμάτων.
Για το ποιο είναι αυτό το άτομο και τι ρόλο παίζει τα λέει εδώ ο Βαρουφάκης:
«Πάω στον Τσίπρα και του λέω “κοίταξε να δεις, δεν θέλω να θυμώσω τον Δραγασάκη, αλλά ο Χουλιαράκης, που είναι το παιδί που έχει βάλει δίπλα μου, τρώει κλωτσιά τώρα. Μέσα σε δύο μέρες μού έχει βάλει δύο απίστευτες τρικλοποδιές, οι οποίες δεν μπορεί να είναι άσχετες η μία από την άλλη και σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαίες. Εγώ δεν μπορώ να πηγαίνω ούτε στην τρόικα ούτε στο Eurogroup μ’ αυτόν δίπλα μου. Δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη για να μου μεταφέρει πράματα που πρέπει να μου μεταφέρει από τον Βίζερ, πόσο μάλλον που μου μετέφερε για δικά του πράματα που του ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ο Ντέκλαν Κοστέλο”». 

1/11/2017 
Αυτό το «αφροφουτουρισμός» που ακούω από ’δω κι από ’κει (με αφορμή κάτι live στη Στέγη) είναι εντελώς μαρκετινίστικο, προκειμένου να πουληθεί ένα «προϊόν» σε άσχετους πρώτα-πρώτα με τη μουσική (πιτσιρικάδες ή μεγαλύτερους), που νομίζουν ότι η Beyoncé θα μπορούσε να έχει κάποια αισθητική σχέση με τον Sun Ra!! Μάλιστα κάποιοι μιλάνε και για «ρεύμα» από τη δεκαετία του ’50(!) –αν είναι δυνατόν(!)– χώνοντας μέσα οτιδήποτε μαυρέικο από τους αγώνες για τα δικαιώματα των νέγρων στα fifties-sixties, την Angela Davis και τον George Clinton, μέχρι τις σημερινές χιπχοπάδικες αηδίες και τις δηθενιές των πιο αποβλακωμένων DJ sets.
Μάγκες μου μην τρώτε τη χλαπάτσα τού… φουφουτοτουρισμού που σας πλασάρουνε εντέχνως ως κάτι σημαίνον και υπαρκτό και άμα θέλετε να μάθετε λίγα πράγματα παραπάνω για τους μαύρους –ουσιαστικά πράγματα, όχι σαχλαμάρες– από το 5000 π.Χ, μέχρι τον Stokely Carmichael και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ψάξτε και βρείτε, και διαβάστε, αυτό το βιβλίο… Robert Goldston «Η Επανάσταση των Νέγρων» [Καρανάσης, 1972].

1/11/2017
Ελάτε ρε παιδιά τώρα… εσείς που επιχειρείτε να ξανα-μανα-πουλήσετε τραγούδια του Μάνου Λοΐζου από τις εφημερίδες, βαφτίζοντάς τα «εμβληματικά», «συλλεκτικά» κ.λπ. (λόγια της πλάκας δηλαδή). Όλος ο κόσμος έχει Λοΐζο σπίτι του, κι αν δεν έχει πάει στο ΥouTube και βρίσκει.
Τα τραγούδια του Λοΐζου, και τα πολιτικά και τα ερωτικά, είναι από τα πιο φθαρμένα που κυκλοφορούν τα τελευταία 20-25 χρόνια (ας μείνουμε σ’ αυτά) –μετά την αναθέρμανση του εντέχνου– και όλοι βαριούνται πλέον να τ' ακούνε. Φυσικά είναι ωραία τραγούδια, αλλά αυτή η ωραιότητά τους και η σημαντικότητά τους δεν διαφυλάχτηκε μέσα στα χρόνια. Εκτέθηκαν ή τα εξέθεσαν (πείτε όπως θέλετε) ανεπανόρθωτα και στη δισκογραφία (από δω κι από κει) και στις μουσικές σκηνές, και πλέον έχουν χάσει την «έκπληξη» και το «τράνταγμα» που διατηρούσαν, όσο έμεναν «πιο πίσω». Όταν κάτι γίνεται «καραμέλα», όσο σπουδαίο κι αν είναι, απαξιώνεται. Απεναντίας, η συγκρατημένη έκθεση το βοηθάει να μένει πάντα ζωντανό και φρέσκο.
Προσκυνώ Μάνο Λοΐζο, μεγάλος μελωδός, αλλά πλέον μετρημένα, στα δάχτυλα τού ενός χεριού, τραγούδια του μπορώ ν’ ακούσω. Π.χ. το φοβερό loner folk «Κανένας δεν μου μίλησε»...

1/11/2017 
H ΜΠΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ...
Πρόλαβα Πελέ, πριν προλάβω Μαραντόνα. Κι επειδή ήμουν φανατικός ποδοσφαιρόφιλος παλιά (τώρα το σιχαίνομαι το ποδόσφαιρο) λέω πως δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ Πελέ και Μαραντόνα. Ο Βραζιλιάνος ήταν είναι και θα παραμείνει εκτός συναγωνισμού. Ο Πελέ λοιπόν, που έχει πει και τη μεγαλύτερη κουβέντα που έχω ακούσει εγώ στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο από παίκτη, όταν τον ρώτησαν… πού είδε τον Κάρλος Αλμπέρτο (που κατέβαινε από δεξιά «τραίνο») και του «έκοψε» την μπάλα δεξιά-μπροστά στον τελικό του Παγκοσμίου ’70 με την Ιταλία, καθώς δεν τον κοιτούσε. Και ο Μάγος απάντησε: δεν τον είδα, ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΑ! Προσέξτε τον Πελέ πού κοιτάει και τι μπαλιά δίνει...
 

1/11/2017
Η ερώτηση, για τα απλά ηλεκτρονικά εισιτήρια, είναι μία (και κανείς δεν έχει ασχοληθεί μ' αυτήν - εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει κάτι): πότε θα βρίσκουμε αυτά τα εισιτήρια στα περίπτερα και στα ψιλικατζίδικα της γειτονιάς μας, ώστε να μην είμαστε αναγκασμένοι να πηγαίνουμε σε σταθμούς του μετρό κ.λπ., για να τ’ αγοράζουμε (σε ουρές ή χωρίς ουρές) ένα-ένα, πέντε-πέντε ή δέκα-δέκα;
Αναπάντητα ερωτήματα, αλλά αυτό σημαίνει... ομαλοποίηση.

31/10/2017
Όταν ακούω τη φράση «σεμινάρια δημιουργικής γραφής» (για υποψήφιους λογοτέχνες) σκέφτομαι πόσο «κουμπούρες» στην Έκθεση, στο σχολείο, θα ήταν πολλοί από τους σύγχρονους συγγραφείς μας.

30/10/2017 
Φιλελέδικες αθλιότητες στο protagon (όπως πάντα).
Να δώσουν λοιπόν το "πλεόνασμα" στους πάσης φύσεως αεριτζήδες-καινοτόμους που πληρώνουν μισθούς της πλάκας (μετά από 8 μήνες), που αβαντάρουν την ανασφάλιστη εργασία, που δεν πληρώνουν υπερωρίες και που άμα είσαι λεχώνα σού λένε μετά από μια βδομάδα, αφότου γέννησες, να πας να δουλέψεις, γιατί αλλιώς θα μείνεις άνεργη… και να μην τα δώσουν στο γέρο που ζει με 4 κατοστάρικα σύνταξη και στον άνεργο μπας και πληρώσει κανα νοίκι – τους οποίους, αφού πρώτα τους καταδικάσανε σε εν ζωή θάνατο, τους φτύνουν κι από πάνω τόσο ξεδιάντροπα αποκαλώντας τους «πελάτες».
Δηλαδή πόσο πιο απάνθρωποι; Πόσο πιο ελεεινοί και τρισάθλιοι;

3 σχόλια:

  1. Σχόλια για το κείμενο… «Αυτό το “αφροφουτουρισμός” που ακούω από ’δω κι από ’κει…».

