Όλες οι χορευτικές αηδίες που έχουν κυκλοφορήσει από το ’90
και μετά (εκείνες που έλυσαν τα χέρια των αδέξιων και των ατάλαντων) δεν κάνουν
μισό τραγούδι των Modern Talking.
Κάθονται ορισμένοι και τρώνε στη μάπα τον κάθε άσχετο, που το παίζει παραγωγός
χορευτικής μουσικής με ξένες πλάτες, «προχωρημένος» και-καλά, με έτοιμα
μπλιμπλίκια, με samples πεταμένα από δω κι από κει, βγάζοντας ένα έκτρωμα
ηλεκτρονικής (του κώλου ηλεκτρονική… γιατί άλλη λέγαμε ηλεκτρονική μουσική πριν
το ’90), από την οποία δεν απουσιάζει μόνον η
μελωδία, και που είναι πνιγμένη και πηγμένη στη μαυρίλα και στα drugs – μιας
και μόνο μαστούρης ή πιωμένος μπορείς να νιώσεις κάτι απ’ αυτά τα σκατά.
Με τη θλιβερή αφορμή τού θανάτου τού DJ Palmer έφερα στη μνήμη μου εκείνα που άκουγα στις ντίσκο, στο νησί, τα καλοκαίρια των eighties…
Και πού να το φανταζόμασταν, τότε, πως οι Modern Talking θα ήταν το τελευταίο συγκρότημα αληθινής χορευτικής μουσικής για τις μάζες…
Με τη θλιβερή αφορμή τού θανάτου τού DJ Palmer έφερα στη μνήμη μου εκείνα που άκουγα στις ντίσκο, στο νησί, τα καλοκαίρια των eighties…
Και πού να το φανταζόμασταν, τότε, πως οι Modern Talking θα ήταν το τελευταίο συγκρότημα αληθινής χορευτικής μουσικής για τις μάζες…
Σχόλια από το facebook
ΑπάντησηΔιαγραφήWin Berry
Δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς εννοείς με "μετά 90ς ηλεκτρονική μουσική" (υποθέτω κάτι σαν το ήχο του mayday; ). Πρόκειται πάντως για εντελώς διαφορετικές φιλοσοφίες: η μελωδική χορευτική ποπ είναι, ας πούμε, αυτόνομη και ανεξάρτητη από τον χώρο που παίζεται - σίγουρα ιδανικά είναι σε ντίσκο νησιού, αλλά και σε κελί θανατοποινιτη 2 ώρες πριν την εκτέλεση αν βάλεις boney M θα φτιάξει κέφι. Επίσης μπορεις να αγοράσεις την μουσική αυτή σε δίσκους κτλ να την ακούς σπίτι κτλ. Ο 90ς μη μελωδικός, επαναλαμβανόμενος ήχος από την άλλη έχει να κάνει με τις θεωρίες του Χακήμ Μπέη και εξαρτάται πλήρως από τον χώρο και γενικότερα το περιβάλλον. Σε ένα μεταβιομηχανικό σέττινγκ π.χ. αχανές παρατημένο εργοστάσιο στην άκρη της πόλης γεμάτο χορευτές ο ήχος αυτός (και η δόνηση επίσης) είναι μέρος την συνολικής εμπειρίας στο εδώ και τώρα και δεν έχει νόημα η αναπαραγωγή του π.χ. από CD στην βεράντα σου μια άλλη μέρα ενώ διαβάζεις αθλητική εφημερίδα (όπως μπορεί να γίνει με τους modern talking). Βασίζεται σε μια κυκλική αντίληψη του χρόνου (μόνιμη επανάληψη και άρα απουσία μελωδίας που προϋποθέτει γραμμική αντίληψη του χρόνου) σαν π.χ. τις Dhikr. Αυτό είναι και το θεωρητικό μπακγράουντ του περίφημου how long is now γράφφιτι στο Tacheles που εκφράζει την φιλοσοφία της σκηνής.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Μην το θεωρητικοποιούμε, γιατί δεν αξίζει τον κόπο. Εγώ όταν μιλάω για ηλεκτρονική μουσική μετά το ’90 μιλάω για τις αηδίες τύπου glitch, grime, dubstep κ.λπ., μουσικές που στηρίζονται στο ρυθμό και το ετοιματζίδικο υλικό, είτε από σαμπλ, είτε field, είτε προγράμματα κ.λπ.. Τα καλύτερα απ’ αυτά, στυλ Autechre ας πούμε, είναι εντελώς πρωτόλεια και για μένα ανέμπνευστα, κάνοντας να φαντάζουν τα έιτις ηλεκτρονικά (τύπου Michael Cretu π.χ. με συμφωνίες). Όποιος έχει βάλει τα χέρια του σε σύνθια, θα καταλάβει καλύτερα τι εννοώ. Όποιος είναι άσχετος από μουσική θα έχει λίγο πρόβλημα.
Τώρα, το τι θέλει να εκφράσει η σύγχρονη ηλεκτρονική, μετά το ’90, το έχει πει χιλιάδες φορές στις επιφυλλίδες στο Wire ο David Toop. Και φυσικά υπάρχει μια σχέση και με τα ναρκωτικά και με άλλες καταστάσεις. Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Η ηλεκτρονική μουσική γίνεται όλο και πιο απάνθρωπη και γι’ αυτό κάποιοι καταφεύγουν και πάλι στα vintage synths για να δώσουν λίγο αίσθημα στη μουσική τους. Αυτή είναι η ουσία.
Win Berry
καλά για το ότι έχουμε πήξει στην μπαρούφα σήμερα δεν διαφωνώ...ούτως ή άλλως οι αναζητήσεις των 90ς μοιάζουν τόσο αρχαίες όσο τα '50ς πλέον αν και έτσι όπως πάει το πράγμα παίζει να νοσταλγούμε το 2015 σε μερικά χρόνια
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Διαγραφήhttps://youtu.be/y_giumkdW4w
Richard Hayman - Samba De Victoria
From the album "Genuine Latin Love Machine"
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Και εδώ για να δούμε από πού έχουν βουτήξει κάτι σημερινά γκρουπ, που θέλουν να λέγονται "προχωρημένα"...
https://www.youtube.com/watch?v=DMuSj1OxKg0
Mother Mallard's Portable Masterpiece Company - Train
"Train" by Mother Mallard from the album…
Alex Retsis
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω τα παραλές αγαπητέ Φώντα.
https://www.youtube.com/watch?v=svJvT6ruolA
The Prodigy - No Good (Start The Dance) (Official Video)
BUY THE NEW ALBUM ‘THE DAY IS MY…
Alex Retsis
Βασικά εάν θεωρείς τα κομμάτια των autechre ανέμπνευστα μάλλον πρέπει να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου περί μουσικής τεχνολογίας και ηλεκτρονικής μουσικής γενικότερα..Ταπεινή γνώμη, έχοντας τα χέρια μου σε synth και software εδώ και 25 χρόνια. Παρεμπιπτόντως το μέσο δεν κάνει τον καλλιτέχνη, πιστεύω το γνωρίζεις αυτό :) Κάποιοι έχουν μεράκι και ταλέντο, κάποιοι άλλοι όχι. Το αν χρησιμοποιούν samples ή όποιο "ετοιματζίδικο" tool είναι αδιάφορο, έτσι δεν είναι; το αποτέλεσμα μετράει.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Δεν τα παραλέω καθόλου, όσον αφορά (και) το συγκεκριμένο κομμάτι. Είναι πιο ANEMΠNEΥΣΤΟ (και) από Modern Talking!
