STRATMAN για το “Borders of Paradise”

Stratman, για όσους ενδεχομένως δεν γνωρίζουν, είναι ο Στράτος Αλοίμονος, ένας μουσικός με παρουσίες σε Λερναία Ύδρα, Εν Πλω, Επόμενη Κίνηση και Clandestinos – ενώ και ως Stratman έχει εμφανισθεί στη δισκογραφία προγραμματίζοντας δικά του tracks ή άλλων. Το πιο πρόσφατο CD τού Stratman είναι το “Borders of Paradise” [Ankh Productions, 2017] και είναι εμπνευσμένο από το σύγχρονο προσφυγικό.

Οι λεγόμενες «μουσικές του κόσμου», με άλλα λόγια, συγκλίνουν πάνω στα tracks του CD και έτσι όπως δημιουργικά προγραμματίζονται οριοθετούν τις σωστές ατμόσφαιρες, είτε για να «πατήσουν» πάνω τους τα λόγια είτε για ν’ αποδείξουν, οι μουσικές αυτές καθ’ αυτές, το πώς μπορούν να σταθούν και μόνες τους, δίχως τα λεκτικά στηρίγματα. Για την επίτευξη αυτού του στόχου-σκοπού ο Αλοίμονος προσέφυγε στη βοήθεια δοκιμασμένων οργανοπαικτών, κρατώντας ο ίδιος το πάνω χέρι, ενσωματώνοντας περαιτέρω στο “Borders of Paradise” διάφορους παραδοσιακούς σκοπούς, δίνοντάς τους ένα σημερινό επίχρισμα («Κέρνα μας», «Σ’ αγαπώ γιατί ’σαι ωραία»). Από τους φίλους-μουσικούς που βρέθηκαν δίπλα στον Stratman να αναφέρουμε τον Αργεντινό Melingo, που κάνει spoken word στο “Tango rebetiko”, τον κιθαρίστα Γιώργο Μπαντούκ Αποστολάκη, τον Vahan Galstyan στο duduk, την Αγγελική Τουμπανάκη στα φωνητικά, τον Αλέκο Βρέτο στο ούτι, τον Μίμη Καφούσια (από Εν Πλω) κ.ά. – με τον ίδιο τον Stratman πάντα σε μουσικές, ενορχηστρώσεις, πλήκτρα, προγραμματισμό, ηχογράφηση και μίξη.

Πέραν του θέματος τώρα, και του κατά πόσον αυτό μπορεί να εκφράζει, περισσότερο ή λιγότερο, το σύγχρονο προσφυγικό, εγώ θα μείνω σε μερικά tracks που έχουν αληθινό μουσικό ενδιαφέρον, όπως το «Χάρισμα» με την ωραία χρήση ηλεκτρικής κιθάρας, το “Oudoo child” που διαθέτει ούτι και ήχο hammond (και που το καθιστούν μια πολύ ενδιαφέρουσα ethnic-γκρούβα σε στυλ ύστερων Embryo κ.λπ.), το instro ethnic-trance “Transit to salvation”, το τραγούδι “Borders of paradise” (που ανέστησε στη μνήμη μου τα περήφανα vibes των Πυξ Λαξ/Marc Almond στο “All my angels falling”) και ακόμη το “Delivery boy, Greco Pakistani”, που ανακατεύει Δύση με Ανατολή με τον ωραίο τρόπο της asian dub σκηνής (Badmarsh & Shri, Thievery Corporation, Up Bustle & Out, Nitin Sawhney κ.λπ.).

Ενδιαφέρουσα προσπάθεια από τον Stratman, με κάποια πολύ καλά, κατά τόπους, κομμάτια.