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Anything goes… http://www.okayafrica.com/african-future-okayafrica.../
    Black to the Future: OkayAfrica's Introduction to Afrofuturism

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Θα πρέπει κάποιος να τους πει πως τον Sun Ra τον φτύνανε όλοι οι μαύροι τζαζίστες το '50 και το '60. Τον θεωρούσανε μουσικό απατεώνα.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Είναι μάρκετιν, ταμπέλα για να μπουν από κάτω και να πουληθούν άσχετα μεταξύ τους πράγματα.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Επιχειρούν να σβήσουν τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα (και) στους μαύρους - και αυτό είναι ανήθικο. Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Eldridge Cleaver.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Εντάξει, συμβαίνει να υστερεί κάποιος μουσικά, αλλά να έχει ένα συνολικό κόνσεπτ που παράγει αποτέλεσμα. Και τον σαββόπουλο τον ψιλοφτύνανε οι πιο "τεχνίτες" μουσικοί της εποχής του.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Απλώς ήταν sui generis. Δεν υπήρξε ποτέ ρεύμα "αφροφουτουρισμός"

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Ναι, αλλά τον φτύνανε οι μαύροι τον Sun Ra, όχι οι λευκοί. Δεν έχει σχέση με Σαββό το θέμα.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Εννοείς μαύροι μη μουσικοί συν τοις άλλοις. Λογικό στα 60'ς

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Όχι και μουσικοί. Δεν τον γούσταραν. Τον θεωρούσαν κάπως σαν "τρελό" και πως δεν είχε καμία σχέση με την προχωρημένη τζαζ του '60.

    Sakis Bwanas
    και όχι μόνο οι τζαζίστες και όχι μόνο το ‘50-‘60...

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Πάντως υπάρχει στρωμένο έδαφος και για ελληνοφουτουρισμό. Ομάδα έψιλον, σείριος, τρίγωνα αρχαιολογικών χώρων με ενεργειακά πεδία κλπ. Σφακιανάκης, γονίδης κλπ, λίγο τα κοστούμια να εξελίξουν, είναι έτοιμοι.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    https://soundcloud.com/user.../atrium-musicae-athenaeum...
    Atrium Musicae Athenaeum, Ελληνική Δημιουργία: Φιλοσοφία μετά…
    Αποθήκευση

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Τα γράφει αυτά και ο John F. Szwed στο βιβλίο του "Space is the Place" (1998). Βασικά εκείνος που τον έκανε γνωστό στους λευκούς και άρα στα μίντια, στα τέλη του '60, ήταν ο John Sinclair. Για τους μαύρους παρέμενε ένας περιθωριακός, απολιτίκ, "εξωγήινος", που δεν είχε καμμία σχέση με το new thing της jazz. Εντάξει υπήρχαν και κάποιοι που τον γούσταραν, όπως ο Dewey Redman ή ο Marion Brown, αλλά για τους περισσότερους ήταν ένας γραφικός, στα όρια του τσαρλατάνου.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    "Most american music critics had written off Sun Ra from the beginning, and his perseverance and slow ascendancy was all the more annoying. A group of men who lived together and wore strange outfits was not good for jazz. And Martin Williams, the dean of jazz critics and one who had worked mightly to make jazz safe for democracy, said that someone ought to debunk them. Even many musicians in New York were wary of Sun Ra and his methods"... κλπ. κλπ. (Από το βιβλίο του Szwed)

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Atrium Musicae Athenaeum >>Κείμενα: Σοφοκλής, Bertie W. Russell, Πάνος Κουτρουμπούσης<< Πάμε για πολύ μεγάλες επιτυχίες... (γέλια)

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Ηχητική σκηνοθεσία Αθηνά Μαυρέα-Bernal
    http://3.bp.blogspot.com/.../ddB7J-j7pSo/s1600/32-33-1.jpg

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Είμαστε πολύ μπροστά... (γέλια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Costas Arvanitis
    Έχω δει τον ίδιο τον Sun Ra, οπότε θα σέβεστε.