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Επειδή τα έχω βάλει κι εγώ τα χέρια μου στα σύνθια, και το έχω κάνει πριν... 32 χρόνια μην μου τη βγαίνεις έτσι. Ξέρω τι γράφω. Οι autechre υποφέρονται γιατί είναι καλύτεροι από τους άλλους τιποτένιους. Ό,τι έκαναν οι autechre το έχουν κάνει άλλοι πολύ καλύτερα απ' αυτούς. Άκου τους Mother Mallard's Portable Masterpiece Company που έβαλα πιο πάνω για να δεις…
Alex Retsis
Εντάξει εννοείται το τι θεωρεί ο καθένας εμπνευσμένο είναι υποκειμενικό..Για να μην παρεξηγηθώ, σχολιάζω το μέρος του post σου που δεν αφορά τους Modern Talking, τους οποίους εκτιμώ.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Και φυσικά το μέσο κάνει και τον καλλιτέχνη. Αλλιώς ο κάθε καραγκιόζης θα νομίζει πως επειδή πατάει δυο κουμπιά και παίζει ένα πρόγραμμα περνιέται για μουσικός. Άσχετοι με τη μουσική μπορούν να χειρίζονται κομπιούτερ, κανένας άσχετος με τη μουσική όμως δεν μπορεί να παίξει τρομπόνι. Φυσικά δεν φταίει το μέσον γι' αυτό.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Δεν απορρίπτω συλλήβδην όλα τα σύγχρονα ηλεκτρονικά και synth-pop καλή γράφεται και σήμερα. Μιλάω γενικά, δεν αναφέρομαι σε εξαιρέσεις.
Alex Retsis
Νομίζω το σχόλιο σου με τα "2 κουμπιά" συνοψίζει την εικόνα που έχουν σχεδόν όλοι όσοι δεν έχουν εντρυφήσει πραγματικά στην ηλεκτρονική μουσική και προέρχονται κυρίως από rock / acoustic / jazz χώρους κλπ, το οποίο ok είναι κατανοητό. Είναι η προσέγγιση του "ροκά" στην ηλεκτρονική μουσική, γι' αυτό και εκτιμάς ότι μια moog - rock - synth μπάντα σαν τους Mother Mallard's έχει καμία σχέση με τη μουσική των autechre και των αντίστοιχων καλλιτεχνών. Το μέσο δεν κάνει τον καλλιτέχνη, ούτε θεωρώ ότι υπάρχουν "ταξικοί" διαχωρισμοί μεταξύ καλλιτεχνών όσον αφορά το μέσο της επιλογής τους. Δηλαδή τι, ένας οργανίστας είναι πιο καλλιτέχνης από έναν φλαουτίστα λόγω του επίπεδου δυσκολίας; Το τι κάνουν με αυτό με ενδιαφέρει.
Alex Retsis
https://www.youtube.com/watch?v=apDFVsBDCYE
Tristan Perish - 1 Bit Symphony
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Και 3 και 4 και 34 κουμπιά ρε φίλε μου. Υπάρχει σοβαρή χρήση των synths, από εμπνευσμένους μουσικούς και υπάρχει και αστεία από δήθεν μουσικούς. Και σήμερα υπερισχύουν οι αστείοι. Καλλιτέχνης σημαίνει ταλέντο και μελέτη. Και ο φλαουτίστας και ο τρομπονίστας έχουν φάει χρόνια στο όργανό τους, για να το μάθουν καλά, και να γίνουν σωστοί εκτελεστές. Δεν μιλάμε για συνθέτες.
Ως τι μου το προτείνεις αυτό; Όχι ως χορευτικό φαντάζομαι.
Alex Retsis
χαχα όχι, ως σύνθετη ηλεκτρονικής, σύγχρονο.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Ενδιαφέρον φαίνεται, αλλά τώρα φεύγω. Θ' ακούσω περισσότερο όταν γυρίσω...
νομιζω ωραια τα λεει ο αλεξ.
Διαγραφήτα για μοντερν τωκιν τ ακουω καπως υπερβολικα και να με συμπαθατε
καλη χρονια
Ο Άλεξ εκτιμά τους Modern Talking αν το πρόσεξες...
