Βασίλης Καπετανίδης Καλή ερώτηση. Ήταν όμως πανέμορφος. Αλλά ως "πρίγκηπας" μάλλον χαρακτηρίστηκε από μαλακία. Τα περισσότερα δημοσιεύματα της εποχής - ακόμα και στις μέρες μας - είναι... troll. Το "πρίγκηπας", όμως, έχει μια ελάχιστη βάση: αστική προέλευση, πατέρας βιομήχανος, σνομπ-"εκλεκτίστικη" συμπεριφορά απ' τον Σιδηρόπουλο... είναι και δεν είναι λάθος;; Αλλά κατι άλλο υπαινίσσεσαι Φώντα :) Πες μου έναν "πρίγκηπα" - τον πρώτο που σου 'ρχεται στο μυαλό. (Απάντηση σου. μάλλον: Κανένας). Συμφωνούμε. :)
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον Ο Σιδηρόπουλος θα σιχαινόταν να τον αποκαλούσες πρίγκηπα, επειδή ορκιζόταν στο περιθώριο. Αλλά και για το περιθώριο του τα έχωνε μια χαρά (έμμεσα ή άμεσα) ο Άσιμος στη Μουσική (τεύχος 114, 5/1987): «Ούτε ροκ υπάρχει στην Ελλάδα, ούτε αναρχία, ούτε τρίχες μπλε. Σαβούρα είναι! Δεν υπάρχει περιθώριο, το περιθώριο είναι μια ντρίπλα του συστήματος. Και όσοι νομίζουνε ότι είναι περιθωριακοί να πάνε να πνιγούνε. Άμα φύγανε απ’ τα σπίτια τους, απ’ τους μπαμπάδες και τις μαμάδες τους, άμα αρνήθηκαν οικογένειες, να βάλουν τον κώλο τους κάτω και να τα βγάλουν πέρα μοναχοί τους».
Βασίλης Καπετανίδης Έχω την εντύπωση ότι ο Σιδηρόπουλος - ψυχολογικά - θα ήθελε τον χαρακτηρισμό "πρίγκηπας". Ψυχικο-ψυχολογικά, επαναλαμβάνω. Η αναγνώριση που υπήρξε μεταθάνατον (-- αλήθεια, υπήρξε ο χαρακτηρισμός Πρίγκηπας προ του θανάτου του Σιδηρόπουλου; ορθή η απορία σου). Μάλλον θα τον ήθελε. Ο Άσιμος τώρα... ήταν, μάλλον, απ τους ελάχιστους περιθωριακούς. Αλλά δεν καταλαβαίνω το συνειρμό σου. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. "Βεντέτα" - ή "δήθεν" - ή ο,τιδήποτε - ο Σιδηρόπουλος έκανε ροκ. Κι άλλωστε, Φώντα, η πίκρα της μη-αναγνώρισης του Σιδηρόπουλου φαίνεται και στις συνεντεύξεις του... δε θέλω να επεκταθώ... έχεις εν μέρει δίκιο, αλλά... τέλοσπάντων, άλλη φορά.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον Δεν υπήρχε περίπτωση να αναγνωριστεί ποτέ εν ζωή ο Σιδηρόπουλος για διάφορους λόγους. Ένας απ' αυτούς ήταν πως μουσικά ήταν κολλημένος, ξεπερασμένος, με ελάχιστα τραγούδια που αφορούσαν τον κόσμο, αφού αφορούσαν το περιθώριο (του οποίου δεν ήταν γνήσιος εκφραστής).
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον Όταν το '85 υπήρχε η Λευκή Συμφωνία π.χ. και το '83 οι Metro Decay ο Σιδηρόπουλος ακουγότανε δεινόσαυρος. Εγώ κάπως έτσι τον άκουγα τότε.
Βασίλης Καπετανίδης δες τον ως ΕΙΚΟΝΑ. https://www.youtube.com/watch?v=p2VfnEGVhXA&t=89s [VIDEO] Παύλος Σιδηρόπουλος (Live στην… 26/06/1987, Πλατεία Κοτζιά (Όλα τα…
Βασίλης Καπετανίδης έχεις σ' όλα δίκιο, αλλά --- εμφανισιακά και live - δεν είναι, έστω και λίγο, μόστρας και "πρίγκηπας";; :)
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον Δεν ξέρω μωρέ, τι να σου πω. Τον είχα δει λάιβ τρεις φορές στα έιτις, παρότι δεν τον κυνηγούσα, αλλά πάντα τον... έχανα. Ήταν πάντα σε κακή κατάσταση, μεθυσμένος, με παντελή αδιαφορία για το κοινό που είχε πληρώσει εισιτήριο για να τον δει. Εμένα αυτές οι συμπεριφορές δεν μου άρεσαν ποτέ.
Βασίλης Καπετανίδης Λοιπόν - αυτή την αντίδραση άκουσα για "σύγχρονους" "Παύλους"... - ακριβώς αυτήν. Κατάλαβα τι λες.
Δημητρης Σαλτος Ναι καλα. Ξεπερασμένος ο ηχος του Σιδηρόπουλου , για αυτό εν έτη 2017 λατρευεται και θα λατρευεται ως τη συντέλεια του κόσμου. Ο άνθρωπος έγραψε τραγουδάρες πιασαρικες και τίποτα δεν είναι πιο διαχρονικό από αυτό. Όσο για τους λευκή συμφωνία με ένα τραγούδι έμειναν στην ιστορία και διόλου τυχαία. Καλο γκρουπακι αλλά άλλο επίπεδο.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον Έγραψε μερικά καλά τραγούδια. Κυρίως πριν το '80 και μερικά καλά μετά. Τίποτ' άλλο. Μάλλον και η Λευκή Συμφωνία και οι Μέτρο Ντικέι έχουν γράψει περισσότερα καλά (σε ποσότητα). Διαχρονικά έγιναν μετά θάνατον κυρίως, κάποια, για τους γνωστούς λόγους. Και το πιο διαχρονικό όλων το Να μ' αγαπάς δεν είναι δικό του.
Lampros Papalexis Νομίζω μετά θάνατον του δωσανε αυτό το χαρακτηρισμο απο ''Τα μπλουζ του Πριγκηπα'' που τα εξέδωσε ο φίλος του ο Ηλιόπουλος... του Σιδηρόπουλου δεν του αρέσανε αυτοί οι χαρακτηρισμοί - τουλάχιστον να τους ακούει-. Θυμάμαι μια φορά που είχαμε βρεθεί όλες οι μπάντες στο θέατρο ''Αμόρε'' για τα τηλεοπτικά δικαιώματα των'' Ηχοι του Χειμώνα'' ο Μαχαιρίτσας γύρισε μπροστά σε όλους μας να τον αποκαλέσει-''γλύψει'' Πατέρα όλων μας κια το Σιδηρόπουλος προς τιμή του του έβαλε κωλόχερο και τον χλεύασε.
Stylianos Tziritas Έχω την εντύπωση ότι ήταν η Κική Σεγδίτσα σε στήλη της σε κοριτσίστικο περιοδικό της εποχής. Είχε πέσει γλέντι τρελό τότε με την έκφραση αυτή.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον Πριν πεθάνει το αποκλείω. Μετά δεν ξέρω...
Dimitris Kastritis Ο τελευταίος των Ζορμπάδων, ήταν ο Zorba ``The Freak''. Και πριν από μισή δεκαετία, ανέβηκε στο αλογάκι του, φόρεσε το καπελάκι του, είπε στην κοινωνία: `Καμπόυ, ξεκαμπόυ και σου γαμώ το σόι'', και μετά γύρισε προς τα μας και είπε: `See you later alligators!!!, άντε και καλή τύχη μάγκες... εγώ πάω να βρω τη μανούλα μου''. Γι' αυτόν ήμουν ο θείος. Ετσι όπως διάλεξε τους φίλους του, διάλεξε και τους ``συγγενείς'' του, διάλεξε την ``οικογένειά '' του, τα κατάφερε. Και σίγουρα, ο ίδιος διάλεξε και το τελευταίο του ταξίδι. Ο ανηψιός, ήταν ένας ελεύθερος πρίγκιπας, ο τελευταίος και είμαι περήφανος γι' αυτόν. Παυλάκι μου, οι καιροί εξακολουθούν να είναι δύσκολοι για τους πρίγκιπες. Σε φιλώ, ο θείος σου ο Μήτσος. Και για την αντιγραφή Δημήτρης Πουλικάκος
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον Πότε τα είπε αυτά; Δέκατος και καταϊδρωμένος έρχεται...
Dimitris Kastritis Ετσι το εβαλα για το πιπερατο. Καλησπερα Φωντα
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον Καλησπέρα.
Αλέξανδρος Κατσαούνης "Πρίγκηπα της ροκ" που είναι ακόμη χειρότερο.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον Καλά ναι, αυτό δεν καταπίνεται με τίποτα.
Τζιμ Μπανανας Τώρα μου θύμησες μια πρώην μου
Ζουλιάν Μπάλστον Οι γυναίκες του. Τέτοιες που κανείς από εμάς δεν θα ρίξει στο κρεβάτι του ποτέ, και όχι μόνο. Ποιες άλλες; Οι Γυναικες. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι παρατσούκλι γυναίκας το "ο πρίγκηπας."
Ζαχαρίας Καρούνης Μαλλον ο ιδιος που ειπε και το Βοσκοπουλο
Konstantinos Zachopoulos ένας μαλάκας
Mary Dalakou Σωστά! Έχω αναρωτηθεί και γω γι αυτό!
ε όχι και πανέμορφος.. κοντός και αγύμναστος ήταν με ωραίο πρόσωπο- το στυλ του παλιού ροκ σταρ που τότε είχε πέραση . τώρα οι γκόμενες άλλα στάνταρ άντρα έχουν ΟΛΕΣ. Αυτά που έλεγε σε συνεντεύξεις του σήκωναν πολλή συζήτηση αν και σίγουρα και μόρφωση και κρίση είχε. Τα τραγούδια του πέρασαν στις μετά το 90 γενιές γιατί και καλά ήταν και ψυχή έβγαζαν και πλέον δεν υπήρχε θέμα μοντερνισμού. Θέλω να πω ότι μέχρι τα τέλη του 80 το ένα ρεύμα ξεπερνούσε το άλλο σε διάστημα μηνών συχνά. Εδώ και εικοσιτόσα χρόνια στο ροκ ο καθένας παίζει ότι του γουστάρει και ντεμοντέ δεν είναι.
Νομίζω ότι ο Παύλος Σιδηρόπουλος είχε όλην την αναγνώριση όσο ζούσε του κοινού εκείνου που στα μακρυνά χρόνια του '80 άκουγε κυρίως αγγλόφωνο ροκ - και "ανεξάρτητο" και κλασικό. Αυτό μπορεί να φαίνεται κάπως αταίριαστο όπως το λεώ, ας μην ξεχνάμε όμως πως μιλάμε για έναν έλληνα καλλιτέχνη που σε κάθε περίπτωση το όποιο ετερόκλητο μουσικά κοινό του θα μπορούσε χωρίς δυσκολία να τον παρακολουθεί ούτως ή άλλως. Πρίγκηπα τον κάνανε μάλλον οι εξυπνακίδηδες των δισκογραφικών που άρχισαν να πουλούν