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    Κι εγώ

    Γιώργος Γιαννόπουλος
    https://www.youtube.com/watch?v=CbCZOVtSers
    Improvisation - The Sun Ra Arkestra (1984)
    Recorded live during Praxis ´84…

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Τα τρία LP από το Praxis, που είχε βγάλει ο Γιαννουλόπουλος.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    To '84 ήμουν μικρός, δεν άκουγα ακόμη Sun Ra. Διάβαζα βέβαια στα περιοδικά... Έγραφε ο Χαρωνίτης στον Ήχο, γράφανε στη Μουσική, όπως και σ' ένα από τα πρώτα Wire που έπεσαν ποτέ στα χέρια μου.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Να αυτό. Το σκάναρα τώρα... The Wire, #6, άνοιξη 84, το είχε φέρει φίλος από το Λονδίνο. Φοβερό τεύχος.

    Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
    Kαι στο πρώτο ΤΖΑΖ, όπου είχε μπει και η δισκογραφία του (του Σαν Ρα) από τον Geerken - τον μεγαλύτερο φαν του Σαν Ρα στο... σύμπαν.

    Γιώργος Χαρωνίτης
    Πριν κάποια χρόνια, στη Γερμανία, μιλώντας με τον Steve Lake (πολύ καλό γραφιά και νυν παραγωγό των πιο "free" δίσκων της ECM) μου έλεγε πως φύλαγε σαν τα μάτια του αυτό το το τεύχος (ΤΖΑΖ 10) σαν reference για τη δισκογραφία του Sun Ra.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Win Berry

    Για εμένα η ουσία του προβλήματος είναι ότι η ποπ κουλτούρα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αντικείμενο μελέτης του ακαδημαϊκού χώρου. Φανζιν, προσεγμένα περιοδικά, τοπικές σκηνές με mouth to mouth, ραδιόφωνο - όλα αυτά έχουν υποχωρήσει και έχουμε γεμίσει παν/μιακά τμήματα, εργασίες, διδακτορικά, συνέδρια, παρουσιάσεις και λοιπές μαλακίες. Αφροφουτουρισμός μπορεί να μην σημαίνει τίποτα, αλλά βγάζεις ένα σωρό πέηπερς και δημοσιεύσεις με τον όρο (ο οποίος παρεπί είναι κάπως ρατσιστικός: στον εμπνευστή του φαίνεται τόσο απίθανο οι μαύροι να γοητεύονται από το διάστημα, που γίνονται κατηγορία από μόνοι τους όσοι το κάνουν, σε αντίθεση με γυναίκες, ασιάτες κτλ που επίσης έχουν συνεισφορά στην Ε.Φ. αλλά όχι δικό τους όρο(αν και πολύ φοβάμαι ότι θα έρθει και αυτό...). Πάντως και η Στέγη απογοήτευση, δηλαδή σόρρυ αλλά ακόμα και αν υπήρχε αφροφουτουρισμός, θα ήθελα να τον δω/ακούσω σε κάνα καμμένο σινεμά/ κλαμπάκι σε urban περιβάλλον και όχι στα λιβάδια της στέγης. Και λίγο τουρκοφουτουρισμός για φινάλε...

    https://www.youtube.com/watch?v=GUv9ZcVTwyw
    Dünyayı Kurtaran Adam filminden ikiye ayırma sahnesi
    Cüneyt Arkın'ın tokat yaptığı elinin alt…

    ΑπάντησηΔιαγραφή