DIRTY FUSE killer surf στο καταχείμωνο

Το νέο άλμπουμ των Dirty Fuse λέγεται “Calling of the Deep” και κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες σε ανεξάρτητη παραγωγή και σε 300 αριθμημένα αντίτυπα. Η μπάντα, που ομνύει πάντα στο ορχηστρικό surf, αποτελείται, σήμερα, από τους Χρήστο Κόγιο ντραμς, Μανώλη Κισαμιτάκη σαξόφωνα, John Drake μπάσο και Έρη Καπετανάκη κιθάρα – μια line-up, που, με ορισμένες έξτρα βοήθειες, παραδίδει ένα πλήρες από κάθε άποψη άλμπουμ, σχεδόν εξ ολοκλήρου γεμάτο με πρωτότυπο υλικό. Το λέω τούτο, επειδή, γενικώς, είναι… πειρασμός να μην έχεις σ’ ένα surf track-list δύο-τρία instrumentals από το «χθες» (ή διασκευές σε κλασικά μη-surf θέματα), όμως, από την άλλη μεριά, η απουσία κάποιων στάνταρντ φανερώνει και τη σιγουριά, που μπορεί να διέπει μια σύγχρονη surf μπάντα. Και οι Dirty Fuse, που δεν είναι απλώς μια… σίγουρη σύγχρονη μπάντα, αλλά μια… σπουδαία και σίγουρη σύγχρονη μπάντα ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά της – αφού τα δικά της πρωτότυπα χτυπούν πολύ ψηλές θέσεις.

Ξεκινώντας, λοιπόν από την πρώτη πλευρά να πούμε πως σε μερικά από τα έξι tracks, πέραν της βασικής τετράδας, ακούγονται ο Νίκος Γιούσεφ στο μουσικό πριόνι (στην ακουστική version του “Summer rain”), ο Paulo Tropa σε κρουστά σε τρία tracks (“Sombrero”, “Femme fatale”, ακουστικό “Summer rain”), ο Κώστας Μπακούλας κιθάρα (“Sombrero”) και ο Duda Victor κιθάρα στο ακουστικό “Summer rain” επίσης.  Κάθε ένα από τα έξι αυτά tracks είναι εξαιρετικό. Αλλά εξαιρετικότερα των εξαιρετικών είναι τα “In the act” (για… τρελό surf-party), “Femme fatale” (που με την oriental μελωδία του σε εξαναγκάζει να λικνίζεσαι ακόμη και καθιστός) και “Summer rain (acoustic version)”, που περνάει σε… ψυχεδελο-σέρφ χωράφια (άπαιχτο).

Όμως και η Side B δεν μένει πίσω, αφού… τρέχει με χίλια.

Και εδώ υπάρχουν έξτρα βοήθειες (ο José Duarte κρουστά στο “Cocktail”, ο Μπακούλας κιθάρες στα “Asteroid conspiracy” και “Summer rain” και ο Duda κιθάρες στα “Calling of the deep” και “Summer rain”), με τους τέσσερις βασικούς να… πετάνε φωτιές. Έξοχα και τα έξι tracks – και τα πέντε πρωτότυπα και η μοναδική διασκευή τού LP στο “Deixe a terra em paz” των βραζιλιάνων χαρτνκοράδων Cólera (Χολέρα). Η Καπετανάκη κάνει άψογη δουλειά στις κιθάρες, με τα συνεχή διπλόχορδα παιξίματά της, ο Κισαμιτάκης γεμίζει δυνατά με το σαξόφωνό του, ενώ το μπάσο-ντραμς (Drake-Κόγιος) πατάει γερά, φτιάχνοντας μιαν ώριμη βάση για κάθε οργανικό, για κάθε track. Δύσκολα ξεχωρίζω κάτι από εδώ – ίσως το φερώνυμο με τον τίτλο του άλμπουμ, που ακούγεται στ’ αυτιά μου ως το πιο old-school, ίσως το “Summer rain”, που είναι σκέτη γλύκα.

Καταλήγοντας… για το “Calling of the Deep” θα έλεγα τούτο. Οι Dirty Fuse βρίσκονται σε μια φάση ωριμότητας, με τα κομμάτια τους να βγαίνουν χαλαρά και αβίαστα, έχοντας ήχο «προσωπικό» και άποψη. Είναι η τριβή τής μπάντας με το live, είναι το ταλέντο και η αγάπη των μουσικών γι’ αυτό που κάνουν – και επιμένουν να κάνουν, δίχως παραλλαγές και εκπτώσεις. Και γι’ αυτό ανταμείβονται. 

Επαφή: www.dirtyfuse.com