Η Aut Records
ιδρύθηκε το 2010, έχει την έδρα της στο Βερολίνο και τυπώνει άλμπουμ που
κινούνται στο χώρο της jazz,
του improv και της
ηλεκτρονικής. Ιδιοκτήτης της είναι ο σαξοφωνίστας και κλαρινίστας Davide Lorenzon. Για δύο από τις πιο
πρόσφατες κυκλοφορίες της γράφουμε στη συνέχεια…
TONY CATTANO: Naca [AUT033, 2017]
Τι είναι η Naca;
Από το cover
διαβάζουμε: «Στα σπίτια των σικελών
αγροτών υπήρχε ένα κρεβάτι φτιαγμένο από ύφασμα, που ήταν τοποθετημένο πάνω από
το κρεβάτι των συζύγων, κρεμασμένο από το ταβάνι. Ήταν ένα είδος αιώρας, στο
οποίο εναπόθεταν το βρέφος. Το ζητούμενο από τους γονείς ήταν με μια ελαφριά
κλωτσιά να δώσουν κίνηση στην αιώρα, που ήταν σταθερά δεμένη στα άκρα της (σ.σ.
προφανώς για να νανουρίσουν το μωρό τους)».
Τι σχέση, τώρα, μπορεί να έχει η συγκεκριμένη πατέντα με την
jazz τού τρομπονίστα Cattano, είναι ένα θέμα – αν
και δεν είναι εντελώς δύσκολο να σκεφτούμε κάτι. Να σκεφτούμε δηλαδή πως η jazz του Cattano διαθέτει κάποιες σταθερές
αρχές-άκρες και πως από ’κει και πέρα… παλαντζάρει, σαν το εκκρεμές, σαν την naca, γύρω από
μια θέση ισορροπίας. Συμβαίνει; Δεν ξέρω, δεν είμαι απολύτως σίγουρος για το
«ναι», το «όχι» ή το «ίσως».
Η jazz πάντως του Ιταλού έχει το δικό της χρώμα – κάτι που
οφείλεται αρχικώς στο setting της “Naca”. Πέραν
λοιπόν του τρομπονίστα Cattano,
στο κουαρτέτο συμμετέχουν ο βιολιστής και… βιολαστής Emanuele Parrini, ο μπασίστας Matteo Anelli και
ο ντράμερ Andrea Melani.
Οι τέσσερίς τους παράγουν μια jazz με ωραίες μελωδικές αιχμές (συντελούν προς αυτό το βιολί και η βιόλα), με το
τρομπόνι να κρατάει πολυποίκιλο ρόλο (συχνά δίνει το έναυσμα για improv καταστάσεις)
και με το μπάσο-ντραμς να συνοδεύει ενίοτε και με καταιγιστικό τρόπο. Περαιτέρω, το χιούμορ δεν λείπει από τη μουσική του κουαρτέτου – κάτι που δεν αποτυπώνεται
μόνο σε τίτλους (“Il salto del pachiderma”),
αλλά περνάει και στη μουσική του, με τις ξαφνικές «κραυγές» του τρομπονιού και τα
breaks
των εγχόρδων. (Εδώ οι επιρροές από Frank Zappa εποχής “The Grand Wazoo”
είναι κάτι παραπάνω εμφανείς).
Όσο, όμως, «προχωρημένο» μπορεί να ακούγεται κατά τόπους το CD “Naca”, άλλο τόσο λαϊκό
αποδεικνύεται σε κομμάτια όπως το μελωδικό “Colpo di fulmine” ή το εντελώς fusion “Krastan”.
Πολύ ωραίο άλμπουμ με συνεχή… αναποδογυρίσματα και
εκπλήξεις.
TOXYDOLL: Hawkward [AUT037, 2017]
Κουαρτέτο της πειραματικής jazz και του πειραματικού rock, οι Toxydoll έχουν έτοιμο το δεύτερο CD τους που τιτλοφορείται “Hawkward”. Το σχήμα αποτελούν
οι Vicent Domènech άλτο
σαξόφωνο, Alberto Cavenati ηλεκτρική κιθάρα, Bob Meanza σύνθια, ηλεκτρονικά και Olga Nosova ντραμς, φωνή, με το “Hawkward”, που είναι
ηχογραφημένο στο Βερολίνο, να περιέχει οκτώ δικές τους συνθέσεις, οι οποίες ορισμένες
φορές γειτνιάζουν ακόμη και με το progressive rock (ας πούμε εκείνο του Canterbury, στο
εισαγωγικό “Acanounia”
ή στο αμέσως επόμενο “Whole lotta dog”).
Γενικώς, θα κάναμε λόγο για ένα σχήμα που κινείται πάνω σε
δυο γραμμές ή καλύτερα στην τομή τους. Σ’ εκείνην ενός κλασικού τζαζ κουαρτέτου
και στην άλλη ενός progressive rock γκρουπ (είπαμε σε τι στυλ), μ’ αυτές τις δύο ταυτότητες να
επηρεάζουν η μια την άλλη.
Όλα τα κομμάτια των Toxydoll, με απλά λόγια, επιχειρούν να πρωτοτυπήσουν και τούτο το
κατορθώνουν, δίχως ποτέ να ξεπέφτουν στην εκζήτηση ή το προβλέψιμο και το
τετριμμένο. Πράγμα που σημαίνει πως εδώ έχουμε να κάνουμε με μουσικούς όχι
απλώς μελετημένους, αλλά και με διάθεση και όρεξη να δουν την ηλεκτρική prog-avant μουσική στην ολότητά της, πρεσβεύοντας ένα κοινό αισθητικό όραμα. Να είναι πάντα… απροσδιόριστοι και
έτοιμοι για νέες (ηχητικές) καταλήξεις.
Ακούω το πώς διασκευάζουν οι Toxydoll το παραδοσιακό κουβανικό “Obatala” και επιβεβαιώνω, για
μιαν ακόμη φορά, την αξία και την ιδιαιτερότητά τους.
Επαφή: www.autrecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου