ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ μουσική για την παράσταση χορού Βορεάδες

Περισσότερο από τέσσερα χρόνια είχαμε να δούμε και ν’ ακούσουμε άλμπουμ του συνθέτη, αυτοσχεδιαστή και κιθαρίστα Μπάμπη Παπαδόπουλου – από το «Μέσα στον Πόνο Είν’ η Χαρά Μεσ’ στη Χαρά Είναι ο Πόνος» [Puzzlemusik], που είχε κυκλοφορήσει το 2014. Το νέο CD τού Παπαδόπουλου έχει τίτλο «Βορεάδες» (κι αυτό στην Puzzlemusik) και περιλαμβάνει μουσικές του, που γράφτηκαν για την παράσταση Βορεάδες της ομάδας Creo Dance Company (πρεμιέρα τον Μάιο του 2018 στο θέατρο Πόρτα, στην Αθήνα, σε χορογραφία Πωλίνας Κρεμαστά). Ο λόγος γίνεται για την ηχογραφημένη μουσική, που διαρκεί περί τα 54 λεπτά, καταγραμμένη σε πέντε μέσης και μεγαλύτερης διάρκειας tracks. Σ’ αυτό το άλμπουμ ο Παπαδόπουλος έχει τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης, αφού, εκτός από το να γράφει τη μουσική, επωμίζεται και τον πλήρη ρόλο τού… παρουσιαστή, χειριζόμενος κιθάρες λούπες, εφφέ και samples.

Το άλμπουμ ανοίγει με το «Αέναος», ένα κομμάτι δεκατριών λεπτών περίπου, το οποίο στηρίζεται σ’ ένα (κιθαριστικό) χαλί, κάπως σαν ίσο, πάνω στο οποίο εναποθέτονται άλλες κιθάρες, σε ποικίλες στάθμες, ταχύτητες και εγγραφές. Η ακουστική-ηχητική λογική τής «ανάποδης ταινίας» είναι ένα κυρίαρχο tip, με το κομμάτι να… τραβάει στο χρόνο, καθώς εξελίσσεται και αναπτύσσεται μέσα σ’ ένα minimal περιβάλλον.

«Στην κοσμόπολη» ο Παπαδόπουλος ορίζει και σχηματίζει κάτι διαφορετικό. Από εντελώς διαφορετικό, έως περίπου διαφορετικό. Και πάλι υπάρχει ένα υπόστρωμα εδώ, με κάποια στοιχεία ελαφρού βόμβου (σαν από ανάδραση), και πάλι υπάρχουν «στρώματα» κιθαρών, που φέρνουν στη μνήμη την kraut οπτική του Achim Reichel, αλλά γρήγορα η σύνθεση αποκτά μια διαφορετική μορφή, καθώς «κρουστά» και υποψίες «φωνών» (samples προφανώς) έρχονται να προσδώσουν σ’ αυτήν μια τελείως διαφορετική μορφή. Progressive rock στοιχεία υπάρχουν άφθονα εδώ, με τον Παπαδόπουλο να τροφοδοτεί με «γεμίσματα» συνεχώς.

Στον «Περιπλανώμενο» και πάλι ο Παπαδόπουλος εκπλήσσει, προτείνοντας μια σύνθεση electronic-rock κατά βάση, με την κιθάρα να πρωταγωνιστεί φυσικά, κινούμενη πάνω σε μια oriental μελωδική γραμμή.

Στο προτελευταίο track, το 11λεπτο «Απόγειος» είναι και πάλι εμφανής η space διάσταση των μουσικών του Παπαδόπουλου. Και εδώ υπάρχει ποικίλο background, που, μετά τη μέση, αποκτά και πιο δυναμικά χαρακτηριστικά, με τα κιθαριστικά χρώματα να συμβάλλουν από διάφορες διευθύνσεις, δημιουργώντας μιαν έντονη κατάσταση (που υποστηρίζεται βεβαίως και από τα samples των ντραμς).

Το άλμπουμ θα κλείσει με το 15λεπτο «Έξοδος-επιστροφή».

Μια σύνθεση τόσο μεγάλης διάρκειας είναι λογικό να περνάει από διάφορα στάδια – έτσι κι αυτή. Στην αρχή η «περιβαλλοντική» διαχείριση είναι πιο εμφανής (ή και κυρίαρχη). Μετά το τρίτο λεπτό οι κιθάρες εμφανίζονται σε πλάνο μπροστινό, διαμορφωμένες ή παραμορφωμένες μέσα από διάφορες τεχνικές, ενώ στην πορεία το ρυθμό κρατούν κρουστά, που βοηθούν (πρόσκαιρα) προς μια πιο κατασταλαγμένη διατύπωση. Γρήγορα, όμως, η σύνθεση και πάλι ξεφεύγει, αφού σταδιακώς, και μετά από το έκτο λεπτό εμφανίζει μιαν επαναλαμβανόμενη ρυθμική ακολουθία, μέσω της οποίας κτίζεται και η επόμενη κιθαριστική πρόταση, που είναι σφοδρή και με σαφείς υπαινιγμούς στην παράδοση. Και εδώ οι «ανάποδες εγγραφές», σε συνδυασμό με την ήδη κατασκευασμένη μονοτονία, συμβάλλουν οπωσδήποτε προς μια… ψυχεδελικότητα.

Το «Βορεάδες» είναι, ασυζητητί, ένα διαφορετικό άλμπουμ στην προσωπική καριέρα του Μπάμπη Παπαδόπουλου. Και όχι μόνο γιατί, εδώ, πρωταγωνιστεί και πάλι μετά από χρόνια (δε θυμάμαι πόσα) η ηλεκτρική κιθάρα. Βασικά, γιατί περιέχει θαυμάσια μουσική, μέσω της οποίας ο συνθέτης εξερευνά «άλλους» διαφορετικούς χώρους, σε γενικές γραμμές ανέπαφους από τον ίδιο μέχρι τώρα. Και το πράττει όχι… πειραματιζόμενος και ψάχνοντας, αλλά σαν ώριμος και κατασταλαγμένος δημιουργός.

Επαφή: www.puzzlemusik.com