TIM HECKER το “Konoyo”είναι ένα άλμπουμ ηλεκτρονικής μουσικής (όπως θα λέγαμε παλαιά)

Αν πρώτα ρίξεις στο πικάπ ή το player το “Konoyo” [Κranky / Sunblind, 2018], το νέο ηλεκτρονικό άλμπουμ του Καναδού Tim Hecker, θα διαπιστώσεις αμέσως τις απω-ανατολίτικες αναφορές στις συνθέσεις του – και ας μην έχεις διαβάσει στο cover πως αυτό το 2LP/CD είναι ηχογραφημένο στο Τόκυο τον Μάιο του 2017 και πως συμμετείχαν, για την ολοκλήρωσή του, ιάπωνες μουσικοί. Που είναι ποιοι και παίζουν τι; Έχουμε και λέμε λοιπόν: Motonori Miura hichiriki (είδος φλάουτου), Fumiya Otonashi shö (το γνωστό περίεργο πνευστό, που μοιάζει σαν κάτι… πυργίσκους της Notre Dame), Takuya Koketsu ryuteki (κι αυτό είδος φλάουτου) και Yoshiyuki Izaki uchimono (κρουστό). Δίπλα στους Ιάπωνες ο Tim Hecker σε κομπιούτερ, ηλεκτρικές κιθάρες, σύνθια, η Kara-Lis Coverdale σε keyboards και η Mariel Roberts στο τσέλο.

Κάποιες παρατηρήσεις.

Επειδή δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις και να ξεχωρίσεις τους ήχους των ιαπωνικών οργάνων, που δεν έχουν ουδεμία σχέση, εννοείται, με την τεχνολογία, έχεις την αίσθηση πως ό,τι ακούς στο “Konoyo” είναι ηλεκτρονικό – κάτι που, οπωσδήποτε, δεν συμβαίνει! Αυτό το είχα… πρωτοπάθει σε άλμπουμ του Deuter (δεν ξέρω αν ήταν αυτός, πρώτος, που έβαλε να συμπλεύσουν, για την παραγωγή ενός cosmic ακούσματος, ηλεκτρονικούς και παραδοσιακούς ήχους) και το θεωρώ κάπως σαν… μαγκιά. Να παράγεις εννοώ κάτι σαν-ηλεκτρονική μουσική από φυσικά, παραδοσιακά όργανα. Πέραν αυτού…

Ο Hecker ξεπερνάει εδώ κι έναν άλλο επικίνδυνο σκόπελο. Το να χρησιμοποιείς ηλεκτρονικά όργανα μαζί με φυσικά κινδυνεύεις, συχνά, να περιπέσεις στο αποβουτυρωμένο new-age. Στο “Konoyo” δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μπορεί το άλμπουμ να μην είναι πάντα cosmic (όπως είναι στο ωραιότερο και μεγαλύτερο σε διάρκεια track του άλμπουμ, το 15λεπτο “Across to Anoyo”), όμως έχει πάντα ενδιαφέρον, δίχως να εμφανίζει ούτε ένα μέτριο ή τυπικό track.

Eπαφή: www.heathen-natives.gr