Διαγραφή>>Για να μην παρεξηγηθώ, σχολιάζω το μέρος του post σου που δεν αφορά τους Modern Talking, τους οποίους εκτιμώ.<<
Επίσης καλή χρονιά.
Konstantinos Kontogiannis
ΑπάντησηΔιαγραφήεγω αυτους δεν τους πηγαινα με τιποτα.... Προτιμουσα αυτό...
https://www.youtube.com/watch?v=G5TdVoQFegQ
Giorgio Moroder - Knights in White Satin
from "Kinghs in White Satin" Album (1976 ) A disco version of Moody Blues' 1967 hit "Nights in White…
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Ήσουνα μεγάλος το '85, γι' αυτό...
Konstantinos Kontogiannis
χαχα, μαλλον......Εκεινη την εποχη ακουγα σχεδον μονο ανεξαρτητες εταιρειες..... :P
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Μωρέ κι εγώ δεν άκουγα τέτοια (άλλα αγόραζα), όμως το καλοκαίρι στις ντίσκο, στο νησί, όλο τέτοια βάζανε και τ' ακούγαμε θέλαμε δε θέλαμε. Τελικά δεν ήταν άσχημα... εκεί θέλω να καταλήξω.
Konstantinos Kontogiannis
συμφωνώ, μερικά τ' ακούω κι εγώ ευχάριστα σήμερα, κι ας μ' ενοχλούσαν κάποτε...Γι' αρκετά ονόματα έχω κι αναθεωρήσει γνώμη!! Το Σάββατο με τον Γρηγόρη θα παιξουμε αρκετά τέτοια στο Ποδήλατο....αχχααα
Tasos Brekoulakis
ΑπάντησηΔιαγραφήμπραδελ λούι λού λούι και σέρι σέρι λέιντι. καλοί ήταν αλλά όχι και "το τελευταίο συγκρότημα αληθινής χορευτικής μουσικής για τις μάζες". καταλαβαίνω πώς το γράφεις, αλλά είχε πολύ καλύτερη χορευτική μουσική και στα 90s και στα 00s και σήμερα έχει ακόμα καλύτερη.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Για τις μάζες όμως; Δε νομίζω...
Konstantinos Zachopoulos
Αυτό το πράγμα δεν μου άρεσε και δεν μου αρέσει ούτε ως μετεφηβική ανάμνηση, ανακαλύπτω όμως διαρκώς προγενέστερά euro-disco διαμάντια που πέρασαν (ακόμα και τότε) απαρατήρητα. Οπως αυτό
https://www.youtube.com/watch?v=HuOqm2Nj9hM
Afric Simone-Sahara
Afric Simone-Sahara
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Καλά, εσύ πήγες μια δεκαετία και βάλε πίσω. Προτιμώ το "Ramaya" από αυτόνανε. Που το χορεύαμε στην Πάτρα 30 φορές την ημέρα στις Αποκριές.
Konstantinos Zachopoulos
Nαι αλλά το album με το Ramaya διαθέτει κρυφές χάρες
Ioannis Karr
Διαφωνω εντελως ( γενικως) με αποψεις τυπου " δεν βγαινει τιποτα καλο σημερα στα χρονια μας βγαιναν δισκαρες" γιατι μου θυμιζει τα νειατα μου ( μεσα των 80ς) που μας τα επρηζαν οι παλιοροκαδες/σιξταδες/ ροκενρολαδες με την ανωτεροτητα της μουσικης τους.Ευτυχως λιγο ιδρωνε το αυτι μας και δεν μας εμποδιζε να τη βρισκουμε ( δικε μου πως τα λεω!) με Modern Talking και ...Exodus.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Φυσικά και βγαίνουν καλά πράγματα και σήμερα. Αλλά εδώ μιλάμε για τη χορευτική μουσική των έιτις.
Aggeliki Marinou
τοτε τα σνομπάραμε αυτά όμως:)
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Τους χειμώνες τα σνόμπαρα κι εγώ - ποτέ δεν αγόρασα Modern Talking -, αλλά τα καλοκαίρια τα χόρευα στο νησί.
Aggeliki Marinou
εντάξει κι εγω κάτι ψιλοχορευα τότε, καμία σχέση με το πόσο τα έχω χορέψει έκτοτε όμως. Νομίζω οτι ειδικα μέσα στην κρίση εχουν αποκατασταθεί πλήρως μέσα μου όλα τα "εμπορικα" των 80ς.
Φώντας Τρούσας Δισκορυχείον
Δεν φταίει η κρίση νομίζω. Τουλάχιστον εγώ πάντα τα άκουγα ανά περιόδους. Το κακό είναι πως σήμερα τέτοια κομμάτια παίζονται μόνο σε φάσεις ρετρό, κι αυτό είναι μαλακία. Εγώ το ρετρό το σιχαίνομαι. Μπαίνουν σε άλλα κόνσεπτ αυτά τα πράγματα.
Aggeliki Marinou
σε μένα συνέπεσε με την κρίση ισως να συνέβαινε ούτως ή άλλως, δεν θα το μάθουμε ποτέ αυτό. Είναι ρετρό, έχουν περάσει 30 + χρονια. Νομιζω οτι θα γίνει οπως και με την ποπ των 60ς κάποια στιγμη . νεο must δηλαδη.
Zak Famellos
Ηταν στο σπιτι οταν γεννηθηκα!Μετα οταν εβγαλαν το Back for good μου το κανε δωρο ο ξαδερφος μου!Το ακουγα καθε μερα στο ραδιοκασετοφωνο που ειχα παρει απτα καλαντα.1998 το θυμαμαι σαν χτες.11 χρονων ημουν!Eιχε ολα τα παλια τους (και το atlantis) σε New versions.Ενοειται το χω σαν φυλαχτο.Παντα μου αρεσαν μουσικα!
Kostas Rigas
Χωρίς μελωδία δεν υπάρχει μουσική. Προσωπικά δεν τα θεωρώ μουσική αυτά τα σημερινά μπιτάκια. Από τις καλύτερες ποπ μπάντες οι Modern Talking πάντως..
Γιωργος Μακρης
ου γαρ ερχεται μονον...
Για καθαρα χορευτικη μουσικη το καταλαβαινω για τους Modern Talking αν και προτιμουσα τους ομοεθνους τους The Twins.Αληθεια τωρα ποιος νοσταλγει εκεινη την εποχη με την Billy Bo αισθητικη;εγω την εβρισκα καλυτερα με Stereo Mc's,Happy Mondays Manchester scene κτλ στα 90's.Μετα το 87 τα κιτς 80's ειχαν τελειωσει,την ταφοπλακα την εβαλε νομιζω το Pump up the volume
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάντως δε μίλησα για νοσταλγία.
ΔιαγραφήΝαι,οχι γενικα το ειπα.Τα τελη των 80'ς ηταν μια παραξενη περιοδος,οι ντισκο εκλειναν η μια μετα την αλλη,τα ροκ κλαμπ και αυτα ειχαν προβλημα,μιλωντας για Αθηνα,το κλασσικο ροκ εμοιαζε προιστορικο,ψυχεδελειες κτλ τα'χαμε βαρεθει νομιζαμε οτι τα ξεραμε ολα,μεγαλες dance επιτυχιες τιποτα το σπουδαιο,μονο οι Jesus and the mary chain υπηρχαν,λιγο paisley rock για οσους ακουγαν, κανα midnight oil.Οποτε ερχονται οι KLF σαν κεραυνος εν αιθρια,ερχεται η σκηνη του Detroit,τα XL recordings και δινουν μια νεα πνοη.Στην δεν υπηρχαν drugs,αλλα οι καλοθελητες δεν αργησαν να'ρθουνε.
Διαγραφή