μεταθανάτιο υλικό κακής ως επί το πλείστον ποιότητας και οι δημοσιογράφοι του Μελωδία. Μάλλον γιατί βρήκαν ευκαιρία να πουλήσουν σε ένα ευρύτερο κοινό ένα αναπάντεχα φρέσκο και κάπως διαφορετικό προϊόν. Συν βέβαια της ξαφνικής πανελλήνιας αποδοχής - σ' αυτά τα πράγματα μάλλον κανείς δεν ξέρει πως- του μετριότατου άσματος του Ανδρέα Θωμόπουλου, σαφώς κατώτερου από άλλα πράγματα που είχε γράψει ή είχε πει ο Σιδηρόπουλος κατά τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως κι ο ίδιος να είχε κάνει προσπάθειες να συναντήσει το ευρύτερο κοινό του εντέχνου, σίγουρα όμως αυτές δεν καρποφόρησαν. Εγώ όμως θυμάμαι την κριτική που είχε γράψει Ήχο ο Αλέκος Παπαδόπουλος (που να είναι άραγε τώρα;)για τον δίσκο "Χωρίς Μακιγιάζ, όπου αφού τα έχωνε στον Σιδηρόπουλο γενικώς για το τελικό αποτέλεσμα, τελείωνε ως εξής (το θυμάμαι σχεδόν απέξω): "εντάξει Παύλο όταν τελειώσεις να κάνεις την πλάκα σου, κάνε έναν δίσκο και για μας. Και ξέρεις ποιοι είμαστε εμείς. Αυτοί που τόσα χρόνια χτίζουμε μαζί σου τον μύθο του καλύτερου έλληνα ροκ περφόρμερ". Άρα ο Παύλος και κοινό είχε και "μύθο". Απλώς δεν ήταν το ίδιο κοινό που τον αγκάλιασε μετά το '90. Και δεν ήταν το κοινό που αγόραζε cd που άκουγε πρώτα στον "Μελωδία" και στον "Δίεση". Κάποιοι από αυτούς ( τους "άλλους")μπορεί να τον έβλεπαν σα δεινόσαυρο,πάντως μέσα στο ευρύτερο εναλλακτικό φάσμα της μουσικόφιλης νεολαίας της εποχής του '80, ο Σιδηρόπουλος μόνο άγνωστος δεν ήταν και σίγουρα είχε μια κεκτημένη θέση. Όχι άδικα θα έλεγα εγώ.
Βασίλης Καπετανίδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή ερώτηση. Ήταν όμως πανέμορφος. Αλλά ως "πρίγκηπας" μάλλον χαρακτηρίστηκε από μαλακία. Τα περισσότερα δημοσιεύματα της εποχής - ακόμα και στις μέρες μας - είναι... troll. Το "πρίγκηπας", όμως, έχει μια ελάχιστη βάση: αστική προέλευση, πατέρας βιομήχανος, σνομπ-"εκλεκτίστικη" συμπεριφορά απ' τον Σιδηρόπουλο... είναι και δεν είναι λάθος;; Αλλά κατι άλλο υπαινίσσεσαι Φώντα :) Πες μου έναν "πρίγκηπα" - τον πρώτο που σου 'ρχεται στο μυαλό. (Απάντηση σου. μάλλον: Κανένας). Συμφωνούμε. :)
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Ο Σιδηρόπουλος θα σιχαινόταν να τον αποκαλούσες πρίγκηπα, επειδή ορκιζόταν στο περιθώριο. Αλλά και για το περιθώριο του τα έχωνε μια χαρά (έμμεσα ή άμεσα) ο Άσιμος στη Μουσική (τεύχος 114, 5/1987): «Ούτε ροκ υπάρχει στην Ελλάδα, ούτε αναρχία, ούτε τρίχες μπλε. Σαβούρα είναι! Δεν υπάρχει περιθώριο, το περιθώριο είναι μια ντρίπλα του συστήματος. Και όσοι νομίζουνε ότι είναι περιθωριακοί να πάνε να πνιγούνε. Άμα φύγανε απ’ τα σπίτια τους, απ’ τους μπαμπάδες και τις μαμάδες τους, άμα αρνήθηκαν οικογένειες, να βάλουν τον κώλο τους κάτω και να τα βγάλουν πέρα μοναχοί τους».
