BLUES REVIVAL 29: FURRY LEWIS (1899;-1981)

Υπάρχει η αίσθηση πως από τους παλαιούς bluesmen που επανέκαμψαν στα χρόνια του ’60 ο Furry Lewis υπήρξε ο πιο προβεβλημένος – κάτι που οφείλεται, βασικά, στο γεγονός πως βρέθηκε με καλή υγεία μέχρι και τα γεράματά του. Έχοντάς τον δει «ζωντανό» στο ντοκιμαντέρ τού Ροβήρου Μανθούλη Le Blues Entre les Dents (1973), που προβλήθηκε και στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του ’70 υπό τον τίτλο Μπλουζ με Σφιγμένα Δόντια, μπορούμε να υποστηρίξουμε πως ο Furry Lewis υπήρξε ένας πράος, όσο και γλυκός άνθρωπος – και περαιτέρω ένας αληθινός songster, ο οποίος σχεδόν ποτέ δεν εμφανίστηκε με κάποιον άλλο μουσικό δίπλα του. Μέσα απ’ αυτήν τη διαμορφωμένη αυτοπεποίθηση, στην οποία πιθανώς να συνέβαλε κι ένα σοβαρό ατύχημα που είχε το 1917, όταν πήδησε από τραίνο με αποτέλεσμα να τραυματιστεί και τελικώς να χάσει το πόδι του, ο Furry Lewis θα καταφέρει να γράψει 25 θέματα ανάμεσα στα χρόνια 1927-1929, με κάποια τουλάχιστον απ’ αυτά (“Kassie Jones I, ΙΙ”, “John Henry I,II”), να συγκαταλέγονται μεταξύ των σημαντικών εγγραφών εκείνης της εποχής.

Ο Furry Lewis στην ταινία του Ροβήρου Μανθούλη Le Blues Entre les Dents

Τον Φεβρουάριο του 1959 ο Sam Charters βρισκόταν στο Μέμφις, προκειμένου να συναντήσει και να συζητήσει με τον Will Shade των Memphis Jug Band. Σ’ εκείνη την κουβέντα ο Charters μνημόνευσε πολλά ονόματα παλαιών μουσικών, από τα οποία ο Shade «σκόνταψε» σε ένα – σ’ εκείνο του Furry Lewis. (Όπως γράφει ο Bob Groom, o Lewis είχε συναντηθεί τυχαίως με τη γυναίκα τού Shade μια βδομάδα νωρίτερα!). Έτσι, όπως αντιλαμβάνεστε, η στιγμή όπου θα εντοπιζόταν ο Lewis από τον Charters δεν θ’ αργούσε πολύ.

Ο Lewis δούλευε στο Μέμφις και είχε σχεδόν εγκαταλείψει τη μουσική, αφού δεν διέθετε πλέον ούτε κιθάρα. Μια Epiphone όμως, που νοίκιασε ο Charters, και την οποίαν του έδωσε για λίγο, ήταν κίνηση αρκετή για να πάρουν φωτιά τα χέρια τού θρύλου μουσικού, ερμηνεύοντας επιτόπου τα “John Henry” και “I’m going to Brownsville”.

Κι έτσι κάπως το πρώτο άλμπουμ δεν θα αργήσει να έλθει – όπως και τα δύο επόμενα LP για την Prestige, τα οποία δικαίως θεωρούνται από τις σημαντικότερες εγγραφές του blues revival, αφού περιέχουν έξοχες εκτελέσεις των “John Henry”, “Shake ’em on down”, “Roberta”, “Casey Jones”, “Frankie and Johnnie”, “Goin’ to Kansas City” κ.λπ.

Ένα μικρό χάσμα στην ιστορία μας κι ένα ακόμη εντυπωσιακό session στο Μέμφις (21 Ιουλίου 1968) θα δει το φως της δισκογραφίας μέσω της βρετανικής Blue Horizon (σε παραγωγή του Mike Vernon φυσικά και με σημειώσεις στο οπισθόφυλλο από τον Paul Oliver).

Έκτοτε οι δίσκοι του Furry Lewis θα διαδέχονται ο ένας τον άλλον, το Playboy θα δημοσιεύσει συνέντευξή του στον Stanley Booth (Απρίλιος 1970) και ο πάντα ευπροσήγορος μουσικός θα βρεθεί στα seventies με όλη τη δόξα του blues στις πλάτες του. Άξιος! 

Δισκογραφία (επιλογή)

1. Furry Lewis – Folkways FA 3823 – 1959 

2. Back on my Feet Again – Prestige PRST 7810 – 1961

3. Done Changed my Mind – Prestige / Bluesville – BVLP 1037 – 1961 

4. Presenting the Country Blues – UK. Blue Horizon 7-63228 – 1969

5. On the Road Again – Adelphi AD 1007 – 1969 (με Bukka White και Gus Cannon

6. Various – Memphis Country Blues Festival / Stars of the 1969-1970 – Sire SES 97015 – 1970

7. In Memphis – UK. Matchbox / Roots SDR 190 – 1970 (rec. 9/1968) 

8. When I Lay my Burden Down – Biograph BLP 12017 – 1970 (με Fred McDowell) 

9. Live at The Gaslight at The Au Go Go – Ampex A-10140 1971 

10. Beale Street Blues – FR. Barclay XBLY 920.352 T – 1971 (rec. Μέμφις, 5/1969)

11. At Home with Friends – ASP Records ASP 1 – 1972 (με Bukka White) 

12. The Fabulous Furry Lewis / American Blues Heritage Series - Volume 3 – Southland  SLP-3 – 1973 (rec. 6/1973)

13. Take your Time – Adelphi / Genes GCD 9911 – 2000 (με Lee Baker, Jr.) 

14. Party! at Home – Arcola ACD 1001 – 2001 (με Bukka White) 

15. Good Morning Judge / Recorded by George Mitchell in 1962 – Fat Possum CD 80374 – 2003 

16. The Complete Blue Horizon Sessions – UK. Sony / Blue Horizon CD 88697041792 – 2007 (με Mississippi Joe Callicott)