Βασίλης Καπετανίδης
Έχω την εντύπωση ότι ο Σιδηρόπουλος - ψυχολογικά - θα ήθελε τον χαρακτηρισμό "πρίγκηπας". Ψυχικο-ψυχολογικά, επαναλαμβάνω. Η αναγνώριση που υπήρξε μεταθάνατον (-- αλήθεια, υπήρξε ο χαρακτηρισμός Πρίγκηπας προ του θανάτου του Σιδηρόπουλου; ορθή η απορία σου). Μάλλον θα τον ήθελε. Ο Άσιμος τώρα... ήταν, μάλλον, απ τους ελάχιστους περιθωριακούς. Αλλά δεν καταλαβαίνω το συνειρμό σου. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. "Βεντέτα" - ή "δήθεν" - ή ο,τιδήποτε - ο Σιδηρόπουλος έκανε ροκ. Κι άλλωστε, Φώντα, η πίκρα της μη-αναγνώρισης του Σιδηρόπουλου φαίνεται και στις συνεντεύξεις του... δε θέλω να επεκταθώ... έχεις εν μέρει δίκιο, αλλά... τέλοσπάντων, άλλη φορά.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Δεν υπήρχε περίπτωση να αναγνωριστεί ποτέ εν ζωή ο Σιδηρόπουλος για διάφορους λόγους. Ένας απ' αυτούς ήταν πως μουσικά ήταν κολλημένος, ξεπερασμένος, με ελάχιστα τραγούδια που αφορούσαν τον κόσμο, αφού αφορούσαν το περιθώριο (του οποίου δεν ήταν γνήσιος εκφραστής).
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Όταν το '85 υπήρχε η Λευκή Συμφωνία π.χ. και το '83 οι Metro Decay ο Σιδηρόπουλος ακουγότανε δεινόσαυρος. Εγώ κάπως έτσι τον άκουγα τότε.
Βασίλης Καπετανίδης
δες τον ως ΕΙΚΟΝΑ.
https://www.youtube.com/watch?v=p2VfnEGVhXA&t=89s
[VIDEO] Παύλος Σιδηρόπουλος (Live στην…
26/06/1987, Πλατεία Κοτζιά (Όλα τα…
Βασίλης Καπετανίδης
έχεις σ' όλα δίκιο, αλλά --- εμφανισιακά και live - δεν είναι, έστω και λίγο, μόστρας και "πρίγκηπας";; :)
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Δεν ξέρω μωρέ, τι να σου πω. Τον είχα δει λάιβ τρεις φορές στα έιτις, παρότι δεν τον κυνηγούσα, αλλά πάντα τον... έχανα. Ήταν πάντα σε κακή κατάσταση, μεθυσμένος, με παντελή αδιαφορία για το κοινό που είχε πληρώσει εισιτήριο για να τον δει. Εμένα αυτές οι συμπεριφορές δεν μου άρεσαν ποτέ.
Βασίλης Καπετανίδης
Λοιπόν - αυτή την αντίδραση άκουσα για "σύγχρονους" "Παύλους"... - ακριβώς αυτήν. Κατάλαβα τι λες.
Δημητρης Σαλτος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι καλα. Ξεπερασμένος ο ηχος του Σιδηρόπουλου , για αυτό εν έτη 2017 λατρευεται και θα λατρευεται ως τη συντέλεια του κόσμου. Ο άνθρωπος έγραψε τραγουδάρες πιασαρικες και τίποτα δεν είναι πιο διαχρονικό από αυτό. Όσο για τους λευκή συμφωνία με ένα τραγούδι έμειναν στην ιστορία και διόλου τυχαία. Καλο γκρουπακι αλλά άλλο επίπεδο.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Έγραψε μερικά καλά τραγούδια. Κυρίως πριν το '80 και μερικά καλά μετά. Τίποτ' άλλο. Μάλλον και η Λευκή Συμφωνία και οι Μέτρο Ντικέι έχουν γράψει περισσότερα καλά (σε ποσότητα). Διαχρονικά έγιναν μετά θάνατον κυρίως, κάποια, για τους γνωστούς λόγους.
Και το πιο διαχρονικό όλων το Να μ' αγαπάς δεν είναι δικό του.
Lampros Papalexis
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω μετά θάνατον του δωσανε αυτό το χαρακτηρισμο απο ''Τα μπλουζ του Πριγκηπα'' που τα εξέδωσε ο φίλος του ο Ηλιόπουλος... του Σιδηρόπουλου δεν του αρέσανε αυτοί οι χαρακτηρισμοί - τουλάχιστον να τους ακούει-. Θυμάμαι μια φορά που είχαμε βρεθεί όλες οι μπάντες στο θέατρο ''Αμόρε'' για τα τηλεοπτικά δικαιώματα των'' Ηχοι του Χειμώνα'' ο Μαχαιρίτσας γύρισε μπροστά σε όλους μας να τον αποκαλέσει-''γλύψει'' Πατέρα όλων μας κια το Σιδηρόπουλος προς τιμή του του έβαλε κωλόχερο και τον χλεύασε.
Stylianos Tziritas
Έχω την εντύπωση ότι ήταν η Κική Σεγδίτσα σε στήλη της σε κοριτσίστικο περιοδικό της εποχής. Είχε πέσει γλέντι τρελό τότε με την έκφραση αυτή.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Πριν πεθάνει το αποκλείω. Μετά δεν ξέρω...
Dimitris Kastritis
Ο τελευταίος των Ζορμπάδων, ήταν ο Zorba ``The Freak''.
Και πριν από μισή δεκαετία, ανέβηκε στο αλογάκι του, φόρεσε το καπελάκι του, είπε στην κοινωνία: `Καμπόυ, ξεκαμπόυ και σου γαμώ το σόι'', και μετά γύρισε προς τα μας και είπε: `See you later alligators!!!, άντε και καλή τύχη μάγκες... εγώ πάω να βρω τη μανούλα μου''.
Γι' αυτόν ήμουν ο θείος. Ετσι όπως διάλεξε τους φίλους του, διάλεξε και τους ``συγγενείς'' του, διάλεξε την ``οικογένειά '' του, τα κατάφερε. Και σίγουρα, ο ίδιος διάλεξε και το τελευταίο του ταξίδι. Ο ανηψιός, ήταν ένας ελεύθερος πρίγκιπας, ο τελευταίος και είμαι περήφανος γι' αυτόν.
Παυλάκι μου, οι καιροί εξακολουθούν να είναι δύσκολοι για τους πρίγκιπες.
Σε φιλώ, ο θείος σου ο Μήτσος.
Και για την αντιγραφή
Δημήτρης Πουλικάκος
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Πότε τα είπε αυτά; Δέκατος και καταϊδρωμένος έρχεται...
Dimitris Kastritis
Ετσι το εβαλα για το πιπερατο. Καλησπερα Φωντα
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Καλησπέρα.
Αλέξανδρος Κατσαούνης
"Πρίγκηπα της ροκ" που είναι ακόμη χειρότερο.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Καλά ναι, αυτό δεν καταπίνεται με τίποτα.
Τζιμ Μπανανας Τώρα μου θύμησες μια πρώην μου
Ζουλιάν Μπάλστον
Οι γυναίκες του. Τέτοιες που κανείς από εμάς δεν θα ρίξει στο κρεβάτι του ποτέ, και όχι μόνο. Ποιες άλλες; Οι Γυναικες. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι παρατσούκλι γυναίκας το "ο πρίγκηπας."
Ζαχαρίας Καρούνης
Μαλλον ο ιδιος που ειπε και το Βοσκοπουλο
Konstantinos Zachopoulos
ένας μαλάκας
Mary Dalakou
Σωστά! Έχω αναρωτηθεί και γω γι αυτό!
Aggeliki Marinou
To σκεφτόμουν μολις.
ε όχι και πανέμορφος.. κοντός και αγύμναστος ήταν με ωραίο πρόσωπο- το στυλ του παλιού ροκ σταρ που τότε είχε πέραση . τώρα οι γκόμενες άλλα στάνταρ άντρα έχουν ΟΛΕΣ. Αυτά που έλεγε σε συνεντεύξεις του σήκωναν πολλή συζήτηση αν και σίγουρα και μόρφωση και κρίση είχε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τραγούδια του πέρασαν στις μετά το 90 γενιές γιατί και καλά ήταν και ψυχή έβγαζαν και πλέον δεν υπήρχε θέμα μοντερνισμού.
Θέλω να πω ότι μέχρι τα τέλη του 80 το ένα ρεύμα ξεπερνούσε το άλλο σε διάστημα μηνών συχνά.
Εδώ και εικοσιτόσα χρόνια στο ροκ ο καθένας παίζει ότι του γουστάρει και ντεμοντέ δεν είναι.
Νομίζω ότι ο Παύλος Σιδηρόπουλος είχε όλην την αναγνώριση όσο ζούσε του κοινού εκείνου που στα μακρυνά χρόνια του '80 άκουγε κυρίως αγγλόφωνο ροκ - και "ανεξάρτητο" και κλασικό. Αυτό μπορεί να φαίνεται κάπως αταίριαστο όπως το λεώ, ας μην ξεχνάμε όμως πως μιλάμε για έναν έλληνα καλλιτέχνη που σε κάθε περίπτωση το όποιο ετερόκλητο μουσικά κοινό του θα μπορούσε χωρίς δυσκολία να τον παρακολουθεί ούτως ή άλλως. Πρίγκηπα τον κάνανε μάλλον οι εξυπνακίδηδες των δισκογραφικών που άρχισαν να πουλούν μεταθανάτιο υλικό κακής ως επί το πλείστον ποιότητας και οι δημοσιογράφοι του Μελωδία. Μάλλον γιατί βρήκαν ευκαιρία να πουλήσουν σε ένα ευρύτερο κοινό ένα αναπάντεχα φρέσκο και κάπως διαφορετικό προϊόν. Συν βέβαια της ξαφνικής πανελλήνιας αποδοχής - σ' αυτά τα πράγματα μάλλον κανείς δεν ξέρει πως- του μετριότατου άσματος του Ανδρέα Θωμόπουλου, σαφώς κατώτερου από άλλα πράγματα που είχε γράψει ή είχε πει ο Σιδηρόπουλος κατά τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως κι ο ίδιος να είχε κάνει προσπάθειες να συναντήσει το ευρύτερο κοινό του εντέχνου, σίγουρα όμως αυτές δεν καρποφόρησαν. Εγώ όμως θυμάμαι την κριτική που είχε γράψει Ήχο ο Αλέκος Παπαδόπουλος (που να είναι άραγε τώρα;)για τον δίσκο "Χωρίς Μακιγιάζ, όπου αφού τα έχωνε στον Σιδηρόπουλο γενικώς για το τελικό αποτέλεσμα, τελείωνε ως εξής (το θυμάμαι σχεδόν απέξω): "εντάξει Παύλο όταν τελειώσεις να κάνεις την πλάκα σου, κάνε έναν δίσκο και για μας. Και ξέρεις ποιοι είμαστε εμείς. Αυτοί που τόσα χρόνια χτίζουμε μαζί σου τον μύθο του καλύτερου έλληνα ροκ περφόρμερ". Άρα ο Παύλος και κοινό είχε και "μύθο". Απλώς δεν ήταν το ίδιο κοινό που τον αγκάλιασε μετά το '90. Και δεν ήταν το κοινό που αγόραζε cd που άκουγε πρώτα στον "Μελωδία" και στον "Δίεση". Κάποιοι από αυτούς ( τους "άλλους")μπορεί να τον έβλεπαν σα δεινόσαυρο,πάντως μέσα στο ευρύτερο εναλλακτικό φάσμα της μουσικόφιλης νεολαίας της εποχής του '80, ο Σιδηρόπουλος μόνο άγνωστος δεν ήταν και σίγουρα είχε μια κεκτημένη θέση. Όχι άδικα θα έλεγα εγώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή